Ons kenmerk: NBJ/27053/HB

Uw nummer: 200303449/1/H3

Appellant:
Drs. N.C. Burhoven Jaspers MBA

tegen:

Verweerder
Minister van Financiën/staatssecretaris van Financiën.

Tijdstip hoorzitting 1 december 2003 om 10.00 uur.

Geacht college,

Met betrekking tot deze zaak heeft u van ons ontvangen:

• Ons hoger beroepschrift van 27 mei 2003, kenmerk: NBJ/27053/HB, aan de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (15 pagina's).
• Onze bij brief van 24 juni 2003, kenmerk: NBJ/27053/HB, toegezonden nadere motivering van het hoger beroepschrift aan de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (3 pagina's).
• Onze bij brief van 19 november 2003, kenmerk: NBJ/27053/HB, nader toegezonden stukken aan de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (35 pagina's).

Wij verzoeken u de inhoud, inclusief bijlagen, van bovengenoemde stukken hier als herhaald en ingelast te beschouwen en volledig te betrekken in uw beslissing op deze zaak.

De feiten.

Alle in het dossier zittende stukken en in het bijzonder de bij brief van 19 november 2003 toegestuurde nadere stukken hebben de context van deze zaak gegeven. Mijn pleitnotitie kan dan ook redelijk kort zijn, omdat ik niet al te zeer in herhaling hoef te vervallen. Het huidige kabinet proclameert transparantie, doorzichtigheid. Als de Minister van Financiën in casu openheid had betracht, was de zitting van vandaag niet nodig geweest.

Waar gaat het eigenlijk om?

De Rechtbank te Den Haag.
In eerste aanleg is deze kwestie voorgelegd aan de rechtbank te Den Haag. Een wraking van Mr. Bosma is door de rechtbank terzijde geschoven met een evident intentionele verdraaiing. De rechtbank stelt: "kan er volgens verzoeker geen sprake meer zijn van rechterlijke onpartijdigheid." Dit is een bepaald verregaande verdraaiing. Onzerzijds is slechts de wettelijke formulering gebruikt: feiten en omstandigheden waardoor de rechterlijke onpartijdigheid schade zou kunnen lijden.
De wijze waarop de rechtbank onder leiding van Mr. Hofhuis als President gepoogd heeft deze zaak weg te masseren, valt te veroordelen als apert in strijd met de idee van de democratische rechtsstaat. Ook dat optreden lijkt meer te passen bij een totalitair bewind.
Kennelijk moet zeer relevante informatie, kostte wat kost, onthouden worden aan de Nederlander. Strafklachten over de rechtbank Den Haag, c.q. over Mr. Hofhuis als President wegens politieke rechtspraak, zijn voorgelegd aan de Procureur-Generaal bij de Hoge Raad EN aan de Voorzitter van het College van Procureurs-Generaal. Antwoord werd - een jaar lang - totaal niet ontvangen. Een klacht hierover bij de Nationale Ombudsman is genegeerd.

De "Drie van Arnhem"
De zaak betreft drie juristen De Kroon, Valk, Kooijmans, meer in het bijzonder Mw. Mr. M.C.M. de Kroon, die gelijktijdig benoemd werden tot Raadsheer in het Gerechtshof te Arnhem. Het optreden van Mw. Mr. M.C.M. de Kroon is ronduit zeer bedenkelijk. In dat verband moge ik bij wijze van voorbeeld verwijzen naar de eerste 2 ingediende nadere stukken, te weten:

• de brief d.d. 17 augustus 2000 van de werkgroep "Omgangsonrecht" aan de President van het Gerechtshof te Arnhem
• de brief van 10 februari 2001 van Dhr. R.M. Brockhus aan Mr. L.R. van der Weij, President van het Gerechtshof te Arnhem met kopie aan de Presidenten van alle gerechten in Nederland.

Het lijkt een open deur te constateren dat het gedrag van Mw. Mr. M.C.M. de Kroon verregaand in strijd is met eisen van onkreukbaarheid, betrouwbaarheid en integriteit zoals die te stellen zijn aan een rechter, en al helemaal aan een te benoemen raadsheer. Totale openheid over haar verleden is geboden, in het belang van iedere Nederlander, maar de Minister van Financiën heeft de toegang tot relevante documenten stelselmatig en jarenlang geblokkeerd met het zogenaamde argument "Privacy".

Dit is zonneklaar een misbruikt pseudo-argument, omdat het helemaal niet gaat om de private sfeer, maar om een benoeming tot Raadsheer, duidelijk een functie met zware publieke verantwoordelijkheid. In dat kader zijn optreden in valse hoedanigheid in bancair verkeer, verduistering, belastingontduiking, misbruik van positie voor private doeleinden en dergelijke uitermate relevant voor een benoeming tot Raadsheer, en volstrekt niet af te dekken met het magische toverwoord "Privacy".

Voor de 3 genoemde juristen geldt de vraag van betrokkenheid onder de Minister van Financiën Drs. G. Zalm bij een geheimzinnige projectgroep, die in het diepste geheim het financieel/fiscaal/declaratoir gedrag onderzocht van minstens een tiental politici en bestuurders van hoog niveau, zoals Mw. Leemhuis-Stout, Dhr. Peper, Dhr. Lubbers enz., die zelf zeker al niet à priori perfect zuiver op de graat zijn. Ik verwijs naar de brief d.d. 17 augustus 2000 van de werkgroep "Omgangsonrecht".

De benoeming van deze "Drie van Arnhem" lijkt neer te komen op zwijggeld.
Dat is een uitermate bedenkelijke zaak. Het kán eenvoudig niet zo zijn dat rechters en raadsheren in Nederland, dan wel beschouwd als een democratische rechtsstaat, om dit soort motieven benoemd zouden worden. Deze kwestie dient tot op de bodem uitgezocht te worden. In het belang van 16 miljoen Nederlanders.

Dat de minister van Financiën Drs. G. Zalm eigen bevoegdheden benut om deze kwestie met het pseudo-argument van "Privacy" onder het kleed te houden, lijkt neer te komen op een vorm van machtsgebruik die niet past in een democratische rechtsstaat. Daarbij moge ik ook verwijzen naar de brief d.d. 17 juli 2003 van Dhr. Burhoven Jaspers aan de Minister-President mr. J.P. Balkenende.

Ik ben van mening dat volledige openheid betracht moet worden over de genoemde projectgroep, de betrokkenheid daarbij van de 3 juristen De Kroon, Valk en Kooijmans en hun gelijktijdige benoeming tot Raadsheer in het Gerechtshof te Arnhem. Zeker dient ook volledige en onbelemmerde openheid van zaken te worden gegeven ten aanzien van Mw. Mr. M.C.M. de Kroon wat betreft haar benoeming bij het Ministerie van Financiën, haar gedrag, haar langdurige schorsing, het onderzoek dat de FIOD naar haar handelen instelde, haar ontslag enz. enz.

Minder dan volledige opening van zaken impliceert verraad aan de belangen van de Nederlandse burger. Met een beroep op de Wet Openbaarheid Bestuur vraag ik u dan ook de Minister van Financiën op te dragen in casu onverwijld alsnog totale opening van zaken te geven. De gevraagde informatie is van wezenlijk belang voor nog lopende procedures.

Het lijkt mij dat de fundamentele vraag die zich hier opdringt, de vraagstelling is of en in hoeverre wij in dit land nog te maken hebben met een democratische rechtsstaat gebaseerd op wet, feit en rechtsbeginsel of met een de facto totalitair bewind waarin een Minister eigen bevoegdheden en macht kan gebruiken om eigen verantwoordelijkheid te ontlopen, c.q. een kwestie onder het spreekwoordelijke kleed te schuiven en te houden. En dat dan met dekking door de Rechtbank 's-Gravenhage. Deze vraag is natuurlijk ook zeer relevant binnen het kader van de EU.

Mr. L.P. Bosma van de rechtbank 's-Gravenhage gaat daarin zelfs zover dat hij opzettelijk essentiële stukken uit het dossier heeft laten verdwijnen waarop de in geding zijnde uitspraak Awb 01/17WOB van 14 april 2003 is gebaseerd. Hiermee heeft hij valsheid in geschrift gepleegd.

In het " Ontstaan en loop van het geding" van de uitspraak zijn niet opgenomen:

• Onze nadere motivering d.d. 29 oktober 2000 van ons bezwaarschrift van 19 september 2003 aan de minister van Financiën (zie bijlage 1). Wij verzoeken u kennis te nemen van de inhoud en die inhoud hier als herhaald en ingelast te beschouwen. Uit die inhoud kunt u opmaken dat het hier gaat om een essentieel stuk dat mr. L.P. Bosma niet heeft meegenomen in zijn beslissing en derhalve uit het dossier heeft laten verwijderen. Hiermee heeft hij valsheid in geschrift gepleegd.

• Ons verzoek om wraking d.d. 20 april 2002, kenmerk: NBJ/02011/B, van rechter mr. L.P. Bosma (zie bijlage 2).

• De oproep d.d. 26 april 2002 van griffier mw. M. Pronk om betreffend wrakingsverzoek op 27 mei 2002 te 11.00 uur ter zitting te behandelen (zie bijlage 3).

• De oproep d.d. 4 juni 2002 van griffier Mw. Pronk om betreffend wrakingsverzoek op 29 juli 2002 te 10.00 uur ter zitting te behandelen (zie bijlage 4).

• Onze brief d.d. 27 juli 2002, kenmerk: NBJ/27072/br, aan griffier mw. M. Pronk (zie bijlage 5). Daarin was overeengekomen dat de behandeling van ons verzoek om wraking van 20 april 2002 voor onbepaalde tijd zou worden aangehouden en pas ter zitting zou worden behandeld als de klachten van appellant hierover aan de PG bij de Hoge Raad en de Vz van het College van PG's zouden zijn afgehandeld.

• De "Rappel" brief d.d. 30 januari 2003 van ineens een andere griffier mw. J.M. Harteveld die de behandeling van ons verzoek om wraking van 20 april 2002, tegen eerder gemaakte afspraken in, wil doordrukken alvorens de klachten van appellant hierover aan de P.G. bij de Hoge Raad en de Vz van het College van PG's zijn afgehandeld (zie bijlage 6).

• Onze brief d.d. 6 februari 2003, kenmerk: NBJ/06023/br, aan griffier mw. J.M. Harteveld hierop (zie bijlage 7). In die brief hebben wij onder punt 2.4 letterlijk het volgende geschreven:

  U stelt: "Ik verzoek u de rechtbank mede te delen in welke stand van zaken het bovengenoemde verzoekschrift zich bevind". Hangende de afhandeling van klachten gericht aan de PG bij de Hoge Raad en de Vz van het College van PG's heeft de rechtbank ingestemd met uitstel tot die klachten zouden zijn afgehandeld. Ik kan u mededelen dat antwoord nog niet is ontvangen, al is redelijke termijn verstreken. Er zal worden gerappelleerd en ik zal u van de reactie op de hoogte brengen.

  Op dit schrijven is door de griffier nooit meer gereageerd. Ondanks diverse rappelbrieven van appellant aan de PG bij de Hoge Raad en de Vz van het College van PG's bleef ook daar reactie achterwege. Deze zaak moest kost wat kost doorgedrukt worden. Er zaten immers een tiental hoge politici en bestuurders, zoals mw. Leemhuis-Stout, dhr. Peper, dhr. Lubbers bij betrokken.

• De doorgedrukte uitspraak nr. AWB 01/17 WOB van 7 april 2003 gegeven door mrs. Kok, Bouritius en Dedel-van Walbeek in tegenwoordigheid van Kriense Lokker als griffier (zie bijlage 8). In die uitspraak staat onderpunt 3.1 letterlijk het volgende:
  Voorafgaand aan de zitting bij de sector bestuursrecht heeft verzoeker, bij brief van 14 april 2002, gemotiveerd kenbaar gemaakt problemen te hebben met een behandeling van zijn zaak door mr. Bosma. In deze brief heeft hij echter niet officieel een verzoek tot wraking ingediend. Wel kan de brief worden opgevat als een verzoek om de zitting van 15 april 2002 niet door te laten gaan. Nadat verzoeker was gebleken dat de behandeling toch was doorgegaan heeft hij bij brief van 20 april 2002 formeel een verzoek tot wraking ingediend. Gelet op deze omstandigheden is de rechtbank van oordeel dat het verzoek tot wraking tijdig is ingediend, waarbij tevens dient te worden opgemerkt dat ook na afloop van de behandeling een verzoek tot wraking kan worden ingediend, mits de zaak nog niet door het wijzen van een eindbeslissing is geëindigd. Verzoeker zal dan ook in zijn verzoek worden ontvangen en daarmee komt de rechtbank toe aan inhoudelijke beoordeling van het verzoek.

Met vorenstaande feiten is onomstotelijk komen vast te staan dat de uitspraak van 15 april 2002 is aangehouden totdat op 7 april 2003 op betreffend verzoek tot wraking is beslist hetgeen ook door de griffier bij brief van 23 april 2002 aan ons kenbaar is gemaakt. (zie bijlage 9).

Dit betekent dat mr. L.P. Bosma in zijn in geding zijnde beslissing van 14 april 2003 ook alle in geding stukken tot 8 april 2003, inclusief de uitspraak tot wraking van 7 april 2003, had moeten meenemen. Nu hij dat niet heeft gedaan is daarmee de niet onafhankelijke positie van mr. L.P. Bosma in zijn eigen uitspraak van 19 april 2003 feitelijk bewezen. Immers: van een rechter mag toch verwacht worden hiervan op de hoogte te zijn.

Op grond van bovengenoemde feiten kan de in geding zijnde uitspraak nooit in stand blijven. Wij verzoeken u hierop dan ook:

• De aangevallen uitspraak van 14 april 2003 te vernietigen.
• Ons beroepschrift van 2 januari 2001, nader gemotiveerd bij brief van 29 januari 2001, gegrond te verklaren.
• Het besluit van 24 november 2000 van de Staatssecretaris van Financien alsnog te vernietigen.
• Ons bezwaarschrift van 19 september 2000, nader gemotiveerd bij brief van 29 oktober 2000, alsnog gegrond te verklaren.
• Het besluit van 10 augustus 2000 van de Staatssecretaris van Financiën alsnog te vernietigen.
• Te beslissen dat de Minister van Financiën alle door appellant verzochte informatie alsnog en onverwijld zal moeten verstrekken.
• De Minister van Financiën te veroordelen in de proceskosten (Het ingevulde proceskostenformulier vindt u bijgevoegd).

Met nadruk maken wij u hierbij kenbaar dat als door u op grond van bovengenoemde feiten niet tot vernietiging van de aangevallen uitspraak wordt overgegaan, appellant deze zaak met name op grond van artikel 6 van het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens zal voorleggen bij het Europese Hof in Straatsburg. Daarbij zal ook een afschrift van deze pleitnotitie worden overlegd. Voor dat geval verzoeken wij u nu reeds een afschrift van het proces-verbaal van de zitting met uw uitspraak mee te verzenden.

Zonodig zal deze zaak ook worden voorgelegd aan de Europese Unie.

Hoogachtend,

Ecologisch Kennis Centrum BV
Voor deze

Ing. A.M.L. van Rooij,
directeur.

Bijlage: Deze pleitnotitie bevat de bijlagen 1 t/m 9 bestaande uit 19 pagina's.

C.c.: Stichting Sociale Databank Nederland ( www.sdnl.nl )