'Mijnheer De Werd, u heeft zeer hooggeplaatste personen onherstelbaar beschadigd. Ik moet u dringend verzoeken hiermee te stoppen.' Zo verzocht een inspecteur van de Criminele Recherche Inlichtingendienst op 31 juli in café ´t Sluisje aan de Nieuwendammerdijk in Amsterdam-Noord beleefd aan Karel de Werd zijn smaadcampagne op internet te staken. Op 16 juli had De Werd de twee hoogste justitiële autoriteiten van Nederland, minister van Justitie P.H. Donner en de voorzitter van het college van procureurs-generaal J.L. de Wijkerslooth, als Adolf Hitler afgebeeld op zijn internetsite, begeleid door een uiterst grof smaadschrift.
        Justitie ondernam verder niets. De Werd werd niet gearresteerd en dat terwijl hij de eerste exemplaren van zijn smaadcampagne rechtstreeks aan beide prominente slachtoffers zond met vermelding van zijn volledige adres.
       'Het enige dat gebeurde was het gesprek tussen die inspecteur en mij', zegt De Werd (60), die in 1975 zijn florerende aannemersbedrijf in Amsterdam failliet zag gaan na een onterechte staking die door de vakbonden bij zijn bedrijf was uitgeroepen. Er volgden tientallen rechtszaken en meer dan zeventig rechters bogen zich over de onverkwikkelijke affaire. Het gerechtshof in Amsterdam eiste van justitie tot driemaal toe de vervolging van twee vakbondsleiders wegens meineed, maar justitie stopte deze bevelen rechtstreeks in de doofpot. Door de meinedige verklaringen van de vakbondsmensen verloor De Werd indertijd zijn processen tegen de bonden.
        Sindsdien vecht Karel de Werd een hopeloze strijd, waarin hij op 23 augustus nog eens een schadeclaim van 12 miljoen euro bij de Staat der Nederlanden deponeerde via een brief aan minister-president Jan Peter Balkenende.
        Toen de man van de CRI op 31 juli met zijn vriendelijke verzoek kwam in café ´t Sluisje, had Karel de Werd voor alle zekerheid twee getuigen mee genomen. Een van hen was Rob Brockhus uit Huizen, die met zijn Sociale Databank op internet tal van schrijnende zaken in Nederland aan de kaak stelt. Brockhus is een voormalig drogist, die nu in de bijstand rit. Hij zegt over de opmerkelijke bijeenkomst: 'De politieman was een keurige heer. Maar toen hij zei dat de minister en de voorzitter van de procureurs-generaal met de smaadcampagne onherstelbare schade werd toegebracht, antwoordde Karel: ´En wat denkt u dat er met mij gebeurd is? Ik heb nooit mijn enorme schade kunnen verhalen. Mijn leven is door justitie verwoest.´'
        Volgens Brockhus was de inspecteur duidelijk een afgezant van de minister. Hij zegt: 'Hij vroeg naar de voorwaarden waaronder de foto´s van internet zouden worden gehaald.' Karel de Werd: 'Ik heb toen gezegd: ´Ze gaan er af zodra er 12.020.000 euro is overgemaakt op mijn postgiro rekening.´ En dat aanbod geldt nog steeds.'
        Het gevecht tussen De Werd en de minister van Justitie en het College van procureurs-generaal escaleerde volledig nadat minister Donner op 2 april van dit jaar aan de Nationale ombudsman liet weten dat wat hem betreft de discussie met De Werd was gesloten. De minister had op vragen van de ombudsman betoogd dat er grote twijfel heerste over de stelling van De Werd dat drie bevelen tot vervolging wegens meineed van twee vakbondsmensen door justitie waren genegeerd. Dit onder het motto dat er in de archieven van justitie in Amsterdam niets over te vinden was. Maar op 23 juli - een week nadat De Werd met zijn smaadcampagne op internet was begonnen - viel er plotseling toch aanvullende informatie op de mat van de ombudsman.
       De brief sloeg bij de Amsterdamse ex-aannemer in als een bom, want de ambtenaren hadden plotseling het gezochte materiaal gevonden. Minister Donner erkende nu dat de officier van justitie indertijd ver buiten zijn boekje was gegaan.
        Hij schreef: ´Uit het dossier blijkt dat tegen een van de vakbondsmannen een gerechtelijk vooronderzoek is geopend en dat na sluiting hiervan aan hem een kennisge ving van vervolging is uitgebracht. Uit het dossier kan evenwel niet worden afgeleid dat tegen hem ook daadwerkelijk is gedagvaard. In zoverre moet de eerder in de brief van het College van procureurs-generaal aan klager van 16 oktober 2002 en mijn brief aan u van 20 maart 2003 geopperde mogelijkheid dat de betrokkene wel is vervolgd, thans worden uitgesloten.´
        Minister Donner haalde in deze brief ook een serie gesprekken, notities en een telegram aan tussen justitie en De Werd, waarin deze eind 1987 te kennen had gegeven na twaalf jaar strijd van verdere actie tegen de betrokken vakbondsman De L. af te zien.

---

• In zijn stamcafé ´t Sluisje had Karel de Werd op 31 juli een lang gesprek met een afgezant van het ministerie van Justitie, die hem beleefd verzocht zijn smaadcampagne tegen hem te staken.

FOTO: HANS PETERS

• Minister Donner.

       De Werd zegt: 'Dat klopt inderdaad. Mijn vrouw lag toen op sterven en ik ging zelf ook kapot aan de leugens van justitie. Men heeft de meineedzaak toen geseponeerd wegens verjaring, die nota bene na voortdurend getraineer van justitie zelf was ontstaan. Maar in de laatste brief van de minister aan de ombudsman staat feitelijk precies waar het in deze kwestie om draait. Hij citeert mij letterlijk: ´De strafrechtelijke vervolging tegen De L. terzake meineed, laat ik geheel te uwer beoordeling.´ Nu is meineed het zwaarste delict dat je voor een rechtbank kunt plegen. In mijn zaak is dit vele keren voorgekomen. Er staat een straf van zes tot negen jaar op. Toch heeft justitie dit criminele gedrag niet aangepakt. Als men dit wel had gedaan, had ik mijn schadeclaims bij de bonden kunnen indienen.'
        Dat minister Donner op de hoogte was van de ernstige smaadcampagne die de woedende De Werd op 16 juli tegen hem en procureur-generaal mr. De Wijkerslooth begon, blijkt ook uit zijn brief aan de ombudsman. Hij schreef: ´Gelet op de voortdurende stroom van onfrisse aantijgingen die hij via internet jegens personeelsleden van het OM verspreidt, heeft het college geen behoefte meer aan rechtstreeks contact. Ik billijk deze stellingname van het college.´
        In plaats van een arrestatie van De Werd, werd een week later de veiligheidsagent naar café ´t Sluisje op de Nieuwendammerdijk gestuurd. Hij hoorde er tot zijn verbijstering dat De Werd inmiddels wereldwijd 50.000 e-mails met de gewraakte smaadschriften heeft verspreid. Ze gingen naar Het Witte Huis in Washington, naar de Verenigde Naties, alle leden van het Europese parlement, het Engelse, Duitse en Franse parlement en tal van regeringsinstanties en ambassades. Rob Brockhus zegt: 'De inspecteur vroeg ook of er reële gevaren van onze kant dreigden voor hoogwaardigheidsbekleders. Kortom, of wij aanslagen zouden plegen. Hij luisterde geschokt naar Karels antwoord.'
       'Ik vertelde hem namelijk dat ik ooit een half jaar had vastgezeten, omdat ik een van de betrokken vakbondsmensen in zijn been had geschoten, nadat hij mijn gezin steeds telefonisch bedreigde', zegt De Werd. 'Ook zei ik hem dat ik in 1980 alle ruiten van het gebouw van de Bouwbond NW in Woerden ´s nachts met een pistool aan diggelen had geschoten. Ik had mij toen als dader gemeld bij de Bouwbond en bij de politie. Er werd nooit een aanklacht tegen mij ingediend. Maar de inspecteur stelde ik gerust: de periode van dit soort acties is wat mij betreft voorbij.'
        De onsmakelijke campagne die De Werd nu voert, is volgens hem het enige dat hem overblijft. Hij meent: 'De minister zegt dat ik de gebruikelijke weg via de rechter moet volgen, maar ik weiger me nog een keer in de slangenkuil van het Nederlandse recht te wagen. Justitie heeft nu zelf erkend dat men zware misdrijven als meineed niet vervolgd. En wat voor land is dit eigenlijk, waar je zomaar de minister van Justitie voor Adolf Hitler kunt uitmaken? Dat zou nergens ter wereld worden getolereerd.'



       
                                                                     18 oktober 2003

---