Klassejustitie

Er zijn van die mensen; hun bedrijf heeft het Anthonie van Leeuwenhoek-ziekenhuis geautomatiseerd, ziekenhuizen in Duitsland en het academisch ziekenhuis in Antwerpen, Akzo Pensioenfonds en het Philips Pensioenfonds, hun bedrijf heeft in de top een omzet gedraaid van meer dan vijftig miljoen, hun ondernemerszin was een parel in het rijke Roomsche Brabant van de tweede helft van de jaren tachtig en premier Ruud Lubbers kwam samen met Hanja May-Weggen in 1986 de eerste paal slaan voor twee kantoren met een oppervlakte van bijna 11000 vierkante meter op een terrein van 40.000 vierkante meter.
In 1990 krijgt de Fiscus van toenmalig minister van Financiën Kok opdracht om managementvergoedingen harder aan te pakken. Er zijn van die mensen die dan ambtshalve aanslag van een miljoen tweehonderdduizend gulden krijgen.
De man over wie dit stukje gaat, vocht terug met de beste advocaten en fiscalisten. In 1995, toen de Fiscus inmiddels met rente tot een naheffing over deze vordering was gekomen van bijna twee miljoen gulden, ging de aanslag van tafel. De Fiscus haalde bakzeil maar weigerde de man die ten onrechte was aangeslagen, te vergoeden voor de specialisten die namens hem de strijd waren aangegaan. Paul Quekel, want zo heet de hierboven beschreven ondernemer, had inmiddels zo'n zeshonderdduizend gulden uitgegeven aan honoraria.
't Zou tot 2002 duren alvorens de Fiscus hem na jarenlang procederen uiteindelijk een ton schadevergoeding bood, www.sdnl.nl/quekel26.htm op voorwaarde dat hij af zou zien van iedere verdere aanspraak. Paul Quekel, verarmd en ook suf geprocedeerd vanwege een zaak die hier even verderop aan bod zal komen, kon een failliet alleen afwenden met die schamele honderdduizend gulden en ging door de knieën.
Maar laten we elkaar geen mietje noemen; de Fiscus legt U in het kader van één of andere campagne om de minister van Financiën publiekelijk schone handen te bezorgen, een onredelijke aanslag op. Daarna is 't de Fiscus die bepaalt dat U niet de beste specialisten mag inhuren om Uw recht te halen. De Fiscus heeft liever dat U één pro-deo advocaat inhuurt, want dan wint U nooit, 't is dus de Fiscus die U knevelt en daarna bepaalt hoe hoog de schade is die U door die overweldiging opliep.
Quekel is het vleesgeworden voorbeeld van de zegeningen waartoe het kapitalisme leidt. Niet afkomstig uit de heffe des volks maar evenmin met een gouden lepel geboren, heeft 'ie door keiharde avondstudie en door risico's te nemen zijn scherpe verstand eind jaren '80 te gelde gemaakt. Een anarchistische CDA'er die voortdurend overhoop ligt met zijn partij en die een CDA-burgemeester op diens verzoek prive fl. 5000,- per maand gaat betalen 'wegens adviezen' om daar na een paar maanden weer mee te stoppen, 'want waarom eigenlijk?'
Voor de rest van dit verhaal is 't van belang zulks goed in het achterhoofd te knopen; Paul Quekel is een man van het volk. En zijn vele vijanden zijn dat niet. Ik hou niet van demagogische prietpraatjes over de ongelijkheid van deze wereld, maar ben tegelijkertijd gepokt en gemazeld genoeg in het Wassenaerse om de samenzwering van het bekakte geld tegen de man alleen van eenvoudige komaf voor mogelijk te houden.
Rond '89 had Quekel gedwongen door de Rabobank zijn bedrijf moeten verkopen. In 1987 had de Rabobank zijn bedrijf getaxeerd op 48 tot 52 miljoen. Onder druk van de Rabobank ontvangt Quekel begin 1989 nog maar 6 miljoen voor zijn aandelen. Met dit geld op voorspraak van zijn adviseur in een Delta Lloyd Fonds geinvesteerd.Meneer Raué van Delta Lloyd stelde hem fl. 800.000,- te steken in een Investment-Fund van zijn club als oudedagsvoorziening, later nog te vermeerderen met een tonnetje voor de kinderen. Enfin, van het één komt 't ander, en Quekel wordt lekker gemaakt met een onroerendgoedportefeuille Van Delta Lloyd te Waalwijk; 48 woningen, 4 winkels en nog wat ander OG, met zogezegd 'een klein beetje achterstallig onderhoud'. Dat blijkt tegen te vallen, maar dat wist 'ie niet toen 'ie op voorspraak van Delta Lloyd een miljoenenhypotheek afsloot bij Delta Lloyd om dit onroerend goed aan te kopen. Eerst nog uit prive vermogen 1,6 miljoen gulden gestort in nieuwe fondsen bij Delta Lloyd. En zijn oudedagsvoorziening moest als zekerheid verbonden worden aan de hypotheek.
Wat gebeurt er?
Quekel moet honderduizenden guldens extra ophoesten wegens achterstallig onderhoud, kan dat niet, ziet zich de woningen door de druk van Delta Lloyd afgenomen en gaat procederen.
En nu begint 't; dat een ondernemer zich - gejaagd door de winst - liet overhalen om te beleggen in een Delta Lloyd-fonds dat niet de Nederlandse maar wél de Duitse, Franse, Belgische enzovoort Fiscus tilt met een dubieuze constructie, en vervolgens genaaid wordt door het bekakte gajes dat hem zijn eenvoudige komaf heeft ingepeperd ("Ik mag erbij horen!"), ik juich dat niet toe maar lig er ook niet wakker van.
Wie wel 'ns heeft rondgekeken in de wondere wereld van de CV-film-financiering weet dat juist Delta Lloyd met alle mogelijke illegale middelen uit de trog probeerde te graaien.
Het akkefietje dat Delta Lloyd had met producent Leon de Winter - niet bepaald mijn vriend of lichtend voorbeeld - was een aardig staaltje van machtsmisbruik. Maar dat diezelfde Quekel in het juridische gevecht dat volgde letterlijk kapot geprocedeerd wordt door een organisatie die uit ongeveer vierhonderd afzonderlijke B.V.'s bestaat - Delta Lloyd dus - maakt een travestie van onze veel bejubelde rechtsstaat. Quekel zit nu zo aan de grond dat 'ie - alweer gestuit op een Delta Lloyd-BV die zich verschuilt achter een zusteronderneming - de achtduizend gulden griffierecht niet meer kan ophoesten die tot vervolging van de volgende Delta Lloyd-BV zou moeten leiden.
Duizelt 't U al?
Mij wel, en vele advocaten met mij. Want de Quekel-papers beslaan vele strekkende meters. Er is maar één zaak waaraan de jacht op Quekel doet denken; aan die op Willem Oltmans, die dertig jaar nodig had om aan te tonen dat de NSB'er Luns hem het beroepsleven onmogelijk had willen maken. Quekel lijkt ook op Willem hierin dat 'ie met fotografische nauwkeurigheid procesdata en ontmoetingen oplepelt. Het onrecht Quekel aangedaan is minstens zo flagrant als dat wat Oltmans overkwam. Maar het verschil blijft natuurlijk dat Oltmans, zittend in de Bijstand en woonachtig op een krot, de allure van een aristocraat uitstraalde. En bijvoorbeeld altijd verzekerd was van de onvoorwaardelijke steun van juffrouw Pasman, juriste te Amsterdam, die haar halve loopbaan van de geachte confrères had mogen vernemen: "Je bent gek dat je die zaak doet..."
Zij werkte voor niks, omdat... ja, waarom eigenlijk?
Omdat ze meende dat een man van zijn rechten werd beroofd.
Quekel, man van het volk, géén deftige uitstraling en behept met een zachte G., vocht door met dure advocaten.
Maar voor Quekel was 't een zaak van Erop of Eronder, zowel mentaal als financieel. Quekel: "Het is juist dat die juridische strijd momenteel stil ligt. Er zijn overigens meer dan 440 Delta Lloyd NV's en BV's."

"Delta Lloyd is ontstemd geraakt door het feit dat ik op alle mogelijke manieren aan de buitenwereld kenbaar maak dat Delta Lloyd niet alleen een beursfonds is, maar daarnaast een criminele organisatie in de zin van artikel 140 Wetboek van Strafrecht. Ik baseer mijn standpunt op de algemeen beschikbaar gekomen informatie dat Delta Lloyd een schikking heeft getroffen met het Openbaar Ministerie naar aanleiding van door Delta Lloyd verstrekte leningen met een oneigenlijk doel; bewuste belastingontduiking."
Levendig staat Quekel nog de parapluei-hypotheek voor ogen die hem op voorspraak van Delta Lloyd werd verleend teneinde te investeren op aanraden van dezelfde club in, zoals gezegd, sleetse panden.
Dom, jawel, maar is het handelen van Delta Lloyd met z'n massage van Quekel ook niet vooral een bewijs van kwade trouw?