Zwolle, 11 februari 2008

Op 5 maart a.s. ben ik gedagvaard om voor de rechtbank te verschijnen (De zitting op 5 maart begint om 10.00 uur i.p.v. 11.00 uur. Parketnr: 18/654514-07 ). Adres: Guyotplein 1, te Groningen. (Zie ook de verklaring op de weblog) en het kantoor. Waar blijven de Kamervragen?

Ik nodig iedereen van harte uit om de zitting bij te wonen, omdat het mij de uitgelezen mogelijkheid biedt om uit te leggen niet alleen waarom de beschuldigingen onjuist zijn, maar ook wat het Openbaar Ministerie bezielt om een dergelijke onzinnige klopjacht te openen. Een klopjacht die er in moet resulteren dat ik kapot wordt gemaakt, zoals ook anderen (o.a. Maurice de Hond, Wim Dankbaar, Ernst Louwes, Harrie Timmerman) er aan moeten geloven. (klik op de foto voor de lezing)

De wezenlijke, achterliggende vraag hierbij is of gelet op de wijze waarop de rechtspleging en meer in het bijzonder het Openbaar Ministerie in ons land functioneert wij nog in voldoende mate voldoen aan de kenmerken die een rechtsstaat eigen zijn of dat wij -wat velen denken, vrezen en geloven - zijn afgegleden naar een status die, om het zwart-wit te formuleren, als een politiestaat kan gelden.

Want de voorbeelden die ik noemde staan niet op zichzelf en zijn geen incidenten. Er is veel kritiek op de rechtspleging. Kritiek die zich vooral focust op het Openbaar Ministerie. Die kritiek wordt in de 'mainstream-media' over het algemeen niet serieus genoeg genomen, omdat die media hun zelfstandigheid hebben verkwanseld en de verstrengeling tussen media en de politiek-bestuurlijke bovenlaag, waartoe ik ook de politiek en de rechtspleging reken, te innig is geworden. Terwijl de eerdergenoemde kritiek nu juist gedragen wordt door een algemeen gevoel dat er een politiek-bestuurlijke bovenlaag is die alles beslist en bedisselt, terwijl 'het volk' niets heeft te vertellen.

Het is een gevoel van wantrouwen, wrok, frustratie en woede. Een tijdbom. Dat gevoel is zo breed en heeft op zoveel onderwerpen betrekking, dat het in dit bericht alleen maar onvoldoende belicht kan worden. Vandaar dat het zoeklicht valt op de rechtspleging en in het bijzonder het Openbaar Ministerie, omdat dat in zijn doen en laten een Staat binnen de Staat is geworden, met alle gevolgen van dien. En mijn zaak en die van vele anderen kunnen getuigen van de funeste gevolgen van dit alles.

Om de lezer te prikkelen en alvast iets weg te geven van wat er op de zitting zal gebeuren, verklap ik alvast het volgende. Er zijn zes getuigen opgeroepen om ter terechtzitting te verschijnen. Voorafgaande aan de zitting en op de zitting zal worden aangetoond dat de klunzig in elkaar geflanste dagvaarding getuigt van grote haast om mij aan de schandpaal te nagelen en dat er in werkelijkheid sprake is van een vorm van samenwerking waarbij verschillende personen, afkomstig uit met name de advocatuur en het Openbaar Ministerie, mij op grond van uiteenlopende motieven willen kortwieken en wel op een manier die ook tegenover andere 'dissidenten' wordt toegepast.

Deze personen uit het politiële en justitiële circuit zullen met naam en toenaam worden genoemd, waarbij het vierde ten laste gelegde feit de klap op de vuurpijl zal worden. Hierover wil ik niet veel kwijt, behalve dan dat enkele advocaten en leden van het Openbaar Ministerie zich door deze dagvaarding in het eigen been hebben geschoten. En dat niet doordat de dagvaarding het heeft over het feit dat ik veertigduizend euro zou hebben ontvangen - ik zou bijna zeggen was het maar zo - maar omdat het Openbaar Ministerie en enkele noordelijke advocaten hier wel een hele scheve schaats hebben gereden. Lees meer »