RaRa pakt mensenjagers aan

Op het moment dat het CDA komt met voorstellen om chartervliegtuigen in te zetten om afgewezen asielzoekers het land uit te deporteren, eventueel met behulp van het inspuiten van kalmeringsmiddelen, laat RARA weer van zich horen. Konfrontatie publiceert de persverklaring. In de nacht van 30 juni op 1 juli hebben wij, na tijdige en herhaalde waarschuwingen, op de derde verdieping van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid in Den Haag een explosieve lading tot ontploffing gebracht. Doelwit van de actie was de Dienst Inspectie Arbeidsverhoudingen die op deze verdieping gehuisvest is. De DIA heeft een spilfunctie in de jacht op illegalen. Gemiddeld twee keer per dag organiseert deze dienst in samenwerking met plaatselijke politiekorpsen invallen bij bedrijven waar de aanwezigheid van illegalen wordt vermoed. In de komende jaren wordt de dienst verdubbeld. Dat betekent meer razzia's, meer slachtoffers en meer angst. Met deze actie hebben wij een grens willen trekken en deze mensenjagers voor een moment laten voelen hoe het is om opgejaagd te worden. Ze laten merken hoe het is doelwit te zijn, hoe het is gebrandmerkt te worden. Met de woorden: "Er is teveel fraude, er is teveel misbruik, er zijn teveel illegalen", zette Felix Rottenberg eind oktober de toon voor de hetze tegen illegalen. Politici van links en rechts tuimelden over elkaar heen om een beeld van de illegaal te schetsen waarbij dat van de duivel verbleekt. Met een hypocriete verwijzing naar de 'problemen in de oude wijken' ging men de slag om de kiezers met extreem-rechts aan. Problemen zat in de oude wijken, dat klopt. Verpauperde buurten, slechte huizen, te lage lonen en uitkeringen. Maar over die problemen hoorde je de politici niet. Want die problemen oplossen kost geld; geld dat er niet is omdat de ene na de andere bezuinigingsoperatie over het land wordt uitgestort. De verzorgingsstaat wordt immers gesloopt, de Nederlandse staatshuishouding ingekrompen. Liever wordt daarom de suggestie gewekt dat je dak vanzelf ophoudt met lekken als je illegale buren maar de grens over worden getrapt. Dat het illegalendebat weer verstomd is, wil niet zeggen dat de illegalen met rust worden gelaten. De jacht op illegalen is al lang concrete praktijk. De commissie Zeevalking heeft zich bijvoorbeeld over 'het probleem' gebogen en een pakket maatregelen bedacht dat het leven van illegalen hier onmogelijk moet maken. Tal van bureaucratische maatregelen moeten ervoor zorgen dat illegalen het leven onmogelijk gemaakt wordt, dat ze van alle sociale voorzieningen worden uitgesloten, tot en met de gezondheidszorg aan toe. En mocht zelfs dat niet baten dan moet een intensief opsporings- en uitzettingsbeleid door politie en justitie degenen die hun hoofd dan nog boven water weten te houden uiteindelijk de nekslag geven. De recente uitspraken van Nawijn en Kosto, over illegalen die al die huizen maar bezetten, maakt duidelijk dat de heren zich opmaken voor de volgende ronde. mensenjagers Spil in de jacht op de illegalen is de DIA. Vanaf de oprichting in 1987 hebben deze gemankeerde politiemannen zich met enthousiasme van hun taak gekweten. Gemiddeld twee keer per dag doen ze invallen in samenwerking met de plaatselijke politie. Een vernederende mensenjacht, met de wet in de hand. Vorig jaar kwamen ze uitgebreid in het nieuws door de inval bij Blokker. 120 politiemannen, honden en een helikopter werden ingezet om het distributiecentrum uit te kammen op mensen met een verdachte huidskleur. Als er wordt getwijfeld aan de Nederlandse nationaliteit, laat de politie mensen 'kwartje' zeggen. Wanneer de uitspraak niet Hollands genoeg is voor het fijnbesnaarde gehoor van de ambtenaren, worden ze afgevoerd. Stempel op de hand en op transport naar het gemeentehuis waar een vals lachende CDA-burgemeester verzucht dat de identificatieplicht dit tafereel had kunnen voorkomen. Uiteindelijk blijkt de menselijke buit van de razzia uit vier vermoedelijke illegalen te bestaan. Nederland kan weer rustig gaan slapen. Het voortdurende geroep van de DIA om meer mensen en meer mogelijkheden wordt nu beloond. In de komende jaren wordt de dienst verdubbeld. Dat betekent meer razzia's, meer slachtoffers, meer angst. Ze kunnen hun lol niet op, sinds illegalen zijn bestempeld tot nationale ramp. In het oog springend is de consequente koppeling die wordt gemaakt tussen de zogenaamde illegalenproblematiek en nog zo'n immens probleem: de werkloosheid. De DIA zelf roept in elk jaarverslag dat de illegalen nu eens echt aangepakt moeten worden, omdat anders de werkloosheid niet bestreden kan worden. De vele invallen in de glastuinbouw vinden dan ook plaats onder het motto "illegalen eruit - werklozen erin". Het is de staatsversie van "eigen volk eerst". Minister de Vries zei het letterlijk: "Het aantal aanhoudingen van illegalen dient gelijke tred te houden met het aantal werkwilligen dat aan de slag kan". En zo snijdt het mes aan twee kanten. In beleidstermen heet het, dat het excuus en de noodzaak om 'illegalen' aan te nemen wordt weggenomen. In de praktijk betekent het dat naast een gelegitimeerde jacht op illegalen de ruimte om druk uit te oefenen en dergelijke arbeid te accepteren vergroot wordt. Vreemdelingen- en werkgelegenheidsbeleid ineen, met de Dienst Inspectie Arbeidsverhoudingen als symbool ervan. Ze zitten niet voor niets bij het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. De ambtenaren van de DIA hoeven alleen maar even naar een andere verdieping te lopen om een koehandeltje te bedrijven. Niemand kan serieus menen dat illegalen een probleem vormen. Dankzij hun spotgoedkope arbeid kunnen bedrijfstakken hun hoofd boven water houden. Jarenlang is er van hen geprofiteerd, zonder dat iemand er veel ophef over maakte. De reden voor de opening van het jachtseizoen moet dan ook elders gezocht worden. Illegalen worden getransformeerd tot gebruiksvoorwerpen in de pogingen die de politieke en economische elite ondernemen om uit de bestuurlijke crisis te geraken waarmee ze geconfronteerd worden. "Teveel fraude, teveel misbruik, teveel illegalen", het credo van Rottenberg, zullen we de komende jaren tot aan vervelens toe te horen krijgen. De maatschappij moet aangepast worden aan de nieuwe economische dictaten en de scenario's die in Brussel ontworpen zijn. Maar hoe verkoop je beleid, dat eigenlijk alleen valt uit te leggen door een diepgaande verhandeling te houden over de destructiviteit en oncontroleerbaarheid van het economische stelsel waarmee je opgescheept zit? Dan moet je een noodgreep toepassen. Door het beeld te schilderen van een ontspoorde samenleving, die geheel ontwricht dreigt te raken wanneer er niet snel met harde hand wordt ingegrepen. Illegalen zijn een dankbare zondebok voor een dergelijke politiek. Maar niet alleen illegalen zuchten onder de knoet van de rechtse en nieuw-flinkse politici. Steeds meer bevolkingsgroepen worden beschuldigend aangewezen door de minkukels van het Binnenhof. Er wordt het beeld van een bedreigde samenleving geschetst: de hordes buiten, de vreemdelingen binnen met hun rare gewoontes en het leger van profiteurs en zwendelaars dat de sociale zekerheid vult. Iedereen zo'n beetje dus, die niet tot het grijze midden behoort waar de politieke consensus op wordt gebaseerd. De verantwoordelijkheid van het Westen voor de uitzichtloze toestand in het Zuiden verdwijnt onder het tapijt. Er wordt bot gesteld dat mensen helemaal niet hoeven te vluchten en dat ze verder kunnen verrekken. Zondebokken Je verstand staat bijna stil als je ziet hoe er gesold wordt met mensen. Uit te zetten vluchtelingen wordt de mond met tape afgeplakt, want de businessklasse passagiers kun je natuurlijk niet confronteren met de redelijkheid van het sluitstuk van het Nederlandse vluchtelingenbeleid. En wat zegt onze staatssecretaris als iemand daarbij haast de pijp uitgaat en in een rolstoel terecht komt? "Er is geen sprake van dat ik à priori van oordeel ben dat deze ambtenaren hun werk niet goed doen. Er bereiken mij ook verhalen van asielzoekers die over hun ontvangst op Schiphol zeggen dat die grote, geüniformeerde mannen hen zo vriendelijk tegemoet traden". Kosto op zijn hurken, alsof hij August voor het slapen gaan nog een verhaaltje vertelt. Inmiddels ontwerpt TNO een dwangbuis en een integraalhelm om asielzoekers de mond te snoeren. Nee, dat is geen scenario van een slechte horrorfilm, het is een serieus idee van een serieuze commissie. In het Grenshospitium is de horror al werkelijkheid. Toch kan Kosto dit een "prijzenswaardig instituut en kwalitatief uitstekende voorzieningen" noemen, zonder dat iemand hem met dwangbuis en integraalhelm afvoert. langzaam wordt Nederland klaar gestoomd voor draconische maatregelen. Ondanks diverse beweringen van het tegendeel, wordt gewerkt aan het acceptabel maken van razzia's. Die in Geldermalsen was er een voorbeeld van. De recente mode om grootschalige razzia's tegen coffeeshops en kroegen te organiseren maakt duidelijk dat de politie de smaak goed te pakken heeft. Proefballonnetjes zijn het, om te kijken hoe ver ze kunnen gaan. Waarmee tegelijkertijd de vinger weer wordt gericht op de uitverkoren zondebokken. Voorlopig zal er geen einde aan komen. Elke keer wanneer Kosto in een camera loert meldt hij een verscherping van het al zo scherpe beleid. Ondersteund door zijn partijgenoten, jaloers bekeken door Bolkestein die zijn item naar de PvdA ziet verdwijnen en met tevredenheid gadegeslagen door extreem-rechts. In heel Europa is extreem-rechts in opmars. Ze maken dankbaar gebruik van de maatschappelijke kaalslag die tien jaar crisispolitiek heeft veroorzaakt. Het ondenkbare wordt weer gedacht, het onzegbare gezegd, de laarzen stampen weer door de straten. Geconfronteerd met deze opmars, en hun eigen bestuurlijke crisis schuiven de gevestigde partijen mee naar uiterst rechts. Er is niet zoveel verschil te beluisteren in wat ze zeggen. Op z'n hoogst een verschil in vorm. Extreem-rechts stelt het allemaal wat platter, de gevestigde politiek uit zich in de 'newspeak' van de herensociëteit. De boodschap is dezelfde, waarbij de gevestigde politiek over de middelen beschikt om hun waanideeën in concreet beleid om te zeggen. Ze bestoken de maatschappij met alarmkreten, om maatregelen te kunnen doorvoeren die klaargestoomd zijn in de Europese gaarkeuken. Het spel wordt steeds harder, want ze hebben haast. Adviesraden, inspraakprocedures, ja zelfs de parlementaire democratie wordt buiten spel gezet als het moet. Allemaal hinderpalen in de wedloop naar dat ene Europa. De Nederlandse overlegdemocratie heeft z'n langste tijd gehad. In de warboel van Europese eenwording, de legitimiteitscrisis van de gevestigde politiek en de opkomst van extreem-rechts zijn de politieke verhoudingen op drift geraakt. Ideologisch vertaald in het einde van de geschiedenis, politiek vertaald in de ruk naar rechts, maatschappelijk vertaald in een verharding en verkilling, en concreet vertaald in de afbraak van de sociale zekerheid, opkomend racisme, vernederend vluchtelingenbeleid, toenemende controle en repressie. chequeboeksolidariteit En wat wordt daar tegenover gezet? Het overgrote gedeelte van de spraak makende, zich vroeger links voelende en noemende gemeente wentelt zich in de modderpoel van het zogenaamde linkse ongelijk. De ene na de andere jeugdzonde wordt opgebiecht, bereidwillig geregistreerd door kranten, talkshows en opiniebladen. Een generatie teleurgestelde en gefrustreerde dertigers/veertigers kruipt bij elkaar op schoot, om wederzijds te bevestigen dat het best wel okay is, niet langer te strijden. Toegejuicht door degenen die hiermee gerechtvaardigd zien dat ze toch altijd al aan de verkeerde kant stonden. En dat het eigenlijk best wel meevalt allemaal, hier in Nederland. En die internationale puinhoop, ach daar hebben we nog altijd het chequeboek voor klaarliggen, en anders misschien een VN-interventiemacht of zo. Wij vinden dat het helemaal niet meevalt. De dagelijkse portie beledigingen en vernederingen die over deze of gene bevolkingsgroep wordt geventileerd doet je het schaamrood op de kaken jagen. Het is een eerste vereiste dat er een radicale, continue en compromisloze oppositie bestaat tegen een beleid en een politieke cultuur waarin slachtoffers vallen zonder dat er daders zouden bestaan. Beleid wordt bedacht en uitgevoerd. Door concrete mensen en concrete instanties. Je hebt geen wichelroede nodig om de vinger te kunnen leggen op een dienst die de spil is in de mensenjacht die dit kabinet ontketend heeft op de mensen die niet welkom zijn aan de ruif van de welvaart. Welnu, wat ons betreft is het onaanvaardbaar dat een stelletje ambtenaren een modale boterham verdient met het jacht maken op mensen. We hebben ze deelgenoot gemaakt van de ervaring opgejaagd te worden, doelwit te zijn, gebrandmerkt te worden. Sluipend wordt racisme normaal, worden angst, geweld en vervolging normaliteit in het paradijs van het rechtse gelijk. Met onze actie trekken we een grens, brandmerken we beleid dat vernedert en ontmenselijkt. Tot de volgende keer. Revolutionaire Anti Racistische Actie 1 juli 1993 | Homepage SDN | Homepage Konfrontatie | Andere links | . . . . . . . . . . . . . . .

Economische onderwerpen
Billenkoek voor Prof. dr. S.K. Kuipers (Economist)
Economische crisis, Indonesië, het omen voor het wereldkapitalisme
Prof. Bob Goudzwaard, Lou Keune en Kees Hudig over economische groei
Brussel ziet de Nederlandse economie als de slechtst presterende van Europa
In mei 1998 moet het multilaterale Investeringsverdrag in werking treden