per fax 0115 617764 en per aangetekende post

Wassenaar, 23 juni 2003

de Deken te Middelburg
Mr. C.F.E.P. Galama
Postbus 25
4530 AA Axel

BETREFT: begrotingsverzoek van Mr. J.J.J. Wilgers d.d. 13 februari 2003

Geachte Deken,

Naar aanleiding van het bovengenoemde onderwerp breng ik een aantal punten onder uw aandacht

1 -- ik neem aan dat hetgeen ik u schrijf doorgegeven wordt aan uw Mr. Leenders van de Raad van Toezicht, zoals dat ook gebeurde met mijn brief aan u d.d. 11 maart 2003

2 -- ik verzoek u al mijn eerdere brieven, maar in het bijzonder die van 11 maart 2003 en 10 april 2003 te beschouwen als geheel herhaald en ingelast. Gemakshalve voeg ik kopie bij van de genoemde twee brieven. Als ik mij tot u richt als Deken, betreft dat natuurlijk ook uw voorgangers Mr. Schute en Mr. Cambier.

3 -- uw brief d.d. 14 mei 2003

3.1 uw schrijven is evident een verregaand onvoldoende antwoord op mijn brief van 11 maart 2003 De maximale redelijke termijn zoals ingevoerd en gehanteerd door de Nationale Ombudsman, te weten 6 weken, is meervoudig verstreken. U gaat gewoon niet in op mijn brief van 11 maart 2003. Zulk ontwijken lijkt mij in strijd met uw plicht als Deken.

3.1 op mijn brief d.d. 10 april 2003 reageert u al helemaal niet. Ook in verband met die brief is redelijke termijn ruimschoots verstreken.

3.2 U spreekt van een declaratie van Mr. Wilgers die door de Raad van Toezicht kan worden vastgesteld. U gaat daarbij soepeltjes maar ten onrechte voorbij aan de kern van de zaak. Waarom zou ik Mr. Wilgers die voor mij ging optreden op basis van de afspraak 'no cure no pay', ook maar een dubbeltje schuldig zijn? Waarom zou het het bewuste lid van de Raad van Discipline zoveel tijd kosten. Het lijkt mij dat luttele momenten gebruik van hersenmaterie voldoende zouden moeten zijn om tot de conclusie te komen dat ik deze valse advocaat Wilgers totaal NIETS schuldig ben. Integendeel.

3.3 U stelt dat u overweegt over Mr. Wilgers klachten in te dienen omdat hij een afspraak 'no cure no pay' maakte en dat volgens u verboden is. Dat laatste klinkt interessant maar het is natuurlijk wel niet alleen tendentieus, maar onjuist: ik heb met Wilgers te goeder trouw de volstrekt legale afspraak 'no cure no pay' gemaakt. Als dat strijdig is aan de gedragsregels van de advocaten is dat een kwestie tussen u en één van uw advocaten, die mij niet ten nadele mag komen. Overigens heeft Wilgers zich op een aantal andere ernstige en fundamentele punten geheel niet gedragen volgens de gedragsregels.

Zo heeft hij zich niet - zoals een advocaat betaamt - laten leiden door het belang van de cliënt. Integendeel: ik moge verwijzen naar zijn u bekende gekonkel tussen Mr. Wilgers en Mr. Van Delden, destijds president van de rechtbank te Den Haag. U draagt ten opzichte van mij verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid ten aanzien van alle punten waar Wilgers over de streep gegaan is en zich niet gedragen heeft als een advocaat betaamt. Voor zover u klachten over Wilgers in wilt dienen: dat valt toe te juichen, maar het zij uw zaak. Bij de haalbaarheid daarvan plaats ik echter vraagtekens omdat de hoofdoorzaak van het 'debacle Wilgers' als valse advocaat de Deken van Middelburg is, zoals u ook wel weet.

Zo schreef ik in mijn fax d.d. 29 augustus 1999 aan u:

"Het gedrag van u en van Wilgers is op vele punten klachtwaardig. Maar wat kan ik verwachten als ik een klacht indien tegen Wilgers en tegen u? Gezien de locatie (Goes/Middelburg) moeten die klachten op tafel komen bij de Raad van Discipline te Den Haag. Gemeten aan eerdere harde ervaring en aan uw kwalijke gedrag kan ik alleen maar verwachten dat u a priori gedekt bent omdat u Mr. Robbers, voorzitter van die Raad van Discipline, al zo'n grote dienst hebt bewezen. En een klacht over Mr. Wilgers?
Gezien de eveneens zo waardevolle in juli/augustus door Mr. Wilgers aan Mr. Van Delden bewezen diensten is het uitermate waarschijnlijk dat Mr. Robbers, rechterhand van Van Delden, ervoor zal zorgen dat ook zo'n klacht geruisloos wordt weggewerkt. U hebt daar toch zelf direct ervaring mee? Mr. Robbers natuurlijk nog meer.

-- In mijn brief d.d. 24 augustus schreef ik u:

"desondanks verzoek ik u hierbij met een beroep op de advocatenwet ten spoedigste een conceptklacht over Mr. Wilgers op te stellen ten behoeve van de Raad van Discipline. U bent geheel op de hoogte van de situatie en de benodigde feitelijke informatie hebt u ook. Gezien uw jarenlange ervaringen neem ik aan dat u terzake beschikt over een zeer ruime mate van professionele expertise."

U gaat hierop niet in, maar begint voorwaarden te stellen voor het geval ik een klacht zou willen neerleggen bij de Raad van Discipline: ik moet u daarom verzoeken en u zult de klacht zelf onderzoeken. Dat zou voor mij in principe een optie kunnen zijn, maar hoe moet ik erop kunnen vertrouwen dat u zo'n klacht neutraal en vlot zou afhandelen? Immers: het staat al vast dat de doorlooptijd van een onderzoek door u minstens 3 à 4 jaar bedraagt." Een concept hebt u niet opgesteld al vroeg ik u dat met een beroep op de advocatenwet. Ook in dit geval hebt u de wet naast u neergelegd.

3.4 U spreekt ietwat meewarig van 'een voor mij negatief vonnis'. Dat lijkt mij toch te krap door de bocht. Wilgers had als advocaat onder uw verantwoordelijkheid zich moeten wenden tot de Raad van Toezicht. In uw brief van 2 februari 2001 adviseerde u hem verdere vertraging te vermijden en onverwijld een begrotingsverzoek in te dienen. Waarom hebt u daaraan geen gevolg gegeven?

Wij leven nu juni 2003 en mijn huidige advocaat (sinds oktober 1999) kan al die tijd niet voor mij optreden omdat Wilgers de dossiers onder zich hield en u dat gedekt heeft al is het tegenwoordig zó dat met het achterhouden van dossiers de grootst mogelijke terughoudendheid betracht moet worden. Een advocaat die voor een cliënt gaat werken op basis van 'no cure no pay', die de cliënt laat barsten en daarna de gemaakte afspraak 'vergeet', ja ontkent en alsnog een dikke declaratie opstelt, is dat niet ronduit een platte oplichter? Valt niet ook dat onder uw verantwoordelijkheden?

Wilgers heeft zich tot de rechtbank gewend met zijn declaratie. Waarom? Natuurlijk zou, als hij in 2001 een begrotingsverzoek had ingediend, de kern van de zaak, te weten de afspraak 'no cure no pay', aan het daglicht gekomen zijn. De rechtbank wijst zijn verzoek af en verklaart zich onbevoegd en stuurt Wilgers alsnog door naar zijn Raad van Toezicht voor een begrotingsverzoek. Waarom zou ik dan de proceskosten moeten dragen? Dat is bizar.

3.5 U stelt de vraag of er tegen het vonnis van 22 januari 2003 hoger beroep is ingesteld?
Ja natuurlijk: Mr. Wilgers werd op 8 mei 2003 gedagvaard.

3.6 U vraagt mij om processtukken. Dat lijkt mij curieus: u staat in een machtsverhouding vis-à-vis uw (valse) advocaat Mr. Wilgers die dus u op uw verzoek alle stukken moet kunnen leveren. Stante pede. Van uw Mr. Leenders heb ik begrepen dat u inmiddels beschikt over het volledige dossier. Dan beschikt u ook over:

• de diverse brieven waarin Dhr. en Mw. Van Heck en Dhr. Van Rooij de afspraak 'no cure no pay' bevestigen, omdat Mr. Wilgers dat rondgebazuind had. U ontving al eerder de schriftelijke verklaringen van Ir Van Heck en van Ing. Van Rooij d.d. 8 januari 2001.
• de d.d. 26 november 2001 onder ede afgelegde verklaringen (eenduidige bevestigingen van de afspraak 'no cure no pay') van Dhr. Van Heck en Dhr van Rooij en mijzelf, evenals het PV van die zitting.
• de brief waarin Mw. van Heck nogmaals de afspraak 'no cure no pay' schriftelijk bevestigt en zich bereid verklaard zulks onder ede te bevestigen. Dat kan beschouwd worden als equivalent aan een getuigenverklaring onder ede afgelegd.
  Ook moet u nog een e-mail bereikt hebben van Ir. Van Rooij.

3.7 Ik meen dat ik ruimschoots bewezen heb dat er sprake was van een afspraak 'no cure no pay' tussen Mr. Wilgers en mij. Dat moest ik bewijzen en dat heb ik bewezen zoals ook de rechtbank Den Haag in het vonnis van 22 januari 2003 bevestigt. Dat de rechter dan plotsklaps zomaar de bewijsopdracht uitbreidt is bizar: dat mag de rechter helemaal niet. Mijn huidige advocaat constateert in zijn brief van 5 maart 2003 aan Wilgers: "Waar opgedragen was aan mijn cliënt te bewijzen (door middel van getuigen) dat op basis van no cure no pay zou worden gewerkt en de Rechtbank vaststelt dat zulks het geval was, kan de Rechtbank niet overwegen dat de cliënt in de bewijsopdracht niet is geslaagd. Waar de discussie niet ging over de mate van cure, heeft de Rechtbank de rechtsfeiten aangevuld, hetgeen de rechter niet is toegestaan."

4 -- brief d.d. 27 mei 2003 van uw Mr. Leenders aan mij.

Eerste gedachtestreepje: mee oneens. In mijn brief d.d. 11 maart 2003 aan u stelde ik:

"voor het geval u zou besluiten het begrotingsverzoek toch met uw Raad van Toezicht in behandeling te nemen, verzoek ik u mij:
• aldus spoedig te berichten
• een wél goed leesbare kopie te doen toekomen van Wilgers' declaratie (niet flets en niet schots en scheef afgedrukt)
• redelijk tijd te laten (bijv. 2 weken) om, indien u dat nog nodig zou vinden, nog verder inhoudelijk te reageren op de details van de zgn. kostenstaat/declaratie van Mr. Wilgers."

Ontvangen heb ik niets: geen normaal leesbare kopie en een reactie evenmin. Kennelijk mag ik geen normale decente en leesbare kopie van Wilgers' onzinnige declaratie ontvangen. Ik herhaal mijn verzoek geheel. Tweede en derde gedachtestreepje: waarom heb ik dan niet eerder kopie ontvangen?

5 -- brief d.d. 23 mei 2003 van Mr. Wilgers aan Mr. Th.G.M.B. Leenders

De brief staat stampvol verdraaiingen; het zou ondoenlijk zijn daar in detail op in te gaan. Daarom betwist ik al wat Mr. Wilgers stelt, voorzover ik daar niet expliciet op in ga. Als u mijn commentaar wilt op enig specifiek punt dan verzoek ik u dat mij te laten weten; ik vroeg dat ook al in mijn brief d.d. 11 maart 2003 aan u, maar reactie is uitgebleven.
Begin van zijn brief van 23 mei jl. Wilgers illustreert nog immer zijn fundamenteel gebrek aan inzicht in minimale sociale conventies. Waar hij steeds een streepje plaats tussen Burhoven en Jaspers, terwijl mijn familienaam Burhoven Jaspers is, suggereert hij ten onrechte dat ik een vrouw ben. Voor vele vrienden heet ik "Burhoven", maar zeker niet voor Wilgers.

ad punt 1. Totale onzin.

Opmerkelijk is dat Mr. Wilgers nu eindelijk schriftelijk expliciet durft te beweren: "Ik betwist te zijn opgetreden op basis van de afspraak 'no cure no pay'." Mijn commentaar in gewoon Nederlands: hij liegt dat hij barst. Ik meen dat ik ruimschoots en formeel voor de rechter heb bewezen dat Wilgers voor mij optrad op basis van 'no cure no pay'. Zie ad punt 3.6 hiervoor. Waar hij dit, ondanks een zeer ruime hoeveelheid keihard bewijs, blijft ontkennen maak ik enkele kanttekeningen:

1 -- als Mr. Wilgers iets beweert, staat het hem vrij daarvoor bewijs te leveren. Hij heeft dat volledig nagelaten zoals ook de rechter in het vonnis van 22 januari 2003 constateert. Ik meen toch dat sinds de Romeinen het principe geldt dat degene die stelt, dient te bewijzen. Mr. Wilgers faalt totaal.
2 -- met Mr. Wilgers is de afspraak 'no cure no pay' gemaakt. Ik vroeg hem dat per brief te bevestigen, maar hij zei mij dat hij in het licht van de gedragsregels der advocaten dat niet kon bevestigen met de woorden 'no cure no pay', maar dat hij dat zou bevestigen met iets andere bewoordingen, te weten dat hij mij geen rekening zou sturen zolang als ik niet solvabel was.

In mijn brief aan u d.d. 26 januari 2001 schreef ik u reeds:
"2 -- Kernpunt: de afspraak "no cure, no pay"

2.1 Waarheid is dat met Mr. Wilgers afgesproken werd: "no cure , no pay". Mr. Wilgers ontkent dat nergens expliciet, maar gaat daaraan 'simpelweg' voorbij met zijn financiële eisen. Hoe nu moet ik mij daartegen kunnen verdedigen?
Toen die afspraak "no cure, no pay" gemaakt werd, had Mr. Wilgers daarmee geen moeite omdat hij zei ervan overtuigd te zijn mijn zaak wel open te kunnen breken, want ook hij vond mijn zaak niet onderdoen voor affaires Lancée, Oltmans e.d.. En dan zou er natuurlijk een omvangrijk bedrag op tafel komen. Ook om hem te betalen. Hij zei mij dat hij als advocaat het risico wel wilde nemen, maar dat hij de formulering "no cure, no pay" als zodanig niet op papier kon zetten, omdat dat formeel nog net niet kon en koos daarom voor de schriftelijke formulering dat hij mij geen rekeningen zou sturen zolang ik niet solvabel zou zijn. Die schriftelijke vastlegging kan hij u natuurlijk onmiddellijk overleggen. Opmerkelijk is dat Mr. Wilgers tot nu toe nergens de afspraak "no cure, no pay" expliciet en eenduidig ontkent; het maakt de indruk dat hij dit vermijdt en door grote hoeveelheden leugenachtige schuimklopperij en het indienen van opgeklopte declaraties de aandacht afleidt.

2.2 waarom stuurt u mij niet een door Mr. Wilgers ondertekende eenduidige verklaring dat "no cure, no pay" NIET afgesproken zou zijn. Wat mij betreft zou hij in die zin onder ede moeten verklaren; dan kan hij in vol bewustzijn meineed plegen. Ik ben volledig bereid hierover onder ede te verklaren, indien nodig." Die brief moet nu in uw bezit zijn omdat u inmiddels beschikt over het gehele dossier.

3 -- inmiddels ben ik, vooral ook als resultaat van het optreden van Mr. Wilgers ca. fl 100.000 meer insolvabel geworden en ben ik fors "in het rood weggezakt". Zelfs alleen al gemeten aan de schriftelijke hiervoorgenoemde formulering van Wilgers, is het een schande dat hij toch aanspraak maakt op een omvangrijke betaling (overigens zó omvangrijk dat de destijdse procureur Mr. Bogaardt schriftelijk daarover zijn verbazing heeft uitgesproken).

4 -- als Wilgers - ten onrechte - beweert dat hij niet optrad op basis van 'no cure no pay', hoe is dan wel opgetreden? Hij rept daarover niet met één enkel woord. Hij heeft mij tijdens zijn betrokkenheid geen enkele (voorlopige) rekening gestuurd en heeft evenmin gewaarschuwd voor de ontwikkeling van de kosten, zoals hij in een 'normaal' geval (niet 'no cure no pay') volgens de gedragsregels had moeten doen. Ook hieruit moge de leugenachtigheid van Wilgers blijken.

ad punt 3.
Wilgers suggereert - ten onrechte - dat nooit om de dossiers is gevraagd. Bij mijn weten heeft mijn advocaat Oomen daar wel om gevraagd (en Wilgers maakte telefonisch meteen ruzie), en bovendien heb ik u als Deken dat - tevergeefs - al jaren geleden verzocht en verder is dit in de procedure voor de rechtbank formeel verzocht. Het onwaarachtige gedraai van Wilgers moge daarmee eens te meer aangetoond zijn.
Wilgers spreekt van een schadedossier waar wellicht had moeten staan schaduwdossier. Dat lijkt mij een Freudiaanse verspreking waaruit moge blijken dat Wilgers onderbewust zeer goed weet hoeveel schade hij heeft aangericht.

ad punt 5.
Wilgers beweert voor mij een geldelijk positief eindresultaat behaald te hebben van fl 100.000. Dit is ronduit bizar, absurd en leugenachtig gegoochel met woorden dat men wellicht op de markt op het Waterlooplein zou verwachten. Voor wat betreft de context, moge ik u verwijzen naar de bijgevoegde kopie van:

• mijn brief d.d. 18 juli 2002 aan de Minister-President, met kopie aan Mr. Balkenende toen formateur. (Bijlage 5 ). Ieder antwoord is uitgebleven.
• mijn brief d.d. 1 juli 2002 aan de Minister van Economische Zaken, mw. Jorritsma-Lebbink. (Bijlage 6). Ieder antwoord is uitgebleven
• artikel d.d. 23 augustus 2003 uit het Katholiek Nieuwsblad: "Mijn ex speelt alleen thuiswedstrijden. (Bijlage 7 )

Ik verzoek u de inhoud van deze bijlagen, die voor zich zal spreken, te beschouwen als geheel herhaald en ingelast. Zie voetnoot 1 voor enige nadere toelichting over het zogenaamde 'voorschot'.

Wilgers is niet in staat gebleken de evident foute drogredeneringen van de rechters aan de kaak te stellen en te doorbreken. Opgeklopte juristerij verandert daaraan niets. Door de rekeningen van advocaten sinds 1986 (ca. fl 400.000) en als gevolg van de fl 100.000 die ik als 'voorschot' aan mijn ex heb moeten betalen ben ik fors "in het rood ben weggezakt".

En dat noemt Wilgers een geldelijk positief eindresultaat!! Minder negatief is nog niet positief. Overigens beweert Wilgers dat hij voor mij een positief eindresultaat van fl 100.000 heeft behaald. Dit is apert onjuist: er is helemaal geen eindresultaat zoals alleen al moge blijken uit de truc van 'voorschot'.

Na 17 jaar is het einde nog niet in zich. terwijl ik voldaan heb aan de huwelijksvoorwaarden. En bij 'no cure no pay' gaat het om het behalen van een geldelijk positief resultaat op de einddatum. Zie mijn opmerkingen over 'no cure no pay'. (bijlage 4 )
In gedachten komen enkele woorden van K. in Het Proces van Kafka: "Ik zeg niet dat het een liederlijke procedure is, maar ik zou u deze kwalificatie ten behoeve van uw zelfkennis willen aanbieden."

ad punt 7.
Dit is bizar en vertekend; de omgekeerde wereld. Het is aantoonbaar Wilgers die deze zaak al jarenlang traineert. Mijn huidige advocaat kan al sinds najaar 1999 niet voor mij optreden omdat hij de dossiers van Wilgers niet krijgt. Ook u als Deken - c.q. uw voorganger - heeft geweigerd de dossiers ter beschikking te stellen tenzij het geëiste bedrag van ca. fl 37.000 onder de Deken gestort zou worden. Ik heb dat geld niet meer. Mede door uw optreden is daarmee de boedelscheiding totaal tot stilstand gekomen. Het verdere juridische wapengekletter van Wilgers is zijn zaak. Misschien wil hij het Verdrag van Rome fundamenteel aanvechten; het zij zo. Kennelijk wil hij weer met wat juristerij verwarring zaaien.

ad punt 11.
Wilgers noemt een artikel in het NJB: ik ken het niet. Ook weet ik niet wat de Dombo- zaak te maken zou hebben met mijn boedelscheiding.

ad punt 11.3
Sic. Wilgers stelt dat het dossier qua omvang en complexiteit tot de verbeelding spreekt. De slager moge zijn eigen worst keuren en aanprijzen, maar ik constateer dat Wilgers niet in staat is gebleken de meest elementaire en simpele zaken te doorbreken. De omvang van door een charlatan geproduceerd papier moge eerder een testimonium paupertatis genoemd worden; die illustreert met het volume aan papier zijn incompetentie. Wilgers gaat prat op de omvang aan geproduceerd papier, maar zonder enig resultaat voor de cliënt vormt dat eerder bewijs van zijn fundamentele onvermogen en onbekwaamheid.

Algemeen geldt dat het belang van de cliënt niet gediend is met grote hoeveelheden van door een advocaat gecreëerde juristerij, maar wel bij het realiseren van oplossingen voor die cliënt. En daar heeft Wilgers jammerlijk gefaald. Ook de manier waarop hij mij liet vallen na zijn gekonkel met Van Delden is strijdig aan de gedragsregels. (Zie mijn brief aan u .....)

Afsluitende zin: "In het antwoord van Burhoven is geen enkel dragend argument te vinden om de declaratie te matigen".
De slager oordeelt over zijn eigen bloedworst, maar het is volslagen onzin omdat het geheel voorbijgaat aan de essentie: de met Wilgers gemaakte en inmiddels ruimschoots bewezen afspraak 'no cure no pay'.

6 -- Vonnis 22 januari 2003: Wilgers heeft hier niets tegen in gebracht.

U bent advocaat en zult ook wel gezien hebben dat genoemd vonnis bizar is, vol tegenstrijdigheden zit en ronduit inacceptabel is. Zeker qua inhoud, maar zelfs de zo elementaire scheiding van feiten, beslissingen en wettelijk verplichte motivering wordt niet gerespecteerd. Mede daardoor komen de overwegingen en de beslissingen helemaal niet overeen. De rtechter heeft niet begrepen of niet willen begrijpen wat 'no cure no pay' inhoudt. Zie bijlage 4 : commentaar bij het vonnis van 22 januari 2003.

Mr. Wilgers is d.d. 8 mei 2003 gedagvaard in hoger beroep.

• zie brief van Oomen d.d. 5 maart 2003 aan Mr. Wilgers en de andere bijlagen bij mijn brief aan u d.d. 11 maart 2003
• als Mr. Wilgers bona fide geweest was, had hij moeten handelen zoals ieder advocaat die een probleem heeft met betaling door een cliënt: hij had volgens de gedragsregels de situatie ter begroting moeten voorleggen aan de Deken c.q. de Raad van Toezicht. In plaats daarvan heeft hij de zaak voorgelegd aan de rechtbank. Het waarom is eenvoudig in te zien: als hij één en ander voorgelegd had aan zijn Deken, c.q de Raad van Toezicht was meteen gebleken van de afspraak 'no cure, no pay'. Hij zou door de mand gevallen zijn. Na jaren heeft de rechtbank zich nu onbevoegd verklaard en Mr. Wilgers daarmee "terug naar af" gestuurd, in concreto naar de Raad van Toezicht. Dit is geheel te wijten aan het oneigenlijke optreden van Mr. Wilgers. Waarom zou dat mij ten nadele strekken in de zin dat ik veroordeeld ben tot de kosten. Dat is misplaatst, ja ronduit bizar.
• de rechter heeft de essentie van 'no cure, no pay' niet begrepen, c.q. niet willen begrijpen (Zie mijn pagina's toelichting in bijlage 4).

7 -- NO CURE NO PAY

Waarom zou ik Wilgers ook maar iets schuldig zijn? U en uw mr. Leenders draaien met het negeren van het aspect 'no cure no pay' beide om de hete brij heen, kennelijk in een poging - ten onrechte - om toch de suggestieve fictie ingang te doen vinden dat het hier gaat om een 'normale' advocaat die een 'normaal' begrotingsverzoek indient. Door het maanden- , ja jarenlang ontwijken probeert u een suggestieve illusie te doen postvatten als een echte luchtspiegeling. Dat doet mij denken aan de woorden van Montaigne:
"Het eerste teken van zedenverval is het afschaffen van de waarheid."  Zie mijn commentaar "NO CURE NO PAY", 3 pagina's bijlage 4.

In mijn brieven aan u d.d. 11 maart 2003 en 10 april 2003 heb ik de kern van de zaak aan de orde gesteld: waarom zou ik Wilgers ook maar iets schuldig zijn, gezien de gemaakte en bewezen afspraak 'no cure no pay'. Ik heb met Wilgers een geheel legale afspraak gemaakt. Als hij gehandeld heeft in strijd met de gedragsregels der advocaten is dat een kwestie tussen u en hem. Dat doet niets af aan de tussen Wilgers en mij gemaakte afspraak.

Als een advocaat met een cliënt de afspraak 'no cure, no pay' maakt en hij laat die cliënt grofweg vallen omderwille van zijn eigenbelang en om dat van de president van de rechtbank te dienen en hij legt later alsnog toch een vette declaratie op tafel en start een procedure voor de rechtbank die zijn claim niet toekent, heeft hij dan nog enig recht om van de Raad van Toezicht c.q. van zijn Deken enige financiële claim toegekend te krijgen. Als hij zich niet wenst te houden aan de gedragsregels der advocaten, waarom zou hij dan nog terug kunnen/mogen vallen op zijn Deken, c.q. de Raad van Toezicht in zijn arrondissement? Wat is daarvoor de wettelijke basis?

Een standpuntbepaling heb ik van u en van uw Mr. Leenders niet mogen ontvangen, terwijl redelijke termijn reeds lang verstreken is. Kennelijk draait u om de hete brij heen om aldus toch de gekunstelde fictie te creëren en in stand te houden dat er sprake zou zijn van een begrotingsprocedure. Nog langer uitblijven van eenduidige en gemotiveerde standpuntbepaling en van uw zijde zal ik na 14 dagen nog slechts kunnen duiden als een geëxpliciteerde weigering.

8 -- Wilgers en Van Delden.

In mijn fax d.d. 28 juni 1999 aan u schreef ik:

" -- wat er wel aan de hand is, valt simpel en eenduidig te constateren.
Mr. Van Delden handelt in strijd met de wet en poogt via Mr. Wilgers mij zover te krijgen dat ik maar daarmee instem. Mr. Wilgers gaat daarin mee, in privé-communicatie die ook al in strijd met de wet is, en blijkt bereid Mr. Van Delden een dienst te bewijzen zelfs door toepassing van het zwaarste machtsmiddel dat hem als advocaat ter beschikking staat: de dreiging mij als cliënt stante pede te laten vallen als ik niet onvoorwaardelijk instem met het schoonwassen van Van Delden, Paris enz.. Waar ik niet buig voor misbruik van macht, poogt hij mij metterdaad te laten vallen waarmee hij Van Delden ook een dienst bewijst, evenals mijn ex die Van Delden persoonlijk kent. Mr. Wilgers misbruikt zijn macht teneinde onrechtmatig handelen van Mr. Van Delden af te dekken en mijn belangen te verkwanselen; dat is uitermate bedenkelijk.

Het lijkt mij dat hier eigenlijk een kwalificatie als criminele collusie op z'n plaats is. Voor u zal er, naar ik aanneem, de keuze zijn hier met de harde hand corrigerend in te treden of hierbij uzelf te impliceren ten aanzien van Mr. Wilgers als advocaat die onder u ressorteert."

In mijn fax d.d. 30 juli 1999 aan u schreef ik:" Het moge duidelijk zijn dat Mr. Wilgers te Goes, ondanks verzoek daartoe, weigert en blijft weigeren kopie te verstrekken van zijn volledige correspondentie met Mr. Van Delden, met het bureau President rechtbank Den Haag, en weigert volledige opening van zaken te geven (data en inhoud telefoon-gesprekken enz., persoonlijke ontmoetingen enz.), omtrent kort gezegd AL zijn contacten met Mr. Van Delden."

In mijn fax d.d. 12 augustus 1999 aan u merkte ik op: "Daarbovenop kwam d.d. 1 juli 1999 de trucage met Mr. du Pon. Mijn standpunt is steeds geweest: ik kan geen seconde vertrouwen hebben in een zitting met enige rechter ressorterend onder Van Delden zolang de wraking van Mr. Paris niet volgens de wettelijke regels afgehandeld is en de kwestie met Mr. du Pon niet opgehelderd. Maar Mr. Wilgers heeft zich voor het karretje van Mr. Van Delden laten spannen en mij op de meest grove wijze onder druk gezet om het onrechtmatige optreden van Mr. Van Delden met Paris en du Pon maar te vergeten en zo af te dekken. Dat is misbruik van zijn positie als advocaat in het kader van criminele collusie".

In mijn fax d.d. 12 augustus 1999 merkte ik op: "Tentoongespreid wordt een gedragspatroon van hielenlikken naar boven (Van Delden) en hakkentrappen naar beneden (naar de cliënt)."

In mijn fax d.d. 13 augustus 1999 aan u schreef ik :

• "3 -- Ik heb Mr. Wilgers en u om kopie van stukken gevraagd:
• correspondentie tussen hem en Mr. Van Delden
• correspondentie met het Bureau President
• correspondentie met de tegenpartij
• opening van zaken over al zijn contacten met Mr. Van Delden
• Ontvangen heb ik niets van dat al."

8 -- DOSSIERS

Al jaren geleden verzocht ik u de dossiers ter beschikking te stellen van mijn huidige advocaat. In mijn brief d.d. 10 april 2003 vroeg ik u nogmaals de dossiers ter beschikking te stellen. Ik meen dat sinds 1998 uiterste terughoudendheid in acht wordt genomen ten aanzien van het achterhouden van dossiers. U heeft de dossiers niet ter beschikking willen stellen van mijn huidige advocaat. Dat zij uw keuze, maar is ook uw verantwoordelijkheid.

9 -- Toegang tot de rechter

In mijn brief aan u 10 april 2003 schreef ik:
"Het is u bekend dat mijn huidige advocaat - sinds oktober 1999 - niets kan doen zolang hij niet beschikt over de volledige dossiers. Dat is het gevolg van de apert onwaarachtige ontkenning door Mr. Wilgers van de tussen hem en mij gemaakte afspraak "no cure no pay".
De leugenachtigheid van Mr. Wilgers is inmiddels vast komen te staan. Mr. Wilgers weigerde en weigert de dossiers door te geven aan mijn huidige advocaat en De Deken van Middelburg dekte dat en dekt dat; volstrekt ten onrechte. Het moge evident zijn dat ik, vanwege de verplichte procesvertegenwoordiging, in mijn toegang tot de rechter nu al jaren zeer ernstig gehinderd wordt omdat mijn huidige advocaat niet kan optreden op basis van de dossiers.

Deze blokkade vanaf oktober 1999 is ook uw verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid. Ik acht deze situatie in strijd met het EVRM en met artikel 17 van de Grondwet. Reactie is uitgebleven.

10 -- Tuchtrecht tegen advocaten

In september 1989 legde ik klachten over een vijftal advocaten voor aan de Raad van Discipline. Mijn klachten werden opgesplitst over 3 Dekens (Den Haag, Rotterdam, Dordrecht). De afhandeling werd jaren getraineerd en liep vast. Deze klachten heb ik rond de jaarwisseling 1995/1996 gereactiveerd en aangevuld met klachten over de Dekens die mijn klachten niet naar behoren hadden afgehandeld. Na 1996 kon ik met een één deel (betreffende de advocaat van mijn ex, tevens Raadsheer-plaatsvervanger in het Hof Den Haag) door naar het Hof van Discipline. Daar vond ik Van Delden tegenover mij; hij weigerde zich te verschonen en ik moest hem wel wraken. De klachtafhandeling liep vast in het spreekwoordelijke drijfzand en Mr. Van Oldenborg werd afgedekt. Mijn klacht dat hij in september in het half uur voor een zitting voorgezeten door mr. Holtrop (vice-president rechtbank Den Haag onder Van Delden) een onderonsje had met diezelfde mr. Holtrop is door het Hof nooit afgehandeld.

De PG bij de Hoge Raad dekte deze kwalijke gang van zaken. De klachten over de andere 4 advocaten werden door de voorzitter van de Raad van Discipline Mr. Robbers, coördinerend vice-president van de rechtbank Den Haag, dus de rechterhand van Van Delden, ter onderzoek en rapportage doorgeschoven naar de Deken van Middelburg, destijds Mr. Schute! Daar liggen die klachten nog steeds. Onafgehandeld, ondanks mijn protesten.
Natuurlijk kan men zich afvragen wat afhandeling nu nog voor zin zou kunnen hebben. In ieder geval is één ding duidelijk: het tuchtrecht tegen advocaten is voor mij gesaboteerd in samenspanning tussen Mr. Robbers en de Deken van Middelburg. Ook deze kwestie is door de PG bij de Hoge Raad afgedekt.

In mijn fax aan u d.d. 28 juni 1999 schreef ik u : " Ongetwijfeld zult u zich herinneren dat Mr. Robbers, rechterhand van Mr. Van Delden, als
voorzitter van de Raad van Discipline in begin 1996 enkele klachten die ik sinds 1989 had ingediend bij de Raad van Discipline aan u doorschoof ter onderzoek en beoordeling. Recentelijk vernam ik van Mr. Ten Kate, Procureur-Generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden, dat Mr. Robbers nog steeds wacht op de rapportage van uw bevindingen. Ook ik heb van u sinds begin 1996 in dat kader niets meer mogen vernemen. Ik kan slechts aannemen dat u in het licht van dat tijdsbestek nu een uitermate grondig onderzoek moet hebben afgerond en dat het rapport van uw bevindingen al geruime tijd klaar ligt voor verzending. Vanzelfsprekend zou ik het waarderen ook direct van u een exemplaar te ontvangen. Een onverwijld bericht dienaangaande lijkt mij in de rede te liggen."

In mijn brief aan u d.d. 6 december 2000 schreef ik u al: "7 -- in ons telefoongesprek merkte ik al op dat ik in 1989 klachten over enkele advocaten
voorgelegd heb aan de Raad van Discipline te Den Haag. De afhandeling werd jaar in jaar uit stelselmatig vertraagd. In 1996 heb ik dit gereactiveerd onder meer via betrokkenheid van de Procureur-Generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden. Het resultaat was dat het leeuwendeel van die klachten werd doorgeschoven naar Mr. Schute als Deken. De PG bij de Hoge Raad informeerde mij in die zin dat hij bevestigde dat Mr. Robbers, voorzitter van de Raad van Discipline echt niets kon doen behalve lijdzaam wachten op een rapport door Mr. Schute. En zo'n rapport verscheen niet. Jarenlang niet.

Mr. Schute heb ik als Deken daaraan schriftelijk herinnerd en hem gemaand toch vooral zijn onderzoek af te sluiten en zijn bevindingen in de vorm van een rapport vast te leggen teneinde dat te doen toekomen aan de Raad van Discipline te Den Haag. Resultaat is geheel uitgebleven. In het licht van een doorlooptijd van minstens 11 jaar (september 1989 - december 2000) zouden sommigen kunnen gaan denken in termen van samenspanning en bewuste sabotage-tactieken gericht op het de facto effectief uitschakelen van het advocatentuchtrecht, waarmee het optreden van mijn ex, ex-gerechtsauditeur van de Hoge Raad, c.q. van haar advocaat / tevens Raadsheer Hof Den Haag Mr. Van Oldenborgh, aan de kritische blik werd/wordt onttrokken. Volgens mij is het op z'n minst een bijkans bizar jammerlijk falen van (dit deel van) het recht, dat niet thuishoort in een democratische rechtsstaat."

11 -- Rekest civiel

Wilgers dagvaardde in mei 1999 mijn ex in een procedure rekest civiel. Zij stond voor antwoord in september 1999, toen Wilgers mij op kwalijke wijze (om Van Delden te gerieven) liet vallen. Enige tijd later bleek dat de rolrechter 'spontaan' het antwoord van mijn ex op de rol had geplaatst van november 2002. De destijdse procureur bezweert mij dat hij daarbij niet was betrokken, maar hij neemt aan dat Wilgers dit op de een af andere manier (via Van Delden ?) heeft geregeld. Dat is merkwaardig omdat de rolrechter natuurlijk alleen maar contact zou mogen hebben met de procureur. November 2002 is inmiddels verstreken zonder enig nieuws. U weet dat mijn huidige advocaat dankzij u niets kan doen. Zie onder 8 -- DOSSIERS. Zo is en wordt ook het rechtsmiddel van herziening mij de facto ontnomen; door Wilgers en door u.

12 -- Wilgers over Hare Majesteit en Prins Bernhard

Ik vind de wijze waarop Wilgers zich opstelt tegenover het Koningshuis liederlijk en voor een advocaat in Nederland onacceptabel. Daarover heb ik u met redenen omkleed in meerdere brieven ingelicht. Iedere reactie is uitgebleven. In mijn fax aan u d.d. 12 augustus 1999 merkte ik op: "7 -- Bij zijn brief gedateerd 7 augustus 1999 heeft Mr. Wilgers, overigens zonder verdere toelichting, gestuurd een krantenartikel over een boek dat door Prins Bernhard van een voorwoord was voorzien; zie kopie. Dit laat zich aanzien als de zoveelste uiting van zijn onbeheersbare neiging in te hakken op ons staatshoofd als vazal van de Britse Kroon, op Prins Bernhard als crimineel en op het WNF als criminele organisatie. Hij kan de smaad en laster kennelijk niet laten. Het komt mij voor dat het uw taak is om hem ook wat dat betreft tot de orde te roepen.

D.d. 22 september 1999 schreef ik u: "Mij bereikte over de fax een opmerkelijke brief d.d. 14 september 1999 van de hand van mr. Wilgers en kennelijk gericht aan ons staatshoofd. Zie bijgaande kopie. Ik maak enkele opmerkingen zonder de pretentie volledig te zijn:
-- het maakt de indruk van een schotschrift geschreven in hetze-stijl
-- dat epistel lijkt te getuigen van een gederailleerde psyche met paranoïde kenmerken
-- de adressering is al helemaal schandelijk en beledigend
-- naar mijn indruk hoort een jurist, die zo de meest ernstige aantijgingen over WNF en Greenpeace op papier zet in Goebbels-stijl niet advocaat te mogen zijn in Nederland.
-- dit moet toch zeker in strijd zijn met de gedragsregels voor advocaten, zoals gedragsregel nr. 1 Al eerder (per faxbrief d.d. 27 juni jl) schreef ik u over mr Wilgers waarbij ik u informeerde dat naar mijn mening zijn optreden alle perken te buiten gaat en ik verzocht u onmiddellijk in te grijpen "voor deze advocaat als een dolgedraaide woesteling nog meer schade aanricht".

Daarbij voegde ik kopie van mijn faxbrief d.d. 26 juli 1999 aan mr Wilgers, waarin ik stelde: "In 1966 studeerde ik als experimenteel fysicus cum laude af; ik had mogelijkheden om aan de universiteit te blijven voor promotie-onderzoek. Maar ik koos ervoor in dienst te gaan.
Dat betekent niet dat ik militarist ben; het betekent wel dat ik mijn verantwoordelijkheid nam. Als officier heb ik de eed van trouw afgelegd. Dat betekent voor mij een fundamentele committering aan mijn land als land waar recht geldt op basis van wet en feit, in plaats van anarchie en willekeur. Dat heeft z'n intrinsieke waarde in alle culturen.

Het kwetst mij diep dat u beweert dat ons staatshoofd, als vazal van de Britse Kroon, direct betrokken is bij neokolonialisme door via internationale organisaties, in de eerste plaats het WNF, steeds meer gebieden overal ter wereld in de greep te krijgen. Voorts stelt u keer op keer dat Prins Bernhard in vol bewustzijn zich (mede)schuldig gemaakt heeft aan massamoord (u noemt meer dan 1 miljoen slachtoffers) en nazi was, is en blijft. Dat dergelijke aantijgingen mij erg storen, lijkt u niet tot uw bewustzijn te willen laten doordringen.

Ik vind dat u ermee verregaand over de schreef gaat. Loyaliteit tegenover het land waarin u leeft en uw beroep mag uitoefenen, en daarmee ten opzichte van het rechtstelsel dat deze samenleving bijeenhoudt, schijnt geen motiverende factor te zijn."

Van deze observaties betreffende de duistere obsessie van mr Wilgers over ons Koninklijk Huis bent u, als Deken verantwoordelijk voor mr Wilgers, op de hoogte vanaf 27 juni 1999, maar u hebt ermee niets gedaan. Dat lijkt mij voor u als Deken, eufemistisch uitgedrukt, beneden de maat. De conclusie die zich onontkoombaar opdringt is: wie zwijgt, stemt toe.

13 -- Een Valse Advocaat te Goes.

Zie voetnoot 2 voor meer informatie over Wilgers.
Samenvattend: Mr. Wilgers is op duistere wijze advocaat geworden. Zijn patroon Mr. Wouters zette hem stante pede de stoep op na 1,5 jaar stage en liet u weten dat hij Wilgers ongeschikt achtte voor het beroep van advocaat. Er speelde met uw betrokkenheid een strafrechtelijk onderzoek tegen Wilgers wegens grove uitlatingen/beschuldigingen aan het adres van het Wereld Natuur Fonds. Wilgers vond uit dat de behandelend Hoofdofficier van Justitie Mr. Wabeke banden had met het WNF, de strafrechtelijke procedure werd afgeblazen en Wilgers kreeg zijn stagebriefje. Wellicht hebt u zich erg onder druk geplaatst gevoeld door Wilgers, maar dat is nog geen reden om een stagiaire op onrechtmatige wijze zijn stagebriefje te geven. Daarmee hebt u zich boven de wet geplaatst en dat mag ook een Deken niet. Aldus is Wilgers terwijl hij niet voldaan heeft aan de wettelijke vereiste van een met goed gevolg doorlopen stageperiode onder een patroon van minstens 3 jaar, niet voldaan. Integendeel.

Ik heb nu de schandelijke consequenties van dat soort onrechtmatig handelen moeten ondervinden en ik acht en houdt u, en de overige advocaten van het arrondissement Middelburg verantwoordelijk en aansprakelijk. Die wettelijke voorwaarde is een garantie jegens iedere Nederlander, die een koperen bord ziet van advocaat Jansen of Pietersen en dan denkt dat het gaat om een advocaat die een voor de beroepsgroep vereiste proeve van bekwaamheid heeft afgelegd. En daarbij gaat het natuurlijk niet alleen om kennis en bekwaamheid, maar ook over de juiste attitude.

Maar het is ook unfair tegenover alle andere confrères die wel conform de wettelijke regels die proeve van bekwaamheid hebben moeten doorstaan. En hoe dan tegenover andere stagiaires die niet geschikt voor het beroep van advocaat werden bevonden?
De negatieve resultaten zijn nu wel duidelijk. Zijn patroon vond dat Wilgers ongeschikt was voor het beroep van advocaat en mijn bittere ervaringen bevestigen dat. Dat hij op minder dan legale wijze advocaat werd en zich nog steeds niet gedraagt conform de gedragsregels mag mij niet ten nadele strekken.
Stelt u zich voor: Wilgers kan in de toekomst wel Deken worden of plaatsnemen in de Raad / het Hof van Discipline.

14 -- De DEKEN van Middelburg.

In mijn fax d.d. 8 september 1999 aan u schreef ik: "2 -- ik verneem gaarne klip en klaar van u of u nu bereid bent alle onbeantwoord gebleven
berichten naar behoren te beantwoorden of dat ook u kiest voor (de voortzetting van) de methode van "stommetje spelen" van Mr. Wilgers voor wie u in meer dan één opzicht verantwoordelijk bent.
Als deken hebt u wettelijke verantwoordelijkheid, niet alleen ter onvoorwaardelijke bescherming van uw advocaten, maar ook jegens mij als Nederlander. Jaar in jaar uit bent u beantwoording van mijn vragen uit de weg gegaan, d.w.z. eerst Mr Schute, die misbruik maakte van zijn macht, daarna Mr. Cambier die een meester bleek te zijn in het glad en stelselmatig ontwijken van enig vraagstelling en nu u die iedere duidelijkheid uit de weg gaat.

Al eerder heb ik gewezen op mijn mening dat u daarmee handelt in strijd met het EVRM en de Grondwet. Ook meen ik dat uw optreden in strijd is met datgene wat ik als inwoner van de EU mag verwachten.

Samenvattend:
-- de boedelscheiding die loopt sinds 1986 - nu 17 jaar - is compleet vastgelopen
-- de toegang tot de rechter is voor mij geblokkeerd. Ik acht dat in strijd met de rechten van de Mens, met het EVRM, met artikel 17 van de Grondwet en met rechtsregels en grondrechten binnen de EU
-- het tuchtrecht tegen advocaten is voor mij gesaboteerd; klachten over advocaten van september 1989 liggen nog immer (sinds 1996) onafgehandeld onder de Deken van Middelburg
-- het rechtsmiddel van herziening (rekest civiel) is mij de facto uit handen geslagen
-- een keihard ook voor de rechter bewezen afspraak 'no cure no pay' wordt genegeerd en men gaat 'rustig en wel' door te doen alsof er sprake is van een reguliere begrotingsprocedure waaruit een financiële toewijzing kan voortkomen.
-- u hebt een ernstig probleem met een van uw advocaten, die niet bereid is zich te houden aan de regels van uw gilde, maar dat mag mij niet tot nadeel strekken.

Ik verzoek u om éénduidige antwoorden over alle openstaande vragen, d.w.z. door u (daarbij inbegrepen uw voorgangers) jarenlang niet beantwoorde vragen. In mijn brief van 10 april 2003 vroeg ik u de eerdere correspondentie te beschouwen als geheel herhaald en ingelast. Reactie is uitgebleven.

Als burger verzoek u als Deken uw wettelijke verantwoordelijkheid jegens mij te nemen en AL mijn openstaande vragen éénduidig te beantwoorden. Bij uitblijven van antwoorden zal ik na 14 dagen slechts kunnen concluderen tot een geëxpliciteerde weigering. Het optreden dat ik meemaak van de zijde van Wilgers en van u, lijkt mij de mede-verantwoordelijkheid en mede-aansprakelijkheid van alle advocaten in het arrondissement Middelburg.

Hoogachtend,

Drs. N.C. Burhoven Jaspers MBA
tel + fax: 31 70 5118922
nburjas@planet.nl
van Polanenpark 58
2241 RS Wassenaar

VOETNOTEN
-- voetnoot 1; 1 pagina
-- voetnoot 2; 3 pagina's

BIJLAGEN
1 -- brief 11 maart 2003
2 -- brief d.d. 10 april 2003
3 -- vonnis d.d. 22 januari 2003
4 -- commentaar naar aanleiding van het vonnis d.d. 22 januari 2003; 3 pagina's
5 -- brief d.d. 18 juli 2002 aan de Minister-President
6 -- brief d.d. 1 juli 2002 aan de Minister van Economische Zaken mw. Jorritsma-Lebbink
7 -- artikel Katholiek Nieuwsblad 23 augustus 2002

Voetnoot 1
Na een huwelijk op huwelijkse voorwaarden ben ik verwikkeld in een boedelscheiding sinds 1986.
Na 8 jaar kwam de rechtbank in 1984 tot een eindvonnis. Daarbij werd beslist:
-- er is voor het gehele huwelijk verrekend en ik heb geheel aan de huwelijksvoorwaarden voldaan
-- de vrouw heeft geen enkele aanspraak op de man
Hoger beroep voor het Hof volgde evenals Cassatie voor de Hoge Raad, die het arrest van het
Hof dekte op één punt na (verrekening pensioenaanspraken). Deze arresten zitten vol met curieuze kronkels en drogredenaties, maar hebben één ding gemeen: het dictum verwijst terug naar de overwegingen en laat op geen wijze zien wie wat aan wie moet betalen. En dat na 11 jaar procederen. Naar mijn mening komt dat neer op 11 jaar rechtsweigering.
In 1998 besliste de rechtbank dat de arresten van Hof (september 1995) en Hoge Raad (maart 1997) geen basis vormden voor een financiële claim van mijn ex op mij, c.q. geen juridische titel gaven voor een beslag op mij inkomsten. De reden: het dictum van beide arresten is zo weinig éénduidig dat niet duidelijk is of A aan B moet betalen of B aan A.
Toen heeft het systeem een grote TRUC bedacht: het 'VOORSCHOT', naar mijn mening een kwalijke fictie waarmee men de wereld van de feiten verliet. Zoals u bekend zal zijn, moet recht gebaseerd zijn op FEIT en mag recht niet gebaseerd zijn op FICTIE. In oktober 1998 stelde Mr. Paris, Vice-president onder Mr. Van Delden, dat ik mijn ex een 'voorschot' zou moeten betalen van ca. fl 200.000.
Maar: 'Voorschot' waarop eigenlijk? Op een eindvonnis? Maar er IS al een eindvonnis.
In hoger beroep besliste het Hof te Den Haag dat ik als 'voorschot' fl 100.000 moest betalen aan mijn ex. Het gebruik van deze hallucinatoire fictie is uitsluitend mogelijk geweest omdat er sprake was van steeds weer een Kort Geding, waarbij de rechter niet gehouden is aan het normale bewijsrecht.

Voetnoot 2
Een Valse Advocaat te Goes.
In mijn fax d.d. 7 augustus 1999 aan u schreef ik:" Mr. Wilgers opereert, naar ik nu meen begrepen te hebben als tweede loopbaan eerst twee of drie jaar als zelfstandig gevestigd advocaat. Tot mijn verbijstering kwam mij inmiddels ter ore dat hij zijn advocatenstage geenszins met goed gevolg heeft doorlopen, maar integendeel als niet -handhaafbaar voor de advocatuur door zijn patroon werd ontslagen. Hoe is het dan ter wereld mogelijk dat hij nu toch advocaat is? Of is dat maar schijn?

Een advocaat moet toch de advocatenstage van 3 jaar met goed gevolg afgesloten hebben, eer hij/zij zich mag vestigen als zelfstandig advocaat ? Een cliënt zal toch alleen maar kunnen veronderstellen dat de advocaat voldaan heeft aan die toelatingseisen, beschikt over de
noodzakelijke deskundigheid en de juiste attitude en verder gehouden is zich te gedragen conform de beroepsregels en de wet ? Dat is voor de cliënt toch zeker een soort minimum -garantie voor de professionaliteit van een advocaat?

Het lijkt wel een situatie van iemand die niet door het arts-examen komt en toch als arts optreedt. Degene die hem dat, in strijd met de regels, mogelijk gemaakt heeft draagt dan toch zeker de volledige verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid voor ieder later handelen in strijd met
deskundigheidseisen, met beroepsregels, met de vereiste behandeling van de patiënt enz., kortom voor iedere miskleun van die kwakzalver?
In ieder geval moge schrijnend duidelijk zijn dat Mr. Wilgers niet van zin is zich te houden aan wet en gedragsregels, of zich als advocaat tegenover de cliënt op te stellen zoals dat behoort (in dat verband verwijs ik naar de brief van Prof Tak, die spontaan de rol van advocaat/procureur samenvatte).

Gaarne hoor ik van u onverwijld wie het Mr. Wilgers, ondanks zulk flagrant falen in het kader van de advocatenstage, mogelijk gemaakt heeft ingeschreven te worden als lid van de balie. Of is er misschien sprake geweest van een voorwaardelijke toelating tot de balie?"
Ik maak mij grote zorgen. Loop ik nu aan tegen net zo'n geval van charlatanerie ? Daarmee zou sporen het feit dat Mr. Wilgers bereid is de president van de rechtbank te Den Haag van dienst te zijn om diens rechtsweigering aan het zicht te onttrekken door mij als lastige cliënt de mond te snoeren.

Dat roept bij mij de vraag op: is Mr. Wilgers eigenlijk wel formeel, of op formeel juiste wijze, advocaat geworden? En hoe/waar is hij afgestudeerd als meester in de rechten ? Met klem verzoek ik u hierbij om volledige opening van zaken inzake deze bedenkelijke aangelegenheid. Zonder dat zal ik na 8 dagen aannemen dat u dat weigert omdat u zelf ge-impliceerd bent.

In mijn fax d.d. 12 augustus 1999 aan u schreef ik: " Ik verzoek u om een volledige reactie en om onverwijlde toezending van kopie van de stage- verklaring en om opgave van de naam van degene die Mr. Wilgers middels die stageverklaring de facto toeliet tot de balie, en als advocaat losliet op de mensheid, ondanks de ervaringen van zijn patroon. Is het juist dat Mr. Wilgers slechts 2 jaar stage had gevolgd, terwijl advocaten minstens 3 jaar (of nu zelfs 4) jaar stage moeten lopen ?
en
..de schuimklopperij van Mr. Wilgers bewijst naar welk niveau hij zonder probleem afzakt. Bij voortduring verwart hij zoals steeds fictie en feit; waar hij mij motieven, intenties en gedachten toedicht, is dat geheel zijn zaak. Zijn duim is dik; voor zijn eigen conto. Het is opmerkelijk dat hij bijkans dwangmatig vier keer begint over artikel 24 Wet R.O.; hij voelt kennelijk waar de schoen wringt. Qui s'excuse, s'accuse."

Kennelijk is zijn brief er op gericht om iedere negatieve kwalificatie over de communicatie tussen hem en Mr. Van Delden, in ieder geval tegenover u als Deken, de wind uit de zeilen te nemen. Maar u kent de inhoud van artikel 24 R.O. en bent als Deken zeker in staat om
zelfstandig de relevantie van art. 24 R.O. voor het gedrag van Wilgers in collusie met Van Delden te herkennen en uw standpunt te bepalen.

Op 22 juli 1999 schreef ik aan Mr. Wilgers: "Tijdens mijn bezoek aan Goes op 26 juni in verband met de voorbereiding van de pleitnota voor de zitting voor het Hof op 30 juni , maakte u uit uzelf de opmerking dat u nooit zou handelen zoals mijn vorige advocaat Mr. Bogaardt in Wassenaar, die althans enigszins op papier zette hoe er oneigenlijk druk op hem werd uitgeoefend door / vanuit van Delden. U weet dat die situatie neerkwam op de boodschap: die cliënt laten vallen of anders gaan we je kantoor kapotmaken. U zou in zo'n geval zelf wel bepalen wat u zou doen of laten, maar ik zou er niet van te horen krijgen. Ik vond dat een merkwaardige opmerking.

Nu doet zich nogmaals een situatie voor van actieve beïnvloeding door van Delden en gedrag in strijd met art. 24 wet R.O.."
en
ad 4 -- Met zijn brief van 7 augustus 1999 heeft Mr. Wilgers mijn positie ten opzichte van (de President van) de Rechtbank aangetast; dat is kwalijk en in strijd met functioneren van een advocaat zoals ik dat moet kunnen verwachten. Maar nog veel erger is dat hij zijn brief d.d. 7 augustus 1999 aan Mr. Van Delden in kopie gestuurd heeft aan de tegenpartij. Op deze manier " de vuile was de deur uit doen" is een enormiteit die misdadig genoemd mag worden en voor geen enkele advocaat van pas komt. Ik kan dit slechts zien als een bewijs van een bewust zeer kwaadaardige handeling. Een advocaat dient te begrijpen en te respecteren dat hij nooit tegenover de tegenpartij de positie van een cliënt mag schaden, ook niet uit wraak en als blijk van onbeheerste razernij. Zijn brief d.d. 7 augustus 1999 aan de tegenpartij is evident een open invitatie om deze situatie uit te gaan buiten.

In mijn brief d.d. 27 juli 1999 aan u stelde ik met helaas goede redenen: "Hierbij verzoek ik u -- onmiddellijk in te grijpen voor deze advocaat als een dolgedraaide woesteling nog meer schade aanricht" Voorzover mij bekend, hebt u dat nagelaten. Nu blijkt wel mijn vrees bewaarheid te zijn. Nogmaals wijs ik u op uw verantwoordelijkheid en verzoek ik u met klem hierin te treden om verdere schade te voorkomen en aangerichte schade te herstellen waar mogelijk.

Hoe dan ook, één ding heeft Mr. Wilgers buiten kijf bewezen: hij speelt bewust Mr. Van Delden en mijn ex in de kaart. Dat is verraad aan de cliënt. Tentoongespreid wordt een gedragspatroon van hielenlikken naar boven (Van Delden) en hakkentrappen naar beneden (naar de cliënt).

In mijn fax aan u d.d. 12 augustus 1999 merkte ik op: "In mijn brief d.d. 27 juli 1999 aan u stelde ik met helaas goede redenen: "Hierbij verzoek ik u -- onmiddellijk in te grijpen voor deze advocaat als een dolgedraaide woesteling nog meer schade aanricht" Voorzover mij bekend, hebt u dat nagelaten."

In mijn fax d.d. 18 augustus 1999 aan u schreef ik:"7 -- hierbij leg ik aan u voor dat het mij lijkt dat de enige juiste handelswijze vanuit uw op wettelijke grond gefundeerde verantwoordelijkheden zou zijn Mr. Wilgers zonder enig dralen op non-actief te stellen, zodat ook andere cliënten gevrijwaard kunnen zijn van blootstelling aan zijn onconventionele en tevens onrechtmatige werkmethoden.
en
"2.1 -- in 1997 de Officier van Justitie Mr. Wabeke formeel het ontslag van Mr. Wilgers eiste
2.2 -- Mr. Wilgers uiteindelijk genadig 'slechts' een berisping kreeg
2.3 -- vanwege het voorgaande Mr. Wilgers geruime tijd, ca. een jaar, niet als advocaat mocht/kon functioneren
2.4 -- Mr. Wilgers begon te opereren als zelfstandig advocaat vanaf 1 mei 1998 en aldus, naar het zich laat aanzien, op basis van uw fiat op de mensheid werd losgelaten.

Ik herhaal: "Mocht dit beeld gemeten aan feiten op enig punt onjuist zijn, of aanvulling behoeven dan hoor ik graag van u." Wel op basis van vaststaande en verifieerbare feiten graag. Deze zaken waren mij niet bekend voor ik in contact kwam met Mr. Wilgers."

In mijn fax d.d. 28 augustus 1999 aan u schreef ik: "2 -- voorzover mij nu bekend, is Mr. Wilgers toegelaten tot het uitoefenen van het beroep van
zelfstandig advocaat in strijd met de vereisten van toelating, en de stageverordening. U bent duidelijk daarbij zelf geïmpliceerd en aansprakelijk, ook als persoon. Het lijkt mij bewust bedrog jegens mij als Burger.

Mocht ik dit fout begrepen hebben, dan hoor ik dat gaarne van u, maar dan wel met volledige opening van zaken op basis van verifieerbare feiten. Tot nu toe hebt u mijn dringende verzoeken over informatie daarover volledig naast u neergelegd. De conclusie ligt voor de hand dat u als Deken niet alleen hebt verzaakt, maar bovendien iets ernstigs te verbergen hebt.

In mijn fax d.d. 6 december 2000 aan u schreef ik: "2 -- ik vroeg u om feitelijke informatie omtrent Mr. J.G.G. Wilgers. Ondanks uw opmerkelijke terughoudendheid herhaal ik deze vraag. Ik verzoek u om toezending van de volgende concrete gegevens:
..datum van afstuderen als Meester in de Rechten
..naam van de bewuste universiteit waar afgestudeerd (wellicht de Open Universiteit Heerlen, omdat ik begrepen heb dat hij een postorder-opleiding volgde)
..begindatum van de stage bij het kantoor Vader & Wouters
..datum van de beëdiging van die stage door de patroon Mr. Wouters (overigens in mijn ervaring een prettig persoon met een evenwichtige persoonlijkheid)
..het schriftelijke oordeel van Mr. Wouters
..begindatum van de periode die Mr. Wilgers gedwongen geheel inactief thuis doorbracht
..kopie van het schorsingsbesluit
..kopie van de strafklacht die tegen hem schijnt te zijn uitgebracht in verband met woeste beschuldigingen aan het adres van het Wereld Natuur Fonds
..einddatum van de hiervoorgenoemde periode
..datum stagebriefje ondertekend door uw voorganger Mr. Schute en kopie daarvan
..de datum waarop Mr. Wilgers mocht gaan optreden als zelfstandig advocaat; dat zal dan wel de datum zijn dat zijn naam definitief op het tableau werd bijgeschreven
..de datum waarop tegen Mr. Wilgers een klacht werd ingediend bij de Raad van Discipline en de formulering van die klacht, evenals kopie van de uitspraak
..datum waarop deze zaak werd voorgelegd aan het Hof van Discipline en kopie van de uitspraak

Voorzover u dat nodig mocht achten, ben ik bereid normale kopiekosten te vergoeden. Mocht u bezwaren zien, dan blijft mij niets anders over dan mij te wenden tot de Orde in Den Haag c.q. tot de Landelijk Deken van de Orde."en
"5 -- ik breng onder uw aandacht dat Mr. Wilgers gemeend heeft en de procureur en iedere advocaat die voor mij zou willen gaan optreden, een verbod op te leggen om voor mij op te treden. Dit is in strijd met de gedragsregels voor advocaten. Kennelijk beschouwt hij zich als God op aarde. Ook op andere punten heeft Mr. Wilgers blijk gegeven elementaire regels niet te beheersen. Zo schijnt hij het verschil tussen procureur en advocaat niet scherp in het vizier te hebben. Hij richtte zich direct tot de rolrechter, maar de rechtbank wees hem er fijntjes op dat zulk contact voorbehouden was aan de procureur. Ook is hij bij een zitting "gewoon" niet verschenen namens mij als cliënt; dat heeft geleid tot forse problemen. Loyaliteit vis-à-vis de cliënt ontbeert hij. Enz. Enz.. "

Van het bovenstaande kan niet iedere komma en punt gewogen worden op een goudschaaltje. In ieder geval is duidelijk en controleerbaar dat Mr. Wilgers op een onrechtmatige zeer bedenkelijke manier zijn stagebriefje kreeg. Ik meen dat ik belazerd ben en dat de onderste steen boven moet komen. De Deken heeft gehandeld in strijd met de wet.

Ook de Deken heeft niet de bevoegdheid zich boven de wet te plaatsen en een Beun de Haas toestemming te geven te gaan optreden als zelfstandig advocaat. Ik ben bedot en het debacle Wilgers is volledig terug te voeren op die misslag van de Deken. Aldus is de Deken van Middelburg geheel verantwoordelijk voor alle absurde toestanden die ik heb ondervonden van de zijde van deze valse advocaat Mr. Wilgers.