_ _ van 1977

"Het ingrijpen op en in de natuur, zoals steeds duidelijker blijkt, een gebeuren dat niet zonder problemen plaatsvindt. Ongeveer 20 jaar geleden begon de natuur de eerste alarmsignalen te geven. De Amerikaanse schrijfster Rachel Carson beschreef in haar boek "Dode Lente' haar visioen van een totaal vergiftigde natuur. In de zestiger jaren trad vissterfte in beken en riviertjes steeds vaker op. Korstmossen verdwenen, de planta-affaire schokte veel mensen.

Het Softenon-drama liet zijn sporen achter. Onderzoek kwam aarzelend op gang. D.D.T. werd in alle levende wezens aangetroffen. Zogenaamde bestrijdingsmiddelenwetten werden aanvaard of bestaande wetten werden gewijzigd. Het woord 'milieuvervuiling' begon steeds vaker in de media te verschijnen. De vervuiling gaat nog steeds verder.

Inde zeventiger jaren ontstaan hele series wetten om de vervuiling tegen te gaan. Nu pas blijkt hoe moeilijk deze materie is. Hetgeen men zeventig jaren heeft nagelaten moet nu worden ingehaald. In middels zijn alle beken dood, is het regenwater zuur, is de lucht vuil en wordt het grondwater dodelijk bedreigd door de duizenden stortplaatsen".

Commentaar van de redactie

De man die deze regels schreef is ir. L.M.M. Nevels, een Limburger uit Thorn, die 43 jaar oud is. Hij heeft het ongerepte Limburg nog gekend uit eigen aanschouwing. De heldere beken met hun pijlsnelle visjes, moddervette kikvorssen vrolijk wegspringend in het weelderige zomergras, en de wentelwiekende libelle boven Heelderpeel. Als Thorner jongen moet hij het Vijverbroek gekend hebben - dat nu ook bedreigd wordt - met vele planten en insecten, de ruisende bomen en hoog in de lucht de buizerd rondjes trekkend en zoekend naar prooi.

_ _ van 21 mei 1999

Zuiveringschap: geen straf voor DSM-lozing

Van onze verslaggever

Roermond - Voorzitter G. van Wijnbergen van het Zuiveringschap Limburg verwacht niet dat DSM wordt gestraft voor het illegaal lozen van afvalwater ruim twee weken geleden. Hij concludeert dat na bestudering van het rapport over de milieuovertreding. Door problemen bij het opstarten van een fabriek kon de zuiveringsinstallatie van DSM de toevoer van stikstofhoudend afvalwater niet meer aan. Daarop volgend werd er geloosd in de Maas. Het bedrijf overschreed hiermee de milieu-normen. Uit het rapport blijkt volgens van Wijnbergen dat DSM niet veel te verwijten valt. Er zou sprake zijn van een overmachtsituatie. Mede door de grote hoeveelheid regenval raakten de afvalwaterbuffers van het bedrijf overvol.

"Ook het feit dat uit het rapport blijkt dat het milieu geen schade heeft opgelopen door de lozing is natuurlijk van belang." aldus van Wijnbergen. Volgens de voorzitter moet bekeken worden of of DSM niet extra buffers dient aan te leggen, een soortgelijke problemen in de toekomst te voorkomen.

Commentaar R.M. Brockhus

Het is duidelijk dat het Zuiveringschap met twee maten meet. Voor DSM worden andere normen gehanteerd dan voor Edelchemie dat in relatie tot zijn omvang een zeer ruime buffercapaciteit heeft; en dat is volstrekt uniek.

Ondanks dat legt het Zuiveringschap een strafklacht neer bij het OM tegen Edelchemie, als zou Edelchemie crimineel handelen (zie de aangifte). Het is duidelijk dat hier de belangen verstrengeld zijn tussen het Openbaar Ministerie en het Zuiveringschap met DSM. De strafzaak dient omdat Edelchemie in strijd zou handelen met de milieuvergunning, terwijl er drie vergunningen lopen met een tegengestelde werking en met een norm die door geen enkel bedrijf in Nederland haalbaar en werkbaar is. Voor de Raad van State is al menig proces gevoerd om de milieuvergunningen op een lijn te krijgen, maar het Zuiveringschap Limburg probeert met alle mogelijke middelen Edelchemie te dwarsbomen. Het meest duidelijke onderdeel daarin is dat Edelchemie het regenwater zodanig moet lozen dat het schoner is dan de regen die uit de hemel valt.

Het is echt te gek voor woorden. De idiotie regeert duidelijk in het Limburgse en het OM doet er van hartelust aan mee. Natuurlijk begrijpen ingewijden waarom het Zuiveringschap de handhaving van de milieuwetten naar believen buigt en verdraait. De uitspraak over de DSM-lozing staat ook hier in schril contrast met haar handelwijze t.a.v. Edelchemie. Want de echte reden is dat het Zuiveringschap een schadeclaim aan de broek krijgt van vele miljoenen guldens, omdat zijn met haar concurrentievervalsende handhavingsbeleid grote schade heeft berokkend aan een bedrijf dat met ca. 95 wereldpatenten de finale oplossing kan bieden voor de totale afval- en gifproblemen.

De dioxine ik kippen, de zware metalen in slib, de omvorming van zwaar giftige conserveringsmiddelen in geïmpregneerd hout en het verwerken van fotografische ontwikkelbaden met de terugwinning van zilver; het zijn stuk voor stuk aspecten van milieuzorg waarvoor ir. Nevels met zijn bedrijf een definitieve oplossing heeft. Het beleid van de overheid is t.a.v. de eigen milieuwetten volstrekt crimineel te noemen. Niet alleen vanwege het verdraaien en manipuleren van de milieuwetten, maar vooral omdat men bestuurlijk, justitieel en politiek geen enkel verantwoordelijkheid wenst te dragen voor de toekomstige generaties.

Kortetermijnbelangen en collusie zijn de drijfveren van zowel het ministerie van VROM (bewijsbaar met documenten en video-opnamen), als van de lagere overheden als het Zuiveringschap en de provincie. De rechterlijke macht leent zich daarnaast maar al te gemakkelijk om de machtsstructuur ten koste van iedere vorm van redelijkheid en verantwoordelijkheid te ondersteunen. Het Nederlandse volk heeft het nakijken, zoals uit het artikel van 22 jaar geleden in de Limburger blijkt.