Wouter ter Heide adviseert i.p.v fractiediscipline: Van representatieve naar directe democratie met Kamerzetel 151......!


Wouter Ter Heide . . . . . SDN Homepage . . . . Schandpaal


Resolutie 1441 schiet haar (vredes-)doel finaal voorbij

-----Oorspronkelijk bericht-----
Van: Wouter ter Heide
Verzonden: maandag 10 februari 2003 10:52
Aan: W.A. Sweers
Onderwerp: Voorkomen oorlog.

Geachte heer Sweers,

Hoewel ik mij realiseer dat het een herhaling van zetten is, stuur ik u toch onderstaand stuk ter publicatie toe, als bijdrage aan de discussie over het voorkomen van de (finale) oorlog tegen Irak.

Het is opvallend dat in de talrijke discussies over de dreigende oorlog tegen Irak, resolutie 1441 zelf niet ter discussie staat. Integendeel, slechts wordt bij voortduring gehamerd op het naleven daarvan. De open brief van acht Europese regeringsleiders is hiervan een sprekend voorbeeld. Volgens hen zal niet naleving van resolutie 1441 ten koste gaan van de geloofwaardigheid van de Veiligheidsraad en daarmee de wereldvrede - ofwel het VN-ideaal - aantasten. Daarmee gaan de acht gerenommeerde heren er gemakshalve van uit dat de zaak van de wereldvrede bij de Veiligheidsraad in goede handen is, terwijl deze daarvoor juist het grootste obstakel vormt.

Voor het waarmaken van het VN- of vredesideaal zou Europa zich dan ook niet (zoals de VS en de ondertekenaars van de open brief) blind moeten staren op de massavernietigingswapens van Saddam Hussein, als 'de bedreiging van de wereldvrede', maar zich en bloc moeten richten op de reorganisatie van de Verenigde Naties, als 'de weg naar de wereldvrede'. Voor het bewandelen daarvan is een algemene VN-conferentie ter herziening van het Handvest - waartoe artikel 109 de mogelijkheid biedt - een eerste vereiste. Met het initiatief daartoe zou Brussel twee vliegen in één klap slaan. Daarmee wordt namelijk invulling gegeven aan een gemeenschappelijk Europees buitenlands- en veiligheidsbeleid, dat node wordt gemist, waarmee de Europese Unie zich tegelijkertijd tot een krachtige en geloofwaardige speler op het VN- of wereldtoneel maakt.

Een machtsblok dat de ideële concurrentie met de VS, wat betreft de geweldloze(!) verwerkelijking van het gemeenschappelijk door alle volkeren en alle naties te bereiken ideaal van de mensenrechten (preambule Universele Verklaring), met glans zal weten te weerstaan.

Met betrekking tot de broodnodige hervorming van de VN, moet met name worden gedacht aan de opheffing van de ondemocratische Veiligheidsraad (vetorecht) en de overheveling van zijn primaire verantwoordelijkheid - de handhaving van de internationale vrede en veiligheid - naar de Algemene Vergadering. Deze kan zich daardoor eindelijk ontwikkelen van een ongeloofwaardig mondiaal praatcollege waarin de VS de lakens uitdelen, tot een gezaghebbend wereldparlement voor de vrede waarin de wereldbevolking het voor het zeggen heeft. Een mondiale volksvertegenwoordiging die voor het controlerende alziende tv-oog - op basis van de alom onderschreven mensenrechten en onze fenomenale 'know how' op elk terrein - een wereldbeleid weet uit te stippelen waarmee de wereldproblemen en het daaruit voortvloeiende onrecht adequaat kunnen worden aangepakt.

Met als uiteindelijk resultaat de immer gekoesterde wereldvrede. De nieuwe wereldorde gestoeld op vertrouwen, als resultaat van gedeelde verantwoordelijk-/aansprakelijkheid voor het totale wereldgebeuren. Kortom, de democratie in optima forma waarin zinloos geweld op megaschaal - ofwel oorlog - nergens meer geleerd wordt en overal iedereen bij wet (de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens) het onaantastbare recht heeft op optimale ontplooiing en een menswaardig plaatsje onder de zon. Met als enige tegenprestatie, dat een ieder wereldwijd wordt geacht - naar vermogen - zijn/haar 'unieke' steentje bij te dragen aan het draaiende houden van die mondiale rechtsstaat, die onder auspiciën van de tot wasdom gekomen Verenigde Naties het gewelddadige verleden in sneltreinvaart achter zich laat.

Vanzelfsprekend zal elke VN-lidstaat die deze zuivere (want mondiale!) democratie uit nationale overwegingen of kortzichtig eigenbelang verziekt, zijn (democratische) recht van spreken in onze volkerenorganisatie automatisch kwijtraken. In het 'mede' bepalen van het wereldbeleid in de Algemene Vergadering van de VN, is de rol van zo'n lidstaat dan ook uitgespeeld. De status van bananenrepubliek of supermacht doet daarbij niet ter zake.