Luk Brusselaers: Als de vos de passie preekt, boer let op Uw ganzen! Wie de ontwikkelingen bij de nieuwe CAO's volgt, moet constateren, dat er flink wat achteruitgang komt op het vlak van werkzekerheid. De mogelijkheden om werknemers gemakkelijker de werkloosheid in te laten vloeien worden groter. Wachtgeldregelingen staan overal op de tocht onder het mom van "te duur" of niet efficiënt. Extra betalingen voor overuren worden afgeknepen, in de mate van het mogelijke zelfs al afgeschaft, de werknemers moeten al naargelang het werk dat vereist "flexibel" inzetbaar worden, bijzonder verlofdagen worden afgeknabbeld en de mogelijkheden tot vervroegd op pensioen gaan worden afgeschaft. Al eerder werden er nieuwe wetten aangenomen die het ontslaan van werknemers moeten vergemakkelijken, uitkeringen worden afgeschaft of verminderd. Verdrag van Lissabon: Sociale ramp En toch zet deze negatieve tendens zich voort, onder begeleidend en goedkeurend oog van onze vakbonden? Als de vos (de vakbondstop) de passie preekt, boer (vakbondsleden) let op Uw ganzen (belangen). Al deze ontwikkelingen zijn geen toevalligheden en deze tendens doet zich in heel het verenigde Europa voor, als gevolg van de zogenaamde gesloten overeenkomsten te Lissabon in maart 2000, een ontwikkelde strategie die werd uitgewerkt te Lissabon, vandaar de benaming Lissabon-akkoorden of Lissabon-strategie. In feite werden er materies als arbeid, sociale zekerheid en een stabiele begroting allemaal op Europees niveau uitgewerkt.Europa moet in 2010 de meest concurrerende en dynamische kenniseconomie van de wereld worden, is de doelstelling. Om dit doel te bereiken dienen tegen 2010 o.a. de volgende zaken worden bereikt:
Om de meest concurrerende economie van de wereld te worden, wil Europa af van het in de Europese landen historisch gegroeide systeem van sociale zekerheid. Europa geeft aan te kiezen voor hetgeen aan sociaal systeem bestaat bij haar grootste concurrent, met name de Verenigde Staten van Amerika. Wanneer dan de vakbondstop met de "vos"wordt vergeleken, dan is dat omdat de vakbonden, zoals de FNV deze Lissabon-strategie hebben onderschreven en daardoor zich medeplichtig maken aan de huidige afbraaktendens in alle maatschappelijke sectoren. Als de brandweer en de ambulancemedewerkers zich kranig hebben verweerd tegen de grote verslechteringen van hun CAO, tegen de wens in van hun vakbondsbestuurders, dan was dat ook niet zo verwonderlijk. Of beter, je kan je afvragen hoe ver de achteruitgang van de arbeidsverhoudingen en de sociale voorzieningen nog moeten gaan, vooraleer er echt overal protest zal gaan klinken vanuit de achterban (van de vakbonden). Omdat iemand mij vertelde dat ik er niet van moet staan kijken, dat hij wel eens met zijn vuist op de tafel wil slaan bij een overheidsinstantie, heb ik hem laten weten daar helemaal niet van staan te kijken; veeleer sta ik er van te kijken, dat zulks niet meer gebeurt en stel ik mij eerder de vraag hoe lang het nog moet gaan duren tot wanneer deze tamme kudde schapen (van vakbondsleden) eindelijk in het geweer gaat komen? Gaan we wachten, ieder voor zich in de hoop als individu de dans wat te kunnen ontspringen, tot de verworvenheden, waarvoor in het verleden voor werd gevochten o.a. met da vakbonden, allemaal zullen zijn verdwenen?
Luk Brusselaers 02/01/06 |
Een brief aan Wouter Bos
Luk Brusselaers Aan : redactie BN/DeStem Lezersbrieven Wouter Bos geeft nu al te kennen dat ook met de PvdA de afbraak van de arbeidsvoorwaarden en sociale zekerheid zal verder gezet worden ("Veranderingen zullen pijn gaan doen" BN/De Stem 06/12/05). Groen(s)links gaat volgens Bos nog verder dan de PvdA. Wouter prijst het Scandinavisch model aan, als alternatief. Even op een rij:
De pensioenen zijn zo laag dat mensen zelfs na hun 65 blijven werken. Het gemiddelde pensioen was in 1998 nog 70% van het gemiddelde loon, nu nog maar 50%! Voor elke maand dat je langer werkt dan 65 jaar, krijg je 0,7% pensioen bij. Officieel mag je tot je 70 jaar blijven werken om voldoende pensioen bij elkaar te sparen. Van alle Zweedse 60-plussers moet 1 op de 3 rondkomen met een deeltijdse job. Veel Zweedse 55-plussers zitten in zwaar gesubsidieerde nepcontracten. Als een werkgever een 55-plusser aanwerft in plaats van een jongere, dan krijgt hij 75% van de loonkosten terugbetaald! Zo'n 55-plusser aanwerven op kosten van gemeenschap die dan na 2 jaar terug op straat wordt gezet! Luk Brusselaers |
Het grijze bedrog !
We worden ouder en dat ouder worden wordt ons door alle regeringsverantwoordelijken als een natuurramp aangepraat, er zijn geen jongeren om de pensioenrekening te betalen! Sinds een tiental jaren loopt er een aanhoudende kampanje, een onophoudelijke hersenspoeling met als stelling dat onze pensioenrekening oploopt, het is een de grijze bom die gevaarlijk tikt en dreigt af te gaan! Minder werkenden en meer gepensioneerden, dus minder pensioen, of meer betalen en of langer werken (minder lang leven mag ook nog vanzelf). Langer werken zou een oplossing zijn, want dan worden er langer bijdragen betaald in plaats van opgenomen. Maar waarom probeert men ons met alle geweld wijs te maken dat er een vergrijzingsprobleem is gekoppeld aan een betalingsprobleem m.b.t. pensioenen?
20/09/05 |
Het kapitalisme: een doodlopende weg
Luk Brusselaers "Het internationale economische systeem is niet zo vrij als vaak beweerd wordt en onze keus is er niet een tussen een vrij systeem gebaseerd op vrij ondernemerschap en een volledig geleide economie. De werkelijke keuze die we moeten maken is tussen het vasthouden aan ons huidige systeem, dat grotendeels wordt geleid en gemanipuleerd in het voordeel van de rijke landen en het opteren voor een systeem, dat gericht is op het vinden van oplossingen voor het probleem van een rechtvaardige verdeling van inkomen en bezit, van schaarste aan natuurlijke hulpbronnen en van vernietiging van het milieu". Joop den Uyl voormalig Nederlands premier, geciteerd in J. Tinbergen: "Naar een rechtvaardiger Internationale Orde". Een rapport aan de Club van Rome. Amsterdam 1977, blz 11. Het kapitalisme heeft een belangrijke historische rol gespeeld. Het heeft de mensheid opgetild uit de omstandigheden van de vorige productiewijzen. De totale wereldproductie heeft een duizelingwekkende hoogte bereikt van 45.000 miljard dollar per jaar (reële koopkracht). Dat is tweemaal zoveel als in 1975 en zevenmaal zoveel als in 1950. Vandaag produceert één arbeider evenveel als vijftig arbeiders op het einde van de 18de eeuw. Die toegenomen productiviteit is meer dan voldoende om iedereen rijkelijk te voorzien in zijn behoeften. Op medisch vlak zijn formidabele mogelijkheden gecreëerd. Tussen 1960 en 2000 steeg de gemiddelde levensverwachting op deze planeet met een derde, werd de kindersterfte meer dan gehalveerd en steeg het inkomen per persoon met 80%. De hoeveelheid calorieën per persoon steeg de afgelopen 25 jaar met 16% en de hoeveelheid proteïnen met 20%. We zijn slechts honderd miljard dollar verwijderd van de totale uitroeiing van de ergste armoede en miserie. Louter financieel gesproken is dat in een handomdraai opgelost. Maar, daar knelt het schoentje. Het kapitalisme is gewoon niet in staat dat schijnbaar kleine probleem op te lossen. Het heeft in het verleden weliswaar de voorwaarden gecreëerd voor ontwikkeling, maar dat zijn de nodige en lang geen voldoende voorwaarden voor een betere en hogere samenleving. Integendeel, vandaag is het kapitalisme een rem geworden op de verdere ontwikkeling en dat zien we op verschillende vlakken. Op ecologisch gebied is er het broeikaseffect. Op militair vlak bracht deze productiewijze vorige eeuw op korte tijd twee wereldoorlogen teweeg. Vandaag gaat het opnieuw die richting uit. Op sociaal vlak gaat het helemaal fout! De voedselproblematiek: op wereldvlak is er een productieoverschot van 10% Toch zijn er 840 miljoen hongerende mensen. Er worden jaarlijks honderden tonnen voedsel vernietigd terwijl er dagelijks bijna 100.000 mensen sterven van honger. De FAO (Voedsel- en landbouworganisatie van de VN) berekende dat het kostenplaatje om de honger uit te roeien zo'n vijf miljard dollar bedraagt. Dat is iets minder dan een honderdste van wat de VS jaarlijks aan bewapening uitgeeft. In het kapitalisme is voedsel geen mensenrecht, geen basisbehoefte, maar een koopwaar, big business. De voedselproductie en - handel worden gecontroleerd door een handvol multinationals, zij worden beschermd door de regeringen van het Noorden. Zij kennen maar één parool: winstmaximalisatie. Op gezondheidsvlak is het al niet beter. Negentig % van alle onderzoek in de farmaceutische industrie is gericht op de gezondheidsproblematiek van de 10% rijksten. De overige 90% moeten het stellen met de kruimels. De ontwikkelingslanden gebruiken een schamele 2% van de geneesmiddelen die wereldwijd geproduceerd worden. Terwijl de gezondheidsmultinationals miljarden dollars winst opstapelen volstaan 13 miljard dollar om de belangrijkste ziektes zoals tuberculose, malaria, diarree, uit te roeien. Dankzij de concentratie van de middelen en capaciteiten kunnen de multinationals gemakkelijk goedkope vaccins produceren die de "armenziektes" kunnen uitroeien of voorkomen. De investeringen gaan echter naar "rendabele" ziektes. 't Is te zeggen naar de chronische ziektes die de consument permanent verplichten om dure medicamenten te kopen. De Wereldgezondheidsorganisatie heeft berekend dat een investering van 35 miljard dollar in gezondheidszorg elk jaar 8 miljoen doden zou voorkomen en een economisch voordeel van 360 miljard dollar zou opleveren. Dat is echter een redenering op macrovlak. Binnen het kapitalisme werkt dat niet, want een multinational redeneert op microvlak. Het is zijn winst die telt, de rest is van geen tel. Dat is nu eenmaal het gevolg van privé-bezit van de productiemiddelen. Volgens de Internationale Arbeidsorganisatie zijn er ongeveer één miljard mensen geheel of gedeeltelijk werkloos. Dat is één op drie van de actieve bevolking. In de komende jaren zouden er twee miljard jobs moeten gecreëerd worden om de actieve bevolking van de arme landen te absorberen. Zelfs de beleidsverantwoordelijken vinden dat het zo niet langer kan. Maar de meningen lopen uiteen over de oorzaken en hoe eraan verhelpen. De meeste beleidsmakers en de hoofdstroom media wijten de problemen niet aan de werking van het wereldsysteem zelf, maar aan de uitwassen ervan! Het probleem is het ongebreidelde kapitalisme, een tekort aan regulering. En dat kan verholpen worden door de werking van het systeem bij te schaven, door hervormingen door te voeren. Stap voor stap kunnen de problemen dan worden opgelost. Deze zeer wijd verspreide visie klinkt op het eerste gezicht aannemelijk, maar ze weerstaat de toets van de werkelijkheid niet. Voorbeeld de landbouw en de voedselproductie. Deze sector is het meest geregulariseerd van de wereldeconomie, met honderden miljarden steun en met strikte regelgeving, tot en met quota en vaste prijzen. Amper één zestigste van wat de rijke landen jaarlijks aan subsidie voor hun landbouw geven, volstaat om de honger in de wereld weg te werken. Waarom gebeurt dat niet? Het probleem is geen kwestie van reguleren en nog meer reguleren. Het probleem is dat deze sector, zoals bijna alle andere, nagenoeg volledig beheerst wordt door een handvol multinationals. Een multinational is een planeconomie in privé bezit! De drijfveer is winstmaximalisatie, ook al moet dat ten koste gaan van miljoenen mensen. Daar ligt de kern van het probleem. De tirannie van het kapitalisme moet gebroken worden. Het gaat hier echter om economische giganten. Het zakencijfer van de 200 grootste bedrijven is tweemaal zo groot als het totale inkomen van de armste landen (80% van de wereldbevolking). Dat van GM is groter dan het BNP van Noorwegen. Door hun overmacht hebben deze multinationals geen enkele reden om hun koers te wijzigen. En ze hebben daarenboven geen manoeuvreerruimte om dat te doen omwille van de onderlinge concurrentie. Ze zullen enkel rekening houden met ethische bekommernissen als ze daartoe gedwongen kunnen worden. Hervormingen? Het gaat hier uiteindelijk niet om hervormingen, maar om een heuse omwenteling, om de omkering van de machtsrelaties. Chomsky: het gaat hier om privé-instellingen die aan niemand verantwoording verschuldigd zijn. Hun intern functioneren heeft een totalitair karakter. De multinationals proberen zich meester te maken van de wereldeconomie (…). Een breder aanpak van het probleem vereist de afschaffing van de multinationals, net zoals dat gebeurd is met de slavernij. Vergeet niet dat deze instellingen geschapen zijn door de mens ze zijn geen natuurlijk gegeven Ze kunnen dus overwonnen worden door de strijd van het volk. Dat we niet meer in slavernij of feodalisme leven, dat we niet langer onder de knoet van koningen of prinsen zitten, is toch omdat die zijn omvergeworpen door strijd, en niet door een geschenk uit de hemel". Je kan economie niet scheiden van politiek en omgekeerd. De multinationals leggen de spelregels van het wereldsysteem niet zelf vast. Daarvoor doen zij een beroep op de nationale regeringen en op internationale instellingen. Machtige lobbygroepen gaan hun zaak bepleiten bij politici. Maar doorgaans moeten de politici niet echt bewerkt worden, een grote meerderheid is overtuigd van het neoliberaal gedachtegoed. Om een en ander op elkaar af te stemmen en de spelregels te bespreken, ontmoeten politici en ondernemers elkaar geregeld op exclusieve bijeenkomsten (zoals jaarlijks te Davos). Heel wat politici zetelen trouwens in allerhande ondernemingen of ze zijn zelf afkomstig uit het zakenleven, of ze ronden hun carrière af in het bedrijfsleven. Dus ook de politieke verlengstukken moeten worden aangepakt. De omwenteling moet plaatsvinden op zowel internationaal als nationaal vlak. Zolang de machtsverhoudingen niet veranderen, intact blijven, is het rommelen in de marge. Sinds de tweede wereldoorlog heeft men het ene na het andere ontwikkelingsprogramma gelanceerd. De kloof werd alleen maar groter. Alleen de landen uit het Zuiden waar de interne machtsverhoudingen gewijzigd zijn, zo dat ze in staat waren te breken met de logica van het wereldkapitalisme of deze althans sterk in te perken, zijn er in geslaagd een grote sprong voorwaarts te maken op het vlak van sociale en economische ontwikkeling. VN-rapporten vergelijken in dat verband de sociale ontwikkelingen van China en India. "China heeft opmerkelijke successen geboekt op het vlak van het verminderen van de armoede - successen die voor veel minder ontwikkelde landen een les kunnen zijn". Dat geldt ook voor Cuba! "Cuba toont dat het zelfs voor een arm land niet nodig is zijn bevolking bloot te stellen aan de ergste ontberingen. Cuba heeft een gezondheidsniveau bereikt dat onbekend is voor de meeste arme landen. Op dit valk kunnen wij daarvan leren" (Kofi Annan, de secretaris - generaal van de VN). Een ander land dat in de rapporten van de VN een vermelding krijgt is Vietnam. Daar daalde het aantal armen tussen 1987 en 1999 met één derde. Globaal genomen steeg het aantal armen in de kapitalistische landen in die periode met 340 miljoen terwijl dat aantal in China en Vietnam samen daalde met 163 miljoen!. Cuba versus Latijns-Amerika
Uitgeverij EPO M. Vandepitte (Blz. 49) |
Een absoluut NEE vanwege het feit, dat dit Verdrag bepaalt, dat zowel op blz. 217 Art.3 de rechters, advocaten-generaal, griffiers, enz, als ook op blz. 270 Art.11-14 alle ambtenaren van de Unie (en dat zijn ze allemaal van Euro commissaris tot archiefbediende) zijn vrijgesteld van rechtsvervolging; zij blijven deze strafrechtelijke immuniteit genieten ook nadat zij hun ambt hebben neergelegd. Dit betekent, dat, als dit Verdrag wordt aangenomen, "grondwettelijk" is vastgelegd, dat deze personen voor het leven boven de Wet zijn gesteld. |
EU-Grondwet Nee!
!
Tien Veto's tegen de Europese Grondwet
Vrijspreken: Manipuleert Nicolaï de EU-Grondwet?
Martin Dessing zegt ook nee tegen het grondwetelijk verdrag
Recht op toegang tot de rechter moet in de Europese grondwet
Harry Kerkhof en zijn 'Tien Argumenten tegen de Europese Grondwet'
NRC: Bent u voor of tegen instemming door Nederland met een Grondwet voor Europa?
Prof. Smalhout: Eerste en laatste kans om überhaupt iets te kiezen betreffende de EU
H.J. Kerkhof 'Waarom stemmen TEGEN de zogenaamde Europese Grondwet'
Kritische Britse site over de Europese Grondwet (Engelse tekst)
Wat ik graag in de Europese grondwet zou willen zien
Ik ben wel voor Europa, maar niet voor deze grondwet
Wij worden door onze eigen regering gereduceerd tot een soort analfabetisch stemvee
De nieuwe EU-Grondwet legt veel te veel macht bij de rechters van het Europese Hof
Europese Grondwet, waarover 1e landelijke referendum in Nederland wordt gehouden
Mensenrechten, Grondwet en het Koninkrijksstatuut
Grondwet voor het Koninkrijk der Nederlanden van april 1997
Universele Verklaring Mensenrechten in Grondwet en Koninkrijksstatuut
Statuut voor het koninkrijk der Nederlanden
De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens
De analyse van de staatkundige situatie op dit moment. Over het hoe en wat
Info: VOOR
Atzo Nicolaï presenteert de referendumwijzer voor de Europese Grondwet
Parlementair Documentatie Centrum: samenvatting en tekst v/d Europese Grondwet
De portaalsite van de Europese Unie
Europees Parlement: Wie verder denkt kent geen grenzen
Europese Referendum Campagne voert actie voor referendum over Europese Grondwet
Europees project voor de Sociaal-Democraten voor de eenwording van Europa
Info: ALGEMEEN
Brief aan minister Donner over 'no cure no pay' advocaten en procesmonopolie
Herstructurering Sociale Zekerheid in Nederland
Schep een economische orde waarin plaats is voor iedereen
De euro-ramp treft ons allemaal!
Rechtzoekenden willen een Europees verbod op het procesmonopolie van advocaten
Artikel II-107: Recht op doeltreffende voorziening in rechte en op een onpartijdig gerecht
Recht op toegang tot de rechter moet in de Europese grondwet
Leidraad voor onpartijdigheid van de rechter met aanvullingen van rechtbank Breda
Tweede Kamervragen aan, voor en door beëdigde volksvertegenwoordigers
Klacht tegen Staat der Nederlanden bij Europese Commissie voor Rechten van de Mens
De Illusie van democratie. verkiezingsprogramma's worden niet uitgevoerd
Procesmonopolie, het anti-recht voor rechtzoekenden moet uit het Europese verdrag
RMO-advies Toegang tot recht, persbericht bij advies 32
Europese Grondwet onderwerp van eerste landelijke referendum
150 Tweede Kamerleden gemaild inzake onwettig procesmonopolie van advocatuur
Artikel II-107: Recht op doeltreffende voorziening in rechte en op onpartijdig gerecht
Herstructurering Sociale Zekerheid in Nederland. Algemene Wet Inkomensvoorziening
Het Georgisme en de duurzame samenleving
Wanneer wordt de overheid 'ns leergierig, in plaats van alleen maar gierig?
Ondernemers met een beslag op het vermogen zijn rechteloos t.a.v. de rechtsgang
Beslag op vermogen door curator maakt ondernemer/bestuurder rechteloos, monddood
Tussen papegaaiencircuits van parlement en pers. Politiek en media
De euro is er. Onzekerheid groeit en 't gevaar voor inflatie. Wie beschermt de armen?
Werk in uitvoering van de Verenigde Senioren partij,
Openbaar Ministerie wil ministers kunnen vervolgen
Brief aan Gerechtshof A'dam over subsidiefraude en valsheid in geschrift door advocaat
Info: Europese Integratie
Verdrag van Lissabon en mondiaal basisinkomen
Europees project voor de Sociaal-Democraten
Luk Brusselaers: Wat betekenen de Lissabon-akkoorden voor de gewone man ?
Robert Brockhus: De oorlog tegen de armen is nu echt begonnen
Minister Zalm en Regering wilden helaas de waarheid niet horen
Minister Zalm en Regering wilden helaas de waarheid niet horen