BRIEF VAN 18 juli 2007 om 19.58 AAN DE PVDA KAMERFRACTIE

Dank voor Uw reactie op onze brief, al levert deze nog geen brood op en kunnen we dat al helemaal niet er voor kopen. Gisteren is de zaak voor de bestuursrechter geweest en deze oordeelde dat er een probleem zit in de wetgeving van met name de WWB en de WMO. Deze wetten conflicteren met elkaar en zullen in de toekomst grote gevolgen hebben voor grote bevolkingsgroepen. Sterker nog, je zou kunnen oordelen dat beide wetten in strijd zijn met artikel 1 van de grondwet.

De bijstandsgerechtigden mogen immers geen langdurige zorg/hulpverlening genieten, zowel professioneel als op basis van mantelzorg, omdat er bij langdurige hulpverlening sprake is van een volgens de Wet Werk en Bijstand gezamenlijk huishouden. Hierbij wordt de zorgvrager automatisch geclassificeerd als fraudeur omdat hij/zij geen melding heeft gemaakt van een gezamenlijke huishouding, en wordt de hulpverlener geclassificeerd als partner die de fraude over de termijn van hulpverlening moet terugbetalen aan de DWI. De enige groep die hier buiten valt is de eerste en tweede lijn familie die mantelzorg op zich neemt.

Dit terwijl de CIZ en gemeenten conform de WMO, zoals de WMO dat uitlegt, de mensen aanzet tot gebruik van mantelzorg waar bijstandsgerechtigden geen aanspraak op mogen maken. Dit probleem is aan mij hedenmiddag telefonisch erkend door het ministerie van VWS, die verantwoordelijk is voor de WWB. Een bijkomend probleem met de WWB is, dat wanneer er sprake is dat er mogelijk fraude in het spel is, dat conform de artikelen 6 lid 1, 56, 58 lid 1 sub A, 58 lid 4, 59 lid 2 en 3, 60 lid 3 WWB de DWI zelf tot uitspraak, boete, vordering en beslaglegging kan over gaan, zonder feitenonderzoek, dus ook bij de hulpverlener.

DWI is daarmee participant, tegenpartij, onderzoeker, rechter en uitvoerder in één hand. Er is geen sprake van enige onafhankelijkheid en de alles ontnomen burger kan zonder inkomen nergens terecht, ook niet bij de iets meer onafhankelijke bestuursrechter waar hij of zij eerst diep in de buidel - die leeg is - zal moeten tasten.

Hierdoor ontstaat een machtsblok waar de burger altijd het loodje tegen legt. Immers bij het "vermoeden" van fraude raken de betrokkenen niet alleen de uitkering kwijt, ook de gezondheidszorg en medische behandeling worden direct ontnomen, alsmede het recht op juridische bijstand en het recht op middelen van bestaan worden direct ontnomen, hetgeen in strijd is met de door Nederland ondertekende internationale verdragen.

Ook de onder de WWB gerangschikte bijzondere bijstand is voor deze cliënten niet meer toegankelijk, omdat de cliënt en de hulpverlener het stempel fraudeur hebben opgeplakt gekregen, omdat het dus een ernstig hiaat betreft in de wetgeving waarvoor deze wetgeving dient te worden aangepast, ligt het probleem wel in de Tweede Kamer en op het departement van het ministerie van VWS.

U kunt nu toch niet met droge ogen beweren dat dit slechts op een enkeling betrekking heeft en onder gemeentelijke verantwoording valt?

Met vriendelijke groet,

A.J. Bos (gecriminaliseerde mantelzorger)

EERDERE BRIEF

Aan fractievoorzitters en commissieleden van het parlement

Plaats: Amsterdam

Mooie woorden sprak U uit tijdens het debat gisterenavond. Prachtige moties onderschreef en tekende U, nu is het weer tijd voor de realiteit en misschien ook wel daden. Afgelopen maand zijn mijn buurvrouw en ik voor het leveren van mantelzorg aan elkaar door de DWI veroordeeld voor EUR 150.000 boete!!! (over 2 weken verhoogd tot EUR 200.000) omdat er geen inkomen is voor aflossing zoals geëist. Wegens de mantelzorg zit mijn buurvrouw al 3 jaar zonder gas en licht, nu al 8 maanden zonder een cent inkomen. Mijn buurvrouw is vorige maand uit de zorgverzekering gezet.

Ze wordt nu gedwongen haar dochter af te staan omdat de zorgverzekering niet voor 1 juli rond kan komen. Ze mag geen aanspraak maken op middelen van bestaan. Haar dochter mag niet worden onderzocht en behandeld voor opgelopen psychosociale en emotionele schade. De grondwet is voor haar rechten niet van toepassing. Internationale verdragen heeft men niets mee te maken. Wouter Bos beloofde mijn buurvrouw vorig jaar december dat hij zich persoonlijk voor haar zaak zou inzetten...!! Na de verkiezingen hebben we nooit meer iets van hem vernomen.

Groetjes,

André Bos

Hier volgt een uiteenzetting van het één en ander: Mijn buurvrouw heeft sedert 2001 een levensbedreigende vorm van epilepsie. Deze is vastgesteld na een comateus insult. 1 maand later heeft dit zich voor een 2e keer gemanifesteerd. Oorzaak van de epilepsie bleek een ademstilstand (apneu?) tijdens de slaap die niet herstartte. Door de ademstilstand ontstaat er namelijk een zuurstof tekort in de hersenen en dat veroorzaakt bij haar de epilepsie aanval die wederom door het zuurstofgebrek over gaat in een coma of een overlijden tot gevolg kan hebben.

Thuiszorg aangevraagd bij het RIO (nu CIZ). Keuringsarts stelde dat ik als buurman aan mijn buurvrouw verplicht was de mantelzorg over haar op mij te nemen, omdat mijn buurvrouw mij ook al langere tijd ondersteunde door voor mij de boodschappen te doen en mij te helpen bij ontstekingen (opstaan, aankleden, boodschappen doen) ben ik daarmee akkoord gegaan en heb de zorg in afwisseling met mijn moeder op mij genomen.

De situatie is voorgelegd aan de stadsdeelraadvoorzitter en aan enkele raadsleden dat mijn buurvrouw in haar slaapuren bij mij verbleef, of ik bij haar. Daar mijn buurvrouw ook nog eens last heeft van hypersomnie (gelijk aan de slaapziekte narcolepsie) kan zij vooral in stressvolle situaties veelvuldig in slaap vallen.

Voorzieningen aangevaagd bij de RIO die zowel mij als mijn buurvrouw zouden kunnen ontlasten en deelname aan het dagelijks leven konden mogelijk maken werden vervolgens door het RIO afgewezen omreden dat het oorzakelijk stofje van mijn ontstekingen niet bekent was. Daar het RIO de aanvragen om voorzieningen afwees, heeft de toenmalige stadsdeelvoorzitter zelfs nog overleg gevoerd met de toenmalige directeur van de GSD op Reigersbos en voorgesteld deze voorzieningen uit de bijzondere bijstand te verstrekken.

De GSD stelde vervolgens dat er eerst een beroep moest worden ingesteld tegen de afwijzing van de RIO. In dit beroep betwistte de RIO en de WVG de aanspraak op deze voorzieningen omreden dat er naast het onbekende oorzakelijk stofje van mijn ziekte ook geen sprake was van een gezamenlijke huishouding, zoals mede door burgemeester Cohen werd bepaald.

Omdat de dochter van mijn buurvrouw naar school moest, en mijn buurvrouw niet alleen mocht reizen i.v.m. haar ziekte en ik wegens COPD (longziekte) niet zonder gesloten vervoer over straat kan, hebben wij zelf onderhands een brommobiel moeten inhuren, hetgeen ons tot EUR 400 per maand kost, terwijl wij allebei een uitkering hebben op sociaal minimum. Omdat noch mijn buurvrouw, noch ikzelf dit konden bekostigen hebben wij deze kostenpost gezamenlijk aangegaan, omdat ik ook nooit naar een winkel kon, anders dan per taxi. Daar wij tegen de afwijzingen bij de rechter in beroep zouden moeten gaan, hebben wij beiden meerdere verzoeken om een bewijs van onvermogen ingediend (dat kon toen nog alleen bij de GSD), deze werd niet afgegeven omreden dat wij tot euro 400 per maand uitgaven aan een vervoervoorziening om de dochter van mijn buurvrouw naar school te laten gaan zoals bij wet verplicht is. Maar volgens de gemeente geen eerste levensbehoefte is.

Als wij ons zulke kosten konden veroorloven, dan konden wij ook wel uit eigen middelen een advocaat betalen plus de griffierechten etc. etc. Dus tot een rechtspraak kon het nooit komen. Afgelopen jaar heeft mijn buurvrouw te maken gekregen met de Jeugdzorg. Veel stress en spanning tot gevolg, waardoor ook haar slaapziekte steeds meer parten gingen spelen, waardoor zij bijna niet meer alleen kon zijn, zoals eerder wel het geval was.

Tegelijkertijd met de rechtszaak van de jeugdzorg (OTS) bleek er een heronderzoek van de sociale dienst te zijn. Wegens het niet kunnen verschijnen werd haar uitkering stopgezet per 1-11-2006. Bij dit heronderzoek hebben wij alles gewoon open en eerlijk verteld omdat wij ons geen kwaad hadden de duchten. De gemeente, alle instanties, iedereen was immers op de hoogte van onze leefsituatie.

Het liep echter anders. Doordat de DWI het oorspronkelijke dossier kwijt is geraakt (misschien geschoond) waren de eerdere afspraken verdwenen. Omdat ik zelf had verklaard al sedert 2001 de mantelzorg van mijn buurvrouw op mij te hebben genomen werd er dus gesteld dat mijn buurvrouw en ik de Sociale Dienst 5 jaar lang hadden opgelicht en daarmee te hebben gefraudeerd en dat ik deze 5 jaar aan de gemeente moet terug betalen, alsmede de opgebouwde schuld, gerechtelijke en buitengerechtelijke kosten. Daarnaast wordt ik dan ook nog eens strafrechtelijk vervolgd wegens fraude.

Sterker nog, de DWI stelt nu ook nog eens dat mijn buurvrouw en ik de eerdere RIO aanvragen met valse informatie hadden ingediend, waardoor burgemeester Cohen een juiste uitspraak had gedaan om tot een besluit te komen dat er geen gezamenlijke huishouding werd gevoerd. Kortom sedert 01-11-2006 heeft mijn buurvrouw geen inkomen meer. DWI eist dat zij weer volledig zelfstandig thuis woont en het risico neemt op een aanval en erger, waardoor zij haar uitkering kan terug krijgen.

Deze eis brengt met zich mee dat als mijn buurvrouw iets overkomt, ik strafrechtelijk vervolgbaar ben omdat ik mijn buurvrouw volgens artikel 255 / 257 volgens het wetboek van strafrecht niet alleen mag laten. Wanneer ik dit toch doe en er gebeurd iets van een aanval, dan kan ik tot een gevangenisstraf worden veroordeeld tussen de 7 en de 9 jaar. Tegelijkertijd mag de dochter van mijn buurvrouw volgens jeugdzorg geen aanval meemaken, daar zij anders onmiddellijk uit huis wordt geplaatst.

In oktober vorig jaar wilde jeugdzorg haar al met spoed uit huis plaatsen omreden dat ik met een spoedopname in het ziekenhuis was komen te liggen. Deze uithuisplaatsing hebben wij toen ternauwernood kunnen voorkomen door de spoedopname wegens ernstig zuurstofgebrek in mijn bloed af te breken en op eigen risico naar huis terug te keren en op die wijze d.m.v. voortzetting van de mantelzorg een aanval van mijn buurvrouw kon voorkomen.

• Wat moeten we nu nog doen?
• In gaan op de eis van de DWI en mijn buurvrouw haar dochter laten afstaan aan de jeugdzorg en mogelijk een gevangenisstraf?
• Niet in gaan op de eis van de DWI en mijn buurvrouw zonder uitkering of ziekenfonds op straat laten komen te staan?
• Van een éénpersoons sociaal minimum een gezin onderhouden met dubbele ziekenfondslasten?
• Moet ik mijn buurvrouw haar dochter in huis nemen en mijn buurvrouw op straat zetten?
  verteld U het mij maar!!!

Nu moet mijn buurvrouw een beroepszaak voor de rechter laten komen tegen de (on)rechtmatige inhouding en afwijzing van inkomen. Meerdere aanvragen ingediend voor bijzondere bijstand, allen verdwenen. Geen geld, geen advocaat, geen advocaat geen beroepsmogelijkheid, geen beroepsmogelijkheid geen geld... Waar zijn alle mooie verdragen van de rechten van de mens voor? Waar zijn alle mooie verdragen van de rechten van het kind voor? Waar is de grondwet voor? Waar is het burgerlijk wetboek voor? KASTVULLING?

Het verhaal met DWI Amsterdam heeft inmiddels een vervolg gekregen. Mijn buurvrouw is zonder over inkomen te beschikken door de DWI Amsterdam veroordeeld om maandelijks EUR 1248,06 te betalen tot het volledige bedrag van 74.723,25 is betaald. Bij te late betaling 10 % boete over het totaalbedrag + 15% deurwaarderskosten en daar bovenop gerechtelijke kosten en buitengerechtelijke kosten. Besluit is per 31 mei genomen namens B&W, eerste betaling dient per 1 juni voldaan te zijn.

Eenzelfde besluit heb ik ook ontvangen maar dan met een maandbedrag van EUR 1257,42 en een totaal bedrag van 74.883,45 met een eerste betaal datum 01 juli 2007 onder dezelfde condities. DWI weigert medewerking te verlenen dat mijn buurvrouw haar ziekenfonds kan betalen, zodat zij haar medicijnen tegen de levensbedreigende epilepsie kan krijgen en laat haar deze maand op straat zetten met haar dochter. Is zij een illegale asielzoeker?

De Dienst Werk en Inkomen (DWI) eist met deze maatregel van mij een erkenning dat ik opzettelijk vijf jaar lang gefraudeerd heb en weigert bijstand voor rechtsbijstand te verstrekken zodat ik noodgedwongen als burger zal moeten gaan procederen zonder rechtsbijstand. En dat omdat je 6 jaar lang de gemeente hebt gevrijwaard van kosten van een kliniek of persoonlijke begeleiding met kosten à € 80 per uur. En daar voor 106.000 uur zonder een cent vergoeding voor de gemeente heb gewerkt. Sterker nog, uiteindelijk hebben we daar zelfs nog voor betaald. Belofte van compensatie is nooit en te nimmer voldaan!!!

Vandaag heb ik te horen gekregen dat een spoed beroep niet eerder kan plaatsvinden dan 16 juli. Tot die tijd kan er niets worden geregeld. De zorgverzekering van mijn buurvrouw is inmiddels gestopt. Na een bedelpartij heb ik het voor elkaar gekregen dat mijn buurvrouw voor twee weken extra medicijnen krijgt, mede doordat zij vorige week al na een adem stilstand een middel zware epilepsieaanval heeft gehad.

De sociale dienst houdt voet bij stuk, dat mijn buurvrouw eerst moet tekenen voor fraude, eerder kan geen aanspraak gemaakt worden op een bijstand of bijzondere bijstandsuitkering. De Schuldhulpverlening blijkt ook niets te kunnen doen zolang de sociale dienst niet over stag gaat om een uitkering te verstrekken. De enige optie die mijn buurvrouw nu nog heeft is haar dochter officieel aan mij af te staan, zodat die niet naar een pleeggezin moet van de gezinsvoogdij wegens het niet hebben van een ziekenfonds verzekering. De deurwaarder heeft gelukkig de huisuitzetting hangende het spoed beroep opgeschort, dat is tenminste nog één lichtpuntje.

Ik blijf mij verbazen over de Nederlandse rechtstaat!!!

A.J. Bos