Door R.M. Brockhus

Het is 25 april 2002, en ik ben al vroeg op pad om op tijd in Den Haag te zijn. Mijn zitting tegen de provincie Zuid-Limburg begint om tien uur.

Een uur eerder en op voorhand had mijn gemachtigde woordvoerder Ing. A.M.L. van Rooij een wrakingsverzoek ingediend bij de griffie van de Raad van State, omdat er o.i. omstandigheden waren waardoor de rechterlijke onpartijdigheid van voorzitter mr. J.P.H. Donner schade zou kunnen leiden. Dit naar aanleiding van ervaringen van mij en mijn woordvoerder in het verleden. Het manipuleren van termijnen voor zittingen, van beroepschriften en andere op termijn vastgelegde procedures - ook rond het voorzitterschap van staatsraad Donner in de afgelopen jaren - hebben geleid tot het verlies van een aantal procedures en was dus aanleiding voor het wraken van deze rechter. Van deze malafide praktijken bij de Raad van State is op 27 april 2002 officieel aangifte gedaan bij de politie in St. Oedenrode. (zie de video)

Nu moet gezegd worden dat het nog nooit iemand gelukt is om een staatsraad echt te wraken, omdat de wrakingskamer met drie collega's er vanuit gaat dat staatsraden volkomen onafhankelijk zijn - net als zijzelf - en dus geen belangenverstrengeling hun oordeel zal kunnen beïnvloeden. Dit ondanks het feit dat een aanzienlijk deel van de staatsraden oud-politici zijn met een duidelijke politieke vooringenomenheid en belangenverstrengeling. De wraking van mr. Donner werd dan ook prompt afgewezen.

Om de zaken scherp te stellen na de jarenlange ervaring van het gesjoemel met procedures, agenda's en ongewenst gevoegde of gesplitste zaken, schreef Ing. van Rooij een brief op poten naar de vice-president van de Raad van State - mr. H.D. Tjeenk Willink - om eindelijk paal en perk te laten stellen aan het gefoezel met die procedures. Met name het apert negeren van de Europese wetgeving m.b.t. zwartelijststoffen als arseenzuur en chroom-VI, die ondanks het wettelijk verbod ook nu nog gebruikt worden voor het impregneren van hout. Het is een grof schandaal dat de Raad van State arresten van het Europese Hof, richtlijnen, voorschriften en verordeningen van de Europese Commissie en van ons eigen parlement aan de laars lapt, door lagere overheden te blijven protegeren tegen de eis tot handhaving van de milieuwetten vanwege de financiële consequenties. Juist daarom heeft ruim een jaar geleden de voorzitter van de Europese Commissie Prodi aan ing. van Rooij gevraagd hierover een klacht in te dienen bij de Commissie en tegen de Staat der Nederlanden.

Duidelijk is op de zitting van 25 april 2002 gezegd (tegen de drie leden van de meervoudige kamer van de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State) dat wanneer geen integere uitspraak t.a.v. mijn eis tot het verbieden van het shredderen van sloophout en geïmpregneerd hout (voor o.a. de productie van spaanplaat en secundaire brandstof voor de zogenaamde "GROENE STROOM" in kolencentrales), er een zaak van gemaakt zal worden bij het Europese Hof (EVRM) en de Europese Commissie. Vooral dit laatste - het biomassa-convenant - is een absolute oplichtingszaak waarbij het ministerie van VROM nog subsidie geeft ook voor het dumpen van uiterst gevaarlijk en kankerverwekkend chemisch afval in KOMO-gekeurd hout. Het ministerie van Economische Zaken belazert de burgers met een omgekeerde subsidie (REB) op het verbranden van giftige biomassa voor de GIF-groene stroom door Nuon, Essent, Electrabel en nog wat andere fabrikanten en handelaren in fictieve natuurstroom. Dit dan met miljarden aan subsidie van de belastingbetaler. (Hoor je de VVD daarover klagen ??) Want over biomassa die ontstaat bij het versnipperen van hout gaat uiteindelijk mijn zaak tegen de provincie Zuid-Limburg.

Overigens heb ik dezelfde procedure gestart tegen de andere provincies, maar die heb ik om bovenstaande reden verloren. Alleen Zuid-Limburg geeft mij nog een opening om de diffuse verspreiding van kankerverwekkende stoffen te stoppen die in de afvalfase van een product, zoals geïmpregneerd hout, in het milieu belanden. Dat spul is echt gevaarlijk. En nu sterven in Bangladesh miljoenen mensen aan arseenvergiftiging, omdat wij met onze ontwikkelingshulp waterputten hebben geslagen die net niet diep genoeg waren om de van nature daar in de bodem aanwezige giftige arseenlaag te vermijden. Mijn woordvoerder gebruikt dan ook terecht het begrip "chemische genocide op termijn" om aan te tonen dat de "rechtspraak" van de Raad van State zou kunnen leiden tot massale sterfte door kanker in ons land. De uitzending van Netwerk van 17 april 2002 toont nu al een ernstig gevaar voor de volksgezondheid aan rond de Epon-centrale en de industrie bij Nijmegen. De uitstoot van kankerverwekkende stoffen als zware metalen via de schoorstenen in de lucht is vooral cumulatief een groot gevaar.

Terug naar het dagje Raad van State van ondergetekende. Toen alle zaken waren afgehandeld voor de meervoudige kamer, waarbij partijen en zelfs het rechtscollege de lunch oversloegen vanwege de vertraging die de wraking met zich had meegebracht, ben ik met Ing. van Rooij in een café achter het stadhuis van Den haag een sateetje met friet gaan eten bij 'n heerlijk glas bier. Want trek hadden we wel na zo'n echt heel zware dag.

Ik zou zeggen, lees nog een wat in de bijgaande stukken en artikelen die bij de SDN te vinden zijn.

Robert M. Brockhus