´Weg met ons ?´     Vele politici in ons land worden, naarmate de datum van 1 juni nadert, steeds zenuwachtiger. Want op die dag zal het allereerste referendum plaatsvinden dat ooit in Nederland is gehouden. We mogen dan voor of tegen de zogenaamde Europese grondwet stemmen. Het wordt onze eerste maar ook laatste kans om überhaupt iets te kiezen betreffende de EU.         Na de catastrofe van de Tweede Wereldoorlog was het begrijpelijk dat men zocht naar een politieke constructie die ernstige conflicten binnen Europa voorgoed onmogelijk zou maken. Via de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal in 1951 en de Europese Economische Gemeenschap (EEG) van 1957 ontstond de Europese Unie in 1993 waarvan het machtscentrum zich in Brussel bevindt.         Evenwel begint deze EU het karakter te krijgen van een soort totalitaire staat waar het begrip 'democratie' steeds onduidelijker wordt. Bovendien ontwikkelde zich een soort EU-elite van politici en hoge ambtenaren die aan de wensen en ideeën van de gewone bevolking eigenlijk geen boodschap meer hebben. Die euro-elite waartoe ook velen van onze politici behoren, is er dan ook alles aan gelegen om iedereen, dus ook u en mij, zo onwetend en zo dom mogelijk te houden. En dat betekent zo min mogelijk objectieve informatie en zoveel mogelijk door de overheid gecontroleerde propaganda.         Voor het eerst trad deze kwalijke tendens aan het daglicht bij de door vrijwel geen enkele Nederlander gewenste invoering van de Europese eenheidsmunt, de euro. De reclame die er via de pers en vooral via de tv voor werd gemaakt, lag op het geestelijk niveau van een zwakzinnige. In het bijzonder onderscheidden zich toen hierbij de ministers Wim Kok en Gerrit Zalm en de toenmalige directeur van de Europese Centrale Bank, Wim Duisenberg. Op schaamteloos infantiele wijze debiteerden ze de grootste nonsens.         Oorlog           Voort dobberend op de kennelijk geestverruimende effecten van de euro zag onze euro-elite de pan-Europese heilstaat al aan de multiculturele einder opdoemen. En het belangrijkste was dat er nu nóóit meer oorlog zou kunnen komen. De eenheidsmunt zou daarvoor de beste garantie zijn. In februari 1996 uitte de toenmalige Duitse kanselier Helmut Kohl deze op niets berustende stelling toen hij een eredoctoraat kreeg aan de Katholieke Universiteit van Leuven in België. En warempel, onze eigen minister van Justitie, Piet Hein Donner, zag veertien dagen geleden kans deze enormiteit nog eens te herhalen. Als we tegen zouden stemmen bij het referendum over de Europese grondwet, zou er weer oorlog komen, zei hij. Kennelijk was het iedereen ontgaan dat in het verleden talrijke bevolkingsgroepen elkaar hebben afgeslacht niettegenstaande het feit dat ze dezelfde munteenheid hadden. Om maar enkele voorbeelden te noemen: de Amerikanen, tijdens de Burgeroorlog tussen 1861 en 1865, de Rode- en Wit-Russen, tijdens de revolutie van 1917, de Spanjaarden in de Spaanse Burgeroorlog van 1937 en heel recentelijk de Joegoslaven die elkaar tussen 1991 en 1999 naar vermogen uitroeiden.        Maar blind voor de feiten speelden de Nederlandse politici het klaar de grootste monetaire ingreep in 700 jaar te verrichten zonder dat ook maar iemand er iets over te zeggen had gehad. Dat was geheel in strijd met onze eigen grondwet. De Tweede Kamer was door Wim Kok het zwijgen opgelegd en de Eerste Kamer had de invoering van de euro gereduceerd tot niet meer dan een onbeduidend hamerstuk. Volgende kolom        Zelden was de democratie meer met voeten getreden. Maar inmiddels weten we beter. De bittere waarheid haalde de leugen snel in. De euro heeft ons meer dan elf miljard gulden gekost, de prijzen zijn de laatste drie jaar vrijwel verdubbeld, de economie is niet verbeterd en steeds meer mensen vervallen tot armoede of gaan failliet. De landen die niet bij de EU zijn aangesloten, doen het beter dan wij.  Manipuleren         En nu wordt ons wederom iedere relevante informatie onthouden, want hoe dommer een volk wordt gehouden, des te gemakkelijker is het voor carrièrebeluste politici te manipuleren. Vrijwel niemand heeft enig idee wat die eurogrondwet voorstelt. Onze regering heeft ons slechts voorzien van een gratis grondwetkrantje dat geheel gevuld is met slecht leesbare overheidspropaganda, om maar vooral 'ja' te stemmen. Maar in feite leveren we dan ons laatste beetje identiteit in en geven we ons laatste restje zelfbeschikking uit handen.         Niemand minder dan de befaamde Russische politicus Michail Gorbatsjov vergeleek de Europese pseudodemocratie met de vroegere situatie in zijn eigen land. Hij noemde het raadselachtig waarom West-Europa probeert het sovjetsysteem, bestaande uit één centraal machtscentrum en vele ondergeschikte staten, weer in te voeren. Dit alles is te lezen in de thans overal opduikende kritische literatuur die ons unaniem waarschuwt voor de 'weg met ons'-politiek. Deze is in de jaren zestig gepredikt door alles wat links was, maar die duikt thans onder Europese vlag weer op.         Euroramp         Om echt te weten wat er speelt, is er onder meer een groot artikel in Elsevier van 16 april jongstleden te lezen met de titel 'Waarom nee beter is dan ja'. Ook was er reeds het succesvolle boek van Martin Dessing: 'De euroramp treft ons allemaal' (uitgave Aspekt, Soesterberg). Dat is thans reeds aan de derde druk toe. En nu is juist verschenen het handzame boekje getiteld 'Samen zwak' met vijftien pleidooien van uiteenlopende auteurs tegen de Europese grondwet. Het is uitgegeven door Polpam (Amsterdam) voor de Edmund Burke Stichting in Den Haag (ISBN 90.8591.451.5).        Het was de in 2002 vermoorde politicus Pim Fortuyn die reeds in 1996 in zijn boek 'Zielloos Europa' (uitgeverij Bruna) de visionaire woorden schreef: 'Ik houd van Europa. Ik houd van zijn veelheid aan volkeren, culturen, weersomstandigheden, talen en mensen. Ik haat soms de euro-elite in zijn verwaten achteloosheid. Kortom, ik wil een Europa van de mensen, van de menselijke maat. Een Europa van u en van mij'.         Vrijwel dezelfde mening heeft thans SP-leider Jan Marijnissen. Kennelijk komen zowel wijlen Fortuyn, Gorbatsjov als Marijnissen ondanks hun geheel verschillende politieke achtergronden maar gestuurd door hun intellect en hun gevoel voor democratie tot dezelfde conclusie, namelijk stem 'NEE', voor het te laat is.  30 april 2005