'Clearstream' is een van de drie vennootschappen waarlangs vandaag de dag alle internationale transacties van geld en goederen lopen. Die drie vennootschappen zijn eigendom van de grote internationale banken. Het gaat om de twee internationale clearing-huizen 'Clearstream' in Luxemburg en 'Euroclear' in Brussel en 'Swift', een bedrijf met zetel in Brussel dat voorziet in een internationaal communicatienetwerk voor financiële instellingen.

Een klokkenluider, Ernest Backes, was een hooggeplaatst staflid van 'Clearstream' (de voormalige nummer drie). Clearstream is een bedrijf dat als taak heeft fondsen en waarden wereldwijd te transporteren. Het bedrijf behandelt per jaar meer dan 100 miljoen transacties, beheert duizenden rekeningen in meer dan honderd landen waarvan de helft in 'off-shore'-achtige omgeving. Vanuit Luxemburg passeert door de computers van het bedrijf dagelijks meer dan 100 miljard euro. De meeste aandeelhouders van Clearstream zijn ook aandeelhouder van Euroclear. De organisaties hebben vele bestuurders gemeenschappelijk. Dit is het hart van de internationale geldwereld.

Lijsten met bankrekeningen, afkomstig van Backes, leverden het bewijs van een parallelle wereld van verborgen rekeningen op naam van multinationals en goed bekend staande instellingen. Hierin komt o.a. medeplichtigheid van banken in offshore belastingsparadijzen naar boven. Vertakkingen met bestaande affaires in de VS, Frankrijk, Engeland en het Midden-Oosten werden zichtbaar; witwascircuits, drugsdollars, afpersgeld enz. Volgens Backes betaalden de Amerikanen langs dit circuit het regime in Iran voor het vertragen van de vrijlating van Amerikaanse gijzelaars. Carter verloor in 1980 de Amerikaanse presidentsverkiezingen van Reagan, mede omdat hij de Amerikaanse gijzelaars in Iran niet op tijd vrij kon krijgen.

Ondanks eerdere onthullingen in 2001 (het boek "Révélation$") en 2002 (het boek "La Boîte Noire") hebben de betrokken bankiers niets gedaan. Ook heeft de justitie in Luxemburg en de politiek hun verantwoordelijkheid niet genomen. Toenmalig eurocommissaris Frits Bolkestein heeft een verzoek om Europees onderzoek afgewezen. De Luxemburgse gerechtelijke autoriteiten waren volgens hem best in staat deze 'interne Luxemburgse aangelegenheid' op te lossen.

Onderzoeken binnen het Franse en Belgische parlement over het witwassen leverden onvoldoende resultaat. Ondertussen werd Clearstream overgenomen en is sinds eind 1999 het gezamenlijke eigendom (50/50) van Cedel International (dat 93 aandelenbanken groepeert) en Deutsche Börse Clearing, het clearing-huis van de Duitse binnenlandse markt.

Magistraten bevestigen borg te staan voor de onthullingen en bevestigen dat "alle operaties gedurende jaren geregistreerd en bewaard worden op microfiches of optische schijven. Euroclear, Clearstream, Swift zijn de transporteurs en leveranciers van geld en de tegenwaarde van goederen en diensten. Zij hebben tevens de functie van 'notaris' bij deze operaties. De conclusie dringt zich op: het feitelijke quasi-monopolie van de clearinghuizen en de traceerbaarheid van kapitaalstromen maken controle mogelijk.

De politieke wil lijkt echter niet aanwezig, zelfs niet na 11 september 2001. Toen was er ineens de drang om belastingsparadijzen aan te pakken en de strijd aan te binden tegen witwasnetwerken. De zogenaamde financiële oorlog tegen de aanhangers van Al-Queda. Symbolisch werden bepaalde rekeningen geblokkeerd (in Londen, New York, Frankfurt). In de archieven van Clearstream zijn echter de namen te vinden van banken of maatschappijen die toebehoren aan het Bin Laden netwerk, ook hier weer onder de niet-gepubliceerde rekeningen. Onduidelijk is waarom deze mogelijkheden niet aangegrepen worden.

Inmiddels heeft het Luxemburgse gerecht besloten dat er geen reden is tot gerechtelijke stappen. Waarmee de zaak dus in de doofpot zou verdwijnen. Paul van Buitenen wil dat de Europese commissie zich alsnog met deze zaak gaat bemoeien. Het wordt tijd voor klare wijn bij Clearstream.