KlassejustitieEr zijn van die
mensen; hun bedrijf heeft het Anthonie van Leeuwenhoek-ziekenhuis
geautomatiseerd, ziekenhuizen in Duitsland en het academisch ziekenhuis in
Antwerpen, Akzo Pensioenfonds en het Philips Pensioenfonds, hun bedrijf
heeft in de top een omzet gedraaid van meer dan vijftig miljoen, hun
ondernemerszin was een parel in het rijke Roomsche Brabant van de tweede
helft van de jaren tachtig en premier Ruud Lubbers kwam samen met Hanja
May-Weggen in 1986 de eerste paal slaan voor twee kantoren met een
oppervlakte van bijna 11000 vierkante meter op een terrein van 40.000
vierkante meter.
In 1990 krijgt de Fiscus van toenmalig minister van
Financiën Kok opdracht om managementvergoedingen harder aan te pakken. Er
zijn van die mensen die dan ambtshalve aanslag van een miljoen
tweehonderdduizend gulden krijgen.
De man over wie dit stukje gaat,
vocht terug met de beste advocaten en fiscalisten. In 1995, toen de Fiscus
inmiddels met rente tot een naheffing over deze vordering was gekomen van
bijna twee miljoen gulden, ging de aanslag van tafel. De Fiscus haalde
bakzeil maar weigerde de man die ten onrechte was aangeslagen, te
vergoeden voor de specialisten die namens hem de strijd waren aangegaan.
Paul Quekel, want zo heet de hierboven beschreven ondernemer, had
inmiddels zo'n zeshonderdduizend gulden uitgegeven aan honoraria.
't
Zou tot 2002 duren alvorens de Fiscus hem na jarenlang procederen
uiteindelijk een ton schadevergoeding bood,
www.sdnl.nl/quekel26.htm op
voorwaarde dat hij af zou zien van iedere verdere aanspraak. Paul Quekel,
verarmd en ook suf geprocedeerd vanwege een zaak die hier even verderop
aan bod zal komen, kon een failliet alleen afwenden met die schamele
honderdduizend gulden en ging door de knieën.
Maar laten we elkaar
geen mietje noemen; de Fiscus legt U in het kader van één of andere
campagne om de minister van Financiën publiekelijk schone handen te
bezorgen, een onredelijke aanslag op. Daarna is 't de Fiscus die bepaalt
dat U niet de beste specialisten mag inhuren om Uw recht te halen. De
Fiscus heeft liever dat U één pro-deo advocaat inhuurt, want dan wint U
nooit, 't is dus de Fiscus die U knevelt en daarna bepaalt hoe hoog de
schade is die U door die overweldiging opliep.
Quekel is het
vleesgeworden voorbeeld van de zegeningen waartoe het kapitalisme leidt.
Niet afkomstig uit de heffe des volks maar evenmin met een gouden lepel
geboren, heeft 'ie door keiharde avondstudie en door risico's te nemen
zijn scherpe verstand eind jaren '80 te gelde gemaakt. Een anarchistische
CDA'er die voortdurend overhoop ligt met zijn partij en die een
CDA-burgemeester op diens verzoek prive fl. 5000,- per maand gaat betalen
'wegens adviezen' om daar na een paar maanden weer mee te stoppen, 'want
waarom eigenlijk?'
Voor de rest van dit verhaal is 't van belang zulks
goed in het achterhoofd te knopen; Paul Quekel is een man van het volk. En
zijn vele vijanden zijn dat niet. Ik hou niet van demagogische
prietpraatjes over de ongelijkheid van deze wereld, maar ben
tegelijkertijd gepokt en gemazeld genoeg in het Wassenaerse om de
samenzwering van het bekakte geld tegen de man alleen van eenvoudige komaf
voor mogelijk te houden.
Rond '89 had Quekel gedwongen door de
Rabobank zijn bedrijf moeten verkopen. In 1987 had de Rabobank zijn
bedrijf getaxeerd op 48 tot 52 miljoen. Onder druk van de Rabobank
ontvangt Quekel begin 1989 nog maar 6 miljoen voor zijn aandelen. Met dit
geld op voorspraak van zijn adviseur in een Delta Lloyd Fonds
geinvesteerd.Meneer Raué van Delta Lloyd stelde hem fl. 800.000,- te
steken in een Investment-Fund van zijn club als oudedagsvoorziening, later
nog te vermeerderen met een tonnetje voor de kinderen. Enfin, van het één
komt 't ander, en Quekel wordt lekker gemaakt met een
onroerendgoedportefeuille Van Delta Lloyd te Waalwijk; 48 woningen, 4
winkels en nog wat ander OG, met zogezegd 'een klein beetje achterstallig
onderhoud'. Dat blijkt tegen te vallen, maar dat wist 'ie niet toen 'ie op
voorspraak van Delta Lloyd een miljoenenhypotheek afsloot bij Delta Lloyd
om dit onroerend goed aan te kopen. Eerst nog uit prive vermogen 1,6
miljoen gulden gestort in nieuwe fondsen bij Delta Lloyd. En zijn
oudedagsvoorziening moest als zekerheid verbonden worden aan de hypotheek.
Wat gebeurt er?
Quekel moet honderduizenden guldens extra
ophoesten wegens achterstallig onderhoud, kan dat niet, ziet zich de
woningen door de druk van Delta Lloyd afgenomen en gaat procederen.
En
nu begint 't; dat een ondernemer zich - gejaagd door de winst - liet
overhalen om te beleggen in een Delta Lloyd-fonds dat niet de Nederlandse
maar wél de Duitse, Franse, Belgische enzovoort Fiscus tilt met een
dubieuze constructie, en vervolgens genaaid wordt door het bekakte gajes
dat hem zijn eenvoudige komaf heeft ingepeperd ("Ik mag erbij horen!"), ik
juich dat niet toe maar lig er ook niet wakker van.
Wie wel 'ns heeft
rondgekeken in de wondere wereld van de CV-film-financiering weet dat
juist Delta Lloyd met alle mogelijke illegale middelen uit de trog
probeerde te graaien.
Het akkefietje dat Delta Lloyd had met producent
Leon de Winter - niet bepaald mijn vriend of lichtend voorbeeld - was een
aardig staaltje van machtsmisbruik. Maar dat diezelfde Quekel in het
juridische gevecht dat volgde letterlijk kapot geprocedeerd wordt door een
organisatie die uit ongeveer vierhonderd afzonderlijke B.V.'s bestaat -
Delta Lloyd dus - maakt een travestie van onze veel bejubelde rechtsstaat.
Quekel zit nu zo aan de grond dat 'ie - alweer gestuit op een Delta
Lloyd-BV die zich verschuilt achter een zusteronderneming - de achtduizend
gulden griffierecht niet meer kan ophoesten die tot vervolging van de
volgende Delta Lloyd-BV zou moeten leiden.
Duizelt 't U al?
Mij
wel, en vele advocaten met mij. Want de Quekel-papers beslaan vele
strekkende meters. Er is maar één zaak waaraan de jacht op Quekel doet
denken; aan die op Willem Oltmans, die dertig jaar nodig had om aan te
tonen dat de NSB'er Luns hem het beroepsleven onmogelijk had willen maken.
Quekel lijkt ook op Willem hierin dat 'ie met fotografische nauwkeurigheid
procesdata en ontmoetingen oplepelt. Het onrecht Quekel aangedaan is
minstens zo flagrant als dat wat Oltmans overkwam. Maar het verschil
blijft natuurlijk dat Oltmans, zittend in de Bijstand en woonachtig op een
krot, de allure van een aristocraat uitstraalde. En bijvoorbeeld altijd
verzekerd was van de onvoorwaardelijke steun van juffrouw Pasman, juriste
te Amsterdam, die haar halve loopbaan van de geachte confrères had mogen
vernemen: "Je bent gek dat je die zaak doet..."
Zij werkte voor niks,
omdat... ja, waarom eigenlijk?
Omdat ze meende dat een man van zijn
rechten werd beroofd.
Quekel, man van het volk, géén deftige
uitstraling en behept met een zachte G., vocht door met dure advocaten.
Maar voor Quekel was 't een zaak van Erop of Eronder, zowel mentaal
als financieel. Quekel: "Het is juist dat die juridische strijd momenteel
stil ligt. Er zijn overigens meer dan 440 Delta Lloyd NV's en BV's."
"Delta Lloyd is ontstemd geraakt door het feit dat ik op alle
mogelijke manieren aan de buitenwereld kenbaar maak dat Delta Lloyd niet
alleen een beursfonds is, maar daarnaast een criminele organisatie in de
zin van artikel 140 Wetboek van Strafrecht. Ik baseer mijn standpunt op de
algemeen beschikbaar gekomen informatie dat Delta Lloyd een schikking
heeft getroffen met het Openbaar Ministerie naar aanleiding van door Delta
Lloyd verstrekte leningen met een oneigenlijk doel; bewuste
belastingontduiking."
Levendig staat Quekel nog de parapluei-hypotheek
voor ogen die hem op voorspraak van Delta Lloyd werd verleend teneinde te
investeren op aanraden van dezelfde club in, zoals gezegd, sleetse panden.
Dom, jawel, maar is het handelen van Delta Lloyd met z'n massage van
Quekel ook niet vooral een bewijs van kwade trouw?