Staaltje politiestaat Nederland vanwege rechtszaak Klokkenluiders

Hierbij alvast een verslag van het verloop van de rechtszaak op 11 februari tegen Micha Kat en Eric Donk. Nadat eerst hun advocaat meldde dat deze vastzat in de trein (de deuren gingen niet open), er blijkbaar gewisseld is van rechter en er een grotere zaal tot beschikking kwam, kon dan om 11:30 toch eindelijk de zitting van start gaan, ruim een uur te laat. De 50 aanwezigen namens Micha en Eric kregen te horen dat er absoluut niet gefilmd mocht worden in de zaal. Daar ging de advocaat meteen op in, hij verzocht de politierechter (dezelfde als de vorige keer) om toch filmen toe te staan. Tevens verzocht hij om de afwijzing van het oproepen van bepaalde getuigen te herzien. Op beide zaken ging de rechter niet in, waarna er na een korte schorsing besloten werd om de rechter te wraken.

Dus weer allemaal naar buiten en weer wachten. Ondertussen leek het groepje agenten en beveiliging om ons heen wel gejonkt te hebben als konijnen, het werden er steeds meer. De sfeer was daar absoluut niet naar, wel is er wat geroep geweest tijdens de zitting (overigens zou de zaal ontruimt worden als dat aan zou blijven houden) maar verder was de stemming uitstekend.

Om 13:00 wordt de zaak met de wrakingsrechters gestart. Dat zijn er drie. Ook deze lieten weten dat er niet gefilmd mocht worden en dat de zaal rustig moest blijven. De rechters blijken allemaal bij de rechtbank Den Haag werkzaam te zijn, terwijl er uitdrukkelijk om rechters van buiten is gevraagd, aangezien de rechtbank zelf ook een aanklacht heeft lopen tegen Micha Kat. Daarop is de wrakingskamer gewraakt wegens partijdigheid. De rechter schorste de wrakingszaak en liet weten dat dit niet deze dag nog behandeld werd. Einde rechtbank voor nu dus. Micha legt voor de camera van Eric uit waarom de wrakingskamer gewraakt is, die beelden zullen later op internet beschikbaar zijn.

Als we naar buiten lopen, wordt ons door politie gevraagd wat de plannen zijn. Er mag namelijk niet gedemonstreerd worden. We mogen wel “wandelen”. Eerst wandelen we naar een koffiebarretje om even bij te komen. Onder politiebegeleiding (misschien een WOB-verzoek waard?) strijken we daar neer. Er wordt ons door een agent nog even duidelijk gemaakt dat inmiddels op last van de burgemeester er niet als groep door de stad gelopen mag worden. Zogenaamde “eenmansdemonstraties” zijn wel toegestaan. Op ten duur nemen de agenten met een vriendelijk “goedemiddag en tot ziens” afscheid en lijken ze uit beeld verdwenen.

We lopen in kleine groepjes richting het ministerie van Justitie, gevolgd door “stillen”. Intussen komt er een bericht door dat het bij het ministerie zou krioelen van agenten. Daar aangekomen is het helemaal stil. Ik weet niet of er al mensen voor ons bij het gebouw hebben gestaan maar meer dan acht mensen zie ik niet. Onder anderen Micha en Eric zijn als laatste uit het café vertrokken en komen maar niet in zicht. We lopen weer richting het station, enkelen van ons besluiten om weer naar huis te gaan, het is ondertussen een uur of drie. Onderweg komen we enkele bekenden tegen die ons weten te melden dat Micha en Eric zijn aangehouden. Ze waren inderdaad al niet telefonisch bereikbaar. Bij het station staat een behoorlijke politiemacht op de been; een arrestantenbusje met zo’n dertig agenten en richting het Malieveld nog meer wagens en een ME-busje.

Ik zie samen met iemand dat er bekenden van ons bij het busje worden gefouilleerd en dat ze hun bezittingen afgeven aan de agenten. Ik loop ondertussen naar buiten en vraag aan een beveiliger wat er aan de hand is. Hij weet het ook niet, er was ineens zoveel politie. Ik ga op 10 meter afstand rustig staan kijken wat er gebeurt. Net binnen in het station staan nog twee bekenden, waarop er twee agenten op aflopen en ook deze mannen meenemen naar het busje. Ook zij staan hun bezittingen af, die in politietasjes worden gestopt. Via de portofoon hoor ik dat “er nog drie lopen richting het Malieveld”.  Dat moet oa Arend zijn, die worden dus ook in de gaten gehouden. Mijn telefoon was leeg, dus ik kon ze niet informeren. Ik vraag me af waarom ik zo onzichtbaar lijk voor de agenten. Ik was eerder ook bij de rechtbank en dit waren dezelfde agenten. Waarschijnlijk komt het omdat ik alleen stond, wie zal het zeggen. Ik loop ook niet naar de agenten, tenslotte heb ik, net als de rest, niets misdaan. Ik besluit om naar huis te gaan om direct verslag uit te brengen. Er is niemand die me volgt en ik voel me alsof ik ontsnapt ben. Maar waaraan? Feitelijk heb ik niks misdaan en de anderen, die wel aangehouden zijn, ook niet!

Thuisgekomen verneem ik van Arend dat ze niet meer aangesproken zijn door de politie en onderweg naar huis reden. Ik overdenk de situatie van vandaag nog eens. We waren met een groep individuen. We hebben een mening (wie niet) maar deze wordt niet geaccepteerd door politie. Hebben deze daarom een reden om zomaar mensen aan te houden en van de straat te plukken? Bovendien is het gewoon toegestaan om bijvoorbeeld door middel van het uitdelen van een flyer je mening te verkondigen. Dat is recht op vrijheid van meningsuiting. Maar blijkbaar mag een sterke mening veroordeeld worden en mag er in de overduidelijke politiestaat Nederland (vernederland) zomaar een loopje mee genomen worden. Ik neem dan ook aan dat de aangehouden mensen niets ten laste kan worden gelegd maar ondertussen zijn ze wel van hun vrijheid beroofd! We willen deze week een extra uitzending op Argusoogradio inlassen over deze “wanvertoning van de sterke arm der wet”, hou de aankondigingen in de gaten!

Auteur: Jessica Alkemade
Bron afbeelding: Jessica Alkemade
Disclaimer

Micha Kat over de vrijheidsparade