Tjerk Bakker, de uitvinder van het begrip "omgangsonrecht"
Zijn boek is te vinden op de website: http://home.wanadoo.nl/tjerkbak/boek.htm

Tjerk Bakker, uitvinder van het begrip omgangsonrecht is met 52 jr. overleden

Tjerk Bakker aan de rechter kant

Geachte vader, moeder, die zijn/haar kind(eren) niet mag zien,
Beste grootouders, die hun kleinkinderen niet mogen zien,

In 1989 richtte ik de stichting "Dwaze Vaders" op. Dit, nadat ik in mijn jeugd vele jaren geen contact meer met mijn vader mocht hebben (na de echtscheiding van mijn ouders) en nadat ik zelf als vader mijn zoontje niet meer mocht zien. In beide gevallen lag de wraakzucht, angst, of wat voor gevoelens dan ook, van respectievelijk mijn moeder en de moeder van mijn zoontje hieraan ten grondslag. De vrouwen konden dit ook geheel vrij en makkelijk doen, want er was geen enkele spelregel voor wat betreft scheiden met kinderen. Tot 1996 ben ik voorzitter van de "Dwaze Vaders" geweest. In die jaren heb ik duizenden vaders gesproken, die hetzelfde overkwam. Uiteindelijk waren er in 1996 ongeveer 1800 mensen aangesloten bij de "Dwaze Vaders" (niet iedereen die ik sprak, sloot zich aan). Ieder jaar gingen we richting Tweede Kamer met onze petities, met een groep van 50 tot 100 man/vrouw. Er kwam veel aandacht voor het probleem (omgangsonrecht) in de Pers destijds. Bezettingsakties werden gedaan, hongerstakingen van individuele vaders, op veel plaatsen in Nederland verscheen de leuze "Ik mis mijn kind", geschilderd op een viaduct of op een elektriciteitshuisje, en nog veel meer vond er plaats in die tijd.

Ik heb uiteindelijk alles m.b.t. omgangsonrecht in een boek geschreven. Hiervan zijn 150 exemplaren aangeboden aan de Tweede Kamerleden. Er is totaal niet één reaktie op gekomen. En dan gaat het nog niet eens om de onbeleefdheid hiervan en dat ik meer dan een jaar aan dat boek gewerkt heb, maar het gaat om al die tienduizenden kinderen, die hun vader niet mogen kennen en om al die tienduizenden vaders, die hun kinderen niet mogen kennen en niet mogen zien opgroeien!

Vijf jaar lang ook, ieder jaar opnieuw, soms twee keer in een jaar, met telkens dezelfde petitie naar de politici in de Tweede Kamer........ En ook daar trokken ze zich niets, maar dan ook niets van aan! En intussen zag jij je kind niet meer en je kind mocht geen contact met jou hebben. Iedere dag ervaar je als een hel, en dat jaren lang. En de gestolen jaren krijgen we nooit meer terug.

Bovenstaande leest weer even heel eenvoudig in een halve minuut......; maar wie het niet zelf heeft meegemaakt, of nog meemaakt, weet volstrekt niet, wat voor een langdurig, diep verdriet hierachter schuil gaat. En wie het omgangsonrecht niet van z'n meest smerige kant kent, kan er ook niet over meepraten.

Voor mij persoonlijk is dit dan nu ook de juiste plek, om het volgende te zeggen:
Ik vind onze (gevestigde) politici de meest onbeschofte groep mensen in de Nederlandse samenleving! Na zo'n zestien jaar strijd, zowel met dwaze vaders als met slachtoffers van geweld, ben ik degene, die dit kan en mag zeggen. Ze zitten op een plek, waar zij het volk dienen te vertegenwoordigen, maar van een immens onrecht, waarvan enkele honderdduizenden (vaders, kinderen, grootouders en soms ook moeders) de dupe zijn geworden, de afgelopen 25 jaar (en ook al daarvoor), met zéér ernstige gevolgen voor velen (veel mensen werden ziek ervan, arbeidsongeschikt, en hun hele leven werd verwoest hierdoor), trekken ze zich niets aan.

Het omgangsonrecht aanpakken, staat en valt met de wil of onwil, met het begrip of onbegrip van onze politici. En de afgelopen decennia hebben bewezen, dat er alleen maar onwil en onbegrip is. Alles hebben we eraan gedaan destijds, in interviews, petities, enzovoorts, om de politici het omgangsonrecht uit te leggen! En nog kom ik dan zo'n domme gans tegen, die tegen mij kwaakt....: "Ja maar als een vader zijn kinderen niet mag zien, dan zal daar wel een reden voor zijn.....!"

De vermoeidheid, om hetzelfde driehonderdmaal te moeten uitleggen (waarna het nóg niet begrepen wordt), is zeer groot, dat verzeker ik u. Bij verreweg de meeste, zo niet alle vaders, is er geen enkele gegronde reden, waarom zij geen contact/omgang met hun kinderen zouden mogen hebben. De meeste, zo niet alle, vaders hebben mee moeten maken, dat ze het ene moment een leuke vader waren, die normaal - zoals iedereen - met zijn kinderen omgaat, en het volgende moment zagen ze ineens hun kind niet meer en moest er zo nodig onderzocht gaan worden, of ze wel geschikt waren, om contact met hun kind te hebben..................

Het omgangsonrecht wordt met name in stand gehouden door: De wetgever, Raad voor de Kinderbescherming, rechters en advocaten, terwijl ook Jeugdzorg e.d. instanties een bijzonder kwalijke rol spelen hebben gespeeld en nog spelen. Hier tegen vechten is eigenlijk onmogelijk. Maar ik weet zeker, dat er een eind zal komen aan dit vervloekte omgangsonrecht!

Door middel van deze site hoop ik, dat veel mensen weer moed zullen gaan krijgen en zich weer zullen verenigingen. Dat hoeft niet in een stichting, of vereniging te zijn. Gewoon elkaar leren kennen en soms bepaalde dingen samen gaan doen. Met name waar het akties betreft. Want zonder aktie verandert er niets!

Vanuit de "Dwaze Vaders"-periode weet ik, dat veel mensen een beetje bang voor "aktie" zijn, om allerlei redenen. Van de 1000 mensen bij de "Dwaze Vaders" waren er ongeveer 100 bereid tot eenvoudige aktie (zoals demonstreren) en daarvan waren er vervolgens zo'n 30 bereid tot "hardere" aktie (waarbij nooit geweld en nooit vernielingen!). Het is nu eenmaal zo. En het geeft ook niet. Laat u niet weerhouden, om contact met mij op te nemen, door te denken: "Ja maar dan moet ik aktie gaan voeren!" Dat is niet zo. Maar door weer in contact met elkaar te komen, kunnen we zoveel meer doen, en ook elkaar af en toe even steunen, net als dat nodig is. Stel, dat er toch weer een goed circuit komt, verspreid over Nederland, van mensen die dit meemaken, en iemand zoekt een goede advocaat (die zijn zéér schaars m.b.t. dit soort zaken), dan kun je elkaar alleen al op die manier heel goed helpen! Ik hoop door middel hiervan, dat er weer een doel en richting in de strijd komt. Nu is het allemaal los zand en alle kracht is uit de eens zo sterke beweging.......

Deze site is dus zowel een ontmoetingsplaats als ook informatief. Níet om jarenlang met elkaar allerlei boodschappen uit te wisselen via Internet. Dit is geen praat-site, maar een dóe-site. Het belangrijkste "doen" voor mij is nu de politiek weer opnieuw gaan benaderen. Daarmee zal ik u op de hoogte houden via de link "politiek".

Of men mij nog hierover wil ontvangen, nadat ik hen "onbeschoft" heb genoemd......? Ik vind het een beleefd woord (het is geen scheldwoord in de Nederlandse taal), wat iets zegt over de houding van de politici in de afgelopen veertien jaar.

Een deel van mijn boek uit 1994 ("Omgangsonrecht, de Nederlandse situatie") zal ik binnenkort op deze website plaatsen; het is een soort praktische handleiding, waar je als vader aan moet denken, als je voor het eerst hiermee geconfronteerd wordt. (Een tweede druk van m'n boek zit er helaas niet in, omdat geen uitgever er aan wil en omdat ik zelf niet de financien hiervoor heb).

Omdat het vooral vaders overkomt, spreek ik over "vaders". Maar ik weet, dat er ook moeders zijn, die dit overkomt en vooral ook grootouders. En niet te vergeten de kinderen, maar die beseffen het zich vaak pas veel en veel later in hun leven. Verder is het zeer onpraktisch, om telkens te moeten praten over "vaders/moeders/grootouders". Daarom: "vaders". De naam "dwaze vaders" blijf ik hanteren voor vaders die hun kinderen niet mogen zien en het daarbij niet willen laten. Pas als ze voor de rechter staan, en vooral als ze met de Raad voor de Kinderbescherming te maken krijgen, merken ze hoe enorm dwaas de hele situatie is. Tevens is onder die naam het omgangsonrecht uit de doofpot gehaald, begin jaren negentig, en het voorkomt veel uitleg. Met de oorspronkelijke stichting heeft dit echter niets meer te maken; die is min of meer ter ziele gegaan.

Kort samengevat is het doel van deze website: 1. Het omgangsonrecht uit de doofpot houden! en doelgericht (politiek!) aanpakken. 2. Mensen weer min of meer verenigen met elkaar. 3. Elkaar op de hoogte houden, als dat gewenst is. 4. En voor de "doorgewinterde ingewijden": Ieder op z'n plek knokken (de één is goed bezig m.b.t. schoolinfo, de ander m.b.t. rechterlijke macht, enzovoorts). Hier zouden zoveel vaders voordeel bij kunnen hebben, maar dan moeten ze wel weten, waar ze moeten zijn.

Al uw post aan mij wordt uiteraard vertrouwelijk behandeld, in die zin, dat geen derde het te lezen krijgt. Mocht ik er toch iets mee willen doen, ten gunste van onze strijd, dan zal ik de namen veranderen en woonplaats e.d. niet vermelden; zo lang als u dat wilt, blijft u anoniem.

Met vriendelijke groet,

Tjerk Bakker.