dinsdag, 19 juni 1999

Alle instanties gunnen Voorschotenaar voordij, behalve de kinderrechter

Morgen is het Vaderdag, maar voor Erik Rademaker is het nog maar de vraag of het een echte vaderdag wordt Of hij Ynte mag zien, zijn 4-jarig zoontje uit zijn ontbonden huwelijk. Het ventje woont bij zijn moeder, Erik's ex. Wéér een verhaal over een oorlog die echtscheiding heet. Met dat verschil dat alle partijen, óók de Raad voor de Kinderbescherming, menen dat Ynte op z'n zachtst gezegd beter af is bij de vader. Alleen besliste de kinderrechter onlangs anders. En vecht Erik nu harder dan ooit voor het leven van zijn kind. Want: "Mijn ex leeft samen met een junk die haar al een keer heeft neergestoken en dreigt Ynte te vermoorden." Bewijs is er voldoende. Maar Erik's zorgen worden niet serieus genomen. Hij is een domme, dwaze vader...

VOORSCHOTEN - "En weet je wat ik nou totaal niet snap", zegt Erik Rademaker (38) zo halverwege ons gesprek. "Dan zegt zo'n rechter: 'Je wilt natuurlijk niet dat je ex-vrouw nog langer jullie zoontje ziet?' Hoe komt zo'n man daar nou bij? Daar begrijp ik dus helemaal niets van. Alsof ik dat zou willen. Elk kind heeft toch 'n moedertje nodig? "

Bovendien: het gaat ook helemaal niet om het 'moedertje', het gaat om haar nieuwe vriend. "Hij staat bij de politie bekend als de Plaag van Leiden. Met een strafblad van hier tot Tokio. Mishandeling, dreigen, slaan en schoppen, stelen, drugs, drank en geweld, al die zottigheid. Hij heeft mijn ex al een keer neergestoken. En altijd ruzie! Hoe vaak ik met haar al niet op het politiebureau heb gezeten, omdat die vent, hartstikke dronken, d'r alle hoeken van de kamer liet zien. Maar ze gaat, telkens naar hem terug, tot hij haar weer helemaal lam slaat. Daar zit m'n zoontje dan tussen... " Gek wordt Erik ervan. Wat helemaal niet goed is, want voor je het weet staat Erik dan weer in de rapporten als 'heetgebakerd', en dat is niet wenselijk voor de opvoeding van een kind'. Dus Erik houdt zich in, maar eigenlijk ook weer niet.

Klein hartje

'Voor de goede orde: Erik was vroeger heus geen lieverdje. Dat hoor je hem ook niet zeggen. Ook hij is wel eens in aanraking geweest met de politie, ook hij heeft wel eens dingen gedaan die God verboden heeft. Erik was een begenadigd wedstrijdbokser en zeker niet op zijn mondje gevallen. Een soort Pietje Bell. Met een imposante kop en grote handen. Maar over één ding zijn alle partijen het eens: hij heeft ook een klein hartje. En de komst van Ynte in zijn leven gaf hem iets wat hij eigenlijk helemaal niet kende: verantwoordelijkheid dragen.

Erik ging dus werken voor de kost, werd vrachtwagenchauffeur en reed vier dagen in de week bloemen naar Oost-Duitsland. De rest van de tijd was voor Ynte, "mijn gozertje!" Kort daarop was hun huwelijk over. Er werd een regeling getroffen en Ynte bleef bij zijn moeder. Maar die nam, uit een soort medelijden, een dakloze drugsverslaafde ja huis. Op een dag, augustus 1997, bracht Erik zijn zoon je terug. "Ik lever Ynte bij m'n ex af, wordt 'ie bijna aangevlogen dooreen pitbull! Van die junk. 's Nachts rij ik met m'n bloemen naar Oost-Duitsland en denk: Da's toch niet normaal. Er stonden allemaal verhalen in de krant van pitbulls die kinderen half doodbeten. Ik dacht, straks bijt hij Ynte nog in z'n koppie. Dus de volgende dag ben ik gaan bellen. Met de politie, de Kinderbescherming, Bureau Vertrouwensartsen; of zoiets nou normaal is? Maar ze vonden allemaal dat ik me niet met haar relatie moest bemoeien. Dat was iets tussen haar en die gozer met z'n pitbull."

Eenmaal terug in Nederland en dodelijk ongerust, stapte hij op de politie af met de mededeling dat hij z'n zoontje ging ontvoeren. "Dat mag niet zeiden ze. Ik zei: 'Je mag ook geen illegale pitbull houden' daar doen jullie ook niet tegen. De volgende dag heb ik me laten arresteren, want je kunt moeilijk tot en met sint-juttemis met je kind onderduiken. Wat heeft zo'n kind dan voor leven?! En er werd in ieder geval notie van genomen."

In februari '98 wordt de echtscheiding via de rechtbank uitgesproken en gaat het ouderlijk gezag naar de moeder. Erik wijst de rechter op de gezinssituatie, de verslaafde en zijn hond. "Zegt die man: 'Ja sorry hoor, maar dan had je maar de politie moeten bellen of de Kinderbescherming'. Was ik dus al een half jaar mee bezig..." Erik tekent direct hoger beroep aan en de rechter gelast de Raad voor de Kinderbescherming onderzoek te doen.

Vanaf die tijd werkt alles in het voordeel van Erik, maar gelijk krijgt hij niet. "Mijn ex wordt neergestoken door die junk, in haar gezicht geschopt, terwijl zij mijn zoon als een menselijk schild gebruikt. Buren getuigen daarvan. Ze komt in het ziekenhuis terecht, die junk wordt gearresteerd en verdwijnt achter slot en grendel. Vervolgens doet de Rand onderzoek en rapporteert met geen letter over die junk. Want die zit dus vast, in voorarrest. Zo gaat dat. Tijdens de zitting belooft die mafkees plechtig af te kicken, van de drugs én de drank, hij komt meteen vrij, en nog geen uur later zie ik hem lopen, met m'n zoontje en 'n pilsje in z'n hand. Ik dacht dat ik compleet gestoord werd."

Ontvoering

Erik verkocht daarop de man pardoes een lel voor z'n hoofd en van een bokser komt dat hard aan. "Dom, had ik niet moeten doen, maar sorry hoor, bij mij ging even het licht uit." Ynte nam hij mee, en dat heet dus: ontvoering. Omdat zijn ex de politie had verteld dat Erik een vuurwapen in huis had, werd hij door een arrestatieteam, compleet met kogelvrije vesten, in de kraag gevat. Een tumult, jongen. Ynte en ik, mijn vriendin en haar twee kinderen, we werden in politieauto's geduwd. Ik heb 25 dagen gezeten voor de ontvoering van mijn kind."

Het Burgerlijk Wetboek, geleend uit de bibliotheek, komt erbij. "En dan mag ik nog van geluk spreken dat ik geen levenslang heb gekregen, want hier, er staat voor 'onttrekking aan wettig gezag' zes jaar. Ik heb hem twee keer ontvoerd en die junk een lel gegeven, dat is bij elkaar achttien jaar ... !!

De Raad voor de Kinderbescherming corrigeert onderwijl haar eerste rapport door in een tweede wél melding te maken van het feit dat de ex samenwoont met een aan alcohol en drugs verslaafde man, maar de man gaat naar een afkickcentrum. Conclusie van het rapport: het kind kan dus bij de moeder blijven. Vader Erik: "Wat weken later zie ik hem weer gewoon op straat lopen. Zei mijn ex dat hij een vrije middag had opgenomen... Maar het bleek dat hij allang weer ontslagen was uit het afkickcentrum omdat hij én gebruikt én gevochten had. Bovendien had de woningbouwvereniging het stel uit de flat gezet wegens overlast, bedreiging en molesteren van de huismeesters."

De stukken, vele mappen dik inmiddels, komen erbij. Uit één van de politierapporten: De medewerkster van de woningbouwvereniging heeft Ynte ook gezien en het ventje maakt op haar een ongelukkige, angstige indruk." Onder aan datzelfde politierapport stelt de agent: "...verzoek ik de raad DRINGEND een nader onderzoek in te stellen zodat ten aanzien van Ynte, ter VOORKOMING van verdere geestelijke ondergang (regelmatig met geweld in de woning geconfronteerd worden) maatregelen getroffen worden."

Maar er gebeurt niets. Erik schrijft daarop zeven ministeries aan, tal van rechtswinkels, het Meldpunt Discriminatie, de Commissie Gelijke Behandeling, het Juridische Klachtenbureau, de Nationale Ombudsman; afgezien van de laatste krijgt hij niet eens antwoord. Dan neemt hij meneer Hop uit Ermelo in de arm die ouders bijstaat welke problemen hebben met het beleid van de Kinderbescherming. Hop deponeert 19 klachten, die de Raad voor de Kinderbescherming alle 19 gegrond verklaart! In een persoonlijk gesprek biedt de directeur zijn excuses aan. Ynte wordt meteen weggehaald en tijdelijk in een crisiscentrum in Hoek van Holland geplaatst.

Veiligheid

Weer worden zijn vader en moeder aan tal van Raadsonderzoeken onderworpen. De conclusie: In de interactie-observaties wordt duidelijk dat Ynte zich bij vader en zijn partner veiliger voelt en dat hij tot een meer spontane en ontwikkelingsbevorderende wijze van functioneren komt in hun nabijheid. Hij durft vooral jegens vader een grote mate van vertrouwen te geven en op onbekommerde manier, overeenkomstig zijn leeftijd, te genieten van samenzijn en samenspelen. Bij moeder en partner blijft Ynte daarentegen in hogere mate in afweer, waarmee hij zijn eigen ontwikkeling uiteindelijk in de weg zit." En stellig: De Raad heeft geconstateerd dat vader de enige persoon is die in de beleving van Ynte zijn veiligheid kan waarborgen."

Iedereen is overtuigd, behalve... de kinderrechter. Hij laat, vorige maand, het ouderlijk gezag bij moeder omdat zij tijdens de zitting, een ijzersterke troef inzet: ze zegt dat zij haar relatie met die man heeft verbroken. Er komt dus een nieuw onderzoek en de rechter stelt zijn beslissing uit tot 27 november...

"We zijn weer terug bij af", zegt vader en ik ben helemaal stuk. Mijn ex heeft ik weet niet hoeveel keren gezegd dat het uit was tussen haar en die junk, maar ze zoekt hem telkens weer op. Dus dat verhaal ken ik al. Wat moet ik nou nog doen? Niemand in Nederland trekt zich blijkbaar iets aan van het feit dat mijn kind bij een tijdbom in huis woont die elk moment kan ontploffen. En Ynte? Die is zwaar teleurgesteld in me, ook dat nog, want ik had hem nog zo beloofd dat hij nu snel bij zijn papa mocht komen wonen."

In samenwerking met: St. Sociale Databank Nederland
Internet site: http://www.burojeugdzorg.nl