Huizen, 22 augustus 1998

Ad, zoals je weet heb je in ons gesprek 'n jaar geleden gesteld, en ik citeer: "Van Rooij heeft gelijk, maar hij krijgt het niet. In de maatschappij zijn er veel mensen die het grootste gelijk van de wereld hebben, maar die zullen het hoe dan ook nooit krijgen. De hogere machten in dit land laten dat eenvoudigweg niet toe." Tot zover jouw uitspraak.

Nu de NRC de veiligheidskundige ing. A. van Rooij met name noemt in het artikel dat volgt op dat van de voorpagina van 21 augustus 1998 - waaruit blijkt dat hij al tien jaar lang bij de media overal aan de bel heeft getrokken, met name ook bij de VARA - dan wordt het nu toch hoog tijd dat 'HET GEWETEN VAN DE NATIE' ( welk geweten ? ) berouw toont en Van Rooij de ruimte geeft om de collusie ( zie prof. Bovenkerk ) te ontrafelen die samenhangt met het dumpen van miljoenen kilo's levensgevaarlijk afval via dat gewolmaniseerde hout. Dit alles dan ook nog met honderden miljoenen guldens aan milieusubsidie van het ministerie van VROM.

Kamerlid Hendriks ( zie zijn site ) komt de eer toe om naar vermogen bij de minister van VROM steeds weer om opheldering te vragen over de enorme gevaren van de desbetreffende kankerverwekkende stoffen (arseen en chroom-VI), die met name verwerkt zijn in de speeltoestellen waarop onze kinderen spelen. Jij en je collega's zijn net zo goed verantwoordelijk, wettelijk en financieel aansprakelijk voor alle gevolgen voor onze kinderen en kleinkinderen. ( zie de schadeclaim ). Het is mede dankzij internet afgelopen met de (opgelegde) censuur op meningen en kennis van mensen die hun maatschappelijke verantwoordelijkheid wel nemen. Ik stuur deze pagina zoals te verwachten is het land in.

Groeten, Rob Brockhus

Tel: 035-5244141
Internet: sdnl.nl

C.c. de SDN faxlijst

Bij VARA-NOVA zeiden ze: "Van Rooij heeft gelijk, maar hij krijgt 't niet"
En toen was er plotseling de NRC..!!

---

EKC homepage . . . . . SDN Homepage

Wolmanzout


Door onze redacteur JAN GERRITSEN

VRIJDAG 21 AUGUSTUS 1998

Kamer Wil al jaren verbod schadelijke zouten in tuinhout

VERVOLG van pagina 1

Tegen het besluit het gebruik van wolmanzouten verregaand in te perken, kunnen de producenten bezwaren en/of nieuwe gegevens aanvoeren. Na de behandeling daarvan kan het verbod definitief ingaan - "wellicht nog voor het einde van dit jaar", aldus CTB-woordvoerder C.M.A. Verkleij. Of met wolmanzouten verduurzaamd hout "op milieugronden" ook voor speeltoestellen wordt verboden, moet eveneens na afloop van de hoorprocedure worden beslist. Het CTB houdt de mogelijkheid open dat er geen verbod komt, maar dan moeten de producenten voor 1 juli 1999 specifieke gegevens aan het college leveren, zoals over "daadwerkelijke opname van werkzame stoffen (vooral arseen) uit grond (rond speeltoestellen) door kinderen" Milieuorganisaties dringen al jaren aan op beperking of uitbanning van wolmanzouten die door ruim dertig bedrijven in Nederland worden toegepast om hout te impregneren. "Het CTB-besluit is een belangrijke stap vooruit", aldus Marc Koene van de Stichting Natuur & Milieu. Ook het PvdA-Kamerlid en milieuspecialist Fred Crone spreekt van een "enorme" doorbraak.

In 1991 nam de Tweede Kamer voor de eerste keer een motie aan waarin om een verbod van wolmanzouten bij het impregneren van hout werd gevraagd. Het CTB dat toen nog onder het ministerie van Volksgezondheid ressorteerde, beraadde zich een jaar later over een verbod, maar nam geen besluit. In mei 1993 werd de toelating van de wolmanzouten met vijf jaar verlengd. Toenmalig minister Alders (Milieubeheer) liet toen weten dat een verbod niet mogelijk was "omdat onaanvaardbare nevenwerkingen bij de huidige c.q. aan te scherpen toepassingen niet aantoonbaar zijn". Alders die wel andere nog gevaarlijker geachte impregneermiddelen verbood, liet ook weten dat gewolmaniseerd hout chemisch afval is, behalve als het vrijkomt als bouw- en sloopafval (dat zonder bijzondere voorzorgsmaatregelen mag worden gestort en verbrand).

Volgens veiligheidsdeskundige ing. A. van Rooij in het Brabantse Sint-Oedenrode werd destijds van een verbod van wolmanzouten afgezien onder druk van de chemische industrie, die "chemisch afval omzet in wolmanzouten en vervolgens legaal in het 'milieu dumpt". Van Rooij voert sinds 1988 actie tegen het gebruik van wolmanzouten voor houtverduurzaming. In 1996 nam de Tweede Kamer opnieuw een motie tegen de wolmanzouten aan. Binnen de Europese Unie wordt inmiddels gewerkt aan de zgn. biociderichtlijn (voor niet-landbouwbestrijdingsmiddelen). Deze richtlijn werd eind vorig jaar aangenomen en op grond daarvan introduceerde het ministerie van VROM op l8 januari in de Staatscourant nieuwe criteria voor de toelating van bestrijdingsmiddelen. Het CTB kreeg daardoor meer armslag: toelating van een bestrijdingsmiddel wordt niet alleen, zoals voorheen het geval was, getoetst vanuit het oogpunt van (volks)gezondheid, maar ook vanuit dat van het milieu in het algemeen.

In het 35 pagina's tellende CTB-besluit staat over de schadelijke gevolgen onder meer, dat particuliere gebruikers van met gewolmaniseerd hout "waarschijnlijk geen risico's voor de gezondheid" lopen, en dat kinderen die spelen op en bij - vooral nieuwe - spoeltoestellen van met CCA's geïmpregneerd hout, daarentegen wel risico lopen. Over de gevolgen van verontreiniging van het milieu met wolmanzouten is het CTB-rapport duidelijk: "Omdat koper, chroom en arseen in meer dan geringe mate in de bodem terechtkomen is er sprake van onaanvaardbare accumulatie en dienen de toepassingen waarbij direct of indirect contact met de bodem mogelijk is te worden beëindigd." Rijkswaterstaat gebruikt overigens al jaren niet-gewolmaniseerd hout voor beschoeiingen van oevers van waterwegen wegens het gevaar van uitloging.

Met wolmanzouten geïmpregneerd hout als afval zou volgens veel deskundigen als "gevaarlijk afval" moeten worden behandeld, dus in speciale installaties moeten worden verwerkt. Naar schatting de helft van afgedankt gewolmaniseerd hout wordt in open haarden verbrand. Volgens een onderzoek van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) komt bij dergelijke ongecontroleerd verbranding circa 50 procent van het arseen in de lucht terecht. In de elektriciteitscentrale EPON in Nijmegen wordt al geruime tijd bij wijze van experiment afvalhout. waaronder gewolmaniseerd hout, 'bijgestookt' tijdens de productie van stroom.