Nog meer corruptie in rechterlijke macht

door: Redactie op dinsdag, 10 februari, 2004 @ 08:09

BENOEMING VAN DE 'DRIE VAN ARNHEM': ZALM ZWIJGT

Kun je het met chantage in Nederland tot raadsheer schoppen? Op 1 december 2003 is bij de Raad van State daarover openheid geëist van Gerrit Zalm. De minister van Financiën weigert namelijk halsstarrig uitleg te geven over de gelijktijdige benoeming in 1999 van drie juristen van het ministerie van Financiën tot raadsheer bij het Gerechtshof van Arnhem. De 'Drie van Arnhem' maakten deel uit van een geheimzinnige projectgroep op Financiën, die van 1996 tot 1998 onderzoek gedaan zou hebben naar het fiscale gedrag van vooraanstaande politici en bestuurders als Lubbers, Peper en Leemhuis-Stout. Dit onderzoek zou zijn stilgelegd op aandringen van oud-premier Lubbers, de huidige hoge commissaris voor vluchtelingen van de Verenigde Naties. Van één van de 'Drie van Arnhem' is met zekerheid bekend dat zij valsheid in geschrift gepleegd heeft en bovendien belasting ontdoken.

Als toenmalig gerechtsauditeur fiscale zaken van de Hoge Raad is mr. Tilleke de Kroon echter nimmer veroordeeld. Wel stelde de Nationale Ombudsman vast hoe zij vanuit haar functie bij de Hoge Raad misbruik gemaakt heeft van haar bevoegdheden. De belasting gaf de gerechtsauditeur ten onrechte privé-gegevens van haar ex, een misdrijf dat de toenmalige minister van Financiën Wim Kok, op het oordeel 'onbehoorlijk gedrag' van de Ombudsman kwam te staan. Evengoed weigerde Kok als premier in 1998 een onderzoek naar zijn voormalige medewerkster te laten instellen. Tot drie maal toe werden er vragen in de Kamer over haar gesteld; zonder veel effect.

Minister van Financiën Gerrit Zalm weigert eveneens openheid van zaken te geven, omdat dit in strijd zou zijn met de 'privacy'. Van minister van Justitie Sorgdrager viel al helemaal niets te verwachten, omdat die als procureur-generaal van het Hof in Den Haag al in een eerder stadium geweigerd had vervolging in te stellen. Dit ondanks het feit dat ook het fiscale gedrag van mr. de Kroon verdenkingen had opgeroepen. Maar ondanks een FIOD-onderzoek (waarvan Zalm de inhoud achterhoudt), langdurige schorsing en uiteindelijk ontslag bij het ministerie van Financiën, en ondanks een klacht bij minister van justitie Korthals, kon mr. de Kroon op 7 juni 1999 toch samen met twee collega's, mr. Valk en mr. Kooijmans, benoemd worden tot raadsheer van de fiscale kamer van het Gerechtshof Arnhem. Waarnemers spreken van 'zwijggeld'.

Het luchtje aan de benoeming van de 'Drie van Arnhem' is nog versterkt door naderhand vervalste benoemingsdata, die bijvoorbeeld op www.rechtspraak.nl te vinden zijn. De oorspronkelijke benoemingsdatum van 7 juni 1999 is namelijk - kennelijk als gevolg van de aantijgingen - door drie andere vervangen. Volgens de huidige opgave zou mevrouw de Kroon op 27 juli, mr. Kooijmans op 24 augustus en mr. Valk op 1 november 1999 benoemd zijn. Zelfs premier Balkenende weigert opheldering te geven; de Nationale Ombudsman dekt dat.

De zaak is aanhangig gemaakt bij de Raad van State door drs. Nico Burhoven Jaspers, van wie mr. De Kroon in 1986 scheidde. Door vervalsing van de handtekening van haar echtgenoot maakte zij zich heimelijk meester van zo'n ZF 120.000 van diens Zwitserse rekening en liet die overschrijven op een rekening op haar meisjesnaam. Dit ondanks het feit dat zij op huwelijkse voorwaarden getrouwd waren. De rechtbank Den Haag stelde in 1994 vast dat de vrouw haar deel gehad heeft, voor haar aanspraken geen bewijs levert en dus geen enkele aanspraak heeft op haar ex. Desondanks weet zij als (voormalig) juriste van de Hoge Raad met alles weg te komen. Want wat gebeurt er? In hoger beroep negeert het Gerechtshof het vonnis van de rechtbank en dekt haar Zwitserse escapade. Vervolgens krijgt de echtgenoot de Hoge Raad tegenover zich in de dubbelrol van (vroegere) werkgever én hoogste rechtscollege. De Hoge Raad dekt het Hof met een onduidelijk eindvonnis. Later krijg zij in kort geding toch nog een 'voorschot'. Omdat uit de eindarresten niet volgt wie aan wie iets schuldig is, loopt de boedelscheiding nu al ruim zeventien jaar. Dit is in strijd met artikel 6 van het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens. De feiten van de affaire zijn te vinden op internet (www.sdnl.nl/burhoven.htm).

Nico Burhoven Jaspers, oud-directeur van het IJkwezen in Delft, heeft zich in de loop van de affaire ontwikkeld tot een luis in de pels van het Nederlandse rechtsbestel en voorvechter van het algemeen belang. Hij was oprichter van de stichting Wetenschappelijk Onderzoek Rechterlijke Macht (WORM) en had een groot aandeel in het Rapport Integriteit Rechterlijk Macht (IRM-rapport), dat in 1996-97 bijdroeg tot de verplichte registratie van rechterlijke bijbanen. Zelf zette hij een antecedentenlijst van alle rechters op internet. Het Katholiek Nieuwsblad riep Burhoven Jaspers in 2003 uit tot klokkenluider van het jaar.

De president van het Hof, mr. L.R. van der Weij wil niet op de benoeming van de 'Drie van Arnhem' ingaan. Mr. Tilleke de Kroon, raadsheer van de belastingkamer van het Gerechtshof Arnhem, hult zich in stilzwijgen. De uitspraak van de Raad van State is nog niet bekend.