van 25 oktober 1997

Meestal lees ik Marcel van Dam met genoegen. Hij is scherp zinnig, heeft humor en een charmante directheid van volkse aard. Ik ben echter minder in mijn schik met het karakter van zijn diatribe tegen bepaalde acties van het Nederlandse episcopaat, te weten kardinaal Simonis en bisschop Muskens (Forum, 23 oktober). In plaats van zich erover te verheugen dat officiële vertegenwoordigers van de katholieke kerk - eindelijk - eens ferm stelling nemen in belangrijke politieke zaken en daarbij ook de moed hebben het openbaar debat en het persoonlijk gesprek met verantwoordelijke politici niet te schuwen, weet Van Dam niets anders te bedenken dan af te geven op het feit dat het episcopaat zweeg toen het CDA in de jaren tachtig aan het bezuinigen was.

Ook zijn mededeling dat een kamerlid eerder was dan bisschop Muskens met het maken van de armoede in Nederland tot een discussiepunt, doet wat pover en Tour-de-France-achtig aan. Augustinus, Plato en Rousseau zullen vast ook wel eens iets over de armoede hebben gezegd, net als Dom Helder Camara en bisschop Romero, zij het niet over de armoede in Nederland. So what? Het gaat erom dat maatschappelijk belangrijke morele gezagsdragers publiekelijk voor hun mening uitkomen. Zoiets vergt moed

Dat hun mening politiek niet altijd welgevallig is, is één zaak. Of ze gelijk hebben is, een andere. Maar zij staan open voor gesprek en nemen hierbij de volle verantwoordelijkheid van hun functie op zich, in alle bescheidenheid. Het gaat ook niet aan om - mondiaal gezien - katholicisme en humaniteit in negatief verband met elkaar te brengen. Maatschappijen worden nu eenmaal gedragen door hun leden. Dat die vaak grove fouten maken, is zeker niet alleen de schuld van meneer pastoor.

WASSENAAR, Fred de Haas

Zweden

Dat Marcel van Dam met weinig respect schrijft over Nederlandse bisschoppen, is zijn zaak Maar als hij - doelend op ons land als voorbeeld - de stelling aandurft, 'dat humaniteit het verst is voortgeschreden in de westerse democratieën waar het katholicisme niet de dominante godsdienst is', dan wil ik hem graag wijzen op de westerse democratie Zweden: óók zonder dominant katholicisme.

Vanaf de jaren dertig tot in de jaren zeventig werden hier tienduizenden mensen, die in de ogen van de Zweedse overheid maatschappelijk nutteloos waren, gesteriliseerd op bevel van diezelfde overheid.

OLDENZAAL , Eric W.A. Mulder

Muskens

Het verhaal van Marcel van Dam is onder de maat én onwaar, maar ik kan het wel begrijpen want de verkiezingstijd nadert. Maar de feiten zijn dat in het verleden de bisschoppen het te druk hadden met zaken onder elkaar, bovendien was Muskens nog niet in zicht. Die kwam pas in 1994.

Met dat armoedeverhaal bevindt Muskens zich in goed gezelschap, ook met mensen uit de PvdA Piet Visser bedankte zelfs voor die partij. Ook heeft Muskens niet veel begrip voor het CDA, lees het boekje 'Elk mens heeft een naam'. Kortom Muskens is een sociaal voelend mens zoals er nog meer in dit land zijn, maar tot wie ik veel mensen uit de PvdA niet (meer) reken.

RHEDEN, Daan Agelink