200105925/1.
Datum uitspraak: 19 juli 2002

AFDELING
BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak in het geding tussen:

[appellant], wonend te [woonplaats]

en

gedeputeerde staten van Limburg,
verweerders.

1. Procesverloop

Bij brief 26 juli 1999 heeft appellant verweerders verzocht om onder oplegging van een last onder dwangsom alle bedrijven die binnen de provincie Limburg afvalhout shredderen, dat vrijkomt als bouw- en sloopafval, te dwingen daarmee onmiddellijk te stoppen.

Bij brief van 14 september 1999 hebben verweerders dat verzoek afgewezen.

Bij besluit van 23 oktober 2001, kenmerk 2001/46817, verzonden op 24 oktober 2001, hebben verweerders het daartegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Dit besluit is aangehecht.

Tegen dit besluit heeft appellant bij brief van 2 december 2001, bij de Raad van State ingekomen op dezelfde dag, beroep ingesteld. De gronden zijn aangevuld bij brief van 30 december 2001. Deze brieven zijn aangehecht.

Bij brief van 1 februari 2002 hebben verweerders een verweerschrift ingediend.

Na afloop van het vooronderzoek zijn nadere stukken ontvangen van appellant. Deze zijn aan de andere partijen toegezonden.

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 25 april 2002, waar appellant, in persoon en bijgestaan door [gemachtigde], en verweerders, vertegenwoordigd door drs. M.P.E. Linssen, ambtenaar van de provincie, zijn verschenen.

2. Overwegingen

2.1. In artikel 18.14, eerste lid, van de Wet milieubeheer is bepaald dat een ieder aan een bestuursorgaan dat bevoegd is tot toepassing van bestuursdwang, oplegging van een last onder dwangsom of intrekking van een vergunning of ontheffing, kan verzoeken een daartoe strekkende beschikking te geven.

Ingevolge artikel 18.16, eerste lid, van de Wet milieubeheer, voorzover hier van belang, moet de beschikking op een overeenkomstig artikel 18.14, eerste lid, gedaan verzoek zo spoedig mogelijk worden genomen.

2.2. De Afdeling stelt vast dat het inleidend verzoek van appellant van 26 juli 1999 is gesteld in zodanig algemene bewoordingen en zodanig weinig gegevens bevat dat hieruit niet kan worden afgeleid op welke concrete bedrijven of personen het verzoek betrekking heeft. Feitelijk is het verzoek immers gericht op een in de praktijk voor verweerders niet nader te bepalen aantal overtreders, aangezien onder het verzoek ook die bedrijven moeten worden begrepen die niet in het bezit zijn van een krachtens de Wet milieubeheer verleende vergunning. Ook wordt in het verzoek geen aanduiding gegeven van plaatsen waar en tijdstippen waarop dan wel tijdvakken waarbinnen de vermeende illegale activiteiten plaatshebben. Evenmin wordt in het verzoek anderszins voldoende gespecificeerd in welke feitelijke situaties verweerders hun bevoegdheid zouden moeten toepassen. Aldus ontbreekt naar het oordeel van de Afdeling in het verzoek van 26 juli 1999 een voldoende concrete omschrijving van de gevallen ten aanzien waarvan volgens appellant handhavingsmaatregelen dienen te worden toegepast.

Gelet hierop kan het verzoek van appellant van 26 juli 1999 niet worden aangemerkt als een verzoek in de zin van artikel 18.14, eerste lid, van de Wet milieubeheer, waarop ingevolge artikel 18.16, eerste lid, van deze wet een besluit moet worden genomen. De brief van 14 september 1999, waarbij verweerders dat verzoek hebben afgewezen, bevat derhalve geen besluit. Hieruit volgt dat verweerders het door appellant gemaakte bezwaar tegen de afwijzing van zijn verzoek niet-ontvankelijk hadden moeten verklaren.

2.3. Het beroep is gegrond en het bestreden besluit moet worden vernietigd. De Afdeling zal op de hierna te melden wijze in de zaak voorzien en bepalen dat deze uitspraak in de plaats treedt van het vernietigde besluit.

2.4. Verweerders dienen op na te melden wijze in de proceskosten te worden veroordeeld.

3. Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Recht doende in naam der Koningin:

I. verklaart het beroep gegrond;

II. vernietigt het besluit van gedeputeerde staten van Limburg van 23 oktober 2001, kenmerk 2001/46817;

III. verklaart het bezwaar van appellant tegen de brief van 14 september 1999 niet-ontvankelijk;

IV. bepaalt dat deze uitspraak in de plaats treedt van het vernietigde besluit;

V. veroordeelt gedeputeerde staten van Limburg in de door appellant in verband met de behandeling van het beroep gemaakte proceskosten tot een bedrag van € 679,51, waarvan een gedeelte groot € 644,00 is toe te rekenen aan door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand; het totale bedrag dient door de provincie Limburg te worden betaald aan appellant;

VI. gelast dat de provincie Limburg aan appellant het door hem voor de behandeling van het beroep betaalde griffierecht (€ 109,36) vergoedt.

Aldus vastgesteld door mr. J.P.H. Donner, Voorzitter, en mr. W.C.E. Hammerstein-Schoonderwoerd en mr. J.R. Schaafsma, Leden, in tegenwoordigheid van mr. A.J. Kuipers, ambtenaar van Staat.

w.g. Donner w.g. Kuipers
Voorzitter ambtenaar van Staat

Uitgesproken in het openbaar op 31 juli 2002

271-355.

terug naar document

De nieuwe minister van Justitie mr. J.P.H. Donner was staatsraad bij de Raad van State tot zijn toetreding tot het kabinet Balkenende. Ik zet vraagtekens bij de geschiktheid van mr. Donner, omdat hij in mijn zaak tegen de provincie Limburg steevast de straffeloze schending van Europese, nationale wetten en verdragen gedoogde, juist omdat anders een provincie, een gemeente of een ministerie veroordeeld zou moeten worden tot het vergoeden van schade. En dat niet alleen aan mij, maar ook als gevolg daarvan aan vele anderen.

In mijn procedure, met Donner als voorzitter van de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State, heb ik hem via mijn woordvoerder gewraakt omdat hij niet onafhankelijk zou kunnen zijn als rechter. Een lange voorgeschiedenis bewijst dat, maar zo'n wraking win je natuurlijk nooit; en dat is dus nog nooit iemand gelukt, ook al zijn de feiten glashard.

Op 31 juli bleek opnieuw dat mr. Donner zaken met gesjoemel probeert te regelen door zijn uitspraak onder LJN-nummer: AE5988 en Zaaknr: 200105925/1 te antedateren, hetgeen domweg valsheid in geschrift inhoudt. Die uitspraak kunt u vinden op https://www.rechtspraak.nl/uitspraak/show_search.asp onder zaaknummer 200105925/1

In die uitspraak zelf staat het bewijs van de manipulatie met de rechtsgeldige datum waarop de uitspraak is gedaan. Er staat namelijk 19 juli in de kop, twee dagen voor de beëdiging als minister door de koningin, en onderaan 31 juli als officiële datum van de uitspraak.

Zoals voorgeschreven wordt een uitspraak nog dezelfde dag gepubliceerd als deze in het openbaar wordt uitgesproken. In dit geval 31 juli 2002. Dat kan niet, want mr. Donner is per 22 juli beëdigd als minister van Justitie en tegelijk ook op 22 juli 2002 afgetreden als staatsraad bij de Raad van State. Mr. Donner deed dus een uitspraak in een rechtszaak bij de Raad van State zonder de bevoegdheid daartoe te hebben.

De uitspraak op schrift is op 1 augustus ontvangen - volgens de regels - maar kan niet geldig zijn omdat mr. Donner geen rechter meer was bij de Raad van State. Het antedateren van een officieel document is zuiver valsheid in geschrift en strafbaar, zeker wanneer het belang daarvan groot blijkt te zijn. Hoe de politiek hiermee denkt om te gaan weet ik niet, maar het is duidelijk dat een degelijke truc niet door de beugel kan. Deze zaak staat op www.sdnl.nl/raad-van-state.htm

Voor de zekerheid heb ik die pagina zoals die ook is gepubliceerd op het internet opgeslagen en openbaar gemaakt op www.sdnl.nl/uitspraak.htm

Rubrieken bij SDN
Homepage milieu-onderwerpen
Homepage Edelchemie voor milieutechnologie

Stichting Sociale Databank Nederland
E-mailadres: sdn@planet.nl
Site adres: http://www.sdnl.nl/uitspraak.htm
Westkade 227, 1273 RJ Huizen (NH)

. . . . . Fax: 035-5244142