Waar blijven de gelden bij pensioenfondsen als dat sterftetabellen aangeven?

Reparatie van pensioenen van gediscrimineerde ex-vliegende stewardessen bij de KLM Het gaat over de gelden die bij een pensioenfonds achterblijven nadat een pensioengerechtigde eerder overlijdt dan de sterftetabellen aangeven. Ook al is er een nabestaande partner dan is er sterftewinst want die partner krijgt minder dan de overledene. Als een alleenstaande eerder overlijdt dan de sterftetabellen aangeven geldt hetzelfde. Het lijkt er op dat dit de reden is dat de KLM al sinds 1998 de rechtmatige uitbetaling van haar achterstallige pensioen weigert te betalen aan mevr. M. B. Kennelijk hoopt de KLM resp. het pensioenfonds erop dat M. overlijdt voor dat haar ex-baas/pensioenfonds haar moet uitbetalen. Op haar vijftigste werd zij gepensioneerd. Toen kwam de aap echter pas goed uit de mouw. Hoewel zij dus als stewardess tot het vliegende personeel behoorde was zij qua pensioenfonds ingedeeld bij het Grondfonds en niet, zoals haar mannelijke collega's, bij het pensioenfonds voor het vliegend personeel. Dat laatste fonds is kwalitatief opmerkelijk beter en heeft al een aantal keren een forse opwaardering van de pensioenrechten doorgevoerd die aan de ex-stewardessen (nu nog ca. 10 dames) in het Grondfonds zijn onthouden. Daardoor is de pensioenuitkering vee! lager dan die van haar mannelijke collega's uit het fonds voor het Vliegend personeelsfonds. Het verschil komt tot uiting in het hieronder staand overzicht Op de Algemene ledenvergadering van nov. 1978 werden mededelingen gedaan door het vakbondsbestuur ter zake van degenen met een te laag pensioen. Dit betrof uitsluitend de eerste groep gepensioneerde mannelijke pursers. In Mei 1979 op de Algemene ledenvergadering deelt de voorzitter mee dat er een voorstel ligt om zo spoedig mogelijk aan de reeds gepensioneerden (een kleine groep overigens) maandelijks 600 gulden meer uit te betalen. De mensen zitten er letterlijk om te springen en kunnen er zelf niets aan doen. Voor de meesten betekent het een 30% verbetering. (Tijdschrift 'Cabine' mei en juli 1970 pag. 11) In Februari 1980 werd een aanvullende uitkering op de pensioenen tussen 56 en 65 jaar vastgesteld op fl. 8400,- per 1-1-1980. In Maart 1981 werd de toeslag van de pensioenen voor het kernkorps van 56 en 65 jaar vastgesteld. De toeslag bedroeg in 1980 fl. 9200,- per jaar en is met ingang van 1 januari 1981 verhoogd tot Fl. 10.179,- per jaar. (Tijdschrift 'Cabine' van maart 1981 pag. 5) In Februari 1982 werd de toeslag van de pensioenen voor het kernkorps met ingang van 1-1-1982 verhoogd naar fl. 12.876,- per jaar. (Tijdschrift 'Cabine' van feb. 1982 pag. 4) In Februari 1983 bedroeg de toeslag van de pensioenen voor het kernkorps van 56 en 65 al fl. 12786,- per jaar en met ingang van 1-1-1983 nog eens verhoogd tot Fl. 16.380,- per jaar. (Zie tijdschrift 'Cabine' van februari 1983). In verband met een toenemend OVERSCHOT aan financiële middelen in het pensioenfonds van het cabinepersoneel is tussen de KLM en VKC overleg gepleegd over een verlaging van de te betalen premie voor werkgever en werknemer. (Tijdschrift 'Cabine' februari 1983) Het toenmalige vakbondsbestuur van de VKC heeft zich voor de volle honderd procent ingezet voor de eigen groep van pursers. Echter, er was nog een groepje stewardessen dat volkomen ten onrechte in het Pensioenfonds voor grondpersoneel terecht was gekomen. De pursers in het vakbondsbestuur, hoewel op de hoogte van deze ongelijkheid, negeerde deze groep van collega's en hun slechte pensioenen. (die kregen maar enkele tientjes per maand als toeslag....!!!) Voor de toenmalige voorzitter van de VKC, de heer Ide Aukema, was het een gegeven dat het pensioenprobleem een collectieve zaak is. Dus ook de te lage pensioenen voor een bepaalde categorie zoals M. B. en collega's uit die periode. Er bestaat art. 119 in het EG-verdrag en het Defrenne-arrest (Sabena 1976), waarbij feitelijk is bepaald dat vrouwenpensioenen gelijk gesteld dienden te worden aan dat van mannelijke collega's en reparatie moest plaatsvinden. Dat nu heeft M. in 1991 opgepakt op basis van ongelijke behandeling en vrouwonvriendelijkheid en gezocht naar een advocaat die haar daarin wilde terzijde staan om de procedure te starten. Zij wenste te bewerkstelligen dat zij met terugwerkende kracht alsnog tot het fonds voor het Vliegend personeel zou worden toegelaten en alle verbeteringen uit het verleden haar deelachtig zouden worden. Alleen al over dat zoeken naar een advocaat kan zij een boek schrijven. Maar uiteindelijk ging dan toch in 1993 de eerste dagvaarding aan de KLM de deur uit. Vervolgens heeft zij in 1995 en 1997 viermaal voor de rechter gestaan. Aanvankelijk won zij, later verloor zij totdat de Hoge Raad 1998, dus zes jaar geleden (!), een eindoordeel velde en haar in het gelijk stelde. Wel zei de HR dat er in goed overleg tussen partijen de hoogte van de nabetaling aan M. moest worden vastgesteld. Toen ging het fout !! De KLM begon een vertragingstactiek die zijn weerga niet kent. Afgesproken vergaderingen werden niet bezocht door de KLM, op een volgende bijeenkomst verscheen namens de KLM opeens een geheel nieuwe onderhandelaar die zei het dossier niet te kennen en daarom om uitstel vroeg, of de KLM verscheen ineens met totaal foutieve berekeningen waardoor de bijeenkomst moest worden afgeblazen. De laatste truc is dat zij een halfjaar geleden hadden toegezegd om hun berekening te herzien gelet op de uitkomst van die bijeenkomst en zij nu met exact dezelfde berekening op de proppen komen waardoor alles weer opnieuw begint. Nu weer een maand uitstel tot begin mei 2004. Het bestuur van het Vliegend Fonds dwarsboomt, wellicht uit persoonlijke rancune, de actie van M. De vereniging van gepensioneerden van de KLM kijkt de andere kant op want je moet zelfs je ex-baas niet boos maken lijkt daar het beleid (subsidies. angsthazen?). U weet waar de `K' voor staat: 'Koninklijke' maar het gedrag van deze luchtvaartmaatschappij lijkt verre van koninklijk. De overige 10 ex-collega's (vrouwen) blijven in dezelfde miserabele situatie. Wordt vervolgd, Mayday, Mayday

Deze mail heb ik in opdracht van mevrouw M.B. geschreven. Dit heeft niets met mij te maken. Mevrouw heeft zelf geen internet! 2008/2009 Wonen bij Woningstichting Rochdale te Amsterdam bekoop je met een schurftbehandeling van de dokter. Een technisch onbenul van Rochdale - een bijna vutter- komt kijken op je schriftelijk verzoek in mei 2008 en in 2007, wegens ernstige stankoverlast, jaren lang! Er wordt even gekeken vanuit badkamerdeur, het buizenstelsel wordt niet bekeken, net na enkele minuten het antwoord, "hier is niets aan te doen", dit tot tweemaal aan toe, in 2007 en 2008. Plotseling eind '08 woon je in de smerigste stank alsof je boven een honderd boerenputten woont, er verschijnen overal vliegende insecten motmuggen, afkomstig uit larven uit het riool, wordt je door GGD verteld met als gevolg ernstige huiduitslag. De dermatoloog schrijft je een schurftbehandeling voor, met de opdracht alle beddengoed etc. naar de stomerij brengen, kleding alles. Ontelbare tubes zalf en Betadine ( lysol - jodium ) i.p.v. zeep te gebruiken. Nogmaals de technische storingsdienst gebeld wegens ongewone stank, er wordt een jonge loodgieter v.d. Vaklieden te Amsterdam gestuurd, die slechts één seconde nodig heeft om de oorzaak te vinden, hij haalt iets uit zijn auto en binnen tien minuten is alle stank en insectenellende voorbij!! Een Rochdale technisch medewerker is daar te stom voor !!! Alles had voorkomen kunnen worden met goede vakman. Vijf maanden zit je met huidirritatie, 6 keer een bezoek aan de dermatoloog, en het parasietenlaboratorium checkte twee keer. Je informeert dit ordinaire bedrijf met betrekking tot deze onnodige blunder, met als antwoord een goedkoop briefje met "eigen schuld dikke bult" ! Zo doe je dat bij dit bedrijf, Hoezo ,"woongenot" bij Rochdale ?? U bent gewaarschuwd. Huurder en slachtoffer M.B. Gezocht: beschaafde schone woning, in prettige woonomgeving in West Nederland.