Een gezegde wat al meer dan 2000 jaar, dus vele generaties lang in Holland maat en beeld bepalend was, voorheen stond ik er niet bij stil tot mij iemand daarop wees, stil bij het kunnen hebben van een trauma maar nu bij het einde van mijn leven weet ik het, het is een trauma. Ik kan er bijna niet van slapen en niet van eten. Als ik denk aan mijn voorouders, die in berenvellen de Rijn afzakten op een vlot en zich vestigde in de rivierdelta op zompige klei en overleefden in ijskoude winters.

Hoe ze door de Romeinen overmeesterd werden en als lijfeigenen weggevoerd werden. Ik denk aan mijn opa's en oma's die als volksvermaak voor de leeuwen werden gegooid en verscheurd. M'n arme oma's die als heks gewogen en te licht bevonden werden, omgekomen op de brandstapel om nog maar niet te vergeten de galg, het brandmerk of de martelkamer. De gouden eeuw bijvoorbeeld was een eeuw van tolerantie in al zijn vormen, kolonialisme, slaven en slavenhandel geleerd en afgekeken van de Noormannen, de Spanjaarden, de Fransen en de Engelsen. Wat hebben we gezucht onder het juk van oorlog en bezetting, Rembrandt, hard werken, fier koopmansschap en kannibalisme.

Nu in de 21ste eeuw ondanks dat we inmiddels het welvarendste stukje van Europa zijn geworden, schijnen we nog niets geleerd te hebben. Technologische innovaties als Delta werken, dijkverzwaring of balgstuw ook de beknibbeling, de betutteling, valse- en arglistige beschuldigingen en de handel in slaven steken weer opnieuw de kop op. Een nieuwe generatie van kannibalen heeft onze poldereconomie in zijn bezit genomen en gedraagt zich als een onuitroeibaar virus in onze maatschappij. Kennelijk blijven we liever dweilen en dijken bouwen dan het leertje van de kraan der rechtvaardigheid te vervangen.

Hang'em First….. try 'em later

Dit zei de roemruchte rechter Bean, sindsdien is er weinig veranderd. Een oude en reeds lang achterhaalde faillissementswet uit 1893 die volgens vriend en vijand in strijd is met de grondwet en de meest elementaire en algemene waarden en opvattingen in een leefbare en zorgzame samenleving werken in het voordeel van: Stelende en zichzelf verrijkende curatoren of te wel de roofridders van de 20ste eeuw en Rechters-commissarissen die in hun hoedanigheid van beul boter op hun hoofd hebben met conflicterende bijbanen en belangenverstrengelingen. Falende politici die deze situatie bewust en met "voorbedachte rade" in stand houden of hebben gehouden doen daar geen goed aan. De bestuurders, ondernemers al dan niet gefailleerd, zijn dan ook het slachtoffer. Het slachtoffer overgeleverd aan een groep van criminelen in een criminele organisatie.

De publiciteit

• De media staan en stonden er elke dag wel bol van: DAF, World Online, Beurs- en Bouwfraude, Philips, Enron, KPN Q West, Anderson, Rank Xerox, Halliburton om er maar enkele te noemen. In 75 procent van de faillissementen zou fraude gebleken zijn. Bij fraude in het spel denkt het lezende publiek al snel en direct aan zakkenvullers, zoals we dat dan ook regelmatig aantreffen bij de grote ondernemingen en waar zelfs de President van Amerika een waarschuwende vinger naar uitstak.

• En wat dacht u van de schade, voortvloeiend uit deze grote faillissementen van vele miljarden, of wel 11% van uw en mijn salaris. Jammer want de waarheid is uit onderzoek schrijnend anders. Volgens zeggen van de heer P.J. Blom van Graydon, is dit een verkeerde interpretatie van zijn gegevens door de media geweest.

• Maar die 11% is en wordt ons wel afhandig gemaakt. Bedenkt u eens, wat zouden we niet kunnen doen met 11% meer salaris, met 11% meer salaris konden we onze dromen vervullen, dat mooie huis of die auto waren dan binnen handbereik.

• In zeer veel faillissementen is, ingegeven door deze publiciteit, de druk van de schuldeisers, een uitspraak van de Hoge Raad der Nederlanden die crediteuren toestaat bestuurders/ondernemers aan te mogen pakken bij frauduleus handelen en de zorg van de curator om zijn eigen rekening betaald te zien krijgen, doet hem besluiten.

• Besluiten, om de bestuurder/ondernemer voor mogelijk of kennelijk onzorgvuldig bestuur en/of faillissementsfraude te gaan beschuldigen en legt daarbij beslag op het totale vermogen en de inkomsten van die bestuurder/ondernemer, ter meerdere zekerheid van de boedel en hem zelf, een zogenaamde conservatoire maatregel, daarbij wetend dat deze bestuurder/ondernemer zich dan niet verzetten kan. De kannibaal slaat toe.

• De bestuurder/ondernemer kan zich niet verweren en rehabiliteren tegen deze al dan niet valselijke of arglistige beschuldigingen tegen hem of haar geuit. Beschuldigingen waarvan de oorsprong meestal te zoeken is in de vertaling door de curator van wrok, jaloezie of concurrentieoverwegingen.

• Van de een op de andere dag zijn deze bestuurders/ondernemers dan ook elke regie kwijt, waren ze eens gerespecteerde burgers, nu zijn ze verworden tot stront en belanden in het melaatsen of concentratiekamp van de maatschappij.

• De media heeft deze ondernemers/bestuurders, op basis van de uitlatingen die door de curator zijn gedaan, reeds veroordeeld. Het personeel altijd loyaal, weet en begrijpt het niet meer en raken vertwijfeld, leveranciers voelen zich genomen en zelfs kan en mag de bestuurder/ondernemer zich niet verdedigen ter perse of bij de rechtbank, zoals elke andere burger in Nederland dat wel mag.

De rechtshulp

• Een verzoek aan de Rechter-commissaris om het beslag voor een stukje op te heffen ten einde zich te kunnen voorzien van bekwame rechtshulp wordt niet alleen afgewezen, ze is kansloos bij het machtsvertoon van de curator.

• Het overgrote deel van die bestuurders/ondernemers hadden zich voldoende verzekerd blijkt uit onderzoek (rechtsbijstand) of hadden gereserveerd voor calamiteiten zoals de wetgever (lees het kabinet) dat voor ogen had en wat de belastingdienst dan ook voor hen mogelijk maakte.

• Dat zij zich daarbij beslist niet schuldig hadden gemaakt aan onzorgvuldig bestuur of faillissementsfraude blijkt uit dat zelfde en diepgaande onderzoek.

• De toegang of hulp van de door hen afgesloten rechtsbijstandsverzekering blijft echter achterwege. Achterwege omdat verzekeraars slechts enkel onzekere voorvallen zeggen te hebben verzekerd (risico).

• Kennelijk of mogelijk onzorgvuldig bestuur en/of faillissementsfraude wordt volgens de verzekeraars dan ook gezien als een zeker voorval en rechtshulp of gefinancierde rechtshulp blijft dan ook uit, daarbij wetende dat de ondernemer/bestuurder geen andere mogelijkheid heeft. Van boze opzet is hier dan ook duidelijk sprake.

• Het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, kortweg EVRM is duidelijk m.b.t. de verweer mogelijkheden en spreekt in artikel 6. van: een ieder heeft het recht op toegang tot een rechter. In artikel 18 van de grondwet en de wet op de rechtsbijstand wordt de toegang tot de rechter dan ook gegarandeerd, immers het recht van verdediging is een mensenrecht.

• Echter, als het vermogen of inkomen een grens te boven gaat (Besluit draagkrachtcriteria rechtsbijstand van 11 januari 1994) dan wordt men geacht zichzelf te kunnen bedruipen in het voorzien van een advocaat zoals het kabinet dat voorstond in de verschillende kamerstukken.

• De wetgever (lees kabinet) ging echter voorbij aan het feit dat er op inkomen en vermogen beslag kan liggen en doet tot dusver dan ook niets aan deze situatie.

• De Raad van State heeft op 20 november 2000 ook nog eens beslist dat er van, door de overheid gefinancierde rechtsbijstand of toevoeging conform art. 18 lid 2. geen sprake kan zijn indien er een bedrijfsmatige achtergrond aanwezig is.

• De Raad van State heeft hier geoordeeld over de uitleg van de wet op verzoek van de Raad voor Rechtsbijstand die dit standpunt innam en inneemt uit de vrees voor precedentwerking en de onmogelijkheid om alsdan aan de nieuwe vraag van rechtsbijstand te kunnen voorzien.

De beslagen

• De beslaglegging op inkomen en vermogen, de afwijzing door de verzekeraar voor rechtsbijstand, de afwijzing door de Raad voor Rechtsbijstand en het onvermogen om een advocaat te kunnen betalen aangevuld met:

• Het rechtbank-monopolie schrijft voor dat de verdachte zich moet laten vertegenwoordigen door een procureur of advocaat, het ontbreken hiervan zorgt ervoor dat de van fraude of onzorgvuldig bestuur verdachte ondernemer bestuurder zich niet kan verdedigen en sluit een eerlijke rechtsgang dan ook uit.

• Het Ministerie van Justitie is overigens hier heel duidelijk over, zij verklaart op 28 mei 2002 "dat de wettelijke regelingen uit de wet op de rechtsbijstand de ondernemer/bestuurder verhindert dat zij aanspraken kunnen maken op gesubsidieerde rechtsbijstand en, dat de wet op de Rechtsbijstand geen voorziening kent voor zaken waarin een beslag is gelegen op inkomen en vermogen.

De veroordeling

• Door de onmogelijkheid zichzelf te mogen verdedigen en de afwezigheid van een advocaat komt er een veroordeling tot stand zonder dat de bestuurder/ondernemer tegenspraak of verdedigingsmogelijkheden heeft gehad.

• Middels deze veroordeling wordt er op een legale wijze de bezittingen van deze bestuurder of ondernemer ontnomen, lees gestolen.

• Aldus kan de rekening van de curator worden voldaan en is fraude of onzorgvuldig bestuur zorgvuldig aangetoond.

• Voor vele bestuurders die daardoor van de ene op de andere dag familie, vrienden, relaties, vermogen, inkomen en toekomst kwijt raken, zij die tot voor kort als motor van onze economie waren bestempeld, verworden tot paria's en belanden in een nachtmerrie.

• Zij vinden nergens gehoor en zij moeten net als vroeger uit gaan bedelen of zijn aangewezen op de goedgeefsheid van familie, buren of kennissen anders creperen ze van de honger: een uitkering is er niet bij de eerste drie jaar in het kader van de Beschikking Besluit Bijstandverlening (inzake zelfstandigen) art. 5 lid 1. sub 1 en evenmin via de Algemene Bijstandswet.

• In mijn geval is de enige bron van inkomsten een WAO-uitkering van 650 Euro op grond van invaliditeit, daterend uit een oude regeling van voor het faillissement. Die is te veel om dood te gaan en te weinig om van te leven.

De kannibalen

• Met een uitkering die ver onder het sociaal minimum ligt, zonder dat er aanvullingen, subsidies of bijpassingen worden verstrekt of mogelijk zijn en waarvan zelfs de curator nog zijn deel jat door het in rekening brengen van overschrijving of uitbetaling kosten, wordt het voor velen te veel.

• Inmiddels zijn er zoals in mijn geval ruim 1000 uren (1126) aan onderzoek besteed door FIOD en ECD onder leiding van hun heer Koekoek. Deze inzet was echter niet genoeg om de beschuldigingen te handhaven of te staven. Strafrechterlijk is de zaak dan ook geseponeerd op 2 maart 2000 en herbevestigd op 9 januari 2001.

• Civielrechtelijk echter kon ik geen toegang krijgen tot de rechter om hem dit mede te kunnen delen en verdere dwaling door de rechter te kunnen voorkomen.

• De rechter deelt mij dan ook op 28 april 2000 mede, na gesproken te hebben met de curator, dat ik niet behoor tot de beperkte kring van personen die bij de Rechter-commissaris een verzoek in kan dienen en daardoor werden mijn brieven van 5 en 12 april 2000 hierover als niet-ontvankelijk beschouwd en verklaard.

• Onder aanvoering van de curator der vennootschappen tezamen met enige leveranciers die de ondernemer/bestuurder aansprakelijk had gesteld voor het failliet van die vennootschap en daarvoor inmiddels het hiervoor besproken en gekunsteld vonnis hadden verkregen op 3 november 2000 spreekt de ondernemer bestuurder aan voor de gehele alsdan ontstane boedelschuld.

• Met of zonder een WAO-uitkering van 650 euro is het onmogelijk om aan dat inmiddels uitgesproken en gekunstelde vonnis te kunnen voldoen en is de doodstraf wederom bepaald.

• Velen gaan dan net als ik ook in privé failliet, omdat een rechtbank slechts hoeft te oordelen of er meerdere schuldeisers zijn en of men opgehouden is te betalen.

De straf

• Op dat gekunstelde vonnis ontstaan opnieuw twee gekunstelde vonnissen, een vonnis waarin de rechtbank in hoger beroep op 23 mei 2001 besluit het failliet van mij in privé uit te spreken en een ander vonnis op 14 juni 2001 waarin de rechter besluit mij ook nog eens 240 uur werkstraf op te leggen, opgelegd omdat ik niet kon beschikken over de voor mij bevrijdende en van mij zijnde stukken die de curator destijds in beslag had genomen.

• Aldus kan en mag de bestuurder/ondernemer vanaf dat moment alleen maar zijn mond houden, mag hij officieel geen advocaat hebben, wordt hij handelingsonbekwaam geacht en worden er beslissingen in zijn persoon genomen de hij zelf nooit genomen zou hebben.

• De in de tussentijd gestarte onderneming met kapitaal van vrienden wordt verkocht voor het schijntje van 3% van de werkelijke waarde, worden geregistreerde eigendomakten niet van waarde verklaard en heeft de inmiddels gefailleerde geen stem.

• Velen verliezen dan ook alles en elk rechtsgevoel, worden dakloos, gaan zwerven, verliezen het contact met familie, vrienden relaties en de buitenwereld. Zij vallen in een onpeilbare diepte, zij hebben geen toekomst en vinden geen gehoor bij de politiek ondanks de erkenning van hun problemen door de diverse Ministeries en het Ministerie van Volksgezondheid in het bijzonder.

• Het VNO/NCW als belangenorganisatie voor ondernemend Nederland vindt dat deze bestuurders/ondernemers maar aanstellers en zielenpieten, aldus hun voorman de heer Vermeulen. De Kamers van Koophandel en het MKB doen voorkomen of zij gek verklaard zijn en of dat het probleem niet zou bestaan, ondanks de erkenning en herkenning door het Ministerie van Economische Zaken komt de ondernemer/bestuurder op zijn eigen begrafenis.

De begrafenis

• De vraag blijft: zoveel zinloos geweld, let wel de overblijvers hebben levenslange gevangenschap. Wie heeft dit bedacht en de rechter hier volmacht voor gegeven. Is dit politiek, het recht van verdediging was toch een mensenrecht ?

• Ik heb nu na drie jaar speurwerk als een van de gedupeerden met financiële hulp van derden en media aandacht (RTL 5. een hele dag in mei 2001, NRC op 16 februari 2002 - 2x (Egbert Kalse), EVO augustus 2001 (Ab Wesselink), SDN februari 2002 (Robert Brockhus), Radio 1. de Ochtenden E.O. (Embert Messelink ) Radio 2. (Julius Vischjager) De Zaak (Hans Ploe ) en de Telegraaf (Ron Couwenhoven) de balans opgemaakt en inzage verkregen.

• Inzage verkregen van ruim 500 lotgenoten waarvan er 237 identiek zijn (uit de ruim 1000 meldingen) met dezelfde problematiek, hiermee is aangetoond dat de gewraakte methode geen incident is geweest maar tot een handelswijze is verworden.

• Ik heb dan ook op eigen kracht (zonder advocaat of toewijzing te hebben kunnen verkrijgen) om een oordeel gevraagd van het Europese Hof Voor de Rechten van de Mens te Straatsburg op 21 december 2001, waaraan het nummer 1650/02 op 22 januari 2002 is toegekend en die op mij op 4 juni 2002 meedeelt dat zij het verzoek niet zullen beoordelen, omdat niet voldaan is aan het feit dat de hele rechtsgang is doorlopen.

• Ware het, dat ik mijzelf niet kon voorzien van bekwame rechtshulp enerzijds, anderzijds waren de extreme griffiekosten van 9350 gulden een onoverkomelijke hindernis om deze rechtsgang af te maken.

• Ik heb dan ook een schadeclaim ingediend bij de Staat der Nederlanden op 8 december 2001 hetwelk is bevestigde op 21 februari, 13 maart 2002 en welke claim is verhoogde op 16 juni 2002 tot 55.000.000 euro, omdat bekwaam handelen zijdens de wetgever opzettelijk achterwege bleef.

• Ik, Ing. A.N.M. van der Voort, met hard werken eens een succesvol zakenman met meer dan 100 octrooien en winnaar van vele internationale en tot de verbeelding sprekende prijzen, zoals die voor voertuig aërodynamica (Las Vegas 1e prijs) en die voor milieu (de herverwerking van thermoharders 3de prijs), is nu niet alleen financieel en juridisch geruïneerd (schade 60,6 miljoen gulden voor de verhoging) maar heeft inmiddels ook 2 hartstilstanden gehad in mei en augustus 2001.

• Hartstilstanden die het gevolg waren van het zich niet kunnen voorzien van (bijzondere) bijstand (bezwaarschriften zijn ingediend) voor de meest noodzakelijke verpleeg- en verplaatsing middelen als gehandicapte (kaart nummer 0045551) en de kosten van levensonderhoud, in het bijzonder de kosten van dieethiek. (doktersverklaring, NIBUD en een steigerende gemeente Zwolle, die niet goed raad weet met andere of bijzondere zaken).

De aanval

• Terugvechten tegen deze criminelen (let wel niet alle curatoren bedienen zich van deze methoden) heeft geen zin, immers het ontbreken van geld, energie en kennis is continu een struikelblok. Maar ! De kleinste bacteriën kunnen het grootste beest nog in paniek brengen, ziek maken of nog erger, zoals het zand de tandwielen vernielt.

• Ondergetekende heeft daarom de verhalen verzameld van ruim 500 gelijksoortig gedupeerde gefailleerden, waarmee wordt aangetoond dat hier geen sprake was van een incident maar van een werkwijze.

• Ik heb aangiften gedaan van strafbare feiten bij het OM en het Ministerie van Justitie omdat de politie dit een civiele aangelegenheid vond en daarom weigerde proces-verbaal op te maken.

• Ik ben de communicatie aangegaan met alle politieke partijen, kerkgenootschappen, verenigingen en stichtingen, openbaar aanklagers, officieren van Justitie en vele, vele anderen, om mijn ervaringen in boekvorm uit te brengen nu het resultaat van de communicatie met deze laatste groep bijzonder mager is en te wensen overlaat.

De resultaten

• Als conclusie kunnen we thans stellen dat de onderhavige problemen en verschrikkingen door alle partijen wel erkend en herkend worden doch dat zij, de politici, zoals de minister van Justitie, nog steeds belang hebben in hun maatschap en ambtenaren en/of instellingen, belang hebben bij hun regels, en wensen zij ondanks deze erkenning en herkenning daar niet de gevolgen van in te zien en doen niet meer dan wat van hen verwacht wordt.

• Dat deze politici, ambtenaren en/of instellingen pas actiever zullen gaan worden of een stapje harder geneigd zijn te gaan lopen indien er een versnelling komt, blijkt uit het verleden. Een versnelling zoals die veroorzaakt wordt bij voldoende en brede aandacht voor dit probleem door de media (een suggestie die uitgerekend aangedragen werd door directieleden van de diverse Ministeries, die ronduit zeggen dat wij vernaggeld worden) omdat zij geen weerklank vinden of vonden bij de politiek en of hun superieuren (lees de minister).

De gevangenis

• Kunt u het nu zich nog steeds voorstellen na het lezen van mijn verhaal: levenslang, geen uitkering, geen huursubsidie (inmiddels na drie jaar wel) en nog steeds rond moeten komen van 2 euro per dag (elke dag komt de macaroni met tomatensaus mijn oren uit), geen pilsje, geen theater, geen nieuwe vrienden, geen nieuwe kleren, geen schoenen, geen vakantie, geen aspirine voor de hoofdpijn en geen geld voor de kapper.

• Geen post kunnen ontvangen, ook niet het overlijdensbericht van mijn dierbaren, geen vakantie naar het buitenland op kosten van vrienden omdat de curator bang is dat ik zou kunnen vluchten.

• Je hoeft daarvoor niet in het buitenland te zijn, te kijken naar goede doelen op tv of denken aan 'n ver van mijn bed show, maar gewoon ondernemer of bestuurder geweest te zijn in Nederland. Je zou in deze situatie uit gaan stelen of iemand z'n kop inslaan, omdat je in het gevang beter en sneller af bent van de straf, immers een gefailleerde is pas na zijn dood af van zijn straf.

De slachtoffers

• Reeds in het najaar van 1999 heb ik oproepen gedaan bij de diverse Ministeries om gehoor te krijgen voor deze rechtsongelijkheid en oproepen gedaan in de landelijke dagbladen om mij met gelijkgestemden te kunnen verenigen. Het resultaat was ruim 80 gelijke of soortgelijke gevallen. Nu na drie jaar is een groot aantal verhuisd naar elders en zijn er 11 mensen verhuisd naar het hiernamaals.

• Bij een dubbele test van 100 willekeurige zakelijke faillissementen die drie jaar geleden zijn uitgesproken in Zwolle en Arnhem, een test die ieder mens kan doen en kan overdoen in elk district en met simpele middelen, toonde mij aan dat er 9 mensen niet meer in ons midden waren. Van de overledenen was niet een ondernemer/bestuurder een natuurlijk dood gestorven.

De bedreiging

• Als gevolg van de informatie die ondergetekende nu in het daglicht stelt is hij reeds tot twee maal toe bedreigd met een vuurwapen (getuigen waren aanwezig) waarbij de voor mij waardevolle spullen, in het bijzonder een klein deel van mijn administratie mij ontnomen is en de politie doet alsof ze met lege handen staat, voorwaar geen sinecure.

• De uit onderzoek verkregen gegevens vormen een ernstige gevaar voor het bijeen houden van de monarchie en democratie. Om redenen van mogelijke schade aan mij of aan derden (democratie en monarchie) toegebracht of te brengen, zijn de gegevens van onderzoek veilig ondergebracht bij derden.

De feiten

1. 40 procent van de omzet in de advocatuur komt uit de insolventieproblematiek.
2. het afgelopen jaar 3500 gefailleerden. Dit jaar zullen dat er volgens schatting 5000 zijn.
3. ruim 300 zelfdodingen, ruim 1000 daklozen, duizenden echtscheidingen en dito ontwrichte gezinnen.
4. een faillissementswet die van 1893 dateert.
5. het bewust en stelselmatig niet kunnen verkrijgen van juridische hulp.
6. het bewust en stelselmatig niet kunnen verkrijgen van toegang tot de rechter of rechter-commissaris (rechtbank protocol en de exorbitante zakelijke griffiekosten)
7. voor banken en verzekeringen is het eigenbelang groter dan maatschappelijk verantwoord is.
8. de meeste politici en de Commissaris van de Koningin (als eerst verantwoordelijke) erkennen en herkennen wel de problematiek. Otto Vos van de VVD gebruikte deze rechtsongelijkheid en mijn ervaringen tijdens de opening van het hoofdkantoor voor de Raad voor de Rechtsbijstand. De heer Theo Rietkerk van het CDA bevestigde dit aan mij en de bisschop te Utrecht en de hulpbisschop te Zwolle. De heer Boris Dittrich van D66 laat weten dat hij het meeneemt bij actuele kamerdebatten. Mevrouw Moeradian, Groen Links, en de heer Jan de Wit van de SP verklaren deze problematiek opgenomen te hebben in hun partijpolitiek.
9. schuldeisers zijn ontevreden omdat zij doorgaans niets uitgekeerd krijgen en geven de gefailleerde de schuld.
10. de gegevens en verklaringen van RIAGG, Leger des Heils, bijzonder hoogleraren, politicologen, publicaties in de media en vele anderen herbevestigen het verhaal en de feiten m.b.t. de zelfdodingen, daklozen en ontwrichte gezinnen als gevolg van faillissementen.
11. een herstart als ondernemer of het verkrijgen van een lening is feitelijk onmogelijk geworden omdat het Bureau Krediet Registratie fraude vermeld.
12. verzekeren of herverzekeren is vrijwel onmogelijk tenzij er bijzonder hoge premies worden betaald tot wel 25 maal het normale tarief omdat de registratie door verzekeraars 'fraude' vermeldt.
13. een fatsoenlijke nieuwe baan verkrijgen om in mijn/zijn broodwinning te kunnen voorzien is onmogelijk met een strafblad.
14. de belastingdienst doet of weet van niks en komt van nergens als er om belasting teruggave wordt gevraagd door de gefailleerde, zij zijn immers van mening dat zij slechts enkel kunnen of mogen communiceren met de curator als zaakwaarnemer.
15. het bewust en stelselmatig niet kunnen en mogen doen van aangiften van strafbare feiten en de vervolging daarvan door het OM, zoals artikel 282 - 294 lid 1. artikel 321 - 322 - 323 - 326 - 326a - 355 van het wetboek van strafrecht, artikel 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 12 - 17 - 22 en 25 van de UVRM, artikel 1 - 5 - 10 lid 1. artikel 11 en 12 lid 1 en 2. artikel 15 lid 1 - 2 - 3 en 4 artikel 17 en 18 lid 1 en artikel 20 lid 2 en 3 van de grondwet, kennelijk zijn zij van mening met een gestoorde of gek verklaarde te maken te hebben en mij daarom mogen negeren.
16. een vergunning aanvragen, een ontheffing verkrijgen, een beroep doen, telefoon hebben, griffiekosten betalen ja zelfs een invalidenwagen hebben voor mijn verplaatsing, het is allemaal niet mogelijk voor deze bestuurder/ondernemer.
17. de ombudsman als autoriteit, bureau discriminatie, commissie gelijke behandeling en anderen van wie men zou kunnen verwachten een oordeel te verkrijgen mogen zich zeer tot hun spijt hierover niet uitlaten of oordelen, noch hebben zij de wettelijke mogelijkheden mij hulp te bieden ondanks dat zij en de Commissaris van de Koningin de heer mr. J.A.M. Hendrikx op 20 maart 2002 de problematiek en de werking van deze problematiek erkennen, herkennen en ten zeerste betreuren.
18. vele organisaties en personen beloven veel, maar doen niet wat van hen verwacht mag worden. Zij doen niet veel anders dan mensen geld afhandig maken (Stichting Basta, Stichting Evenwicht, Stichting Worm, Blom en Partners advocaten, Herwijer advocaten, Kerstholt internet advocaten, Legal Forum advocaten, Onderzoekschool rechten van de Mens, Slachtofferhulp, Stichting betere tijden en de heer Kok als Minister-president in het openbaar uitgesproken op Nieuwspoort en schriftelijk middels de Rijksvoorlichtingsdienst naar aanleiding van gestelde vragen.

De conclusies

• Een dief, moordenaar of verkrachter gaat vrijuit als zijn straf erop zit, een gefailleerde al of niet terecht of valselijk beschuldigde - - - nooit - - - .
• De meeste curatoren hebben dan ook letterlijk en figuurlijk bloed aan hun handen, zij vertegenwoordigen immers een bedrijf. Een bedrijf wat instant gehouden moet worden. Zij hebben een positie waar een salaris waargemaakt moet worden. Een positie waar het belang van het kantoor (bedrijf) prevaleert boven het belang van gefailleerde of schuldeiser. Hier is dus letterlijk sprake van de een z'n dood is de ander z'n brood.
• Het besluit van het Europees hof Van de Rechten van de Mens geeft het gelijk aan Nederland als staat, zonder dat er over de aangereikte feiten is geoordeeld, zonder onderzoek en zonder dat er ook maar iemand gehoord is. Daarmee geeft het aan dat een verzoek doen aan het EVRM zonder advocaat kansloos is en dat moord en doodslag om economische of een andere praktische redenen geoorloofd is en zet zij aan tot burgerlijke ongehoorzaamheid.
• Een niet efficiënt werken van ons rechterlijk apparaat, zowel in de hoogte als in de breedte, doordat onze wetten en uitspraken voor veel en allerlei uitleg vatbaar zijn geworden (1 + 1 = allang geen twee meer). Waar de macht in de handen van de redenaar is gebracht met zijn eigen belang, en waarbij het vertrouwen van het volk in de rechtspraak telkenmale naar een nieuw dieptepunt gaat. (dit is in tegenspraak met Mr. E. Bauw en mr. A.H. van Delden, respectievelijk raadadviseur en voorzitter van de Raad voor de Rechtspraak)

De Oplossing

Geef ieder mens minimaal een bekwame toegang tot de rechter zoals voorzien is in art. 6 van het Europees Verdrag van de Rechten voor de Mens al of niet via een advocaat.

Naschrift

Het feit dat iemand het niet weet is één, het feit dat die iemand het weet of had kunnen weten en niemand iets doet maakt ze medeplichtig, er wordt dan ook niet meer geluisterd of gefluisterd, het debat verhardt en de leugen regeert, aldus zegt dat prof. C. Hamelink.
Ik ben niet gestoord of voor gek verklaard, ik heb u aangeschreven met feiten, waarschijnlijk is dit daarom ook niet in de taal van een spannend jongensboek gebeurd, maar eerder iets van Kafka, aldus Prof. dr. E.R. Groeneveld). Ik zal voor mijn inzet waarschijnlijk dan ook geen lintje krijgen.

Uw standpunt

Ik leer graag uw mening kennen, hoe u staat in dit verhaal, uw formele standpunt in deze heb ik hard nodig en heb dit tot dusver niet van u vernomen, waarbij uiteraard de onderliggende gegevens van dit verhaal in kopie u ter beschikking staat en waarbij ik u uitdaag een dialoog met mij aan te gaan. Schrijf, bel, mail of fax mij naar bovenstaand adres, maar vooral:

Stop dit zinloze geweld.

Mocht dit schrijven en mijn gevoerde strijd vroeg of laat succesvol zijn, bedenk daarbij dan dat mijn strijd de laatste 3 jaar, - - - week in week uit, - - - 24 uur per dag - - - traumatisch was en bijzonder eenzaam, ze was niet uitvoerbaar zonder de steun van goede vrienden en kennissen waarvoor ik oprecht mijn dank uitspreek.



Hoogachtend,

Arnold N. M. van der Voort.

Industrieel vormgever
Dollard 11
8032 KA Zwolle
Tel. 038-4530205
Fax: 038-45484 66
Cel. 06-13560834
e-mail: Cihant@zonnet.nl