"De schulden van vandaag zijn de belastingen van morgen," zo wordt beweerd. De platitude ondersteunt de politici, wanneer die weer eens de belastingen verhogen willen, want "we kunnen toekomstige generaties niet opzadelen met nog meer schulden".

Is dat geloofwaardig? Moeten hele generaties echt in de schulden gestoken worden? Schulden aan wie? Aan andere generaties? aan de staat? Maar dat zijn wij toch zelf?! Aan wie hebben wij allemaal samen dan die schulden? Aan andere staten? Maar die zitten toch zelf tot over hun oren in de schulden?

"De staat moet zijn schulden afbetalen, want anders wil niemand de staat meer geld lenen," zeggen zij wiens hersenen op staatsuniversiteiten doorspoeld werden met systeemconforme desinformatie. Maar waarom moet de staat eigenlijk geld lenen? De staat moet toch zelf zeggenschap hebben over zijn eigen geldvoorziening? "Maar dan krijgen we inflatie," zeggen de gestudeerde universiteitspapegaaien, en doen alsof we nu geen inflatie hebben. Wie heeft dan al dat geld dat de staat leent? En wie incasseert de rente over die leningen? Wiens belangen behartigen de politici die zich nooit vragen stellen bij het geldsysteem? Wiens ondergeschikte zijn onze parlementsleden en de nutteloze ministers die er steeds weer een bende van maken en zorgen voor een gestaag groeiende schulden- en rentelast?

De noodpakketten om onze banken te redden hebben het ware gezicht van ons financiële systeem aan het licht gebracht. De banken hadden geld nodig en dus kregen ze het van de staat. Maar de staat had helemaal geen geld, en dus leenden ze het van ... de banken! Maar waar haalden die banken dan het geld vandaan dat ze aan de staat leenden zodat die het weer aan hen kon geven? Wel, de banken hebben het geld dat ze uitlenen niet werkelijk. In tegenstelling tot wat het gros van de mensen denkt, creëren de banken dat geld uit het niets. De rente die ze over die leningen ontvangen moet echter wel door echte mensen met reële arbeid bijeengeschraapt worden. Geniaal bedacht, door die banken.

We zullen nooit in staat zijn de door het geldsysteem opgebouwde staatsschulden terug te betalen. De aanwas van belastingen en schulden is inherent aan dat geldsysteem. Geld ontstaat uitsluitend doordat centrale - en commerciële banken uit het niets geld creëren - geld dat door geen enkele reële tegenwaarde ondersteund wordt, maar tegen echte rente wordt uitgeleend. Elke euro die in de economie circuleert - behalve contant geld, slechts 3% - moet in theorie worden terugbetaald; Maar als dat geld is terugbetaald is er geen geld meer!

En dan is de rente die over al dat geld betaald moet worden nog niet eens opgenomen in de bestaande totale geldhoeveelheid. Ook de rente die moet worden terugbetaald moet worden geleend van de banken, die het vervolgens uit het niets creëren, lenen aan hun schuldenaren en ook over die lening weer rente vragen, die vervolgens weer moet worden geleend, uit het niets gecreëerd, uitgeleend, rente.... Afijn, u begrijpt het al: het is een eindeloze cirkel waaruit geen ontsnappen mogelijk is. De hoeveelheid geld en de schulden houden weliswaar gelijke tred, maar de rente doet dat niet; die groeit sneller. Ondanks alle welvaart en productiviteit zinkt de hele samenleving steeds dieper in de schulden.

Het terugbetalen van de staatsschuld was nooit de bedoeling en is in het huidige financiële systeem ook niet voorzien. Staatsschulden kunnen nooit worden terugbetaald, en dat willen de drijvende krachten achter het huidige systeem ook helemaal niet. Het doel van de schulden is de rente. De belastingbetalers moeten steeds harder werken om steeds minder over te houden en steeds meer belasting te betalen om steeds meer rente af te betalen. Een misdadig systeem. Politici en de gehersenspoelde academici (ook wel 'economen' genoemd) beweren weliswaar steeds dat het toenemen van de staatsschulden geen probleem is omdat de economie meegroeit, maar afgezien van het feit dat de economie niet kan blijven groeien, omzeilen ze met dat argument de kern van de zaak.

De structuur van het systeem leidt ons linea recta, met wiskundige zekerheid over meerdere decennia in de richting van een sluipende onteigening van alle volken door de eigenaars van de banken. De banken lenen geen geld uit dat ze werkelijk bezitten. Ze creëren het geld uit het niets. Maar het wordt wel terugbetaald met reële waarde: onroerend goed en openbare infrastructuur als elektriciteitscentrales, wegen, parkeergarages, telefoonnetwerken, de gezondheidszorg, de post, de spoorwegen en havens. En arbeid, echte, noeste arbeid van u en van mij. Zo verdwijnt de gehele openbare infrastructuur en onze arbeid stukje bij beetje in de zakken van de bankiers die daarvoor geen enkele tegenprestatie leveren. Economen noemen dit privatisering. Mensen wiens hersenen niet op een staatsuniversiteit zijn vergiftigd en nog kunnen denken noemen het diefstal.

Het hele misdadige spel wordt uiteraard mede instandgehouden door onze politici. In de volledige geschiedenis van de Lage Landen zou er nog nooit één volksvertegenwoordiger geweest zijn die dit criminele spel herkend heeft? Maak dat de kat wijs. Ze weten donders goed wat er speelt. Ze zijn door ons - middels verkiezingen - als volksvertegenwoordiger aangesteld om ons te vertegenwoordigen en te beschermen tegen praktijken zoals die van de banken. Dat ze dat niet doen bewijst niet dat ze dom en incapabel zijn. Het bewijst dat ze in eerste instantie voor de banken werken en de bevolking uitpersen om hun bazen van dienst te zijn.

Maar zelfs de machtigste politieke leiders van deze planeet moeten zich bij de poppenspelers op de achtergrond in de schulden steken en zijn dus van hen - de bankiers - afhankelijk. Een echte rechtsstaat kan alleen bestaan wanneer volksvertegenwoordigers onafhankelijk zijn. Onder het juk van een financieel systeem dat niet het volk dient, maar slechts werkt voor een allesoverheersende bankiersklasse is een werkelijke rechtsstaat onmogelijk. Alle - alle! - u en mij bekende politici kunnen, mogen, willen en zullen daaraan nooit iets veranderen, want daarmee zouden ze de tak afzagen waarop ze zelf zitten.

Democratie is een illusie. De monarchie werd nooit afgeschaft door de macht van het volk maar door een over bijna alle staten heersende plutocratie van bankiers. Niet het volk is aan de macht, maar zij die het geld beheersen.

Alle internationale financiële instituten - IMF, BIS, Wereldbank en de nationale centrale banken - zijn allemaal privébezit - ook al houden ze de schijn op dat dat niet zo is door vertegenwoordigers van regeringen op te nemen in hun raden van commissarissen en directies. Dat ons geld geen staatsgeld is zie je alleen al aan het feit dat alle staten (ja, ook China) diep in de schulden zitten. De staten zijn in dit systeem slechts onderafdelingen van de overheersende plutocratie. Het zijn filialen van de internationale grootbanken. U bent hun bezit. De landen dienen enerzijds als melkkoe en anderzijds als privéleger van die banken. Is er ergens een land dat niet naar de pijpen van de grootbankiers wenst te dansen dan worden die privélegers aangewend om dat land te dwingen in de pas te lopen. Irak, Iran en Noord-Korea zijn daarvan de meest recente voorbeelden. Het einde van het verhaal is alle bezit straks in handen is van banken, dat privé-eigendom niet meer bestaat.

Van elke euro die wij vandaag de dag verdienen verdwijnt nu al 20 cent in de zakken van de bankiers in de vorm van rente over de staatsschuld. Het is een kwestie van enkele decennia voordat de totale hoeveelheid staatsschulden de totale waarde van de wereldeconomie heeft overtroffen. De medeplichtige politici - die zeer wel weten waar ze mee bezig zijn - moeten de staatsuitgaven steeds verder terugschroeven om de steeds hoger oplopende staatsschulden en de rente te kunnen blijven terugbetalen.

Regeringen zouden dat echter helemaal niet hoeven doen wanneer ze de uitgave van geld zelf in handen zouden nemen. Dan verdwijnt de rente en kan de staat voor haar openbare werken en het betalen van haar ambtenaren zelf geld creëren. Daarmee is 99% van de financiële problemen opgelost. Het is echter een vicieuze cirkel, omdat voor de aanpassing van dat systeem politieke wil nodig is. Die politieke wil wordt echter bepaald en afgedwongen door precies diegenen - de bankiers - die van het huidige systeem profiteren. Verwacht dus niets van onze medeplichtige politici.

Conclusie
De staatsschuld is een leugen. Ze werd in het leven geroepen door diegenen die zich op kosten van de werkende mensen, van hen die werkelijke, reële waarde creëren van een miljardeninkomen hebben verzekerd zonder daar zelf ooit iets voor terug te doen. Politici en volksvertegenwoordigers zijn niets anders dan de handlangers van de bankiers door middels het incasseren van de belasting op te treden als penningmeester.

Hoewel men het staatsschuld noemt is het niet de staat maar slechts het werkende deel van haar bevolking die ervoor opdraait door het betalen van belasting. Van die belasting wordt steeds minder gebruikt voor het algemeen belang en steeds meer voor het terugbetalen van de veel sneller toenemende rente over de staatsschuld.

De staatsschuld is een leugen omdat het geld door de banken gecreëerd wordt zonder daar verder iets voor te doen. De banken leveren geen enkele tegenprestatie, maar laten zich wel vorstelijk betalen door de gehele wereldbevolking. Zou de staat zijn eigen geld creëren dan zou er geen staatsschuld bestaan. Dit schadelijke systeem wordt door corrupte politici (alle politici) tegen de belangen van de bevolking in in stand gehouden.

De enige oplossing is een nietig verklaring van alle schuldvorderingen van de banken aan de staten. Alle overheden in de hele wereld dienen eenvoudigweg te verklaren dat er geen staatsschuld bestaat, dat het incasseren van 20% van het mondiaal 'nationaal' product zonder tegenprestatie illegaal is, en dat vanaf nu alle belastinginkomsten zullen worden gebruikt voor het algemeen belang; voor het aanleggen van wegen, het bouwen van bruggen, scholen en ziekenhuizen, voor het betalen van de lonen van artsen en onderwijzers, voor de uitkeringen van hen die niet meer kunnen werken, voor het instandhouden van een leefbaar welvaartsniveau van alle burgers, en niet slechts van een bevoorrechte elite.

Het enige wat daar echt voor nodig is is een wet die bepaalt dat de rente op alle staatsobligaties met onmiddellijke ingang vervalt en dat die obligaties een wettig betaalmiddel worden. De staten moeten vervolgens zelf hun geld creëren en dat zonder rente in de economie laten circuleren. Banken kunnen blijven bestaan, maar ze kunnen alleen geld uitlenen dat ze door middel van werkelijke prestaties en deposito's van klanten hebben vergaard.

Onze volksvertegenwoordigers en politici kunnen, mogen, willen en zullen dat - zonder één uitzondering - nooit doen, omdat de bankiers die achter de schermen aan de touwtjes trekken het eenvoudigweg niet toestaan. Wie de gevolgen van een dergelijke politiek wil weten moet alleen maar het lot van bijvoorbeeld de Amerikaanse presidenten Jackson en Garfield eens bestuderen. Zij streden tegen de banken en hebben het ondervonden.

Omdat de politiek - willens en wetens - medeplichtig aan het huidige systeem, en we van hen helemaal niets moeten verwachten kan er alleen een oplossing komen wanneer het volk de zaken zelf ter hand neemt.

Bevrijdingsdag op EuroStaete