Door Pieter Koole

Dat is vaak mijn reactie op opmerkingen van mensen, over het feit dat ik de Hogere Landbouwschool gevolgd heb. De ervaring heeft echter ook geleerd, dat je het overgrote deel van wat je gestudeerd hebt, weer vergeet. De Hogere Landbouwschool volg je, omdat je je wilt verdiepen in de landbouw. Niemand wordt geboren met een hoop kennis van de landbouw.

Iets dergelijks geldt voor rechters. Rechters hebben rechten gestudeerd, mijns inziens, omdat zij nauwelijks gevoel hebben, of op de hoogte zijn van wat rechten van mensen zijn; van wat rechtvaardigheid is. Daar hebben ze een speciale cursus van een jaar of acht voor nodig gehad.

Maar, zoals gezegd, vergeet je het overgrote deel van wat je geleerd hebt. Een ernstig onderschat probleem in de maatschappij, is het feit dat rechters met de taak belast worden om het recht, en dus rechtvaardigheid, te laten zegevieren, terwijl dat precies hetgeen is waar ze van nature niet goed in zijn (anders ga je er toch niet zo'n studie aan wagen ?!)

Voor kinderbeschermers geldt een analoog verhaal. Ik heb als vader een oerinstinct om m'n kinderen te koesteren, en indien nodig te beschermen. Geen enkele behoefte of drang, om daar een cursus voor te volgen. Het zit er al. Ik ben ermee geboren. Het is deel van mij.

Bij kinderbeschermers ontbreekt die eigenschap kennelijk, dus gaan ze er maar een opleiding voor volgen. Hun beroep wordt dan: Het beschermen van kinderen. Zij gaan dus de hele dag kinderen zitten beschermen.

Nu zijn er natuurlijk veel te weinig kinderen die beschermd moeten worden, dus gaan ze - bij wijze van uitvoeren van hun opdracht - de kinderen maar tegen hun eigen vader beschermen of zo. Of dat noodzakelijk is, is verder niet aan de orde. Er moet gewerkt worden.

Dat doen ze dan samen met de rechters, (waar het gevoel aan rechtvaardigheid onvoldoende aanwezig is) door de contacten met hun vader te belemmeren of zelfs te blokkeren. De kwaliteiten van de vader doen niet ter zake. Dat het belemmeren of blokkeren van de contacten van een kind met één van de ouders regelrechte kindermishandeling is (zie verdrag van de verenigde naties over de rechten van het kind), dat hoofdstuk hebben ze bij hun opleiding overgeslagen.

Nog afgezien van de geestelijke mishandeling die het voor (vele duizenden vaders !) is, om met lede ogen te moeten toezien waar rechter en kinderbescherming toe in staat zijn, de macht die zij hebben, en hoe zij die macht misbruiken. Dit zijn feiten ! Zéér ernstige feiten. Nederland, anno 1999 !

Een jaar geleden is mijn vrouw vertrokken, en wij konden het niet goed eens worden over de kinderen. Rechter en kinderbescherming zijn zich ermee gaan bemoeien, en dan kom je dus écht in een beerput van corruptie terecht. De rechter kwam er niet uit (dat kan ook niet, want rechtvaardigheid kun je nou eenmaal niet uit een boekje leren), en gaf de kinderbescherming opdracht om een onderzoek te doen.

Voor de scheiding had ik wel iets over die beerput gehoord, maar je wordt er echt doodziek van. Rechter en kinderbeschermer zijn collega's van elkaar. De kinderbeschermer voor de rechter slepen, is dus totaal zinloos !

Vernederen, koeioneren, diskwalificeren, pressen. Alles kunnen ze zich veroorloven, en dat doen ze dan ook naar hartelust. Zelf heb ik daardoor acht maanden in een psychiatrische instelling gezeten, waarvan de laatste weken zelfs in een gesloten afdeling.

Ik wilde er een einde aan maken. Zo ver kun je gedreven worden. Knettergek wordt je gemaakt. Vervolgens wordt door de kinderbeschermers gezegd, dat vader labiel is, hij verkeert tenslotte in een psychiatrisch ziekenhuis, en heeft ook nog zelfmoordplannen. Daar breng je je kinderen toch niet ?

Wist u overigens dat honderden vaders per jaar om deze reden zelfmoord plegen? Dat is, omdat vaders snakken naar normale volwaardige omgang met hun kinderen. Dat wordt hen ontnomen, en dat is de meest gruwelijke aanslag die je kan plegen op iemand die ontzettend veel van z'n kinderen houdt. 't Is maar dat U het weet.

Namens heel erg veel kinderen en vaders, die door toedoen van rechters en kinderbescherming (doorgaans in samenwerking met onwillende moeders) elkaar nauwelijks of niet zien. Zowel kinderen als vaders lijden hier zeer ernstig onder. Maar ja, rechters en kinderbeschermers hebben er een cursus voor gevolgd, dus die zullen het wel het beste weten.

Onderwerp:

IK BEN DOM GEBOREN, DUS IK MOEST WEL VEEL BIJLEREN.

Pieter,

Ik vind je stuk indrukwekkend qua toon en inhoud. Ik voel met je mee. Ik zit al meer dan 4 jaar in dat soort ellende. Er is een ding wat ik niet helemaal met je eens ben, een tweede reden waarom ik deze reactie schrijf. Je veronderstelt dat die rechters het allemaal wel goed geleerd hebben maar het geleerde goeddeels vergeten zijn en dat hun wanprestaties in het familierecht ook verband houden met het type mens wat überhaupt rechten gaat studeren. Op zich kun je aan dat laatste gelijk hebben, maar in de opleiding is er weinig aandacht voor Familierecht. En er ook geen specialisatie die daar meer aandacht aan geeft. Verder wordt in de rechtspraak het familierecht als een minderwaardig soort recht beschouwd. Een carrièrerechter komt niet in het familierecht terecht.

Als dat wel gebeurt dan is hij/zij kennelijk mislukt als rechter. Je kunt dus verwachten dat er behalve onkunde er ook een portie frustratie aanwezig is bij vele familierechters. Per saldo heb je bij een familierechter dus kans op:

• een persoonlijkheid die voor dat ambt gevaarlijk lijkt: machtswellust, voyeurisme
• een dosis frustratie
• En vrijwel zeker een niet adequate opleiding.

Wat krijg je? Dat familierechters heel vaak 2 gezinssituaties die ze goed kennen, op de zaak projecteren: het eigen gezin van nu en het gezin waarin ze zijn opgegroeid. Met alle nare gevolgen van dien.

Sterkte,

In samenwerking met: St. Sociale Databank Nederland
Internet site: http://www.burojeugdzorg.nl