Huizen, dinsdag 3 augustus 1999

Ook dit laatste was niet correct omdat niet A.M.L van Rooij de adviseur is van de appellant maar het Ecologisch Kennis Centrum BV, waarvan Van Rooij de directeur is. Staatsraad van der Does stelde voor om deze "kennelijke verschrijving" voor lief te nemen, maar dat kon appellant Brockhus niet accepteren, omdat daarmee een jurisprudentie zou ontstaan die elke rechtsgang in de toekomst zou kunnen blokkeren, omdat dan slechts een "foutieve aanschrijving" nodig zou zijn om de zaken juridisch in het honderd te laten lopen en appellanten de facto helemaal geen recht meer zouden kunnen krijgen tegenover de overheid of een overheidsinstelling. (Ondernemers weten precies wat de sanctie is om bijvoorbeeld slecht één dag de BTW te laat te betalen)

Het blijft appellant Brockhus een groot raadsel waarom provincies, zuiveringschappen (en zelfs het ministerie van VROM met subsidie) het impregneren van hout met zwaar chemisch en uiterst giftig afval blijven toestaan, bevorderen, gedogen en dat ook de twee aangenomen kamermoties en de bindende uitspraken van de Raad van State worden genegeerd. Het is verbijsterend te ervaren dan de politiek en de media deze gang van zaken eveneens laten passeren alsof er geen Bijlmerramp is geweest met verarmd uranium, of er geen asbestbesmetting meer bestaat of dioxine in olie en vetten, en of er geen BSE bij runderen meer is en of er geen stoflongen van mijnwerkers meer bestaan. Honderdduizenden mensen hebben hierdoor gezondheidsschade opgelopen of zijn daaraan overleden.

Gesteld kan worden dat het gezondheidsgevaar als gevolg van alleen al het geïmpregneerde hout met arseenzuur en chroomtrioxide op lange termijn duizend keer zo gevaarlijk zal blijken te zijn dan alle hiervoor genoemde drama's bij elkaar. Maar dat vergiftigingsproces duurt decennia en is niet zo klip en klaar zichtbaar als een neerstortende Boeing, of door de poten zakkende runderen of stuiptrekkende patiënten door het braden van eten in olie dat dioxines bevat. Ook is het sluipende, maar wel landelijke proces van vergiftiging van de bodem, rivieren en van de Noordzee niet zo direct zichtbaar als verlamde katten die de zo heerlijke Whiskas hadden gegeten waarin wat teveel arseenhoudende organen en visafval uit de Noordzee was verwerkt.

Daarom is het kennelijk zo moeilijk om programmamakers bij de televisie en redacteuren van de pers er aandacht aan te laten besteden. Maar het gevaar is reëel dat op termijn de hele economie aan gort gaat, omdat nu de autoriteiten nog kiezen voor het financiële belang op de korte termijn. Maar met wat denkwerk en technieken die al decennia ter beschikking staan zou het probleem kunnen worden aangepakt. Papier en glas zamelen wij massaal nu al gescheiden in, maar afvalhout wordt structureel nog steeds niet verantwoord verwerkt, hoewel de technologie daarvoor aanwezig is. Nog gekker is het dat die overheden de nuloptie technologie van Edelchemie zelfs tegenwerken. Men weet namelijk helemaal niet wat er weggegooid wordt met sloop- en afvalhout, waarin allerlei giftige stoffen zitten om het te conserveren. Ook aan het conserveren komt een eind en dat is dan het begin van mondiale vergiftiging.

R.M. Brockhus (appellant) Westkade 227, 1273 RJ Huizen. 035-5244141