Marcel Dorst had weinig geluk in zijn leven, geen recht en geen gezondheid

Het drama van de OTS bij de jeugdhulp Almere, 28 juni 2003 Marcelo probeert vanaf 10 maart 2003 zijn zoon terug te krijgen die letterlijk werd ontvoerd door zijn oma Eliana Leite de Souza. Op valse verklaringen is een spelletje gespeeld om met gebruikmaking van de verschillen in wetgeving het ouderlijk gezag vanuit de OTS-situatie in Nederland om te toveren tot een voogdij die nu illegaal uitgeoefend wordt door een tante in Brazilië. De kinderbijslag die nu nog steeds wordt uitbetaald (250 dollar ofwel 220 euro) aan de rechthebbende vader is voor de voogd in Brazilië een fortuin waard, omdat de minimumloon voor een volwassene daar 83 dollar per maand bedraagt, ofwel 72 euro. (koersen van vandaag) Een kind uit Nederland verzorgen is dus uiterst lucratief. Ook voor de Stichting Bureau Jeugdzorg in Lelystad (ook voor alle andere in Nederland) is een Onder Toezicht Stelling (OTS) een goudmijn die je als geprivatiseerde instelling niet graag laat schieten. Het rekken van een overbodige OTS is dus een verleidelijke optie, waarbij de machtspositie een cruciale rol speelt. Voor Justitie is (zeker vanuit het verleden) nooit goed onderzoek gedaan naar de kosten en baten van een OTS, ondanks het gekerm van die instellingen. Zelf grote demonstraties om meer geld te krijgen zoals enkele jaren terug geven blijk van de geldhonger die er in die sector bestaat. Het vrijwel niet aanwezig of bereikbaar zijn van een voogd kan alleen maar betekenen dat men met andere zaken bezig is dan met begeleiding en hulpverlening. De feitelijke chantage die in aanwezigheid van zowel directeur Hilhorst, Heike Frenken, de advocaat van de vader, Fred de Munck (voorzitter van de St. Dwaze Vaders) en Marcelo werd voorgehouden en uitgesproken door Heike Frenken hield in dat een verlenging van de OTS voldoende zou zijn om vrijelijk kunnen gaan en staan van vader en zoon. Disclaimer