Antoon van Belle is slachtoffer van incompetentie bij VROM en chantage van het OM

Het eindeloze gevecht tegen de bierkaai

Antoon van Belle is slachtoffer van incompetentie bij VROM en chantage van 't OM !

Ik ben Antoon van Belle, handelaar in zeldzame aardmetalen en slachtoffer van een explosie van zirkonium als zeer fijne poeder.
Dit poeder mag niet blootgesteld worden aan de lucht, omdat dan dit pyrofoor (zelfontbrandend) is. Dit metaalpoeder van zirkonium ontving ik via de Verenigde Staten van de firma Degussa GMBH in Frankfurt. Dit bedrijf maakte vroeger het Zyklon-B voor de nazi's, dat ondermeer is gebruikt om de joden in Auswitch in Polen te vernietigen.
Omdat de ontbrekende bijsluiter en etiket niet waarschuwde voor het gevaar van explosie bij deze zeer fijne precititatie (zeer kleine deeltjes) van het zirkonium kwam het bij verwerking tot explosie. Die explosie is te vergelijken met de vroegere flitslampjes voor de fotografie, toen elektronenflitsers nog niet bestonden. Ik was voor 44 procent derdegraads verbrand, zoals mijn uiterlijk laat zien.

Verslag van de rechtszitting op 7 mei-2013 in Leeuwarden

woensdag 08 mei 2013

Het Hoger Beroep in opdracht van het OM = Openbaar Ministerie verliep behoorlijk. De Van Belle's niet meegerekend waren aanwezig:

1 - David Hein, advocaat
1 - Voorzitter van de Rechtbank
2 - Raadsheren
1 - Advocaat-generaal
1 - Griffier : dame met assistente

De advocaat-generaal was van het type gemene deler, die mij bestookte met anekdotes die al 10 jaar bekend zijn met:

Van Belle heeft radioactief kerntechnisch materiaal voorhanden
De advocaat-generaal verzwijgt bewust dat Van Belle een 6-tal vergunningen heeft.
De advocaat-generaal verzwijgt bewust dat EUROMETAAL Kerntechnisch materiaal' in de vorm van VERARMD URANIUM als onderdeel van een collimator als deeltjesversneller op de vrije markt heeft gebracht via een VEILING.
Advocaat-generaal verwijt Van Belle dat hij op die veiling van EUROMETAAL (Overheid) een deeltjesversneller heeft gekocht. De deeltjesversneller is gemaakt van o.a. VERARMD URANIUM.
De advocaat-generaal beschuldigt Van Belle dat deze niet zijn vinger heeft opgestoken om EUROMETAAL er op te wijzen dat EUROMETAAL (overheid/defensie) in de fout ging door er niet op te wijzen dat zij een deeltjesversneller op de vrije markt brachten, zonder zich zorgen de maken over een vergunning voor nucleaire stoffen.
Aldus probeert dezelfde Advocaat-generaal de schuld in de schoenen van een ander te schuiven dan in die van een falende overheid!
De advocaat-generaal begaat bewust een strafbaar feit door het OPENBAAR MINISTERIE en het OPENBAAR PUBLIEK te onthouden van de waarschuwing om geen radioactief of VERARMD URANIUM op de vrije markt te brengen.
In zijn positie verdient de advocaat-generaal een zeer strenge terechtwijzing en een gepaste onvoorwaardelijke STRAF
Mijn verzoek aan het Gerechtshof is dan ook helder, aangezien ik een advocaat-generaal of officier van Justitie niet kan wraken. Ik verwacht met verwijzing naar de waarheidsvinding die de rechter, maar volgens mij ook de advocaat-generaal zou moeten respecteren, een nieuwe zitting met een andere advocaat-generaal die niet alleen deskundig is op het terrein van licht radioactieve materialen, zoals Thorium die ik verwerk voor de verlichtingslampen van voetbalstadions; maar ook niet belangenverstrengeld is om de overheid af te schermen van verantwoordelijkheid en schadevergoeding zoals bij de Catshuisbrand is gebeurd. Ik wens en eis:

Een verantwoording van de ambtenaren van het voormalige ministerie van VROM hoe en waarom zij mijn ordelijke administratie eerst in beslag hebben genomen, en daarna zonder enige onrechtmatigheid te hebben gevonden als een hoop vuil in grote wanorde hebben gedumpt, waardoor een gigantische schade is ontstaan. De brutaliteit van die carrièrejagers van v/h VROM was werkelijk stuitend.
Ik eist een onmiddellijke teruggave van mijn in beslaggenomen gelden incl. de wettelijke rente van het Openbaar ministerie terug. Daarboven op een schadevergoeding voor het toegebrachte leed met onzinnige beschuldigingen en misbruik van macht.
Een rectificatie op de voorpagina van een landelijk dagblad met excuus en een parlementaire controle op de gedragingen van overheidsinstanties als de milieudienst en andere instanties met uitvoerende macht.
Ik eis om genoegdoening en recht en verzend deze klacht en schadeclaim random naar de adressenlijst van Nieuwsuur en de adressen die bekend zijn rond het rechtsbedrijf in alle geledingen.

GRONINGEN - De Rijksuniversiteit Groningen (RuG) is maandag in Groningen veroordeeld tot 12.000 euro boete voor het illegaal importeren van verarmd uranium vanuit Engeland.

De RuG zou in 2003 bijna vijf kilo radioactief materiaal geïmporteerd hebben vanuit Engeland. Het verarmd uranium, bedoeld voor onderzoek, ging vervolgens naar een verwerkingsbedrijf in Bunschoten.

Niet alleen was er volgens het OM geen importvergunning afgegeven, ook zou er geen vergunning zijn voor het bezit en het vervoer van het uranium naar het Bunschoter bedrijf.

De universiteit erkende dat er fouten waren gemaakt bij het vervoer. Volgens de universiteit was geen sprake van opzet. De rechter oordeelde echter dat van de onderwijsinstelling deskundigheid mag worden verwacht als het gaat om radioactief materiaal.

Geplaatst: maandag 17 maart 2008 14:55

Universiteits Krant 24 | 06 maart 2008 | Jaargang 37

Knoeiboel met verarmd uranium

Justitie zet stevige vraagtekens bij verwerker Antoon van Belle

De RUG hangt een boete van 12.000 euro boven het hoofd voor het onzorgvuldig omgaan met verarmd uranium. Wat is er nu wérkelijk gebeurd? Had de universiteit gemaakte fouten kunnen voorkomen? “De katten lopen door mijn werkruimte en de apparatuur is tweedehands.”

Door peter keizer

“Onbegrijpelijk, zo ondoordacht als de wetenschappers van de RUG met dergelijke materialen omgaan.” De officier van justitie had maandag geen goed woord over voor de universiteit. “Een houding die de universiteit niet past. Met dergelijk gedrag is het niet ondenkbaar dat het verarmd uranium in verkeerde handen terecht was gekomen. Als het in het drinkwater was beland, waren de rapen gaar geweest.’’
De RUG stond maandag voor de rechtbank in Groningen voor het overtreden van de Kernenergiewet. De universiteit zou verarmd uranium illegaal hebben ingevoerd en vervoerd. Justitie eist een boete van 12.000 euro. De feiten.

Het onderzoek

Het verarmde uranium is gebruikt door het Centrum voor Isotopen Onderzoek van de RUG. “Uranium kan heel goed gebruikt kan worden om water met 100 procent rendement te ontleden”, legt Harro Meijer, hoogleraar isotopenfysica en voorzitter van het CIO, uit. In een kleine reactor werden korrels uranium verhit. Waterdamp die over de korrels werd geleid, ontleedde dan spontaan in waterstof en zuurstof. Het “zware waterstof”, of deuterium, werd gebruikt voor toepassingen in klimaatonderzoek of medisch onderzoek.
Het uranium kwam jarenlang van de KLM, waar het als balansgewichten in Boeings zat. “Het was afval, en wij mochten daar wel wat van hebben.” Maar de KLM ging wegens milieurisico’s over op wolfraam en Meijer ging op zoek naar andere leveranciers. Uiteindelijk kwam hij bij een Britse vestiging van de verrijkingsfabriek voor uranium Urenco, die in 2003 vijf kilo verarmd uranium leverde. Het metaal werd in het energieonderzoekscentrum ECN in Petten verwerkt tot kleine staafjes. “Maar die wilden het opeens niet meer, de man die het deed was met pensioen.”
Al tijdens de zoektocht was Meijer op het bedrijf Highways International van Antoon van Belle gewezen. “Ik hoorde dat het een klein bedrijfje was, dat zeldzame metalen kon leveren en bewerken. Ik kreeg prima referenties van mensen van de RUG, maar ook via anderen.” Meijer zegt geen reden te hebben gehad het bedrijf te wantrouwen. Over de exacte gang van zaken, en de aanwezigheid van vergunningen, zwijgt hij. “Dat ligt nu onder de rechter.”
De bewerking van het uranium verliep erg traag, “maar hij leverde een prima product.” Wel verliep de communicatie moeizaam. Ook daar gaat hij liever niet op in. Maar een tweede order zat er sowieso niet in. In de loop van 2004 ging het CIO over op een nieuwe manier om water te ontleden. “Een kleiner reactortje, dat sterker verhit werd, zodat we chroom konden gebruiken.”

De vergunningen

Het Openbaar Ministerie stelde maandag tijdens de rechtszaak dat het papierwerk rond de bewerking en het vervoer van uranium niet in orde was. De RUG zou het materiaal illegaal ingevoerd hebben uit Engeland en het zonder vergunning naar Highways International in Bunschoten hebben gebracht.
Was dat inderdaad het geval? vroeg de rechter aan Simon Kuipers. De collegevoorzitter moest erkennen dat de vergunningen niet op orde waren. “We hadden een vergunning voor het vervoer van radioactief materiaal, maar hebben ons onvoldoende gerealiseerd dat voor splijtstof andere vergunningen nodig waren.”
Uranium is volgens de Kernenergiewet namelijk splijtstof. Maar in de praktijk is natuurlijk uranium daarvoor volkomen onbruikbaar. Eerst moet het worden verrijkt. Bij dat proces ontstaat verarmd uranium, wat nóg minder bruikbaar is als splijtstof. Dat is het materiaal dat de RUG invoerde vanuit Engeland.

Een volgend verwijt van Justitie was dat Highways International het verarmde uranium niet juist verwerkte. De universiteit had dat kunnen weten, meende de officier, want er waren signalen. CIO-medewerkster Berthe Verstappen ging in 2003 met de vervoersdienst mee om het blok uranium af te leveren. “Zij vond het opmerkelijk dat in een dergelijke primitieve werkplaats dit soort risicovolle opdrachten worden uitgevoerd”, stelde de officier. “Verder had ze haar twijfels over een succesvolle uitvoering van de opdracht. De universiteit had zich direct na haar waarschuwing moeten realiseren dat het materiaal daar niet hoorde en het terug moeten halen, dat is niet gebeurd. De universiteit heeft op geen enkele manier gecontroleerd of dit bedrijf het uranium wel mocht verwerken.”
Verstappen houdt zich bij navraag echter op de vlakte. “Ik heb gezegd dat het er oud en rommelig was”, verklaart ze. “Maar op sommige plekken in de universiteit zijn de kamers ook rommelig en de apparatuur ook oud, dat wil nog niet zeggen dat hij zijn werk niet goed zou kunnen doen.”
Ze ontkent de beschuldiging van Justitie dat ze haar verklaring heeft afgezwakt. Ook volgens Kuipers was er voor de universiteit geen reden te twijfelen aan de professionaliteit van Highways International. “De afdeling natuurkunde en kennisorganisatie TNO werken al jaren met Highways, zonder problemen”, zei hij in de rechtszaal.

Dat mag zo zijn, maar Marianne Koopmans, beleidsmedewerker van het Kernfysisch Versneller Instituut (KVI) vertelt dat het verwerkingsbedrijf al langer geen goed werk meer leverde. “Verschillende mensen binnen het KVI deden zaken met Highways, maar tot een jaar of vijf geleden. Toen stopte het, omdat hij geen service meer leverde. Het was altijd een gerenommeerd bedrijf, maar de laatste jaren deden we nauwelijks meer zaken.”
Naar eigen zeggen werkt Highways International met zes universiteiten in Nederland, chemiebedrijven over de hele wereld en ondernemingen als Shell, Philips en onderzoeksorganisatie TNO. Geen van de universiteiten kon of wilde die samenwerking echter bevestigen. Ook de RUG zwijgt. “Alles wat voor deze zaak van belang is, is tijdens de rechtszaak gezegd. We willen geen commentaar geven tot de zaak door de rechter is beslist”, reageert woordvoerder Jos Speekman.

Het gevaar

Was er dan sprake van een gevaarlijke situatie? Was de volksgezondheid in gevaar door de handelswijze van de RUG? De universiteit denkt van niet. Verarmd uranium is vooral gevaarlijk voor de gezondheid wanneer het in de vorm van fijnstof wordt ingeademd. Het materiaal zou bovendien, volgens de regels, acht maanden lang afgeschermd zijn bewerkt. Ook de eigenaar van Highways International, zegt dat er nooit sprake was van kans op besmetting. “Ik heb alles verwerkt in mijn kleine bedrijf en nooit iets in het milieu gedumpt.”
Maar het ministerie van VROM constateert iets anders. In 2006 vonden medewerkers van een schrootverwerkingsbedrijf radioactief besmet materiaal in een vuilcontainer van Highways International. De inval die volgde bracht de zaak aan het rollen. “Door Van Belle is geen enkele mate van omhulling gebruikt”, vertelde een VROM-inspecteur tijdens de zitting. “Het is daar open in de werkplaats behandeld. De werkzaamheden bestaan uit het walsen van het materiaal. Ik heb die wals gezien. Het was technisch onmogelijk om dat in een afgesloten omhulling te doen.”
Maar dat betekent niet per definitie dag Van Belle drie jaar eerder, toen het RUG-uranium in Bunschoten lag, ook niet volgens de regels werkte. Wel is duidelijk dat Van Belle in de periode voor 2006 tweeënhalf keer de maximale jaardosis aan straling opliep en dat door zijn werkwijze brand kon ontstaan. Bovendien bleek al in 1990 dat Van Belle onvoorzichtig met chemische materialen omging. Zijn bedrijfspand brandde af door een chemische explosie. Volgens Van Belle het gevolg van een verkeerde levering van poedervormig zirkonium. “Volgens VROM moet ik bij iedereen nagaan of ze vergunningen hebben, maar dat is ondoenlijk.”

De man

Dan is er Antoon van Belle. Aan wat voor man vertrouwde de RUG vijf kilo verarmd uranium toe?
Van Belle zelf stuurde de UK een aantal e-mails om de zaak te verduidelijken. Maar het materiaal bleek vooral verwarrend. Behalve een factuur aan de RUG en een foto van de splinters uranium, stuurde hij ook Belgenmoppen, concentratiekampfoto’s en bekladde krantenknipsels. Verder waren er foto’s van zijn werkruimte in 2004. “Het is hier niet zo netjes als bij een normale firma, de katten lopen door mijn werkruimte en de apparatuur is tweedehands”, verklaart Van Belle.
Bovendien blijkt uit het strafdossier dat de eigenaar van Highways International medewerkers van de RUG, in de acht maanden dat hij het uranium in bezit had, lastig viel en bestookte met e-mail. De medewerkers willen niets zeggen. Wel blijkt Van Belle een bekende bij politie en justitie.

In augustus 2007 werd hij voor eenzelfde zaak vastgezet vanwege “gewichtige redenen van maatschappelijke veiligheid” en “de geestesvermogens van verdachte”. “Er moet ernstig rekening mee worden gehouden dat de verdachte een misdrijf zal begaan waardoor de gezondheid of veiligheid van personen in gevaar kan worden gebracht”, aldus het OM in 2007.
Volgens een woordvoerder loopt de zaak nog. “Hij heeft verschillende e-mails naar een persoon gestuurd en advertenties geplaatst in het NRC. Hij moet nog gedagvaard worden.

M.m.v René Fransen

© 2009 Universiteitskrant

Terug naar het begin