Het is totaal onduidelijk waarom: de heer Ernst maar niet in staat is het verschil te zien tussen de twee heren de Boer en Boer. Ik ken beide heren en ik ben ervan overtuigd dat deze twee mannen zoveel in
uiterlijke kenmerken verschillen dat verwarring echt niet mogelijk is. Wat hebben deze twee mannen dan overeenkomstig? Juist hun naam. De ene heet meneer de Boer en de andere meneer Boer,
Beide mannen waren ten tijde van de ramp lid van de Regionale Vrijwillige Hulpverlening (de R.V.H.V. ) en misschien is dit het wat zo verwarrend is voor de heer Ernst. Dat de heer Ernst het nog steeds niet begrijpt blijkt uit de zeer slimme vraag van de heer Meijer van de parlementaire enquêtecommissie aan de heer Ernst om te reageren op de uitspraken van de heren Vervoort en de Boer (let we 'de') dit is
dus niet Carel Boer, de man met de kapotte voeten.
De heer Ernst reageerde hierop door te stellen dat hij deze naam nimmer meer in zijn mond zou nemen uit angst voor claims (?!)
Hoe vaak is deze uitdrukking niet gevallen. Begrijpen doe ik het niet: Als Carel Boer voor de pers zegt dat hij zich ongerust maakt over het uranium waarvan op dat moment bekend is dat het grootste deal zoek is en een ander deel wel geoxideerd is, terwijl er inmiddels ook brokstukjes gevonden zijn waardoor bleek dat het in elk geval niet zo intact was als we in eerste instantie maar moesten geloven, dan is hij een oproerkraaier. Als Carel Boer spreekt over de zorgen die hij heeft met betrekking tot de nog
onbekende lading, het verdwenen uranium, het beschadigde uranium (brokstukken en gecorrodeerde staven), zijn kapotte voeten, en slechte longen alsmede de risico's die mogelijk ook zijn collega's gelopen hebben dan is dat vuilspuiterij. (zie de toespraak van de heer Ernst voor de stadsdeelraad en de AT5 uitzending hierover.)
Toch zegt de heer Ernst in feite op 12 februari precies hetzelfde voor de parlementaire enquêtecommissie namelijk: "Ik ben me rot geschrokken toen ik van de week op televisie dat stuk gesmolten (?) uranium zag." Of denkt de heer Ernst dat een uitspraak van Carel Boer als lid van de vrijwillige brandweer in een weekblad voor meer onrust en ongerustheid in zijn korps zorgt dan de officiële uitspraak van hemzelf als Hoofdcommandant van de Brandweer van de hoofdstad van Nederland onder ede ten overstaan van alle camera's en rechtstreeks uitgezonden op de televisie, alsmede herhaald in de diverse journaals op Nederland 1, 2 en 3, RTL, AT5 etc.?
Het enige wat nog meer tussen de oren van de heer Ernst zijn oren zit behalve het rampenplan is het plan van nazorg, en daar is het de afgelopen zes jaar ook gebleven. Van de uitnodiging voor een bijeenkomst in Marcanti waar Ernst over sprak, kan ik alleen maar zeggen dat bij de vrijwillige hulpverleners die ik vandaag (12.2.99) gesproken heb, er niemand is die iets van die bijeenkomst af weet. Ik zou de nazorg als volgt willen omschrijven.
Als je nu echt denkt dat ondanks die berichten in de pers:
- uranium geen kwaad kan,
- de lading (hoewel voor 20% nog onbekend) niet gevaarlijk was omdat de metingen die verricht zijn van zulke hoge kwaliteit waren dat naar eer en geweten gezegd kon worden dat er geen gevaarlijke stoffen waren vrijgekomen.
- het uranium niet verbrand kan zijn (rapport Keveling 8. van ECN): de bedrijfsarts de heer Melissen geen verhoogd ziekteverzuim heeft vastgesteld.
- de GG en GD na diepgaand onderzoek geen gezondheidsklachten kan relateren aan de Bijlmerramp.
- de stadsdeelraad na onderzoek tot de conclusie moest komen dat er geen gevaar voor de volksgezondheid was geweest voor de bewoners.
- ook bij de beroepsbrandweer geen personen bekend waren met aan de vliegramp gerelateerde klachten.
- de heer Ernst (als een vader voor zijn manschappen) meerdere malen mondeling en schriftelijk de verzekering heeft gegeven dat hem geen gezondheidsklachten bekend zijn.
Als je dan nog in de stellige overtuiging verkeerde dat jouw gezondheidsklachten wel gerelateerd konden worden aan de Bijlmerramp dan mocht (!!!!) je een bezoek brengen aan de bedrijfsarts de heer Melissen. Ik zou de mensen die toch naar de heer Melissen geweest, zijn ondanks bovenstaande uitspraken, willen omschrijven als "dapper".
Hoewel niemand die de afgelopen dagen verhoord was, behalve de heer Ernst, zich de oefening met het vrachtvliegtuig op Schiphal in het voorjaar van 1992 nog kon herinneren, hierover dan toch nog enige uitleg.
Oefening Europa 92 (zo heette de oefening) op het Mobil-terrein, was niet met een vrachtvliegtuig, maar een klein vliegtuigje (type als een Chessna) De bedoeling van deze oefening was dat er ook internationale teams hun werkwijze konden laten zien. (Bijv. de Belgen) en dat er van elkaars methoden zou worden geleerd.
Deze oefening was er vooral t.b.v. de bobo's. De hulpverleners konden niet zoals de bedoeling was van elkaar leren, want daarvoor waren ze te ver uit elkaar gezet. Ten behoeve van deze oefening kregen de R.V.H.V-ers een uniform: een blauwe jas met blauwe broek. Dit was voor het eerst dat er nieuwe kleding
verstrekt was, want de overige kleding was gebruikte en gedragen kleding die afgedankt was van de Bescherming Bevolking de B.B.
Gevolg: bij de berging op 4-1O-92 en de week erop zie je twee soorten uniformen van de R.V.H.V.-ers: de blauwe van de mensen die wel naar de oefening Europa 92 gingen en de oude uniformen van de mensen die dat niet mochten/konden. Allemaal met oranje helm.
Op de oefening EUROPA 92 hadden de hulpverleners bijna de gehele dag niets te doen. Pas toen de bobo's kwamen, moesten ze gedurende tien minuten laten zien wat ze konden en dan einde oefening. Er is geen evaluatie geweest voor de hulpverleners. Misschien is dit de reden dat de overige disciplines (politie en ambtenaren) deze oefening zich zo slecht kunnen herinneren ?
Juist voor de hulpverleners zelf zo belangrijk, want juist van fouten leer je.
Oefening Olympisch stadion.
Tankauto rijdt in op tribune van stadion met als gevolg vele gewonden
Geen evaluatie hulpverleners van de R.V.H.V.
Grote rampoefening op Schiphol waarbij een aantal vrijwilligers van de R.V.H.V "Ongerust familielid" mochten spelen in de aankomsthal. (een lid speelde dit zo voortreffelijk dat er een echte ambulance
gealarmeerd werd, omdat men dacht dat hij een echte hartaanval kreeg). Geen evaluatie voor de vrijwilligers (wel een rekening voor de ambulance)
Het geneeskundige peloton had de opdracht de opblaastent neer te zetten (binnen een tijdslimiet) en een aantal vrij licht gewonden te verzorgen. 0ok deze groep had het leerzaam gevonden om later nog eens te
horen hoe ze het ervan af gebracht hadden.
In een nagemaakt ziekenhuis had zich een explosie voorgedaan, giftige gassen waren vrijgekomen en als gevolg hiervan moest het ziekenhuis worden ontruimd. Hierbij was een duidelijke onderbezetting van de geneeskundige pelotons. Reden: Het geneeskundige peloton van het Rode Kruis kon niet komen, omdat er een probleem met de communicatie was (of zoiets). Ergens uit het oosten des lands was een ambulance bereid gevonden om deze oefening te draaien. Als Amsterdams ambulancepersoneel straks zegt dat ze hierbij niet betrokken zijn geweest dan klopt dat dus.
De oefening met de metro bij Diemen. Dit was een calamiteiten oefening die op het laatste moment werd afgeblazen in verband met een drietal calamiteiten. Natuurlijk zijn dit niet alle oefeningen die er zijn geweest, natuurlijk hebben brandweer, ambulances en politiediensten nog vele andere oefeningen gedraaid. Denk maar aan de EUROTOP, waarbij er allerlei belangrijke personen uit de gehele wereld in Amsterdam werden ontvangen. Vooral veel beveiliging. In elk geval verwachtte men geen ernstige aanslagen, want het geneeskundige peloton van de R.V.H.V. heeft aan deze oefening niet meegedaan.
Wat er na afloop van het verhoor met de heer Ernst is blijven hangen is de vraag: Hoe kan het toch dat de heer Ernst de R.L.D., met betrekking tot de gegevens over de vracht namelijk: "niet gevaarlijk", als een betrouwbare informatiebron bleef zien, terwijl diezelfde R.L.D. hem fout heeft voorgelicht met betrekking tot het verarmde uranium?
Een R.V.H.V.-er (op verzoek zonder naam)
Verslag van het verhoor van de heer Ernst voor de Bijlmer-enquête