Geldpolitiek . . .
Kamerzetel 151 . . .
Klokkenluiders <====> SDN
. . . Schandpaal
|
Van: WILSKRACHT; Kort resumé van "de Paspoort-historie" Per fax: 010 4260409; ... 27-mei-03 16:32 Om te beginnen, zal het niet zo makkelijk zijn om het verhaal in detail weer te geven, daar er al enige tijd verstreken is na dit debacle. Toch wil ik trachten een zo goed mogelijk beeld weer te geven van hetgeen Speciaaldrukkerij ELBA te Schiedam is overkomen.
Drukkerij ELBA is door mijn vader, geboren in 1904, gestart in 1925 te Rotterdam, alwaar hij begon op Zuid in de Herman Costerstraat en later verhuisde naar Noord in de Jacob Catsstraat, alwaar ik geboren ben in 1934. Van Noord verhuisde mijn vader naar het Centrum in de Tuinderstraat, waar hij een leuk bedrijf had opgebouwd en zelfs een lokale krant uitgaf, n.l. "Het Centrum". Tot die bewuste dag in mei 1940 onze oosterburen het nodig vonden om Rotterdam te bombarderen en wij de volle laag kregen, dus.... alles kwijt en geen verzekering of overheid die de slachtoffers enigszins zou helpen. Uiteindelijk gevlucht en in Schiedam terechtgekomen, alweer mijn vader begon inde Hoofdstraat, maar ook daar zat het geluk niet mee want we werden getroffen door hoog water en alles was weer, u begrijpt het al. Verhuisd naar een winkelpandje op de Hoogstraat, waar mijn vaderkans zag om toch een leuke zaak te ontwikkelen, waarbij met bikkelhard werken een schamele boterham verdiend werd. Tijdens de oorlogsjaren werd ook nog eens de inventaris door de Duitsers in beslag genomen en waren we weer op het startpunt niets. In die tijd was het probleem van onderduiken, oppakken en andere moeilijke zaken voor mijn vader een hel op aarde, maar met zijn eeuwige optimisme Is hij er toch doorheen gekomen en begon direct na de oorlog met "frisse" moed, tot aan de tijd dat al deze moeilijkheden en ellende zijn tol begonnen te eisen: en mijn vader in 1968 stierf. Vanaf zeer jeugdige leeftijd, beginnende tijdens de oorlog, was ik "medewerkertje". Inmiddels was ik na diverse grafische opleidingen in de zaak gekomen en werd in 1954 medefirmant in het bedrijf van mijnvader, omdat ik nog 5 broers/zussen had moest ik de zaak vanaf 1966 officieel kopen en na het overlijden van mijn vader, begon ik dus met een grote schuld om die binnen 5 jaar, zoals de rechter beslist had, af te betalen, hetgeen tot op de laatste dag lukte. Intussen hadden wij in ons bedrijf steeds meer speciale producties ontwikkeld, zodat wij in staat waren voor onze relaties en. ook voor de overheid die dingen te vervaardigen, die andere bedrijven niet konden maken, hetgeen zich ontwikkelde tot een bijzonder en specialistisch bedrijf. Door al deze ontwikkelingen worden wij toen uitgenodigd tot het vervaardigen van de strippenkaarten, abonnementen en NS-kaarten, die wij ruim 8 jaar hebben gedrukt, tot grote tevredenheid van onze opdrachtgever, het Ministerie van Verkeer en Waterstaat. Ook werden wij in die periode regelmatig gecontroleerd door de Rijksaccountantsdienst, waarbij wij met trots kunnen zeggen dat er nooit fouten werden geconstateerd in onze productie en logistiek. Door uitbreiding van opdrachten op het gebied van 'Waardedrukwerk" werd ons bedrijfspand te klein en besloten wij in in 1981 een nieuw bedrijfspand aan de Fokkerstraat te Schiedam te betrekken.
In 1985 werden wij benaderd door het Ministerie van Buitenlandse Zaken, met de vraag of wij in staat waren om het Nederlandse Paspoort een nieuwe uitvoering te geven volgens het verdrag van Rome. Wij hebben de specificaties ontvangen en bestudeerd en kwamen tot de conclusie, dat indien wij contact mochten zoeken met Philips - voor de computer en software - en Kodak - voor de fotografie -, het mogelijk was om dit project te ontwikkelen als "Turn-key"-project. Het verzoek van BUZA kwam dan ook om binnen de kortste tijd een compleet plan met uitgebreide proeven op tafel te leggen, zodat zij een beslissing dienaangaande konden nemen. De proeven en het draaiboek werden zeer positief ontvangen en wij kregen de opdracht om zo snel mogelijk een complete fabriek te bouwen met alle benodigde apparatuur. Deze opdracht kwam in de vorm van een "Letter of Intent" en werd ondersteund door een brief van de Minister-president Lubbers, welke wij in januari 1986 ontvingen. De uitvoering werd onder regie en verantwoording van Speciaaldrukkerij ELBA uitgevoerd, waarbij de banken, vooruitlopend op het definitieve contract, een ruim krediet gaven om de benodigde investeringen te financieren. De banken in kwestie waren de toenmalige Nederlandse Middenstandsbank en de Nationale Investeringsbank, die beiden de staat als (mede)eigenaar hadden. Tijdens de ontwikkeling en de testen om het product nog beter te beschermen zijn alle middelen aangewend, die in die tijd op de wereld te koop waren. In april/mei 1986 wilde de staat dat de verantwoording niet bij een particulier bedrijf lag (en Johan Enschede dan???) en werd een Stichting met Werkmaatschappij opgericht, de Stichting KEP en Werkmaatschappij KEP, waarvan de aandelen, door Speciaaldrukkerij ELBA en Philips 50150 werden betaald en aan de Stichting geschonken. De heer Jacobs, Secretaris Generaal van BUZA, werd benoemd tot voorzitter van de Stichting. Ook werd in die periode een accountant van het Ministerie van Financiën toegevoegd om alle financiële zaken vooraf en tijdens de opzet van het project te controleren, ook betaald door Speciaaldrukkerij ELBA. Dus ook de uitgaven die Speciaaldrukkerij ELBA voor dit project deed, zijn door de overheid nooit terug betaald. In het voorjaar van 1986 werd door de juristen en accountants van beide partijen een contract opgesteld, met een looptijd van 15 jaar, dat op 6 Juni 1986 officieel werd ondertekend door BUZA, Philips en Speciaaldrukkerij ELBA. BUZA nodigde de Staatsdrukkerij en Johan Enschede uit om aan het project deel te nemen, wat toen in onze ogen nog steeds een "Turn-key"-project was. Hieraan werd door die partijen geen gevolg gegeven, omdat zij dit project alleen wilden uitvoeren zonder de medewerking van Speciaaldrukkerij ELBA, wat later op voorspraak van Minister-president Lubbers zo was gewijzigd, dat het leeuwendeel daarvan naar deze bedrijven zou gaan. Speciaaldrukkerij ELBA zou alleen de speciale paspoortkaart, bijbehorende formulieren en de logistiek mogen vervaardigen. Dit alles onder de regie van BUZA, de eigenaar was van de Stichting en Werkmaatschappij.
In die periode was er geen enkel probleem met de ontwikkeling van de fabriek, de apparatuur en de productie voor de diverse componenten van het paspoort. Het halen van de streefdatum december 1987 werd een flinke klus, maar door dag en nacht te werken bij Speciaaldrukkerij ELBA, was de klus eind november 1987 geklaard en heeft de Minister van Buitenlandse Zaken, de heer van den Broek, eind november de zaak officieel geopend en in orde bevonden. Wij konden beginnen met de officiële productie van alle benodigde producten. BUZA wilde echter met spoed opstarten, al was het maar met enkele gemeenten.
In december d.a.v. gebeurde het onheil, de heer P. de Visser hield, in opdracht van zijn PvdA-vriendjes, een voordracht in de 2e kamer die droop van de leugens en onwaarheden, maar zoals het voor de Nederlandse politici een gewone zaak lijkt te zijn, behoren leugens en bedrog bij hun spel. BUZA kwam in het nauw en begon in de 2' kamer te sputteren, terwijl zij zelf hun paspoortwet nog niet gereed hadden om de wijzigingen in de uitvoering door te voeren. Ook de Vereniging van Nederlandse Gemeenten begon mee in de prut te roeren, omdat zij meer geld etsten voor de gemeenten. Zij vonden dat BUZA te weinig betaalde voor de uitvoering bij de afgifte van het paspoort. Na maanden van overleg kwam men toch een vergoeding overeen en de doorstart was een feit.
Om tijd te winnen kwam BUZA ineens met een voorstel om de uitvoering van het paspoortboekje en de kaart te wijzigen. Wederom werd er met man en macht dag en nacht gewerkt aan de wijziging, die binnen de kortste keren werd gerealiseerd akkoord bevonden. Ook wilden zij ineens niet meer dat er bij ons data aanwezig zou zijn, die betrekking had op de persoonlijke paspoortgegevens, zoals naam, geslacht, geboortejaar etc. Er zou een speciale ambtenaar bij ons gestationeerd worden om deze data onder controle te houden, zodat wij er niets mee zouden kunnen doen, uiteraard ook voor onze rekening
BUZA was op dat moment de boel aan het belazeren (sorry voor de uitdrukking, maar dat begrijpt iedereen), wat resulteerde in een spelletje van welles/nietes en diverse dreigementen, die ook via de banken werden gespeeld. Ook huurde BUZA een reclamebureau in om ons via de pers zwart te maken met het verhaal dat het product niet goed zou zijn, waarvoor ze zelf een getekend akkoord hadden afgegeven. Ook de verhalen over het product, dat dit niet voldoende of helemaal niet beveiligd zou zijn is pure waanzin en leugens, wij hadden immers de goedkeuringen van T.N.O., K.B.A. en van het Amerikaanse Ministerie van Justitie, waar deze producten voor goedkeuring en testen zijn geweest en goedgekeurd met de opmerkingen dat dit een heel speciaal en zeer goed product was, deze keuringen zijn in opdracht van BUZA voor de productie uitgevoerd.
Omdat de regering dit paspoort toch in Nederland wilde invoeren, heeft de 20 kamer naar een politiek machtsmiddel gegrepen en kwam met de paspoort-enquête, waarbij het opvallend was dat de lieden uit de politiek en de ambtenarij Ineens aan een vreselijke geheugenstoornis leden en zij over het algemeen onwaarheden spuiden. Niemand heeft serieus geprobeerd om een eerlijk antwoord op de vragen te geven, waarbij ik wil opmerken dat de vragen van de commissie meestal over bijzaken gingen en geen directe insteek op het paspoort hadden. Ook mij hebben zij ruim 6 - 8 uur ondervraagd en ik ben tot de conclusie gekomen, dat zij - vrij vertaald - uit hun nek zaten te kletsen. In het rapport van de commissie gaan wij als producent van het paspoortproject geheel vrij uit, de enige opmerking die de commissie had, "dat wij te goed van vertrouwen waren in de politiek en de ambtenarij". Intussen had BUZA ook niet stil gezeten en had een nieuwe ambtenaar aangesteld, die voortaan het project zou leiden. waarbij moet worden aangemerkt dat de man in kwestie van toeten nog blazen wist, maar wel als beloning later een burgemeesterspost mocht ontvangen. De betrokkenheid van Speciaaldrukkerij ELBA bij de politiek werd ineens een smerige beerput en werd door het eerder genoemde reclamebureau opgezweept tot een zo goed als algemene volkshetze. die in de pers als snoepje van de week werd gepresenteerd, ook hier leugen en bedrog. Het opvallende was, dat degene die hier niet aan meededen gelijk op een zijspoor werden gezet. Later is de pers gaan inzien dat het hele circus door BUZA was opgezet om van het contract af te komen, wat dan ook is gebeurd in december 1989, zonder enig voorafgaand overleg. De conclusie van mij persoonlijk is dan ook dat deze lieden oneerlijk, vals. leugenachtig en onbetrouwbaar zijn. Tot mijn verbazing heeft die rel ook gevolgen gehad voor een minister en een Staatssecretaris, de Secretaris-generaal, en de Directeur-generaal en diverse ambtenaren die door van den Broek werden "gepiepeld". Later werd mij door een ambtenaar verteld, dat alle files die betrekking hadden op het paspoortproject waren vernietigd bij BUZA.
Om Speciaaldrukkerij ELBA en Will Baard van ongerechtigheden te kunnen betichten, werden wij overvallen door de F.I.O.D. en de B.V.D., met zowel aantijgingen zakelijk als privé, die alle perken te buiten gingen, ook de telefoons werden afgetapt.
Speciaaldrukkerij ELBA was een rijk en gezond bedrijf dat, nu door de sturing van de centrale overheid, Lubbers en BUZA ook in de problemen raakte, want grote orders die wij hadden lopen in het buitenland werden op dringend verzoek van BUZA en de Minister President teniet gedaan. Ons bedrijf heeft toen met de Raad van Bestuur van de Nederlandse Middenstandsbank gesprekken gevoerd, waarbij werd besloten dat Speciaaldrukkerij ELBA verder zou gaan en zou proberen om binnen een tijdslimiet van ca. 10 jaar de schuld, die het bedrijf was opgelegd door de afspraak (zwart op wit) met BUZA, terug betaald zou worden met de opbrengst van andere buitenlandse paspoortorders, waaraan al hard werd gewerkt. Wij werden echter gewoon terug gefloten en onderuit gehaald, want Lubbers wilde gewoon niet dat wij nog verder zouden gaan met overheidsprojecten, waarbij zou kunnen blijken dat de producten toch goed waren. Ook het openbaar vervoersproject werd door de overheid zonder pardon bij ons weggehaald. Ook dit was een voor ons een miljoenenproject. Maar de machtswellust van Lubbers en consorten was nog niet ten einde, want ook in de particuliere sector werden er mensen opgeofferd aan zijn wil, zoals een lid van de Raad van Bestuur van de NMB, de Directeur van de NIB, de mensen die bij de banken bij het paspoortproject betrokken waren en niet te vergeten de Directeur Nederland van Philips werd als een kwajongen behandelt, hetgeen bij diverse mensen tot allerlei problemen heeft geleid, zelfs tot de dood toe. In de loop der jaren werd toch nog tegen de staat geprocedeerd door KEP en Speciaaldrukkerij ELBA. Maar dat mocht niet baten, want ook de rechtspraak is zo rot als een mispel. De uiteindelijke uitspraak voor de Haagse Rechtbank was in de nacht voor de uitspraak om 01.00 uur al bekend, want de president van de rechtbank had tijdens een potje bridge en meerdere borrels uit de school geklapt. Ook mijn advocaat moest het veld ruimen, omdat hij door zijn baas (de toenmalige Minister van Justitie Korthals Altes, (de boef) voor de keus werd gesteld, Baard of je carrière. Gelukkig voor mij koos hij voor Baard met als gevolg het einde van zijn baan. Derden hebben via het gerecht in Amsterdam geprocedeerd en daar uiteindelijk toch gewonnen. De Nederlandse Middenstandsbank heeft uiteindelijk ook een som geld (miljoenen) terug gekregen. Dit alles heeft voor mij een verlies betekend van ruim 60 miljoen gulden, een en ander door mijn toenmalige accountant berekent. De inzet en de Investeringen hebben er dus toe geleid, dat mijn zaak naar de knoppen is gegaan. Zij hebben mij alles ontnomen, mijn zaak, mijn personeel, mijn gezondheid, maar niet mijn wil. Ik ben niet failliet verklaard, maar alleen bestolen, zelfs mijn pensioen hebben zij ingepikt, de overheid en de banken, die zelf voorafgaand aan de dag van definitieve sluiting van de zaak, in de nacht kostbaarheden, zoals kunstwerken, voor hen zelf uit het gebouw haalden. Echter Lubbers en consorten hebben geen rekening gehouden met mijn verleden als oorlogskind en mijn taaie wil om te overleven. Ik ben namelijk direct weer begonnen met een "nieuwe" drukkerij, onder de handelsnaam Drukkerij WilsKracht.
De schuld en het gevolg van het hele verhaal is van oorsprong een ordinaire politieke ruzie tussen 2 Ministeries en de VNG, aangestuurd door Peters van de Staatsdrukkerij en Johan Enschede. Deze laatsten hebben op een smerige en gemakkelijke manier het project terug kunnen krijgen, via de smerige politiek en over de rug van de vele slachtoffers. (ca. 150 man/vrouw). Dank u!!!!!!
P.S.
|
