Politiek in Frankrijk zwijgt oorverdovend
over rel rond Europese Commissie


Edelchemie . . . . . SDN Homepage . . . . Schandpaal 


              
van 8 januari 1999  _ _ 
              







DOOR ONZE CORRESPONDENT



PARIJS: - Oorverdovend is het zwijgen waarmee de Franse politiek reageert op de beschuldigingen van fraude en nepotisme in Brussel. Geen politicus, zelfs niet de oppositie doet zijn best om een mening te verkondigen over de van vriendjespolitiek verdachte commissaris- en ex-premier Edith Cresson.


In navolging van die klaarblijkelijk breed gevoelde verlegenheid, zwijgen ook de media goeddeels, met uitzondering die de regel bevestigt het linkse dagblad Libération dat door Cresson inmiddels is aangeklaagd wegens smaad. Belangrijkste beschuldigden in het fraudeschandaal in Brussel dreigen Fransen te worden. Behalve Cresson, loopt ook de voormalige Europese Commissievoorzitter Jacques Delors het gevaar aan de schandpaal genageld te worden. Het dagblad Libération: stelt, dat Commissievoorzitter Santer op dit moment de prijs betaalt voor het slecht gevoerde dagelijkse bestuur door Delors. Santer, die zijn kop probeert te redden het woensdag 'weinig diplomatiek: 'Eén van de problemen waarop ik stuitte, was een bestuursprobleem Cresson, wordt ervan beschuldigd dat zij een aantal getrouwen in de commissie of via derden aan het werk heeft geholpen.


Het gaat om een tandarts uit het stadje waar ze ooit burgemeester was, een verzekeringsagent en een journaliste die een lovend boek over haar  geschreven heeft. Maar van het enkele feit dat Cresson goed voor haar vrienden en vriendinnen zorgt ligt in Parijs niemand wakker. Wat Cresson heeft gedaan, is peanuts in vergelijking met wat dagelijks in Parijs aan schandalen en schandaaltjes in de krantenkolommen opborrelt. Zo heeft burgemeester Tiberi van Parijs zijn zoon aan een goedkoop appartement van de stad geholpen en het pand vervolgens voor een paar ton laten verbouwen. Het is een enkel voorbeeld uit vele, die het Franse publiek voor de handel en wandel van Cresson slechts nog de schouders doet ophalen.


Ook de baan die tandarts René Berthelot bij een onderneming in België kreeg in ruil voor opdrachten van Cresson, hoort in Frankrijk tot de dagelijkse praktijk. Zo liet president Chirac een van fraude verdachte schatmeester van de RPR onderbrengen bij Havas, het mediaconcern van zijn inmiddels opgestapte huisvriend Pierre Dauzier. In Frankrijk zijn vrienden om te helpen of geholpen te worden. In Frankrijk dient het werk de vriendenkring. De geringe ophef in de Franse media over het nepotisme van Cresson onderschrijft waarschijnlijk ook de invloed van de politiek (en het bedrijfsleven) op de berichtgeving. In Frankrijk willen journalisten bevriend zijn met politici, onder het voorwendsel informatie te krijgen.


Dat maakt courtisanes van ze. Ze doen hun werk niet meer. Ze halen daaruit voordelen: bekeuringen hoeven niet meer te worden betaald, een plaats in de crèche voor kinderen, een laaggeprijsd appartement, zegt journalist Serge Halimi, die over zijn vakgenoten het pamflet Les Nouveaux Chiens-de-Garde heeft geschreven. Volgens hem vrezen journalisten in Parijs door de regering-Jospin gesanctioneerd te worden als zij (kritisch) over de affaire rond de linkse partijgenote Cresson berichten. De affaire rond Cresson komt op een uiterst ongelegen moment. De Franse regering ambieert een kandidaat naar voren te schuiven voor de opvolging  van Santer, terwijl het ook schadelijk kan zijn voor de opvolging van ECB-president Duisenberg door bank gouverneur Trichet.





    Ir. L.M.M. Nevels

    directeur Edelchemie Panheel B.V.
 

    





P.s. van ir. L.M.M Nevels:


Er is gelukkig internet; en steeds meer journalisten willen geen "Nouveau-Cheins-de-Garde" zijn, en daarmee dieven van de toekomst van hun eigen kinderen.