SP-tribune 34 van april 1998 Als er één Nederlandse journalist stevig rammelt aan heilige huisjes en hun bewoners, dan is het Willem Oltmans wel. Of je het nu met zijn opvattingen eens bent of niet, een gesprek met Oltmans is - ook nadat het verregaand gekuist is van krachttermen en Engelse uitdrukkingen - altijd goed voor een reeks prikkelende stellingen. Vooraf over de duistere wegen die geheime diensten, volgens hem, bewandelen. Na enkele jaren Nijenrode startte Willem Oltmans (nu 73) zijn journalistieke loopbaan in 1953 bij het Algemeen Handelsblad. Hij ontpopte zich tot geruchtmakende veelschrijver met uitgesproken opvattingen. Hij kwam over de vloer bij 'Bung' Soekarno, Desi Bouterse, de Club van Rome en de Russische uitdragers van de perestrojka. Oltmans laatste werk heet 'De Staat van Bedrog' en gaat over zijn eeuwige conflict met de Nederlandse Staat en de BVD. In 1956 werkte ik voor De Telegraaf in Italië toen Soekarno daar op bezoek kwam. Die rotzak wilde ik wel eens interviewen, maar dat werd me door de hoofdredactie verboden. Fuck you, dacht ik, en ik ben toch een week lang met hem opgetrokken. Luns stelde het altijd voor alsof Soekarno anti-Nederlands was, maar dat bleek helemaal niet waar. Hij was eigenlijk de enige in Indonesië die nog waarde hechtte aan een goede verstandhouding met Nederland. Het begon pas goed toen ik later voor de NRC naar Jakarta ging. Ik schreef dat Nieuw-Guinea bij Indonesië hoorde en dat Nederland daar weg moest. Vanaf dat moment heeft de BVD mij het werken als journalist onmogelijk gemaakt. Luns stuurde zijn mannetjes naar alle redacties en ambassades om te vertellen dat ik staatsgevaarlijk was. En zo is het gebleven. In 1992 woonde ik in Zuid-Afrika. Maar de BVD zorgde er via een verdachtmakingscampagne voor dat mijn verblijfsvergunning niet werd verlengd. Zo moest ik dat land verlaten. Sindsdien zit ik drie hoog in de Jordaan, met een bijstandsuitkering. Maar de geheime dienst hoeft er niet op te rekenen dat ik zelfmoord pleeg door al zijn pesterijtjes. Om de zaak recht te zetten en schadeloos te worden gesteld voer ik nu al zeven jaar een rechtszaak tegen de Staat der Nederlanden. Ik weet dat ik gelijk heb, dus ze krijgen mij niet klein. Ik heb goede hoop dat mijn probleem met de staat nog voor de verkiezingen is opgelost. Het is allemaal zo krom als de pest. Soeharto laat een miljoen Timorezen vermoorden, en toch sturen we de koningin bij hem op staatsbezoek. Bouterse brengt vijftien mensen om het leven, en die maken we dan de bonte hond, een soort Sadam Hoessein. Dat vinden we stoer van onszelf, want in Suriname is voor ons toch niks meer te halen. Als je mensen voor het gerecht wilt slepen wegens misdaden tegen de mensheid, dan moet je beginnen met meneer Kissinger. Die heeft verdomme destijds heel Hanoi laten bombarderen. En McNamara die een invasie op Cuba organiseerde. Ik ben op Cuba geweest. Ik ken Ché, Fidel uil zijn broer Raul. Die deden geen vlieg kwaad. Ik vind het heldhaftig hoe Castro sinds 1900 koers heeft gehouden onder de Amerikaanse blokkade. Ook de Sovjet-Unie lag onder zo'n blokkade maar dan veel geraffineerder. In 1974 wilden de Sovjets al een joint venture maken met Shell om de olie uit de Kaspische Zee te halen, Max van der Stoel kreeg, dat aanbod als eerste, maar die vertelde helemaal niks in Den Haag. Na vier maanden schakelde ik Vrij Nederland in en verscheen er een hoofdartikel 'Wat is er gebeurd met de Russen en Shell?' Niemand heeft Van der Stoel ooit zo kwaad gezien als na die publicatie. Omdat het de waarheid was natuurlijk. Hij heeft de boel gewoon besodemieterd, want die 'joint venture' mocht niet van de Amerikanen. Daar is hij later voor beloond. Ze hebben hem commissaris voor de mensenrechten gemaakt, of zoiets moois. Ik ben zeer anticommunistisch, maar de Sovjet-Unie was een een paradijs vergeleken bij het huidige Rusland. Het is mijn zeer diepe overtuiging overtuiging dat de wereld het niet overleeft zonder socialisme. De balans is zoek. De Amerikanen proberen de hele wereld met hun zogenaamde democratie op te zadelen, maar die beantwoordt niet meer aan de realiteit van nu. We moeten over op een ander systeem, want als minder dan de helft van de bevolking komt opdagen bij verkiezingen, kun je toch eigenlijk niet meer spreken van democratie! Wij zeggen hier 'Als er 51 mensen gewonnen hebben dan houden die andere 49 hun bek', Maar wat is er nou in godsnaam gewonnen, als je 51 blije en 49 zure gezichten hebt? Dat is toch geen oplossing. Nederland moet zich gauw losmaken van Amerika, want we worden totaal vergiftigd. Eigenlijk is het al te laat. In alles rukt Amerika op. Met het vreten, met de televisie, met al die gemanipuleerde CNN-beelden. We moeten ook uit de NAVO. Die Amerikaanse shit was nodig in de Tweede Wereldoorlog, maar nu is het zaak met Europa verder te gaan. Laat die Amerikanen toch in hun vet gaar koken. Is de SP voor uittreden uit de NAVO? God, dat wist ik niet, ik had daarover eigenlijk een briefje aan Jan Willem schrijven. Nou, dat is dan opgelost, weet u wat ook absolute waanzin is? Een koningshuis! Het kost nog ontzettend veel geld ook. Ik vind het psychisch ongezond dm een dame koningin wordt, alleen maar haar wiegje op Soestdijk stond. Juliana zei eens: 'Als ik geen koningin was, zou ik republikein zijn.' Mijn gouvernante was dezelfde als die van Beatrix, zo weet ik het een en ander. Als je Juliana aansprak met 'majesteit', begon ze te giechelen. Dat vond ze absurd. Maar Beatrix wil een echte koningin zijn, met majesteit worden aangesproken en haar paleisje voor een paar miljoen verbouwen. In Engeland beginnen ze er nu achter te komen dat zo'n monarchie niet meer van deze tijd is. Maar dat komt door de hysterische reactie van het volk op de dood van Diana. Zij is vermoord door de Engelse geheime dienst! Die kon natuurlijk niet toestaan dat de moeder van de toekomstige koning zou gaan trouwen met een islamiet wiens vader niet eens een Brits paspoort kan krijgen. Niet dat Elisabeth belde: Zeg, zorg eens dat ik van die schoondochter afkom', maar dat snapt zo'n geheime dienst zelf wel. Als het koningshuis in gevaar komt, nemen die hun eigen beslissingen. Een auto-ongeluk is dan het makkelijkst te regelen. Het zal met de zaak-Diana net zo gaan als met de moord op Kennedy. Beetje bij beetje komt er meer informatie naar buiten over de werkelijke toedracht. Daar heb je nou goeie journalisten voor nodig. Met de Nederlandse journalistiek is het droevig gesteld. Zo'n afwikkeling van de Lockheed-affaire was alleen maar mogelijk door die Madurodamse mentaliteit van de Haagse pers en politiek. Iedereen kent iedereen. Beatrix zei tegen Den Uyl: 'Als mijn vader voor het gerecht komt, dan word ik geen koningin'. Dat is echt gebeurd. Geen journalist die dan nog zijn bek durft open te doen. Behalve Wim Klinkenberg en die wordt dan de mond gesnoerd. Ik vind die jonge mensen als Jeroen Pauw en Fons de Poel wel goed, maar verder is het niet veel soeps. Paul Witteman is dan zogenaamd onze grootste interviewer, maar die zal nooit buiten z'n boekje gaan. Geen wonder dat hij Willem Alexander mag interviewen. Zonder aanzien des persoon iemand beoordelen, dat kom je bijna nooit tegen. Ik ben de eerste geweest die Docters van Leeuwen heeft aangeklaagd, nadat ik van twee Kamerleden had gehoord dat hij gelogen had over het bestaan van een BVD-dossier over mij. Dat doet geen enkele andere journalist, want dan gaat er een telefoontje naar de redactie en houdt het op. En dan zegt de Nederlandse Vakbond van Journalisten tegen mij, dit ze zich geneert hoe ik hooggeplaatste personen in dit land voor schut zet. Maar dat is verdomme juist mijn taak als journalist! 'De BVD hoeft er niet op te rekenen dat ik zelfmoord pleeg door al zijn pesterijtjes'