Het is triest gesteld qua verborgen armoede in Nederland ondanks de zogenaamde goed verzorgde economische stelsels in ons zogenaamd rijk land. De armoede en de daar bij horende problematieken liggen echt veel hoger dan dat de cijfers en statistieken aangeven volgens gemeentes en landelijke instanties.

Momenteel leven heel veel gezinnen in bittere en verborgen armoede en zijn huwelijkse echt  scheidingen lopende band werk bij de rechtbanken. Het is echt top drukte bij de mediators en advocaten.

Helaas stijgt ook het huiselijk geweld in Nederland waar maar zeer weinig aan gedaan wordt. Officiële instanties zijn traag, werken niet of werken verkeerd. Mensen vluchten letterlijk de bossen in waar ze verborgen tenten kampen creëren. Hier leven ook gezinnen met kleine kinderen in zeer erbarmelijke omstandigheden. De cijfers van de daadwerkelijke dakloze mensen is gewoon niet te traceren. Mensen houden zich verborgen uit angst dat ze ontdekt worden en dat hun kinderen bij ze weg gehaald worden.

De dakloze mensen met hun gezin hebben vaak al een bittere ellendige voorgeschiedenis mee gemaakt. En het zijn echt niet alleen de mensen uit de lagere bevolkings klasse. Het kan gewoon iedereen overkomen. Ook jou!

De afgelopen jaren heeft de crisis flink toegeslagen. Werkeloosheid, faillissementen van bedrijven, etc. etc. De klassieke verhalen van de crisis die we dagelijks in het nieuws kunnen vernemen zijn aan de orde van de dag. Maar helaas verneem je niks over hoe het werkelijk met de mensen vergaat die daadwerkelijk hier in terecht komen. Hoe overleef je financieel als je daadwerkelijk werkeloos word, maar wel een tophypotheek hebt afgesloten in de periode dat het niet op kon bij de banken? En hoe overleef je als je als zelfstandig ondernemer als je zwaar geraakt wordt door de financiële crisis en privé zwaar in het schip beland? En hoe overleef je als gewoon hardwerkende mens, terwijl de kosten de pan uit rijzen? Het lijkt zo vanzelf sprekend dat je dan ergens aan klopt voor een uitkering. Maar zo gemakkelijk is het echt niet. De overheid heeft alle regels zwaar aangescherpt om in aanmerking te komen voor een uitkering. Hierdoor komen dus heel veel mensen niet eens in aanmerking voor een uitkering en worden met lege handen weer terug naar hun hongerig gezin naar huis gestuurd.

Het zijn allemaal kastje-muur-systemen geworden en niemand vertelt jou wat jij moet weten, waar je doodmoe en tureluurs van wordt en uiteindelijk alsnog met lege handen staat. Maar helaas stijgen de huren, blijft de hypotheek verstrekker toch zijn geld eisen en heeft ook de overheid de belastingdienst opdrachten gegeven om al het geld van het tekort bij de burger mens weer terug te gaan halen waardoor belastingaanslagen ineens over jaren ineens terug gevorderd kan worden. En dan heb ik het ook nog niet over de verplichte ziektekosten waar iedereen zich scheel voor moet betalen, maar er uiteindelijk zeer weinig voor terugkrijgt. Het leven wordt voor iedereen financieel zwaarder en complexer. Velen kunnen amper financieel hun hoofd boven water houden.

Ook bij de voedselbank kun je niet zomaar terecht. Ook hier moet je aan scherpe voorwaarden voldoen. Kom je niet in aanmerking voor een uitkering, dan kun je ook niet bij de voedselbank terecht. Alles lijkt zwart wit te zijn.

Je koopwoning verkopen is in deze slechte huizenmarktperiode echt geen optie. De meeste eigen huis bezitters blijven met een zware restschuld achter door het financieel verlies dat resteert. Verkoop je je huis niet, dan hou je toch de maandelijkse hypotheeklasten. De hypotheek verstrekkers willen toch maandelijks hun geld ontvangen zonder pardon, en hebben lak aan zielige verhalen. En kun je de hypotheek niet betalen dan eindig je met een inbeslaglegging van de bank en openbare verkoop van je woning, waardoor je met nog veel hogere schulden eindigt, waar je de rest van je leven niet meer vanaf komt en uiteindelijk beland je toch op straat staat.

Ook de schuldsanering ingaan is geen makkelijke optie of een pretje. Ook de regels voor een schuldsaneringsaanvraag is zwaar verscherpt. De overheid heeft zich voor de crisisperiode al zeer goed ingedekt, zodat er voor velen niks meer te halen valt.

De huurhuizenmarkt is ook te triest voor woorden. Er zijn gewoon geen betaalbare huurhuizen meer. Ook deze markt is zeer schaars geworden en voor veel gezinnen niet meer haalbaar. Er is in de betere periodes teveel geld in de verkeerde handen gevallen en moet nu in de crisisperiode over de rug van de huurder weer rechtgezet gaan worden.

Woningstichtingen hebben rijen dikke wachtlijsten en veel te weinig betaalbare huur woningen in hun aanbod. Ook makelaars stellen absurde eisen aan een huurwoning, waardoor het voor de gewone hardwerkende mens niet eens meer haalbaar is om in aanmerking te komen voor een particuliere huurwoning van welke prijs klasse dan ook. De gouden tijden van een eenvoudig huis te huren zijn voorbij. Ook het zogenaamde antikraak huren is een business markt geworden voor de hongerige makelaars. Echter mogen kinderen onder de 18 jaar wettelijk niet in een antikraakwoning wonen. Voor jonge gezinnen in nood  is antikraakhuren dus al uitgesloten.

Mensen belanden dus gewoon letterlijk met hun gezin op straat. Komen in zware psychische nood en kunnen gewoon niet meer voor hun kinderen zorgen. Opvangtehuizen zitten gewoon vol en de gemeentes werken te traag om deze noodsituaties op te vangen. Ook houden gemeentes mensen gewoon dom en verwijzen hun niet naar de juiste instanties die in het leven zijn geroepen om hulp te bieden in ernstige noodsituaties. Alles draait uiteindelijk toch om hun eigen geld en niet om het welzijn van hun eigen mede-gemeentebewoners. Ook scholen zijn vaak niet bekend met de hulp die ze de kinderen kunnen bieden. Een kind is tot zijn 18 jaar volgens de wet leerplichtig, maar hoe moet een kind op school komen zonder fiets? Zonder de door school verplicht gestelde zelf te betalen leermiddelen en het verplicht gestelde leergeld?  Daarnaast gaan scholen ook niet echt respectvol om met de minderbedeelde kinderen. Ze worden zelfs vaak de les geweigerd omdat ze niet de vereiste schoolspullen bij zich hebben. Deze kinderen lopen dus buiten het moeilijke armoedige gezinsleven ook op de scholen trauma’s op, en kunnen gewoon nergens meer terecht. Gemeentes investeren niet meer in de kinderen en jongeren. Buurthuizen worden ook massaal gesloten door zogenaamde bezuinigen en het GGZ en gemeentelijke maatschappelijk werk kan de aanvraag van mensen in (psychische) nood ook niet meer aan. Ze worden letterlijk aan de wolven gevoerd. Massaal drugs en drankgebruik en zelfmoordpogingen onder de kinderen en jongeren is sterk stijgende.

Bewust worden de mensen gewoon dom gehouden door de overheid, gemeentes en instellingen en wordt er echt niks teveel verteld wat de overheid geld kan kosten. De hulpverleningssystemen van de overheid zijn zwaar te grazen genomen door de zogenaamde bezuinigingen en baseren ook nog op de oude hulpverleningssystemen die nog stammen uit de betere periodes. Met als gevolg zwaar gebrek aan de juiste hulpverlening en lange wachtlijsten voor mensen in nood.

En helaas zitten we qua crisis nog niet eens in de echte topperiode. De overheid van Nederland wilt enkel nog zwaarder gaan bezuinigen de komende jaren. Helaas ook bezuinigingen die vooral het eigen volk het hardste treft. Echter leert je bij elke economische opleiding dat bezuinigen leidt tot afbraak en juist investering leidt tot groei. Waar zijn we in Nederland mee bezig? Hebben de mensen in de regering nooit economieles gehad, of spelen ze gewoon een vies spelletje met hun eigen volk dat maar gemoedelijk ja, nee en amen blijft knikken…………..

                                             ===========

'Vreselijk beleid'