|
Rechtzoekenden willen een Europees verbod op het procesmonopolie van advocaten
Ook per email op 3 jan. 2005
Voor allereerst wens ik alle leden van de Tweede Kamer een gelukkig en voorspoedig 2005 en dat het in de politiek en de democratie een gezegend jaar moge worden.
Tijd ook dat in 2005 onze klacht daadwerkelijk wordt opgelost. Al een paar jaar ben ik voor rechtzoekenden bezig om een verbod te krijgen op het onwettige procesmonopolie van advocaten. De eerste klacht hierover werd door het Hof van Discipline afgedaan met "Wij laten ons de kaas niet van het het brood eten" en lapte daarmee hun eigen advocatenwet aan de laars (artikel 67, toewijzing procureur). Vervolgens gaven rechters voor deze handelwijze hun fiat en bleken daarbij zelf lak te hebben aan de grondwet (artikel 17, het recht op recht en toegang tot rechtbank).
In strijd wordt daarbij gehandeld met de NMa-wetgeving, die expliciet monopolies verbiedt. Onthutsend negeerde ook de Hoge Raad de grondwet en werd artikel 17 naïef afgedaan met de van lagere orde zijnde wetsartikelen 437 en 438 uit het strafrecht. Dat rechtzoekende zelf zijn zaak kan bepleiten bij het Europese Hof, die met artikel 34 uit het Statuut van de Rechten van de Mens het grondrecht op recht voor iedere burger erkent, bleek voor de Hoge Raad niet relevant. Evenals dat rechtzoekende in strafzaken, bestuurszaken, en kantonprocedures tot € 5000 (hoe ingewikkeld ook) hier zelf zijn zaak kan bepleiten.
Mijn klacht (just041031 ) bij de vaste commissie voor Justitie werd door voorzitter mevrouw M.L. de Pater - van der Meer werd afgedaan met de bekende standaard afpoeierbrief. Blijkbaar moeten wantoestanden stilzwijgend worden "gedoogd" en worden die ook gebruikt door andere DCO commissies. Opmerkelijk mag het heten dat bijna de hele Tweede Kamer wakker werd geschud toen artikel 1 (discriminatie , Pim Fortuyn) en artikel 23 (vrijheid van onderwijs, Ayaan Hirsi Ali) ter discussie werd gesteld. Oorverdovend stil blijft het wanneer het meest fundamentele recht, het recht op recht en toegang tot de rechtbank wordt genegeerd en door de advocatuur en de rechterlijke macht al 50 jaar wordt geblokkeerd.
Expliciet zijn kamerleden mr. drs. Atzo Nicolaï, ex-rechters Boris O. Dittrich en Aleid Wolfsen en kamervoorzitter F.W. Weisglas op de hoogte gesteld, maar zij steken als struisvogels hun kop in het zand. Zo ook voorzitter M.A.de Pater - van der Meer, die het blijkbaar te druk heeft met nog meer wetsregeltjes opstellen over opgevoerde scooters/bromfietsen en hierover bewust nog eens statistische leugens verkondigde. Aan de verkrachting van de meest fundamentele overtreding van het de grondwet: "het recht op recht en toegang tot de rechtbank" wordt niets tegen gedaan.
Nog steeds worden rechtzoekenden in civiele procedures gedwongen mee te doen aan de verplichte nering van advocaten, die al veelal inkomens hebben van € 300.000 (en meer) plus nog eens extra schnabbels van honderden miljoenen euro'svoor PRO DEO zaken. Door invoering van het 'no cure, no pay' systeem zou de rechtspraak voor eenieder meer betaalbaar zijn. Veel procedures zouden overigens buiten de rechtbank om door geschillencommissies etc.afgehandeld kunnen worden! Een bijkomend voordeel is dat de Raden van Rechtsbijstand kunnen worden afgeschaft, wat nog eens een besparing van honderden miljoenen euro's aan gemeenschapsgelden zal opleveren.
Nu de constitutionele rechten van de burger het recht op recht en toegang tot de rechtbank (artikel 17 van de grondwet) door advocaten, rechters, vaste Kamercommissie voor Justitie aan de laars worden gelapt alsmede klachtbrieven aan de Tweede Kamer onbeantwoord blijven, blijkt Nederland als rechtsstaat een schertsvertoning te zijn. Met het onwettig blokkeren van de rechtsgang zijn dagvaardingen, vonnissen, (verkeers)boetes etc. nietig en kunnen linea recta de prullenmand in. Rechtzoekenden kunnen met deze brief in de hand straffeloos voor eigen rechter spelen. Slechts de wet van de jungle regeert. Hiervoor zijn alle kamerleden, waarvan velen ook jarenlang stilzwijgend aan genoemde grondwettelijke overtredingen hebben meegewerkt en grote schade berokkend hebben voor rechtzoekenden, direct aansprakelijk. De overbekende en in de Tweede (SLAAP) Kamer veel gebezigde dooddoener als "wij waren niet volledig geïnformeerd" is met dit herhaald schrijven geen excuus meer.
Welk Kamerlid / fractie heeft het lef om het al 50 jaar lang niet uitvoeren van de grondwet aan te pakken. Met belangstelling zie ik, naar ik toch hoop, de vele reacties tegemoet.
Hoogachtend,
Namens gedupeerde rechtzoekenden
|
Aan alle leden van de Tweede Kamer der Staten-Generaal
R.M Brockhus