Peter Pustjens stapte in 2009 op als wethouder van Echt-Susteren toen in de zogenaamde Sinterklaas-affaire bleek dat een groot deel van de gemeentelijke subsidies bij door CDA'ers bestuurde verenigingen terechtkwam. Er volgden typisch Limburgse verwikkelingen, waarna Pustjens in 2010 na een enorme verkiezingsoverwinning terugkeerde als wethouder.

Hein Sterck liet zich als wethouder Ruimtelijke Ordening van Vaals trakteren door een bordeelhouder die een vergunningsaanvraag voor een verbouwing had lopen. Sterck trad in 2009 af, het OM besloot in 2010 hem niet te vervolgen.

Paul Russell trad in 2009 af als lid van de Eerste Kamer nadat hij veroordeeld werd voor belastingontduiking bij het importeren van een Rembrandt via Schiphol. Russell, in het dagelijks leven advocaat, heeft altijd volgehouden dat het een misverstand was, maar verloor tot aan de Hoge Raad.

Wim Deetman kwam in 2008 in opspraak als lid van de Raad van State omdat hij met zijn bijbanen als voorzitter van overheidscommissies meer verdiende dan wettelijk was toegestaan. Een pijnlijke situatie voor een ervaren politicus die werkzaam is bij het belangrijkste juridische adviesorgaan van de regering. Verantwoordelijk minister Piet Hein Donner (CDA) legde de verantwoordelijkheid bij zijn ambtenaren die Deetman 'onvolledig' hadden voorgelicht. Deetman stortte het te veel ontvangen geld terug.

Gerard van Rens stapte in 2007 op als gemeenteraadslid in Maastricht, nadat hij eerder al zijn voorzitterschap van de CDA-fractie had neergelegd. Van Rens zat privé zwaar in de schulden (er was beslag gelegd op zijn raadswedde en zijn woning) en was volgens burgemeester Leers daarom chantabel.

Joop Post sleept een aantal bizarre affaires achter zich aan. Hij trad in 2007 af als Europarlementariër vanwege zijn rol in een omvangrijke fraudezaak waarin hij geld van beleggers aan andere zaken besteedde dan was voorgespiegeld. Hij is daarvoor tot een schadevergoeding veroordeeld. Zijn naam dook ook op bij onderzoeken van justitie naar witwaspraktijken van Willem Holleeder.

De Wageningse wethouder Frits Huijbers trad in 2007 af toen bekend werd dat hij vertrouwelijke informatie over bouwplannen had gelekt.

In 2007 stapte Jeu Smeets op als wethouder in Schinnen na jarenlange discussies over zijn manier van communiceren en zijn integriteit. Al in 2004 lekte uit dat een bevriende aannemer een reis van zangkoor Crescendo, met Smeets als voorzitter, had betaald. Dezelfde aannemer kreeg later een opdracht van de gemeente.

Cees Oosterom trad in 2007 af als wethouder van Vlaardingen toen hij zijn zoon aan een antikraakwoning had geholpen, ten koste van anderen.

De burgemeester van Raalte, Alex Bolhuis, postte anoniem beledigingen aan het adres van kritische raadsleden op een lokale website. Hij moest in 2006 vertrekken, maar procedeerde tot 2010 door over een schadevergoeding.

De voormalige burgemeester van Binnenmaas, Kees Oversier, betaalde in 2006 een boete om vervolging wegens valsheid in geschrifte af te kopen. Het ging om een ingewikkelde gronddeal, waarbij een verkeerd jaartal op de overeenkomst stond. Daarmee werd projectontwikkelaar Kroon bevoordeeld, waar Oversier later voor ging werken als adviseur. Hij kwam tegelijkertijd in opspraak omdat hij als burgemeester zijn tuin had laten ophogen door de dienst gemeentewerken.

Cees Veerman kwam in 2005 als minister van Landbouw in opspraak omdat hij de belangen in zijn Franse landbouwbedrijf niet goed op afstand had gezet. Een jaar later ontstond weer ophef toen bleek dat hij zich in zijn dienstauto naar zijn eigen boerderij in de Dordogne liet rijden.

Joke Stegeman kwam in 2005 als wethouder van Raalte onder vuur te liggen toen een opdracht voor de aanleg van riolering aan KWS werd gegund, terwijl concurrent Temmink goedkoper was. Haar man werkte bij KWS. Stegeman trad een jaar later wegens ziekte af.

Lucy Spee en Jeroen de Graaf traden in 2005 af als raadslid in Amsterdam omdat ze fractievergoedingen hadden misbruikt en moesten terugbetalen. Spee procedeerde door tegen het CDA tot aan de Hoge Raad, maar verloor daar in 2013.

Hans Res moest in 2005 aftreden als wethouder in het Amsterdamse stadsdeel Zuidoost omdat hij in zijn vorige functie, als fractievoorzitter, raadsubsidies misbruikt had.

Jan van Beckhoven veroorzaakte in 2004 als wethouder van Apeldoorn een rel door 32.000 euro belastinggeld te steken in een congres van het Institute for Traffic Care, een stichting waarvan hij zelf adviseur was.

Ad Goos moest in 2004 opstappen als fractievoorzitter in Drimmelen toen bekend werd dat er drie huurwoningen onderhands verkocht waren aan kinderen van bestuurders.

Het Maldense raadslid Arnold van den Broek kwam in 2003 in opspraak omdat hij voor het verlagen van de grondprijzen in twee nieuwbouwwijken had gestemd, terwijl hij zelf belangstelling had voor een kavel. Het raadsbesluit werd door de Kroon vernietigd.

Als burgemeester van Goedereede gaf Cees Sinke in 2000 een garantieverklaring af voor een havenproject. Sinke was ook voorzitter van de raad van commissarissen van de visafslag. In 2002 meldde de bank zich bij de gemeente, waarna de raad pas in 2003 werd ingelicht over het bestaan van de miljoenengarantie. Sinke trad af.

Ruud Lubbers werd als Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen bij de VN in 2004 door vrouwelijke collega's beschuldigd van ongewenste intimiteiten. Hij ontkende de beschuldigingen, maar trad in 2005 toch af. In 1989 kwam hij in opspraak omdat hij als premier Koeweit onder druk gezet zou hebben om een zakelijk conflict met familiebedrijf Hollandia Kloos op te lossen. Lubbers beloofde de Kamer om zich verder afzijdig te houden.

Stephan Vermeulen trad in 2003 af als wethouder van Bergen op Zoom nadat hij tot drie keer toe de raad onvoldoende had geïnformeerd over zijn nevenactiviteiten.

In 1994 trad de Brabantse gedeputeerde D. Sonneveld af om medische redenen. Hij lag al enige tijd zwaar onder vuur omdat hij een dijkverzwaringsproject onderhands aan een bevriende aannemer wilde gunnen.

In 1993 werd burgemeester van Gulpen Wiel Vossen wegens corruptie, belastingfraude en uitlokking van valsheid in geschrifte veroordeeld tot een jaar voorwaardelijke celstraf en een boete van twaalfduizend gulden. Hij werd uit zijn ambt gezet, ging in hoger beroep, maar verloor tot aan de Hoge Raad.

Jo In de Braekt moest in 1993 aftreden als wethouder in Maastricht in verband met het corruptieschandaal rond aannemer Sjaak Baars. Hij werd in 1995 veroordeeld tot een maand voorwaardelijk en tienduizend gulden boete wegens corruptie en valsheid in geschrifte. Ook in hoger beroep werd hij schuldig bevonden.

De val van Kamerlid Loek Duyn voltrok zich in drie stappen: hij gebruikte de verboden geboortekrik bij een kalf, werd gepakt met drank op achter het stuur en parkeerde zijn auto op een invalidenparkeerplaats. Dat werd hem in 1988 fataal.

Bert Smallenbroek, de burgemeester van Smallingerland, was in 1988 samen met zijn collega Sytze Faber van Hoogeveen op weg naar een bordeel in Zwolle toen hij dronken in een vechtpartij belandde. Faber overleefde de kwestie, Smallenbroek trad roemloos af.

Fons Heuts betaalde als Statenlid in 1988 een schikking van tienduizend gulden aan Justitie om vervolging wegens bouwfraude af te kopen.

Theo Maas trad begin 2013 af als bestuurslid van de PvdA in Breda omdat hij in een dronken bui een kerstpakket uit een bejaardentehuis had gestolen.

Co Verdaas trad eind 2012 af als staatssecretaris van Economische Zaken, een maand na zijn aantreden. Een affaire uit zijn vorige leven, als gedeputeerde van Gelderland, was hem fataal geworden. Hij had zich jarenlang van Zwolle naar Arnhem laten rijden, terwijl hij formeel in het Gelderse Nijmegen woonde. De kwestie sudderde al jaren in Gelderland, maar kennelijk hadden noch Verdaas, noch Mark Rutte en Diederik Samsom bij de sollicitatie in de gaten dat het gerommel met de declaraties politiek explosief was.

Kamerlid John Leerdam trapte in 2012 met open ogen in een grap van Giel Beelen door serieus mee te praten over zogenaamde uitspraken van Ariel Sharon (die in coma ligt) en de vermeende straatterrorist Jael Jablabla. Omdat Leerdam loog dat hij er meer van wist, moest hij weg.

Wethouder Job Dresden stapte in 2012 op als wethouder van Rijnwoude nadat een blogger had onthuld dat hij met zijn eigen bv meer geld verdiend zou hebben dan volgens de vutregeling was toegestaan.

Hoewel een rapport hem vrijpleitte, trad Paul Schings in 2011 af als wethouder in Alphen aan den Rijn na ophef over het feit dat sommige ambtenaren en bestuurders zoals hij, tijdelijk voordelig antikraak woonden.

Burgemeester Martin Boevée van Sliedrecht kwam in 2011 in opspraak omdat hij een greep in de kas zou hebben gedaan bij het lokale baggerfestival. Een integriteitsonderzoek pleitte hem vrij, maar Boevée trad later toch af.

Burgemeester Wim Cornelis van Gouda kwam in 2010 en 2011 zwaar onder vuur te liggen vanwege de schijn van belangenverstrengeling rond zijn vakantiehuis in Ghana, waar hij in vier jaar tijd zestien keer naartoe reisde. Hij stapte eerder op dan gepland.

Rob Spiegelenburg trok zich in 2010 terug als lijsttrekker voor de Statenverkiezingen in Gelderland na een uitspraak over Turken en Marokkanen 'die flink kunnen fokken'. Hij werd opgevolgd door Co Verdaas.

Parlementariër Paul Tang lekte in 2009 de nog geheime begrotingscijfers voor 2010 naar RTL. Hij bood zijn excuses aan en mocht een maand geen financieel woordvoerder voor zijn fractie zijn.

Aleid Wolfsen veroorzaakte in 2009 een enorme rel door de complete oplage van het huis-aan-huisblad Ons Utrecht te laten vernietigen. Daarin had hoogleraar bestuursrecht Twan Tak, tot grote woede van Wolfsen, beweerd dat de gemeente ten onrechte een deel van de huur van zijn tijdelijke appartement had betaald.

Khadija Arib bezocht als Kamerlid in 2009 een congres in Marokko op kosten van de Hoge Raad voor Marokkanen in het buitenland. Daarmee overtrad ze een interne regel van de partij die voorschrijft dat Kamerleden in principe zelf hun reizen betalen.

Eveline Herfkens kwam in 2008 in opspraak toen Vrij Nederland onthulde dat zij als leidinggevende bij de Verenigde Naties erg goed voor zichzelf zorgde. Zij bleek een appartement te huren voor zevenduizend euro per maand, waarvoor zij in strijd met de regels in totaal 280.000 dollar huursubsidie had gekregen vanuit Nederland. Na een verontwaardigd debat in de Tweede Kamer hoefde Herfkens het geld uiteindelijk niet terug te betalen, maar beloofde ze een jaar voor het symbolische bedrag van één dollar te werken.

Evert-Jan Krouwel moest in 2008 opstappen als wethouder van Dinkelland omdat hij zijn positie en zijn bevoegdheden misbruikte om een slepende burenruzie te beslechten.

Ernest Owusu Sekyere, deelraadslid in Amsterdam-Zuidoost, veroorzaakte in 2008 met te veel drank op een ongeluk. Al eerder was hij betrapt op illegale drankverkoop.

Leen Wille moest in 2007 aftreden als wethouder van Sluis omdat hij informatie over zijn pensioenvoorziening had achtergehouden. Een jaar later rehabiliteerde de lokale PvdA hem omdat hij na onderzoek geen regels overtreden bleek te hebben.

In 2006 kwam Guusje ter Horst in opspraak als burgemeester van Nijmegen omdat ze gepakt was met drank achter het stuur. De korpsleiding had vervolgens de bon afgeschermd in de politiecomputers om het incident verborgen te houden.

In 2006 werd Ama Carr, deelraadslid in Amsterdam-Zuidoost, bij een verkeerscontrole aangehouden. Ze had geen rijbewijs, reed onverzekerd rond en gaf een valse identiteit op.

In 2006 werd bekend dat Elvira Sweet, stadsdeelvoorzitter in Amsterdam-Zuidoost, in de jaren ervoor twee keer betrapt was met drank achter het stuur.

Els Verdonk verleende zichzelf in 2006 als wethouder van stadsdeel Amsterdam-Zuidoost een bouwvergunning voor een serre. Bureau Integriteit concludeerde na onderzoek dat ze onvoldoende had gedaan om de schijn van belangenverstrengeling te voorkomen.

André Bhola, Mala Eckhardt, Egbert Doest en Henk Lalji kwamen in 2006 in opspraak als deelraadsleden in het stadsdeel Amsterdam-Zuidoost omdat ze subsidies verleenden aan organisaties waar ze zelf bij betrokken waren.

Ben Joosse trad in 2005 af als raadslid in Breda omdat hij een deel van zijn fractievergoeding had gebruikt om schulden af te lossen.

Rob Oudkerk ging in 2004 als wethouder van Amsterdam spectaculair ten onder nadat schrijfster Heleen van Rooyen in een column had opgeschreven dat Oudkerk tegen haar had opgeschept over cocaïnegebruik en prostitutiebezoek.

Hans van Brummen, burgemeester van Dongen, begon na zijn scheiding in 2004 een relatie met een dertig jaar jongere communicatieadviseuse van de gemeente. Na hardnekkige roddels over andere relaties besloot Van Brummen in 2005 op te stappen.

Jan Elzinga moest in 2004 opstappen als burgemeester van Drimmelen toen bekend werd dat er drie huurwoningen onderhands verkocht waren aan kinderen van bestuurders. Gemeente Drimmelen en Elzinga stonden dit jaar nog voor de rechter omdat ze van mening verschillen over de afvloeiingsregeling uit 2004.

Peter Moerenhout moest in 2004 aftreden als wethouder van Sociale Zaken van Drimmelen toen bekend werd dat hij ten onrechte ook wachtgeld kreeg. Hij werd wegens valsheid in geschrifte in hoger beroep veroordeeld tot tweehonderdtwintig uur werkstraf en een maand voorwaardelijk. Dat uitgerekend een wethouder van Sociale Zaken de zaak voor 45.000 euro had geflest noemde het Hof 'ergerlijk'.

Jacques Katif werd in 2003 als raadslid in Dordrecht door zijn partij op non-actief gesteld omdat hij een ambtenaar onder druk had gezet over een schadevergoeding bij een geflopt bouwproject, waar hij zelf ook gedupeerde was. Katif werd later uit de fractie gezet.

Burgemeester Ab Meijerman van Veendam moest in 2002 diep door het stof bij de gemeenteraad omdat hij bij zijn sollicitatie niet duidelijk had gemeld dat hij ook een adviesbureau had. Hij mocht blijven.

Wim Scheerder raakte als gedeputeerde in Gelderland in 2001 in een ingewikkelde fraudezaak verstrikt. In ruil voor steekpenningen zouden hij en een ambtenaar vervalste brieven hebben opgesteld. Commissaris van de koningin Jan Kamminga (zie daar) dwong hem op te stappen. Scheerder kreeg in hoger beroep in 2006 een taakstraf van honderdtwintig uur en een voorwaardelijke gevangenisstraf van drie maanden opgelegd.

Bram Peper trad in 2000 af als minister van Binnenlandse Zaken omdat hij achtervolgd werd door een declaratieschandaal uit zijn periode als burgemeester van Rotterdam. Hij voerde een jarenlange juridische strijd om zijn naam te zuiveren. Peper betaalde uiteindelijk 7480 gulden terug.

Peter van den Baar kwam in 1999 in opspraak als burgemeester van Goirle bij een aanbestedingskwestie waarin een aannemer bevoordeeld zou zijn. Volgens een onderzoek had hij 'laakbaar' gehandeld. Van den Baar werd in 2011 veroordeeld tot een werkstraf van honderd uur en een geldboete van dertigduizend euro omdat hij door valsheid in geschrifte een relatie had bevoordeeld. Hij trad om die reden af als commissaris bij Laurentius, een door fraudeschandalen geteisterde corporatie.

Arie de Jong moest puur vanwege zijn onhebbelijke omgangsvormen aftreden. Hem viel als gedeputeerde in Zuid-Holland in de Ceteco-zaak niets te verwijten, maar hij weigerde twee keer om op verzoek van de oppositie terug te komen van vakantie. Toen hij journalisten verweet dat zij beter hadden moeten opletten, werd zijn positie in 1999 onhoudbaar.

Hamid Houda trad in 1997 af als Kamerlid na herhaaldelijke publiciteit over belastingontduiking en andere misstanden in zijn textielbedrijf.

Evan Rozenblad bleek te hebben gelogen op zijn cv en kon in 1996 direct opstappen als Kamerlid.

Oud-burgemeester van Brunssum Louw Hoogland werd in 1996 veroordeeld tot drie maanden voorwaardelijk en 25.000 gulden boete wegens corruptie en verboden wapenbezit.

In 1994 moest Henk Riem aftreden als burgemeester van Brunssum toen justitie een grote fraudezaak tegen hem en een aantal andere bestuurders begon. Riem zou zich hebben laten omkopen door een grindfabrikant. Uiteindelijk kreeg hij alleen een boete voor een vervalste factuur, een veroordeling wegens valsheid in geschrifte dus.

Al na tien dagen moest Roel in 't Veld in 1993 aftreden als staatssecretaris van Onderwijs omdat er ophef ontstond over zijn inkomsten als 'bijklussende hoogleraar'.

Harry van den Bergh moest in 1987 opstappen als Kamerlid toen hij beschuldigd werd van handel met voorkennis in aandelen Fokker. Hij bleef actief in die hoek en lobbyde de afgelopen jaren binnen de PvdA actief voor de JSF.

Arnoud van Doorn werd in 2012 uit de Haagse gemeenteraadsfractie van de PVV gezet omdat hij geld uit de kas voor privédoelen had gebruikt. Begin dit jaar werd hij opgepakt omdat hij geheime stukken naar het AD had gelekt. De politie verdenkt hem bovendien van het verkopen van drugs aan minderjarigen en trof een vuurwapen aan bij een huiszoeking.

Cor Bosman werd in 2012 uit de Limburgse Statenfractie van de PVV gezet omdat hij PvdA-Statenlid Selçuk Öztürk een 'uitgekotst stuk halalvlees' had genoemd in een interne mail.

Europarlementariër Daniël van der Stoep trad in 2011 af nadat hij onder invloed een aanrijding had veroorzaakt.

In 2011 haalde de PVV Martijn Hurks als kandidaat-Statenlid voor Flevoland van de lijst omdat hij in het verleden gearresteerd is voor het waarschuwen van automobilisten voor een controle.

Carlo de Bruin werd in 2011 afgevoerd als kandidaat-Statenlid in Noord-Holland omdat hij twee keer gepakt bleek te zijn wegens dronken rijden.

Tegelijk met Carlo de Bruin verdween ook Oege Bakker van de lijst in Noord-Holland omdat hij dronken een televisie-interview had gegeven.

Van alle PVV'ers die kort na elkaar in 2010 in opspraak kwamen, veroorzaakte Eric Lucassen verreweg de grootste rel. Hij bleek zijn eigen buurt in Haarlem geterroriseerd te hebben ('brievenbuspisser') en als wachtmeester in dienst veroordeeld te zijn wegens ontucht met een ondergeschikte. Lucassen had dit niet gemeld bij zijn sollicitatie. Na flinke ophef in de Kamer meldde Geert Wilders dat Lucassen in de fractie mocht blijven, maar dat hij voor straf zijn woordvoerderschap over defensie en wijken moest neerleggen. In 2012 werd hij door Wilders geloosd.

Richard de Mos kwam in 2010 in opspraak toen bleek dat hij had gelogen over zijn cv: hij was geen schooldirecteur geweest. Wilders legde zich neer bij deze leugen, maar loosde De Mos in 2012, net als de andere PVV'ers met een vlekje.

James Sharpe trad in 2010 af als Kamerlid toen bekend werd dat een bedrijf waarvan hij directeur was in Hongarije beboet was voor het misleiden van consumenten. Bovendien doken er verhalen op dat hij zich in het verleden als atleet schuldig had gemaakt aan mishandeling.

Kamerlid Jhim van Bemmel kwam in 2010 in opspraak toen bekend werd dat hij in 2006 veroordeeld was tot een boete van vijfhonderd euro wegens valsheid in geschrifte. Hij had dit niet gemeld bij zijn sollicitatie. Wilders schorste hem voor zes weken en ontnam hem zijn woordvoerderschap financiën. Van Bemmel werd in 2012 van de lijst afgevoerd.

Kamerlid Marcial Hernandez kwam in 2010 uitgebreid in het nieuws toen hij een ambtenaar een klap gaf en een kopstoot. Hernandez ontkende dat laatste, maar betaalde wel een schikking van vijfhonderd euro. Wilders ondernam niets.

Kamerlid Dion Graus wordt al jaren achtervolgd door zakelijke conflicten, onbetaalde rekeningen en beschuldigingen van vrouwenmishandeling. De aantijgingen van vroegere zakenpartners heeft hij grotendeels weten te weerleggen, maar zijn verdediging tegen de beschuldiging van vrouwenmishandeling is minder overtuigend. In 2002 en 2003 zou Graus zijn toenmalige vrouw zwaar mishandeld hebben, onder andere door haar keel dicht te knijpen. Het OM seponeerde destijds en daarmee leek de kous af. In 2011 onthulde Brandpunt een ambtsbericht waaruit bleek dat het OM al in 2007 had geconcludeerd dat er wél voldoende bewijs was en dat Graus in 2003 ten onrechte niet was vervolgd. Wilders bleef achter Graus staan.

Hero Brinkman kwam als Kamerlid diverse malen in opspraak. In 2009 gaf hij toe een drankprobleem te hebben nadat hij een barman in Nieuwspoort had bedreigd. In 2010 bleek dat hij als agent in 2001 een alcoholcontrole had ontweken, waarvoor hij een schikking van tweehonderd euro had betaald. Eveneens in 2010 bedreigde hij een buurman met een bijl, waarvoor hij in 2012 werd veroordeeld.

Mellony van Hemert trok zich in 2010 terug als kandidaat-Kamerlid toen bleek dat ze op haar cv ten onrechte had vermeld dat ze gepromoveerd was op kindermishandeling.

Gidi Markuszower trok zich in 2010 terug als kandidaat-Kamerlid toen bekend werd dat de AIVD hem zag als een 'risico voor de integriteit van Nederland' wegens zijn nauwe banden met buitenlandse inlichtingendiensten (de Mossad). Bovendien was hij eerder gepakt wegens het dragen van een vuurwapen.

Jan Dijkgraaf stapte begin 2012 om persoonlijke redenen op als raadslid in Emmen. Kort daarop deed de Nederlandse vereniging van raadsleden aangifte van fraude omdat Dijkgraaf als penningmeester substantiële bedragen naar zijn privérekening zou hebben overgeboekt.

Het Rotterdamse gemeenteraadslid Judith Bokhove kwam in 2012 onder vuur te liggen omdat ze als directeur van energiebedrijf Greenchoice mogelijk een belangenconflict met de gemeente had. Onderzoek pleitte haar daarvan vrij, maar concludeerde wel dat zij haar functie te laat had gemeld.

Kamerlid Mariko Peters kwam in 2011 in opspraak omdat zij als diplomaat in Afghanistan haar partner bevoordeeld zou hebben met subsidies. Onderzoek van het ministerie van Buitenlandse Zaken pleitte haar vrij van die beschuldiging, maar maakte wel duidelijk dat ze de interne gedragscode had overtreden door haar relatie niet te melden.

Wim de Gelder trad in 2010 af als burgemeester van Alphen aan den Rijn omdat de bestuurlijke verhoudingen verziekt waren. Op de achtergrond speelde een flinke lokale rel over de onthulling dat diverse ambtenaren en bestuurders goedkoop antikraak mochten wonen.

Harry Borghouts trad als commissaris van de koningin in Noord-Holland niet af na felle kritiek op zijn rol in de IJslandse Landsbanki-affaire. Hij sneuvelde uiteindelijk in 2009 omdat hij de declaraties van Ton Hooijmaijers goedkeurde, zonder deugdelijke onderbouwing. Borghouts trad niet op tegen de dubieuze praktijken van deze gedeputeerde. Volgens het onderzoeksrapport van de Commissie Operatie Schoon Schip was Borghouts zelf goed bevriend met een projectontwikkelaar en daardoor niet in een positie om Hooijmaijers te corrigeren.

Kamerlid Wijnand Duyvendak onthulde in 2008 in een autobiografisch boek dat hij in 1985 als actievoerder betrokken was bij een inbraak in het ministerie van Economische Zaken. Kort daarop werd ook bekend dat hij als redacteur van actieblad Bluf medeverantwoordelijk was geweest voor het bedreigen van ambtenaren. Duyvendaks positie als Kamerlid was onhoudbaar geworden en hij trad af.

Oud-raadslid, -wethouder en -partijvoorzitter Herman Meijer liep in 2007 een zetel in de Eerste Kamer mis doordat een partijgenoot een ongeldige stem had uitgebracht in de Provinciale Staten in Noord-Holland. Meijer is al jaren omstreden omdat hij in het verleden heeft gepleit voor het opheffen van leeftijdsgrenzen voor seks met minderjarigen, hoewel hij daar nu anders over denkt.

Burgemeester Helma Ton van Blaricum werd in 2006 bij een verkeerscontrole betrapt toen ze aangeschoten op weg was naar een raadsvergadering.

Over senator Sam Pormes deden in de Molukse gemeenschap al jaren geruchten de ronde dat hij connecties zou hebben met de treinkapers van De Punt en dat hij in de jaren zeventig een militaire training zou hebben gevolgd in een Palestijns terroristenkamp. In 2005 werd hij uit de Eerste Kamerfractie gezet en geroyeerd als lid van GroenLinks. Pormes ontkende de aantijgingen, vocht terug en mocht weer terug in de fractie. In 2006 stapte hij op.

Paul Rosenmöller kwam in 2004 in opspraak toen bleek dat hij volgens de regels een te hoge vergoeding voor advieswerk had ontvangen. Een jaar later was het weer raak, toen hij als voorzitter van de commissie Participatie van Vrouwen uit Etnische Minderheidsgroepen riant betaald werd. In beide gevallen stortte hij een deel terug.

Tweede Kamerlid Tara Singh Varma vertelde iedereen dat ze terminaal ziek was. In 2001 bleek de ziekte één grote leugen te zijn. Ze trad af.

Gonny van Oudenallen kwam in 2005 met haar fractie Mokum Mobiel in opspraak omdat zij fractiesubsidies had aangewend voor haar eigen bedrijf. Vanwege deze rel wilde de LPF-fractie haar in 2006 niet hebben en kwam zij in de Tweede Kamer als eenmansfractie.

John Leunisse en Arjan van Baggum veroorzaakten als Statenleden in Brabant twee keer een rel. In 2006 moesten ze na accountantsonderzoek bijna veertienduizend euro aan ten onrechte gedeclareerde horecaonkosten terugbetalen. In 2003 hadden ze al eens voor tienduizend euro verspijkerd aan een werkkamer in hun eigen huis.

Philomena Bijlhout trad in 2002 enkele uren na haar benoeming al weer af als staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Ze had gelogen over haar deelname aan de Surinaamse militie ten tijde van de Decembermoorden in 1982.

Tweede Kamerlid Ton Alblas gaf in 2002 een fotograaf van Het Parool een vuistslag op zijn kaak. Alblas bood zijn excuses aan.

Leon Geurts trok zich in 2002 twee dagen na de verkiezingen terug als kandidaat-Kamerlid omdat hij gelogen had dat hij al doctorandus was, terwijl hij nog studeerde.

Martin Kievits werd in 2002 afgevoerd als kandidaat-Kamerlid omdat hij als hoofdinspecteur bij de politie geschorst was wegens vermeende seksuele intimidatie.

Jan den Uil trad in 2012 af als wethouder in Lansingerland nadat er discussie was ontstaan over een mogelijke belangenverstrengeling omdat hij ook eigenaar van een architectenbureau is.

Albert Kok trad in 2012 af als wethouder van Oldebroek omdat hij op zijn werk naar internetporno had gekeken.

Demissionair minister Tineke Huizinga kwam in 2010 onder vuur te liggen omdat zij zich in een privévliegtuig van haar vakantiebestemming naar Den Haag had laten vliegen om een vergadering bij te wonen. Ze was zich van geen kwaad bewust, maar besloot toch om de twaalfduizend euro kostende vlucht zelf te betalen.

Stoffer Jan Haan stapte in 2009 op als wethouder van Bedum nadat de arbeidsinspectie voor de derde keer illegalen aantrof op zijn boerderij.

Jan Bezemer trad in 2007 af als fractievoorzitter van de Provinciale Staten in Noord-Holland omdat hij geld had geleend uit de fractiekas.

Burgemeester Dirk Schutte van Urk speelde in 2004 vertrouwelijke informatie over een fraudeonderzoek van het OM door naar de lokale visafslag, waar hij voorzitter van was. Hij kreeg een boete van vijfhonderd euro. Van de gemeenteraad mocht hij blijven, maar hij hield de eer aan zichzelf.

Gerard Schotanus stapte in 2013 op als fractievoorzitter in Barneveld toen bekend werd dat hij een buitenechtelijke relatie had. Hij werd gelijktijdig ontslagen op de Barneveldse school waar hij locatiemanager was.

In 2010 deed raadslid Gerrit van Lagen als raadslid in Putten een bod op een perceel grond van de gemeente. De verkoop werd teruggedraaid toen bleek dat Van Lagen voorkennis had over de verkoopprijs. In 2011 trad hij af.

Het Urker gemeenteraadslid Jan Koffeman werd in 2007 tot zestig uur taakstraf en een boete van 25.000 euro veroordeeld wegens zijn betrokkenheid bij fraude met visquota. Hij werd uit de partij gezet en ging onder de naam Hart voor Urk zelfstandig door.

Frans Tollenaar trad in 2006 af als wethouder van Borsele nadat hij dronken tegen een paaltje was gereden.

Over wethouder van Westvoorne Ies Klok gingen geruchten dat zijn partner belangen had bij het kiezen van een locatie voor strandhuisjes. Ze bleken ongegrond. Toch trad Klok in 2012 af.

Kamerlid Magda Berndsen kwam in opspraak omdat zij als korpschef in Friesland te hoge vergoedingen had ontvangen. In 2011 bleek dat ze twintig mille moest terugbetalen.

Marcèl van Dalen stapte in 2010 op als wethouder in Blaricum omdat hij had verzwegen dat er een aangifte wegens smaad tegen hem was ingediend voordat hij wethouder werd.

Oud-Kamerlid Krista van Velzen kwam in 2010 in opspraak toen bleek dat ze wachtgeld ontving terwijl ze een fietstocht rond de wereld maakte, in plaats van te solliciteren. De uitkering werd stopgezet.

Pierre Diederen stapte in 2008 uit de SP-fractie in de Provinciale Staten van Limburg nadat gebleken was dat hij maandenlang honderden mails van het CDA had gelezen. Die waren per ongeluk in zijn mailbox beland, maar Diederen had dat niet gemeld.

In 2004 stapte Ali Lazrak uit de SP-fractie in de Tweede Kamer na een conflict met Jan Marijnissen. Hij ging verder als eenmansfractie. Lazrak verscheen zelden in de Kamer en stelde nooit vragen. Hij kwam in opspraak toen bleek dat hij ten onrechte geld gedeclareerd had voor een wetenschappelijk bureau.

Henk Krol kwam in 2013 in opspraak omdat hij zijn zakelijke belangen niet duidelijk gescheiden had van de belangen van zijn partij 50Plus. Bovendien waren zijn functies niet correct geregistreerd. Krol is daarnaast veroordeeld tot een boete van 750 euro voor het hacken van patiëntendossiers.

Jan Hoen (Christelijke Volkspartij, ex-CDA) kwam in 2012 in opspraak omdat hij als raadslid in Maastricht ook adviseur was bij kerstevenement Winterland, waarover hij als politicus het woord voerde. Uit onderzoek bleek dat hij de gedragscode van de gemeenteraad had geschonden. Alle andere partijen veroordeelden zijn gedrag, maar Hoen bleef zitten. In de woorden van raadslid Alex Meij (VVD): 'Ik sta hier met plaatsvervangende schaamte, omdat de politiek opnieuw wordt geschaad.'

Dick Klokgieters moest in 2012 voor de rechter verschijnen omdat hij gefraudeerd zou hebben als directeur van een ICT-bedrijf. Klokgieters kwam in 2008 voor de SP in de raad van Roermond, maar stapte na een conflict over naar de Partij voor Eenheid.

Ad Wijnen (Hoeven 2000) kreeg in 2012 als raadslid in Halderberge het verwijt dat hij zich met een privéconflict bemoeide. Na onderzoek concludeerde het Bureau Integriteit Nederlandse Gemeenten: 'De wijze van opereren van de heer Wijnen biedt inherente risico's tot het optreden van belangenverstrengeling.' Wijnen bleef zitten, hoewel oud-waarnemend burgemeester Peter Neeb hem ervan beschuldigde te hebben gelogen. In 2013 zegde het CDA vanwege deze kwestie het vertrouwen in Wijnen op, waarna Hoeven 2000 zich terugtrok uit de coalitie.

Alfons van Raak (GBSV) trad in 2012 af als wethouder in Alphen-Chaam wegens een illegale aanbouw aan zijn woning.

Frank de Ruijter (Gemeentebelangen) trad in 2012 af als wethouder in Zeevang omdat er huizen gebouwd zouden gaan worden op grond die van hem was.

Martijn Pijnenbrug (Dorpsvisie) trad in 2011 af als raadslid in Oirschot omdat de indruk was ontstaan dat hij met voorkennis een bouwaanvraag had ingediend.

De gemeente Emmen vorderde in 2011 elfduizend euro aan raadsvergoedingen terug van het voormalige raadslid Hans van Rossem (Leefbaar Emmen) omdat hij niet kon verantwoorden waarom hij die gedeclareerd had. Na zijn overlijden in 2013 is de claim stopgezet. Van Rossem werd in 2008 voor een vergelijkbare zaak veroordeeld.

De provincie Utrecht vorderde in 2011 93.000 euro terug van Tinus Snyders (Mooi Utrecht) omdat hij het fractiegeld in strijd met de regels gebruikt zou hebben.

Jan van Dalen moest in 2011 opstappen als raadslid in Westerveld omdat hij verzwegen had dat hij betaald werk deed voor het Archeologisch Centrum in Diever, dat ook geld kreeg van de gemeente.

Jasper van Vechel (De Gewone Man) trad in 2011 af als raadslid in Oirschot omdat hij zijn leegstaande huis aan illegale vreemdelingen had verhuurd.

Jos Tijdhof kwam in 2010 als fractievoorzitter van Burgerforum in Losser in opspraak omdat hij zijn positie had misbruikt om een stuk grond naast het toekomstige Kulturhus gratis te verkrijgen. Hij trad af als voorzitter, maar bleef in de raad zitten.

Lenneke van der Meer (Gemeentebelangen) was tot 2010 wethouder in de gemeente Rozenburg en stapte kort daarna over naar een adviesbureau, dat ook voor die gemeente werkte. Na een integriteitsonderzoek volgde aangifte, maar het OM liet in 2011 weten dat de zaak geen prioriteit had en dat de rijksrecherche te weinig capaciteit heeft.

Na onderzoek concludeerde het Bureau Integriteit Nederlandse Gemeenten in 2009 dat raadslid Jan Wiesenekker (Rhenens Belang) in Rhenen 'niet integer' en 'intimiderend' heeft gehandeld. Zo wijzigde hij e-mails. Hij stapte op en de gemeente liet beslag leggen op zijn bedrijfspanden vanwege een conflict over te hoge declaraties.

René Verheggen (Weert Lokaal) moest in 2009 opstappen toen uit een onderzoek bleek dat hij niet integer gehandeld had door betaald advies te geven aan een projectontwikkelaar die ook in Weert bouwde.

Ton Verachtert (Samen Sterk Maasdriel) kwam in 2009 als wethouder van Maasdriel zwaar onder vuur te liggen omdat hij meebesliste over een opknapbeurt van een bedrijventerrein terwijl hij zelf betrokken was bij een van de daar gevestigde bedrijven. Volgens een onderzoek had hij niet onafhankelijk gehandeld. Verachtert kwam niet terug als wethouder.

Jo Verheesen (Samenwerking) stapte in 2009 op als wethouder van Echt-Susteren toen in de zogenaamde Sinterklaas-affaire bleek dat een groot deel van de gemeentelijke subsidies bij door CDA'ers bestuurde verenigingen terechtkwamen. Er volgden typisch Limburgse verwikkelingen, waarna hij net als zijn collega-wethouder Pustjens in 2010 een enorme verkiezingsoverwinning behaalde. Hij keerde niet terug als wethouder.

Na een opstootje na de kerstborrel stapte wethouder Jan Coenen (Leefbaar Uden) in 2007 op.

Ton Linssen (Lijst Linssen) kwam in 2007 als wethouder van Bergen op Zoom in opspraak toen een medewerkster van een disco een bandopname onthulde waarop te horen was hoe Linssen haar adviseerde hoe ze vlaggen aan de gemeente kon verkopen en hoe ze een disco kon beginnen in een pand waarvan Linssen eigenaar was. Uit onderzoek bleek belangenverstrengeling, maar Linssen mocht blijven zitten.

Gert Velthorst (Protestants Christelijke Groepering) trad in 2007 af als wethouder van Buren nadat bekend was geworden dat hij een buitenechtelijke verhouding had met een ambtenaar.

Henk Reurink (Algemeen Belang) moest in 2007 aftreden als raadslid in Elburg omdat hij handtekeningen had vervalst voor zijn kandidatuur voor de waterschapsverkiezingen.

Gijs van Eeuwijk (Samen Sterk Maasdriel) trad in 2006 af als wethouder omdat hij een lijst met kopers van een woningbouwproject aan een partijgenoot had gegeven.

Gemeentebelangen Vught royeerde in 2006 gemeenteraadslid Tom van Erp omdat hij burgemeester Jan de Groot beledigd had. Zijn carrière in Vught was al een grote aaneenschakeling van conflicten, met als dieptepunt een mail die hij in 2003 als voorzitter van een stichting aan alle raadsleden verstuurde, met daarin de mededeling dat hij de begroting had opgeschroefd om meer subsidie te krijgen.

Gijs Broeders (Combinatie Algemeen Belang) trad in 2006 af als wethouder van Drimmelen omdat hij geprobeerd zou hebben voor anderen een lading stenen te regelen.

John Stubenitsky (Leefbaar Breda) kwam in 2005 in opspraak omdat hij 2175 euro had geleend van de fractievergoeding van zijn partij. Hij betaalde meteen terug en mocht blijven.

Vincent Poorter (Leefbaar Rechtvaardig Zaanstad) werd in 2005 veroordeeld tot het terugbetalen van zijn raadsvergoeding aan Zaanstad. Daar moest hij aftreden als raadslid omdat hij in Bergen woonde. Hij werd al eerder veroordeeld tot een voorwaardelijke celstraf voor aanranding.

Ad Pastoor (Leefbaar Eindhoven) trad in 2005 af als wethouder omdat hij bouwbedrijven had bevoordeeld. De politie moest hem later dat jaar verwijderen van de ledenvergadering van Leefbaar Eindhoven.

Ruud van Dijk (Valkenswaardse Belangen) moest in 2005 aftreden als wethouder nadat hij beschuldigd was van corruptie. Justitie kon daarvoor geen bewijzen vinden en seponeerde de aanklacht.

Theo van Mook (Dorpen en Duurzaamheid) kwam als raadslid van Lith in 2004 in opspraak omdat hij twee percelen grond had gekocht die de gemeente ook wilde kopen. De andere partijen in de raad vonden dat voorkennis en eisten zijn vertrek, maar Van Mook bleef zitten.

Jos Mennen (Algemeen Belang) trad in 2004 af als wethouder van Asten omdat er ophef was ontstaan over de slechte omstandigheden op de minicamping die hij exploiteerde.

Wim van Laarhoven (Gemeentebelangen) moest in 2004 aftreden als wethouder van Vught toen bleek dat hij, zonder dat de rest van het college dat wist, commissaris was geworden bij de BV Van Laarhoven Holding.

In 2004 trad Jilles Hemmes (Gemeente Belangen Schiedam) af. Om te voorkomen dat zijn raadsvergoeding op zijn vut zou worden gekort, had hij acht maanden vergoedingen op rekening van de partij laten storten, waarna ze na zijn vijfenzestigste op zijn rekening werden overgemaakt. Commentaar van partijgenoot Henk Groenewegen: 'Heel het land hangt aan elkaar van corruptie en dan moet hij weg vanwege die paar maanden…'

Wethouder Theo Schoenmakers (Leefbaar Schiedam) versleet in een jaar tijd maar liefst zes computers, die allemaal waren vastgelopen op virussen. Bij een onderzoek trof Deloitte in 2003 porno op zijn pc aan. Hij moest aftreden als wethouder. Schoenmakers was al eerder uit de CDA-fractie gezet na een incident met drank.

Bij het onderzoek in 2003 ontdekte Deloitte ook porno op de computer van wethouder Henk Jan Habermehl van Schiedam (Gemeente Belangen Schiedam).

Toon Roosenboom (Leefbaarheid) zou als wethouder van Halsteren steekpenningen hebben aangenomen. Hij werd daarvoor in 2003 veroordeeld tot tienduizend euro boete en drie maanden voorwaardelijk. Roosenboom vocht die veroordeling aan, maar overleed voordat het hof uitspraak kon doen.

Emmy Koning (Gemeentebelangen) trad in 2003 af als wethouder van Delfzijl nadat een bizarre deal met haar partijgenoot Adriaan Bruininck uitlekte. Zij mocht na de verkiezingen wethouder worden, op voorwaarde dat ze Bruininck - die zelf een uitkering had - elke maand driehonderd euro zou betalen.

Fractievoorzitter Joop Goudeleeuw (Gemeente Belangen Schiedam) werd in 2003 door de politierechter veroordeeld tot een voorwaardelijke straf wegens het bedreigen van zijn buurman, onder andere het 'maken van stekende bewegingen' met een schroevendraaier. Hij bleek al eerder veroordeeld voor het dreigen met een zwaard. Hij stapte in 2004 uit de fractie.