Toezicht . .
Kamerzetel 151 . .
Klokkenluiders <===> SDN
. . Crisisdebat
Toezicht . .
Kamerzetel 151 . .
Klokkenluiders <===> SDN
. . Crisisdebat
Justitie I ....
Justitie II ....
Economische Zaken ....
Rondschrijven
Aangetekend, persoonlijk VVD fractie
Dhr. H.F. Dijkstal
Lelystad, 13 november 2001. Horen, zien en zwijgen …………….. Geachte heer Dijkstal, Veel tijd voor formaliteiten is er niet meer. Het is één voor twaalf. Deze brief met bijlagen bevat een aantal zaken dat grote consequenties heeft voor onze samenleving. Qua omvang zullen de door mij genoemde zaken en verwevenheden meer impact hebben dan alle Clickfondsen, d'Anwas, Diamantkantoor affaires en bouwfraudes bij elkaar. Of deze boodschap begrepen wordt weet ik niet. De tijd zal het leren. De zaak van 'klokkenluider Ad Bos' (Zembla / 9 november 2001) inzake de bouwfraude heeft een extra impuls gegeven om nu met mijn dossiers naar buiten te komen. Mijn zaak kan het dossier van dhr. Bos meer inhoud geven, achtergrond informatie verstrekken en is tevens de opstap naar andere branches inclusief de verwevenheden met de politiek (FD *). Kern van het probleem is dat gebrek aan moraliteit en integriteit in combinatie met een gebrek aan techniek een voedingsbodem kan worden voor woede en chaos. Daarom doen wij een oproep aan '22' verantwoordelijke bestuurders een einde te maken aan dit proces. U moet nu handelend optreden en adequate besluiten nemen omdat anders het voortbestaan van de rechtsstaat in het geding komt. Het is uw verantwoording een eind te maken aan de gedoogcultuur en tevens hen te beschermen die misstanden aan de kaak stellen. Na de ontvangst van deze brief met bijlagen kunt u niet meer zeggen 'het niet geweten te hebben'. Voorkom daarom dat er nog meer slachtoffers vallen, emotioneel en financieel. Het niet handelend optreden van u als bestuurder is gelijk aan karaktermoord en dat is erger dan moord. Daarom is deze brief oproep en aanklacht tegelijk. 1 Index
Toelichting (bijlagen)
(**) 2 (***) 3 (****) 4 (*****) 5
ToelichtingAlhoewel deze brief in de 'ik' vorm is geschreven, moet u daar in veel gevallen 'wij' bij bedenken. Ik heb geprobeerd de brief zo te schrijven dat deze ook op de websites www.toezicht.nl en www.sdnl.nl geplaatst kan worden. Om mijn verhaal zoveel mogelijk te ondersteunen met voorbeelden en aanwijzingen, verwijs ik naar diverse bijlagen met samenvattingen van diverse publicaties en correspondentiestukken. Om de snelheid en duidelijkheid te bevorderen zijn veel artikelen gearceerd. Alle door mij genoemde gevallen kunnen worden onderbouwd met vele honderden bewijsstukken, verklaringen en ook heb ik toestemming van derden inzage te krijgen in hun dossiers. De zaken die ik de laatste jaren onder ogen heb gehad vormen slechts het topje van een immense ijsberg. Wanneer de eerste dossiers zullen worden onderzocht en gepubliceerd zal dit een sneeuwbaleffect veroorzaken die zijn weerga in de Nederlandse geschiedenis niet kent. Een parlementair onderzoek is dan niet enkel nodig maar zelfs noodzakelijk. Wel zult u goed moeten nadenken of politiek Nederland de consequenties hiervan kan en wil aanvaarden. Is dit het 'Waterloo' voor honderden topbestuurders? Sprookje of werkelijkheid? Doelstelling Stichting Toezichthoudend Nederland De Stichting Toezichthoudend Nederland is particulier initiatief en heeft zich ten doel gesteld toezicht te houden op toezicht in de bancaire, verzekerings- en effectenwereld. De stichting heeft inmiddels in verschillende affaires (incidentele zowel als structurele) vele tientallen brieven verzonden, besprekingen gevoerd, inlichtingen ingewonnen. De e-nieuwsdienst 'Periscoop-Op' volgt actuele gebeurtenissen. In Nederland bestaat geen orgaan dat als taak heeft toezicht te houden op de wettelijke toezichthouders. Deze lacune vertaalt zich in de gebreken die het wettelijk toezichtstelsel in Nederland vertoont ('Toezicht zonder toezicht corrumpeert'). De Stichting Toezichthoudend Nederland is in 1999 opgericht om dit 'gat in de markt' te dichten. Berichten over gebrekkig toezicht door de wettelijke toezichthouders vindt men dagelijks in diverse media. De politieke partijen worden door de Stichting Toezichthoudend Nederland met regelmaat in verschillende affaires opgeroepen en aangemaand om binnen de politieke context toezicht te houden op de wettelijke toezichthouders, althans om vragen te stellen over de werkwijze en bevindingen van de achter 'geheimhouding' verscholen wettelijke toezichthouders en aanpalende ministeries. Artikel 2 van de statuten luidt: "te bevorderen en erop toe te zien dat het verkeer op het gebied van bancaire activiteiten, verzekeringen en effecten in en buiten Nederland overeenkomstig de wettelijke en maatschappelijke normen verloopt en de daartoe wettelijk aangewezen personen, instanties en organen hun toezichthoudende en andere taken dienaangaande overeenkomstig de wettelijke en maatschappelijke maatstaven uitoefenen".
LiteratuurlijstVoor een ieder die de wil heeft zich te verdiepen in het wel en wee van de BV Nederland en daarbij het aandurft onderzoek te doen naar 'de achterkant van het gelijk', zijn de volgende boeken een absolute 'must':
In deze boeken komen telkens weer de volgende aspecten naar voren: doorgeschoten poldermodel / softe maatschappijfilosofie uit de jaren zeventig / gedoogbeleid / vervagen van klassieke normen en waarden / daderwisseling / onwerkbare compromis modellen / geen of gebrekkig toezicht / zwakke mentaliteit management / doofpottencultuur / gebrek aan inlevingsvermogen / te grote kloof tussen overheid en burger / zelfverrijking / vriendjespolitiek / old boys netwerken / bankiers, advocaten, accountants, politici en andere gezagsdragers die criminelen, fraudeurs en terroristen faciliteren / de bovenwereld die bijna onontwarbaar verstrengeld is met de onderwereld, etc.
Wanneer u na het lezen van (een aantal) van deze boeken beseft in welke samenleving wij wonen en werken, mag u niet langer toestaan dat rechtvaardige 'medelanders' zoveel jaren moeten vechten voor hun gelijk en daarbij als grootste vijand de overheid tegenover zich vinden. Bespaar een ieder deze afgang. Want vele tienduizenden slachtoffers waren en zijn niet in staat deze 'strijd' te voeren. Het ageren tegen onrecht gaat namelijk ten koste van alles. Zonder deze mensen verdwijnt het laatste stukje beschaving en zijn we overgeleverd aan de goden. Stop daarom de uitverkoop van de rechtvaardigheid. Maak een einde aan de staatsterreur!
De aanleidingBegin 2001 werd er door de Minister voor grote steden- en integratiebeleid, R.H.L.M. van Boxtel en de Minister van binnenlandse zaken en koninkrijksrelaties, K.G. de Vries, opdracht gegeven een Eenmalige Adviescommissie ICT en Overheid te benoemen. Al op 6 september 2001 verscheen het rapport ICT en Overheid. In dit rapport wordt gesteld:
De nieuwe toezichthouderDe volgende passage uit het rapport, toont aan hoe groot de kloof is tussen de theorie en praktijk. Hoofdstuk 4.5 'Nieuwe Toezichthouders': 'Het systeem van de trias politica, de scheiding tussen wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht, zorgt voor 'checks and balances' in de samenleving. De trias politica biedt de burger de mogelijkheid om zijn wetgevende vertegenwoordigers te kiezen, maar hij kan dat recht slechts per bestuurslaag om de vier jaar uitoefenen. Dat leidt niet tot grote betrokkenheid. De trias politica berust op een evenwicht tussen professionals en een machtenscheiding die de individuele burger wel rechtszekerheid biedt, maar slechts een beperkte mogelijkheid tot participatie. Dit systeem doet onvoldoende recht aan nieuwe ontwikkelingen. Burgers en overheid geven steeds meer samen vorm aan de samenleving en burgers zijn eveneens beslissers en toezichthouders geworden. De overheid heeft er alle belang bij dat zij gesteund wordt door de burger in haar toezichthoudende rol. De overheid zal dan ook deze nieuwe toezichthouder moeten verwelkomen en faciliteren. Zij moet de burger de ruimte geven om zijn rol als toezichthouder in te vullen. Dat kan alleen als de regels helder zijn, overheidsinformatie ruim beschikbaar is, de burger goed toegerust zodat hij toegang heeft tot de informatiesamenleving en hij vooral serieus wordt genomen. Het recht op weten kan eveneens een stimulerende rol spelen. Burgers, die zich verantwoordelijk voelen voor het goed functioneren van de samenleving behoren gekoesterd te worden, in plaats dat ze het lastig gemaakt wordt als zij hun bijdrage willen leveren of het ze geld kost, zoals wanneer ze de politie willen waarschuwen. Een vraaggerichte houding van de overheid is een noodzakelijke basisvoorwaarde' (**). Het feit dat er door de overheid opdracht wordt gegeven zo'n onderzoek te doen, toont inzicht en het op deze manier publiceren, moed. Schokkend is alleen hoe groot de kloof is tussen theorie en werkelijkheid. Als we zien hoeveel moeite een burger moet doen om een aangifte te doen en de burger in de krant leest dat er ruim 700.000 aangiften niet worden behandeld, valt het moeilijk te geloven dat er ooit een oplossing komt. In het vervolg van deze brief komen we hierop terug. We zullen laten zien dat de overheid en haar wettelijke toezichthouders er nog steeds alles aan doen om 'daders' te beschermen en klokkenluiders te 'elimineren' (uitzonderingen daargelaten). Het lijkt wel of zonder 'bloedvergieten' de uitvoering en realisatie van dit proces onmogelijk wordt gemaakt. Toch is er geen andere oplossing. We moeten aan de slag. Langer wachten is onverantwoord.
Realiteit
Vragen
Maakt de overheid van klokkenluiders terroristen? In bijna alle gevallen waar zaken uit de hand lopen (ongelukken, rampen, fraude, corruptie, intimidatie etc.) zien we dat in veel gevallen een klokkenluider de zaak in gang zet. Het hele scenario van niet voldoende controleren, niet handhavend of handelend optreden, gedogen, langs elkaar heen werken, ondeskundigheid, incapabel zijn, incompetentie, verzwijgen, liegen, anderen de schuld geven, vriendjespolitiek, smeergeld, steekpenningen wordt vaak door een klokkenluider bloot gelegd. Een klokkenluider is over het algemeen een medewerker die melding maakt van een misstand in zijn of haar organisatie / netwerk. Eventueel herhaalt die persoon de melding, nadat alle interne mogelijkheden zijn uitgeput, buiten de organisatie: bij de toezichthoudende instanties, via de pers en/of de overheid. Klokkenluiders zijn dikwijls integer tegen hun eigenbelang in, omdat integriteit geworteld is hun geweten en geen afgedwongen eerlijkheid is. Het zijn over het algemeen serieuze mensen die handelen uit een vaste morele overtuiging (FD *). Afgelopen zomer was Nederland gastheer van een groot internationaal congres over corruptiebestrijding. Volgens Minister Korthals is een klokkenluider van cruciaal belang voor de samenleving en de bewaking van de integriteit. De realiteit is helaas dat 'klokkenluiders' nog steeds met de nek worden aangekeken omdat de prijs voor 'klikken' nog steeds hoog is. Er treden bepaalde mechanismen (FD en KN *) in werking als iemand iets aanhangig wil maken. Volgens de Amerikaanse psycholoog Donald Souhen zijn er zeven fasen die de meeste klokkenluiders doorlopen. Die fases structuren de botsing van de klokkenluiders met het collectief en het verwerken van de gevolgen daarvan. De klokkenluider krijgt te maken met vergelding en rancune. Uiteindelijk worden ze outcast omdat ze weigeren hun geweten ondergeschikt te maken aan het veronderstelde belang van de organisatie of het netwerk. Klokkenluiders worden nog steeds als querulanten gezien. Een bekend voorbeeld is de zaak van Paul van Buitenen. In zijn boek 'Strijd voor Europa' zien we hoe hij stelselmatig wordt tegengewerkt. Het is frappant te zien dat personen die het leven en werken van klokkenluiders traineren en dikwijls onmogelijk maken, over het algemeen 'keurige heren' zijn op hoge posities. In het geval van Paul van Buitenen was dat Hans van de Broek. Heel kinderachtig was zijn reactie naar van Buitenen toen de commissie was gevallen en hij zijn biezen kon pakken. Zou het management technisch niet beter zijn minder hardliners op dergelijke posities te zetten en meer vrouwen in dienst te nemen? Vrouwen hebben veel meer inlevingsvermogen en beheersen het omgaan met emoties vaak beter dan mannen. Klokkenluider tegen wil en dank. Zonder mij bewust te zijn van de term klokkenluider heb ik mij in 1987 in een situatie gemanoeuvreerd waarbij ik afscheid nam van defensie na jarenlang getuige te zijn geweest van corruptie, misstanden en vriendjespolitiek. Ik kon het met mijn geweten niet eens worden nog langer deel uit te maken van zo'n organisatie (kopie Elsevier 1987 **). Toch heeft defensie mij niet losgelaten omdat ik in 1983 getuige was van één van de meest ernstige ongevallen die de Nederlandse krijgsmacht is overkomen. Een mortiermijn ontplofte in een lokaal vol met dienstplichtige militairen (kopie gedeelte rapport *). Een jaar later ontpofte weer een zelfde type mijn, met wederom een dodelijke afloop. Deze ongevallen waren uiteindelijk aanleiding tot het schrijven van een Openbaar Rapport van de Nationale Ombudsman (dhr. Oosting). Schokkend is te ervaren dat dit rapport pas werd gepubliceerd in 1999. Dit pas nadat één van de betrokkenen zich met ongelofelijk veel energie hard maakte voor deze zaak. Dit dossier is bekend onder de naam 'klokkenluider Spijkers' in de zaak Ovaa. Een ieder die het dossier wil lezen kan dat inzien op internet onder www.katholieknieuwsblad.nl. Deze mijnheer Spijkers is jarenlang geterroriseerd door defensie. Het lezen van dit dossier zet u met twee benen op de grond en laat u beseffen dat het verrottingsproces al in de jaren 80 is begonnen. Iemand die zo'n proces nog nooit heeft meegemaakt gelooft u niet. Helaas is deze zaak geen incident en een op zich losstaande zaak, maar zal de voorloper blijken te zijn voor vele duizenden van dergelijke gevallen die de komende maanden en jaren de samenleving in beroering zullen brengen. Nog steeds is voor vele nabestaanden en betrokkenen deze zaak niet naar tevredenheid opgelost. Daarom heb ik 18 jaar na dato in april 2001 een interview gegeven in een defensie magazine (kopie artikel Trivizier **). Ik weet wat het betekent om klokkenluider te zijn en heb met de ervaringen uit de jaren 80 de moed en het inzicht gekregen de veel ernstiger (maatschappelijk gezien) zaken binnen de financiële branche aan te pakken. Gedwongen door omstandigheden waarvoor ik niet heb gekozen.
Dezelfde klokkenluiderrol, een andere tijd, een andere branche. Dagelijks ervaar ik dat 'klokkenluiders' nog steeds worden genegeerd, geïntimideerd en geterroriseerd door hun omgeving. Ik bezit diverse dossiers waar ik zie dat de druk op hen nog lang niet van de baan is, integendeel. Het kan en mag niet zo zijn dat machtige instituten als bankverzekeraars, advocatenkantoren en wettelijke toezichthouders enkel in beweging komen als de publiciteit er zich mee gaat bemoeien. Een ieder die in een conflict situatie komt met een bankverzekeraar zou eigenlijk moeten weten wat hij of zij in een dergelijke situatie moet doen. Daarom zal er veel meer gedaan moeten worden voor de 'klokkenluider', annex 'boodschapper'. Men zal hem of haar in veel gevallen zelfs moeten beschouwen als kroongetuige. Geef deze mensen een plaats in een nieuwe samenleving (nieuwe orde). Op dit moment zijn de meeste 'klokkenluiders' dermate beschadigd dat ze niet of nauwelijks nog een keer in zo'n proces willen terechtkomen. Zelfs de zeldzame klokkenluider die zijn zaak tot een goed einde brengt, is verhuisd naar het buitenland of heeft zich terug getrokken uit de samenleving. Ik ken diverse klokkenluiders die de verhalen van andere klokkenluiders niet kunnen aanhoren omdat ze hun eigen emoties en frustraties nog steeds niet hebben verwerkt. Waar was u toen deze mensen u nodig hadden? Stond u erbij en keek u ernaar?
Een Belgische klokkenluider vestigt zijn hoop op NederlandOm aan te tonen wat het betekent klokkenluider te zijn en 22 (ook hier weer het getal 22) jaar te moeten vechten voor je rechten, doe ik u als bijlage (gratis) het boek van Roger Henderick toekomen 'De linke leugens van Fortis ASLK'. Het onbeantwoord laten van 22 jaar strijd brengt het risico met zich mee dat de voor haar gevoel onschuldige burger (als geslachtofferde consument) er maar twee manieren overblijven om zijn zaak recht te doen. Of de 'Zwitserse methode' of de publiciteit. De eerste methode is de meest schokkende. De kans dat de benadeelde hiervoor kiest is misschien niet groot, maar ook niet geheel uit te sluiten. Ik heb veel gesprekken met benadeelden gevoerd en weet wat er bij hen leeft. Daarom zou het mij niet verbazen als bij deze 'slachtoffers' een keer het licht uitgaat. Er zijn het afgelopen jaar al een tweetal situaties geweest waarbij ik gelukkig de 'klokkenluider' kon afhouden een actie te ondernemen die wel spectaculair was, maar een einde zou maken aan hun leven. Dat gaat mij te ver. Toch weet ik dat dit een keer gaat gebeuren. De tweede methode, het opzoeken van de publiciteit is voor hen misschien wat minder drastisch, maar toch ook zeer schadelijk voor alle betrokkenen en verantwoordelijken. Ik hoop dat u beseft dat de woede van de enkeling kan overslaan op de massa en zo processen in gang zetten die door u en mij niet meer zijn te stoppen. Ik heb in de brief aan Fortis d.d. 10 oktober 2001 (kopie *) deze zaak uitgelegd en Fortis verzocht om met een oplossing te komen. Geen enkele reactie. De initiatieven die Roger Henderick neemt grenzen aan het ongelofelijke. Hij heeft op alle mogelijke manieren de publiciteit gezocht (krantenartikelen de Telegraaf en Reporter *). Maar ook iedere topbestuurder in België is inmiddels in bezit van zijn boek. Niemand ontkent zijn verhaal, men geeft hem zelfs gelijk. Een plaatselijke wijkagent en politiecommissaris steunen hem in zijn strijd en vertellen iedereen dat deze zaak moet worden opgelost, omdat ze begrijpen dat dit fout afloopt. Toch zijn er krachten aan het werk die er alles aan is gelegen om de zaak in de doofpot te houden en een oplossing willen voorkomen. Of het nu Herman de Croo (voorzitter van de kamer), Jozef G. de Mey (gedelegeerd bestuurder AG lid Raad van Bestuur Fortis), zijne Koninklijke Hoogheid Albert 11 (Koning der Belgen) of Guy Verhofstadt (Eerste Minister) is, niemand is in staat de macht van Fortis te breken. Fortis is België, België is Fortis. Waar is men bang voor? Zijn het die enkele tientallen dossiers van derden die Roger Henderick onder zich heeft waarbij we zien hoe Fortis omgaat met mensen/consumenten die hun recht willen halen in een bepaalde zaak (dossiers zijn verdeeld over drie landen in Europa). Dossiers die het daglicht niet kunnen verdragen. Is Fortis bang dat het deksel van de beerput wordt getrokken en er vele honderdduizenden claims zullen worden ingediend? Is men bang dat dergelijke zaken het concern teveel geld gaat kosten en dit zeer nadelig is voor het imago. Is men bang dat deze negatieve berichten invloed hebben op zakenpartners in het buitenland. Bijvoorbeeld een land als China waar Fortis gaat expanderen. Het enige land ter wereld waar nog groei mogelijkheden zijn. Wie het weet mag het zeggen. Kort samengevat. U moet zien te voorkomen dat dit soort zaken escaleren. Ik wil niet wonen en werken in een bananenrepubliek. Daarom blijft voor mij de vraag: hoeveel rek zit er nog in het imago van de samenleving? Wanneer is genoeg, genoeg.
BouwfraudeWat mij afgelopen vrijdagavond 9 november 2001 het meest schokte was niet het feit dat dhr. Bos met zijn zaak naar buiten kwam. Ik probeer deze zaak al twee jaar te volgen en omdat ik hoorde dat er een kans bestond dat hij zijn dossiers bekend zou maken, heb ik zijn zaak in oktober op de website gezet. Ook had ik een vermoeden dat hij afgelopen vrijdag op televisie zou komen omdat een medewerkster van het programma Zembla mij belde met de mededeling dat de voorgenomen uitzending, waar ik mijn bijdrage aan heb mogen leveren, over de bankverzekeraars in relatie tot de tussenpersonen, doorgeschoven was naar 23 november, Ned. 3 om 21.15 uur. Neen, wat mij blijft verbazen is de ongelofelijke naïviteit of gespeelde verbazing van politici en 'deskundigen'. Zelfs de nieuwslezer van Nederland 3 (Philip F.) viel bijna van zijn stoel toen hij van dhr. van der Wiele (gem. bureau Screening Amsterdam) hoorde over welke bedragen er werd gesproken. Ook had deze nieuwslezer nog nooit van BIBOB gehoord. Wist ook niet dat deze werkwijze van bouwbedrijven tot 1993 normaal was en dat sinds die periode de bouwwereld ondergronds was verder gegaan. Er werd gesproken van Zuid-Europese toestanden en verder dat het in andere branches niet veel beter was. De vraag die ik dan stel: is men echt zo dom? Leest men geen kranten? Ik begrijp als geen ander, hoe moeilijk de laatste jaren voor dhr. Bos (en derden) geweest zijn. Je moet heel voorzichtig opereren, zaken zijn moeilijk te bewijzen en je bent bang dat jij of je gezin worden 'gepakt'. Daarnaast ontdek je dat gaandeweg zo'n operatie, je grootste tegenstander een onwillige overheid blijkt te zijn. Dit is voor elke 'klokkenluider/slachtoffer' een nog veel schokkender ervaring dan je eigen 'duurzame' branche bevechten. Een branche waar je jaren met heel veel plezier hebt gewerkt, maar waar je tot de ontdekking komt niet meer mee te willen doen aan 'het spel en de knikkers'. Daarom was dhr. Bos zijn vertrouwen zo geschonden dat hij zijn stukken deze morgen aan de super-PG en de Minister heeft overhandigd en niet aan het Openbaar Ministerie. Dit is voor een ieder die dit voor het eerst meemaakt niet te geloven. Toch is dit het reality poldermodel. Natuurlijk kregen we weer de geschokte reacties van de politiek te zien en te horen. Vrijdagavond kwamen de eerste twee politici al in beeld, de heren van Leers en van Gijzel, om hun verontwaardiging uit te spreken. Op zich heel terecht, we praten hier over belastinggeld, maar erger nog over witteboordencriminelen. Maar toch vraag ik mij dan af, waarom dit nu pas de volle aandacht krijgt. Om nu te voorkomen dat straks iedereen roept het niet geweten te hebben, doe ik u een aantal kopieën toekomen (o.a. de Telegraaf, Cobouw *) uit de periode 1999 t/m heden. Corrupte wethouders en ambtenaren, voorkeursbehandelingen, feestjes met projectontwikkelaars, bouwfraude met de Schipholtunnel, het rapport van de Vereniging Eigen Huis 'vriendjespolitiek', Brinkman die als voorzitter van de AVBB al in januari 2000 riep (en dat ook zal blijven doen) dat zijn bedrijfstak (bouwwereld) niet genoemd mag worden in het wetsontwerp Bevordering Integriteitbeoordelingen, omdat de bouw hierdoor zou worden gediscrimineerd. Een zelfde Brinkman die zijn positie gebruikt om met voorrang zijn woning op de monumentenlijst te krijgen. Een Brinkman die naast zijn rol als voorzitter ook nog actief is binnen de Pensioen- en Verzekeringskamer (toezichthouder!). Voor hen die denken dat dhr. Bos nog maar net met zijn zaak bezig is en niet heeft geprobeerd eerder de publiciteit te zoeken, help ik uit de droom met een kopie (Telegraaf *) waaruit blijkt dat hij al vanaf het jaar 2000 probeerde zijn zaak aanhangig te maken. De vele andere zaken (publicaties en dossiers) zal ik u besparen, het wordt anders zo gênant en zelfs ongeloofwaardig. Dat zou jammer zijn. Conclusie: we hebben het kunnen weten. Terug naar micro-niveau met een macro-omvang. Binnen bijna alle gemeenten in Nederland zijn mensen betrokken (geweest) bij fraude en/of vriendjespolitiek. Het rapport 'vriendjespolitiek' van de VEH zegt genoeg en is eigenlijk oud nieuws. Wat heeft politiek Nederland met deze signalen gedaan? Vele honderdduizenden Nederlanders moeten van het bestaan van dergelijke zaken afweten. Ook ik ken binnen mijn vorige gemeente een ambtenaar die zijn zakken heeft gevuld en die buiten de stad, midden in het bos, een schitterende villa heeft laten bouwen. Het probleem is alleen te kolossaal van omvang. Hoe moeten we dit aanpakken. Hebben we voldoende cellen voor al die ambtenaren, wethouders en burgemeesters. Wat betekent dit voor onze samenleving. Laat ik een werkelijk door mij onderzochte casus noemen. Een burgemeester maakt een deal met een middelgrote projectontwikkelaar. Als de projectontwikkelaar het nieuwbouwproject krijgt dan mag de burgemeester, na zijn ambtstermijn, directeur worden van dit bedrijf. Ondertussen wordt er voor een gezinslid ook nog een nieuwbouwwoning 'geregeld'. Zo gezegd zo gedaan. De woning werd keurig opgeleverd en de ex-burgemeester werd directeur van deze projectontwikkelaar. Deze zaak aanpakken ligt dus politiek erg gevoelig. Alleen in dit geval is het probleem nog gecompliceerder. Deze ex-burgemeester is ook nog rechter-plaatsvervanger. Nu wordt het nog wat moeilijker. Een lastige zaak. Als u dan toch aan de slag gaat met uw parlementaire enquête, zijn er ook nog een paar andere 'hobbels' te nemen. Elk feit is een megaklus op zich. In verband met de hierna nog diverse malen genoemde verwevenheden, moet u eens onderzoeken wie er allemaal in de Raad van Commissarissen zit van de grote (beursgenoteerde) bouwondernemingen. Opmerkelijk veel (ex-) bankiers. Of heeft u wel eens onderzocht hoe de wegenbouwwereld zijn 'deals' maakt. Kartel afspraken in de wegenbouw? Immense bedragen en maar een paar spelers die de dienst uitmaken. De verleiding is groot. De tegenstander is aan zet. De propagandamachine draait op volle toeren. Persconferenties worden gegeven, men schakelt de radio en televisie in en laat duidelijk weten verbaasd te zijn. Zaken worden gebagatelliseerd, ontkend of men zwijgt in alle talen en wacht tot de bui weer over is gewaaid; en alles en iedereen weer overgaat tot de orde van de dag. Een andere mogelijkheid is strafvervolging afkopen. Dit betekent dan wel het erkennen van schuld en wat nog erger is men laat de fraudeurs (virus) gewoon zitten. Zo krijgen we het probleem dus nooit de wereld uit. Er wordt ons nu een beeld gecreëerd van een heel duurzame branche met veel en hardwerkende mensen. Ook zal men de klokkenluider negeren en kleineren en waar nodig zwart maken (hij heeft toch ook zijn boterham in de branche verdiend? Waarom heeft hij dit niet eerder gemeld? Is hij jaloers omdat zijn carrière niet zo is gelopen als verwacht?). Ook zal de branche best willen toegeven dat er hier en daar wel eens fouten zijn gemaakt, maar zo extreem? Zeg nu zelf, dat kan toch niet waar zijn?
Daarom denk ik dat de columnist van de Telegraaf (*) zich nauwelijks realiseert wat het betekent voor de Nederlandse samenleving om de 'onderste steen' boven te krijgen.
VerwevenhedenWie controleert de controleurs? Wat zijn de consequenties voor onze samenleving van falend toezicht. Wie is er verantwoordelijk voor adequaat toezicht en wie controleert de controleurs? Door de nog steeds weinig transparante houding, het gesloten circuit van steeds meer aan het licht komende netwerken van onderlinge contacten en relaties (verwevenheden) op topniveau en het niet handelend optreden van de overheid (wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht), wettelijke toezichthouders, raden van commissarissen, financiële instellingen, accountants, advocaten en notarissen, maakt het dat alle soorten fraude, zware criminaliteit, terrorisme, schandalige zelfverrijking en witwaspraktijken nog steeds 'vrij spel' hebben.
Transparantie en onafhankelijkheidDaarom sluit ik mij van harte aan bij de hype-vormende aandacht voor 'transparantie' en 'onafhankelijkheid'. (De Snip&Snap van financieel economisch/bestuurlijk Nederland in het eerste decennium van de 21 ste eeuw). Structureel zowel als casuïstisch onderzoeken wij daarbij de vraag hoe de fenomenen 'transparantie' en 'onafhankelijkheid' werken in de dagelijkse praktijk van (toezicht op) de wettelijke toezichthouders. En voorts: welke betekenis hebben de vergaande verwevendheden tussen de banken en verzekeraars enerzijds en geledingen van de politiek annex rechterlijke macht/advocatuur annex accountancy anderzijds voor (gebreken in) de dagelijkse transacties en de Business as Usual-appreciatie in de bancaire, verzekerings- en effectenwereld? Hoe verhouden deze verwevenheden zich tot de wettelijke toezichthouders? Waar ontbreekt toezicht op toezicht en daarmede tevens toezicht op deze verwevenheden?
ObjectiefZaken worden (in Nederland, maar ook steeds meer wereldwijd) gedaan in voortdurend enger wordende cirkels van banken/verzekeraars, accountants, advocaten, multinationals en hun 'adviseurs'. In dit circuit doen de 'spelers' met hetzelfde label dagelijks op tal van plaatsen onderling met elkaar zaken ('transacties'). Veel adviesorganisaties zitten dikwijls met twee petten op, als controleur en als commercieel adviseur (verkoper). Recent onderzoek toont aan dat er op dit moment door bedrijven als Ernst & Youngh meer geld wordt verdiend vanuit de adviesdienst dan door controle op de boekhoudingen. Daarmee komt de objectiviteit van dit soort bedrijven bij hun controlewerk zwaar onder druk te staan. Doordat economische belangen een grote invloed hebben op het gedrag van mensen is het niet verwonderlijk dat iedereen 'vriendje' van elkaar is en niemand dit netwerk mag doorbreken.
Sociale netwerkenOok is er steeds minder sprake van marktwerking. De concurrentiepositie per beroepsgroep is een achterhaalde kwestie. Het gaat om de (cumulatieve) onderlinge samenhang binnen de beroepsgroep opgeteld bij de samenhang tussen de verschillende beroepsgroepen over de permanente stroom van zaken en de immanente structuur daarvan. Deze structuur ontleent haar hechte verband mede aan onderliggende sociale patronen. ('Old Boys Netwerk') Breng in kaart wie waar commissaris is en wie lid van welk clubje en het 'plaatje' is compleet. Deze mensen (topbestuurders uit het bedrijfsleven, president-directeuren, vastgoed-, beurs- en mediamagnaten, topbestuurders van bankverzekeraars en pensioenfondsen) gesteund door hun vrienden uit de politieke, werkgevers en werknemersorganisaties en toezichthouders, zijn de werkelijke machthebbers en degene die feitelijk de BV Nederland besturen. (artikelen periode 1998 t/m heden uit de Telegraaf, FD *). Eigen toezicht via branches en klachteninstituten. In het algemeen zien we dat criminelen/fraudeurs zich verschuilen achter hun brancheorganisaties, belangenverenigingen, keurmerken en door eigen leden gecontroleerde klachteninstituten. We zien dat deze organisaties vooral belangrijk zijn in die branches waar veel geld in omgaat. We denken bijvoorbeeld bij de autobranche dan aan de STIBA (brancheorganisatie voor voertuigdemontagebedrijven), de BOVAG (garagebedrijven) en de FOCWA (schadeherstelbedrijven). In de financiële branche komen we heel andere spelers tegen in nog veel grotere netwerken en met nog meer belangen. We moeten hierbij denken aan de NVA, NBVA, NVM, Verbond van Verzekeraars, NVB, STE, DNB, PVK, DSI, Stichting Klachteninstituut, Toetsingscommissie Code Rendement en Risico, GIDI, Registers zoals EVA, BKR etc. Kenmerk is een wirwar van regelingen, eigen belangen en wat ook frappant is dat de leden van de belangenverenigingen en/of vakorganisaties bijna nooit worden geschorst of geroyeerd. Geen toezicht, geen sancties, helemaal niets. Het enige wat de heren doen is het veilig stellen van eigen belangen (positie, aanzien, macht en geld). Advocaten, accountants en notarissen worden vanaf 1 januari wettelijk verplicht vermoedens van criminele handelingen te melden bij het Meldpunt Ongebruikelijke Transacties. Dit punt hebben we ook meegenomen in onze brief van 14 september aan de Ministers inzake de integriteit van topbestuurders. Dat de overheid dit verplicht stelt is niet zo verwonderlijk als we zien wat na vijf jaar meldingsprocedure de resultaten zijn. Zeer mager (kopie artikel FD *). Mochten de deskundigen niet begrijpen hoe dat komt, dan ben ik bereid daar tekst en uitleg over te geven en d.m.v. een aantal voorbeelden aantonen dat het niet zo vreemd is dat de 'heren' niet overlopen van enthousiasme.
OntwikkelingenZijn er ontwikkelingen die aanduiden dat we tenminste nadenken over hoe het anders moet? Ik denk het wel, al verwacht ik daar niet zo veel van. Zolang men geen snoeiharde maatregelen wil nemen, woekert het kwaad voort. Alleen een incident kan dan de zaak in beweging krijgen. We moeten dan wel rekening houden met het feit dat de goeden samen met de kwaden op één hoop worden gegooid. Jammer, maar helaas. Ter informatie verwijs ik naar een aantal artikelen die aantonen dat men eindelijk begint te luisteren en beseft ook zelf verantwoordelijk te zijn het 'kwaad' in de kiem te smoren. Durf toe te geven waar wij in de fout zijn gegaan en werk mee aan oplossingen die de samenleving weer duurzaam maken (kopieën periode 2001 uit het FD).
Rotte appels en de fruitschaal De consequenties van het gedogen van slecht functionerende, niet integere (of zelfs frauderende) bestuurders, heeft zich als een ongeneselijk gezwel uit gezaaid. Daar komt nog eens bij dat de 'vrienden' van deze bestuurders dit virus niet inkapselen of elimineren, maar juist door hun contacten voor verdere verspreiding zorgen. Uiteindelijk blijkt dan de gehele fruitschaal te zijn aangetast. Twee voorbeelden uit het verleden wil ik u daarbij niet onthouden. De commissaris van de Koningin, mevrouw Leemhuis-Stout kreeg na het debacle in Zuid-Holland als 'beloning' een job aangeboden als voorzitter van de Energieraad. Nog geen jaar later werd zij door het kabinet benoemd tot de nieuwe voorzitter van de raad van toezicht van het Landelijk Selectie- en Opleidingsinstituut Politie (kopieën Telegraaf *). Dat is fraai. Dit is typisch Nederland. Ik ben pyromaan en ik krijg het toezicht over een vuurwerkfabriek, of pedofiel en wordt activiteiten begeleider van een kinderdagverblijf. Een ander geval betreft oud Connexxion topman van Sevenstern die al 20 jaar zijn zakken heeft gevuld met geld van bedrijven en overheid (geld van de burger!). Als beloning krijgt hij nog een zak geld mee (kopie uit Telegraaf en Volkskrant *). In beide gevallen zien we dat onze Minister Jorritsma een rol speelt in de carrière van deze topbestuurders. Zo doen we dus met elkaar zaken. Van je vrienden moet je het hebben. Je laat elkaar niet vallen, niet waar. Een actueel voorbeeld is op dit moment de 'affaire Gelderland'. Na de omstreden Gelderse bestuurscrisis met betrekking tot de grootscheepse fraude rondom het evenementenbeleid, ligt nu ook commissaris van de Koningin Jan Kamminga onder vuur. Kamminga wordt verweten de Europese aanbestedingsregels te hebben geschonden door tijdens de renovatie van het provinciehuis een bevriende binnenhuisarchitect en meubelleverancier uit Groningen opdracht te hebben gegeven zijn werkkamer en die van griffier Crasborn te herinrichten met luxe Italiaanse meubels. De chaos is compleet (Telegraaf *). Had dit probleem voorkomen kunnen worden? Ik denk het wel. Als er een antecedentenonderzoek had plaatsgevonden naar de achtergrond van dhr. Crasborn in relatie tot zijn vorige werkgevers en men zich had verdiept in de cultuur van de financiële branche/makelaardij, dan is het niet onlogisch dat dhr. Kamminga zijn vriendjes in heeft geschakeld. Om u inzicht te geven adviseer ik u nogmaals het rapport vriendjespolitiek te lezen van de VEH. De kruik gaat net zo lang te water tot hij barst. Dus kort en goed samengevat, als de verantwoordelijken zich één dag in de materie hadden verdiept was dhr. Crasborn nooit naar Gelderland gekomen (verspreiding virus) en dhr. Kamminga gewoon directeur gebleven van de Kamminga Groep. Zo eenvoudig ligt dat. Consequenties voor de consument. De afgelopen jaren wordt de Nederlandse samenleving overspoeld met publicaties over conflicten en malversaties. De zaken worden steeds groter. Het begon met een aantal hypotheekfraudes. Maar in de loop van de afgelopen jaren kwamen er andere zaken boven drijven zoals de affaire met Spaarbeleg, de Bouwmanzaak, d'Anwas etc. Bij de Clickfonds zaak en de Diamantaffaire kregen we te maken met de bovenlaag van de financiële instituten. Toch zijn dit in vergelijking met de zaak van klokkenluider Bos schermutselingen aan de grens. Ik denk dat met de zaak van dhr. Bos het eerste echte schot is gelost en het deksel van de beerput is afgeknald. De laatste maanden komen er allerlei zaken die betrekking hebben op bankverzekeraars via de krant, televisie en overige media in beweging. Onder druk van deze publiciteit worden nu ineens, soms al jaren slepende procedures, opgelost. De televisieprogramma's als Zembla, Storms, Netwerk, Radar etc. laten zien wat de gevolgen zijn van de slechte adviezen, producten en service voor de consument. Deze programma's staan bol van wantoestanden bij bankverzekeraars en hun adviseurs. De gevolgen van diverse beleggingsproducten, beleggingshypotheken en het niet tot zeer laat uitkeren van schades, waaronder arbeidsongeschiktheidsuitkeringen komen aan het licht. Vele duizenden Nederlanders beginnen zich op dit moment te realiseren wat en hoe ze de laatste jaren zijn voorgelicht, welke producten ze hebben gekocht en wat de financiële consequenties voor hen zijn. De gevolgen worden zichtbaar en voelbaar. Dit is nog maar het begin omdat veel consumenten nog niet eens weten dat ze risico's lopen, teveel betalen en geen idee hebben wat de fiscale gevolgen voor hen zijn op de korte, maar zeker ook op de lange termijn. Hierover heb ik de Minister en de wettelijke toezichthouders al begin dit jaar geïnformeerd. Geen reacties. Later kom ik terug op deze activiteit en de daarbij behorende brieven. Wel kan ik aangeven dat we hier praten over vele honderdduizenden potentiële slachtoffers. Een drama voor de keten; consument, intermediair, bankverzekeraar en aandeelhouder. Enige tijd geleden had het televisieprogramma Radar als onderwerp, de moeizame manier van letselschade afhandeling door verzekeraars. Ik citeer de volgende woorden: 'in de mangel genomen door verzekeraars', 'alle deuren worden dicht gesmeten', 'willen en wetens tegenwerken', 'rekken', 'moeheidstesten', 'uitroken', 'ongelijke strijd', 'emotioneel kapot maken', 'immoreel', 'geld zolang mogelijk in de knip houden i.v.m. het rentevoordeel', 'gladde jongens', 'stelselmatig commentaar weigeren', 'wiens brood men eet diens woord men spreekt', 'inschakelen van detective bureaus' en 'ten hemel tergend' (Boris Dittrich D66). Dit is toch niet normaal meer? Is hier geen taak weggelegd voor de toezichthouders? Blijven de verantwoordelijken achter de feiten aanlopen? Bij elke actie wordt het tipje van de sluier verder . Ondertussen gaan de bankverzekeraars door met het leveren van producten en diensten en roepen ons op te gaan beleggen en 'niet zo benauwd te leven' (kopie brief en advertentie Delta Lloyd **). Ondertussen maken zij die ons moeten beschermen tegen dergelijke instituten en zorg moeten dragen dat deze voldoende solvabel zijn, ruzie over het fenomeen toezicht. Wie wat moet doen en wanneer en waarom. Dit terwijl er elke dag weer nieuwe slachtoffers gemaakt worden en voor hen die een verkeerd product of een foute beslissing hebben genomen, de schade door het niet handelend optreden groter wordt. Jammer dat de arrogantie en leugen nog steeds regeert (column de leugen regeert **). Kloof bestuur en burger. Transnationale ondernemingen en bank/verzekeraars hebben geen behoefte om meer inzicht te verschaffen in het functioneren van de financiële wereld en het gebrek aan democratische controle daarop. Daardoor kunnen ze hun macht steeds verder uitbreiden. Dit uit zich onder meer in de alom toenemende inkomensongelijkheid, een steeds groter wordende kloof tussen het belang van de consument en de producent en tussen burger en bestuur. Daderwisseling Veel misstanden, malversaties en andere strafbare feiten (virus) kunnen bijna niet worden gecorrigeerd omdat dan het gehele economisch model als een kaartenhuis in elkaar stort. Erkenning en melding van deze feiten blijft dus angstvallig achterwege. De ontdekker en melder (klokkenluider) van het virus wordt als dader en niet als medeslachtoffer en tevens redder van andere (potentiële) slachtoffers (preventie) aangemerkt. Kortom: melder is gelijk dader. Ergo: melding blijft achterwege. Sancties Dat is feitelijk ook de echte reden waarom er ondanks diverse toezeggingen niet echt maatregelen worden genomen bij geconstateerde misstanden. Het systeem bepaalt uiteindelijk zelf de 'sancties' en heeft dikwijls tegengestelde belangen dan die van de massa (democratie). Justitie richt zich op dit moment hooguit op het opsporen van fraude en het oppakken van de daders en ontmantelen van de problemen. In de meeste gevallen komt er geen vervolgonderzoek naar bijvoorbeeld de geldstromen en organisaties achter de corruptie en misstanden. Dat heeft te maken met prioriteiten. Arbeidsintensieve aanvullende onderzoeken snijden veel dieper, maar zijn ook riskanter omdat je dan al gauw de 'bovenwereld' binnenkomt. Daarom kiest men hooguit voor een ontmoedigingsbeleid. Integriteit
TopbestuurdersKern van veel problemen in onze samenleving is terug te voeren op het (dikwijls) ontbreken van moraliteit en integriteit bij de topbestuurders. Kenmerkend is de ver doorgevoerde cultuur van handjeklap, vriendjesdiensten, arrogantie en ontkenning van misstanden (zie een aantal kopieën uit de Telegraaf periode 1999 t/m heden *). Deze cultuur is in de meeste gevallen de oorzaak van alle misstanden, doublures, corruptie en zelfverrijking. Een ander probleem bij veel topbestuurders is hun gebrek aan realiteitszin. Ze weten niet waar ze het over hebben en kakelen de meest vreemde onzin. Daarbij bevinden ze zich altijd in goed gezelschap. Recepties, feestjes, clubjes overal zien ze elkaar en waarover praten zij? Bijvoorbeeld dat het best meevalt met de economie (Peper) of dat de reden van het bombardement in Afghanistan van de twee Rode Kruis opslagplaatsen de schuld is van Bin Laden. Er stonden een paar vrachtwagens van hem voor de deur (Croll). U moet mij niet kwalijk nemen, maar dit soort opmerkingen zijn te idioot voor woorden. Om een beeld te geven wie het met wie doet en waarover zij praten doe ik u een paar kopieën toekomen. (Stan Huygens Journaal dagblad de Telegraaf *). Verder wil ik dhr. Peper mededelen dat hij niet moet praten over zaken waar hij blijkbaar weinig verstand van heeft. De vele publicaties (kopie artikel Telegraaf * en de column 'zeven magere jaren' / week 18 / 2001 **) schetsen een heel ander beeld van de economische situatie. De daders zijn zo verweven met de structuren van een organisatie, dat het elimineren van het probleem tegelijkertijd betekent dat men een groter probleem ervoor in de plaats krijgt. Het moeten snijden in eigen vlees zodat er 'koppen rollen' van vrienden, collega's, mede-bestuurders, personeel en ander vrienden, is een (bijna) onmogelijke opgave. Daarom zien we dat bestuurders en medewerkers op grove wijze blijven frauderen zonder consequenties. Iedereen maakt ook gebruik van dezelfde partijen die men nodig heeft om transacties succesvol te laten verlopen. In alle gevallen zien we daarbij bankverzekeraars, makelaars, notarissen en advocaten een cruciale rol spelen. Omdat elke vorm van integriteit ontbreekt en niemand zulk soort mensen durft te corrigeren ontstaan dergelijke uitwassen. Een ieder die zich verdiept in deze materie en de krantenartikelen van de laatste twee jaar er bijzoekt, zal verbaasd staan over de vele affaires die de publiciteit hebben gehaald. Ook een andere Commissaris van de Koningin heeft vele malen (negatief) de pers gehaald. Bij vele affaires heeft deze commissaris gefungeerd als 'opperbeerputtendekselbewaker'. (nieuw woord voor scrable?). En dit alles zonder consequenties. Hoeveel zaken komen er nog op ons af? Is dit het topje van de ijsberg? Daarom verwijzen ik u naar een artikel van prof Arnold Heertje in het blad Management Team van 7 september 2001 (kopie *) en citeer: 'Heel wat mensen die nu in de toppen van de financiële wereld zitten, zijn deels in die jaren opgeklommen. Als hoogleraar heb ik er nogal wat zien passeren. Als je al die mensen nu ter verantwoording zou roepen, met de normen en waarden van nu, werden ze allemaal veroordeeld.' Brief aan de Ministers d.d. 14 september (drie dagen na..) in het kader van de integriteit. Het gebrek aan integriteit heeft mij doen besluiten in bovengenoemde brief (bijlage **) een opsomming en samenvatting te geven wat er nu daadwerkelijk mis is met de BV Nederland. Alle zaken worden in deze brief aan de orde gesteld, inclusief de actualiteit omtrent de Wet Melding Ongebruikelijke Transacties. Omdat ik ervan overtuigd ben dat we als samenleving 'naar de kloten gaan' wanneer we geen halt toe roepen aan dit verrottingsproces, heb ik deze brief naar ruim 60 instanties verstuurd. Natuurlijk nauwelijks reactie, omdat velen zich niet aangesproken voelen of te arrogant zijn op de inhoud van deze brief acht te slaan. We hebben het in mijn ogen ernstige virus, in eerste instantie aanhangig gemaakt bij de Minister van Justitie, de Minister van Economische Zaken en de Minister van Financiën. Natuurlijk met minimaal resultaat. Alle punten en opmerkingen uit mijn brief, inclusief de vele publicaties zijn samengevat in deze brief van 7 kantjes. Enkele citaten uit deze brief:
Branche van financiële dienstverlenersAfgelopen week werd er in het congresgebouw een congres gehouden georganiseerd door het Verzekeringsblad. De naam van dit congres was 'Gebundelde Krachten'. Ik kon het niet laten de draak te steken met dit congres en had bovendien erg veel moeite met de titel. Als ik zie wat binnen de branche voor een chaos is ontstaan en dan een hele middag het gezwets aan moet horen van de sprekers, dan zakt de moed je in de schoenen. Iedereen was aanwezig, voorzitters van branche organisaties, Verbond van Verzekeraars, de commissie Intermediaire Distributie van het Verbond van Verzekeraars, Raden van Bestuur, het Intermediair en dhr. Hans Dijkstal, fractievoorzitter van de VVD. Het gezelligheidsgehalte was hoog, de inhoud laag en van een structurele aanpak van de problematiek (na ruim 10 jaar) is in de verste verte nog geen sprake. Tijdens een rondvraag ontdekte ik dat nog geen 10% van het Intermediair in januari klaar is voor de invoering van GIDI (gedragscode). Een groot deel van de aanwezigen wist niet eens waar men het over had. Daarom denk ik dat ik terecht opmerk overeenkomsten te zien met de jaren dertig. Deze branche van financiële dienstverleners weet niet waar ze het over heeft en hun 'leiders' hebben een hoog 'Chamberlain' gehalte. Men keuvelt en discussieert lekker voort, terwijl buiten de financiële wereld in brand staat en dagelijks slachtoffers maakt. Te stompzinnig voor woorden. Daarom doe ik u een kopie toekomen van een artikel uit een vakblad. Gelukkig zijn er nog collega's die wel wakker zijn (VVP 12 september 2001 *). Omdat ik ook bezig men met het dossier van klokkenluider dhr. Quekel, heb ik voor het congres een brief geschreven naar de Raad van Bestuur van Delta Lloyd (*). Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig. Tot slot moet ik bekennen dat, ondanks het feit dat ik al jaren geen VVD meer stem, met veel genoegen heb geluisterd naar Hans Dijkstal. Een goed en strak verhaal en een duidelijke boodschap voor hen die niet horende doof en ziende blind zijn. Politiek en bestuur De verkiezingen komen er weer aan. De ontwerpverkiezingsprogramma's liggen klaar. Gezien de economische ontwikkelingen moeten deze nog hier en daar wat worden aangepast en klaar is kees. De strijd om de stem van de burger gaat beginnen. Nog steeds is het zo dat de burger wel mag stemmen, maar niet mag kiezen welk kabinet hij wil. Hij zal het wel merken. Alles is mogelijk gezien de compatible programma's. Links is rechts en rechts lijkt soms links (Panorama *). Zo zit iedereen in het midden, lekker veilig. De kiezer lijkt tevreden. Men verwacht niet al te veel verschuivingen. Toch denk ik dat politiek Nederland een aardverschuiving staat te wachten. Onder druk van de verslechterende economie, de doorlopende negatieve berichtgeving (hersenspoeling), messcherpe columns en steeds woedendere ingezonden brieven over onze alom heersende gedoogcultuur, lakse nalatigheid (Staatscourant *), sjoemelende bestuurders, wachtlijsten in de gezondheidszorg, vandalisme en misdaad, een belabberd openbaar vervoer etc., zou het politieke landschap er wel eens heel anders kunnen uitzien. De trouwe kiezer is al decennia op zijn retour en verdiept zich ook in bewegingen die zich buiten de gevestigde orde bemoeien met problemen op het gebied van armoede, onrecht, globalisering, flitskapitalisme en de macht van enkelen over velen (ingezonden brieven FD en Telegraaf en column Genu(j)a of nee **). Het grote probleem voor de politiek is dat deze zich manifesteert als een besloten club. Een ieder die terug kijkt op bijna 8 jaar paars verbaast zich over de grote chaos die er is ontstaan. De kiezer vraagt zich af hoe dat zover heeft kunnen komen? Er is toch genoeg geld verdiend? Wat hebben de heren en dames politici al die jaren nu precies gedaan? Daarom denk ik dat er straks een groot aantal kiezers uit protest gaan stemmen tegen de gevestigde orde. Het huidige klimaat leent zich uitstekend voor een anti-partij. Als ik dan zie hoe er op nieuwkomers wordt gereageerd denk ik dat deze bewegingen extra stemmen krijgen door hun underdog positie. Of politiek Den Haag beseft wat er onder de kiezers leeft vraag ik mij af. Ook zie ik al de eerste tekenen dat het huidig establishment zich zal verdedigen en probeert de macht/controle te behouden (NRC **). Ook de rechterlijke macht ligt de laatste tijd onder vuur en is ook niet meer geheel onbevlekt. Ook hier zien we dat een klokkenluider zich al jaren druk maakt over zaken die wel degelijk opgelost kunnen worden. Dezelfde tegenwerkingen, dezelfde Chinese muren. Ook deze problematiek kan niet langer onopgelost blijven. Op alle fronten is er discussie over hoe het met de rechtsorde is gesteld. Elke dag leest de burger dit soort berichten in de krant. Dat kan niet zonder gevolgen blijven. (Telegraaf en KN **)
Casus 'F&P'
DoofpotDe zaak F&P heeft mij doen inzien hoe het met het financiële toezicht is gesteld en is tevens aanleiding geweest tot de oprichting van de Stichting Toezichthoudend Nederland. In 1998 heb ik door het mismanagement van een financieel direceur (Register Accountant), noodgedwongen het faillissement van mijn bedrijf (een middelgrote adviesgroep) moeten aanvragen. Ik ontdekte naast de diverse malversaties op het gebied van onroerend goed, ook dat projecten waren gefinancierd op grond van valse verklaringen. Daarbij speelden een aantal bank/verzekeraars (Fortis, SNS, ING en ABN-AMRO, accountants, notarissen en diverse makelaars) een actieve rol. Kenmerkend voor deze zaak is het niet handelend optreden van betrokkenen en verantwoordelijken, inclusief Justitie. Partijen was (en is) er alles aan gelegen om de zaak in de doofpot te stoppen en te houden. Niemand had belangstelling voor mijn argumenten dat het ongestraft laten van valse stukken, ABC constructies met onroerend goed en veel te hoge financieringen op basis van te hoge taxaties niet door de beugel kunnen. De ECD/FIOD had geen interesse (andere prioriteiten), de banken vonden het niet nodig om hun medewerking te verlenen omdat er door de stijgende prijzen van vastgoed weinig kans was op schade en men niet zat te wachten op publiciteit en klachten commissies en wettelijke toezichthouders gaven niet thuis. Iedereen deed er juist alles aan om niet te reageren en niet handelend op te treden. (Wie namen ze in bescherming?). De toezichthouders verschuilden zich achter hun geheimhouding en de politiek had geen enkel benul van wat er zich afspeelde binnen het schemerduister van de financiële branche.
OpzetTientallen bewijzen, honderden brieven en duizenden uren zijn aan deze zaak besteed. Niemand kwam in beweging. Zelfs de curator die bij dit faillissement was betrokken, mr. B. van het kantoor Nysingh Dijkstra de Graaff (oa te Apeldoorn), bleef passief aan de zijlijn staan. Lopende vastgoed projecten (bijvoorbeeld, ik had de verkooprechten van het grootste woningbouwproject in Nederland in handen) met vele tientallen miljoenen gulden aan waarde werden niet te gelde gemaakt. De schuld in 1998 was nog geen 5% van de waarde van de contracten en overige bezittingen (portefeuille en vastgoed). De belangen van het kantoor Nysingh (o.a. notariaat) waren andere dan mijn belangen. Men kon mij niet gebruiken. Zakelijk was het beter om het dossier F&P in de puin te laten lopen. Al ruim drie jaar wordt er over dit dossier gestegeld. Een relatie (advocaat) van mij noemt dit de meest walgelijke zaak die hij ooit onder ogen heeft gehad. Omdat hij zelf belanghebbende is in deze zaak en er al vele maanden werk in zitten is hij van plan dit dossier te gebruiken als lesmateriaal (casus) voor studenten. Volgens hem laat de curator dit dossier steeds dikker worden om straks aan te tonen dat niemand een positie heeft. Als de curator nu actie onderneemt betekent het dat hij aangeeft/toegeeft ten onrechte deze zaak drie jaar te hebben laten liggen. Los van deze zaak is een ander probleem dat de curator mr. B. nooit heeft willen ingaan op mijn argumenten dat er binnen het bedrijf was gefraudeerd. Na veel druk beloofde de curator in actie te komen als ik met voldoende bewijzen zou komen. Dit heb ik gedaan. Geen actie. Zelfs dossiers met bewijsstukken schoof hij aan de kant of raakt hij 'zoek'. Elke aanwijzing werd genegeerd, ieder suggestie van de hand gewezen en als belachelijk ter zijde geschoven. Deze curator was de grote regisseur van het bagatelliseren, negeren en ontkennen. Op alle mogelijke manieren heeft hij mij tegengewerkt, zwart gemaakt en roemde hij de activiteiten van mijn partners. Als je dan beseft dat mijn voormalig financieel directeur zijn vorige werkgevers voor vele miljoenen guldens heeft benadeeld, ik een dossier van 40 stukken heb waarin ik aantoon dat hij op alle fronten liegt, dan is het niet meer de vraag of we dergelijke types willen aanpakken. Neen, accountants, notarissen en directieleden zijn onschendbaar in deze samenleving. Zij worden afgedekt door hun brancheorganisaties en klachteninstituten. Ik heb er alles aan gedaan om de waarheid boven water te krijgen. Aanslagen, pogingen tot brandstichting en bedreigingen vanuit het criminele milieu waren niets vergeleken bij de geestelijke terreur van een niet in actie komende overheid, omdat belangen en verwevenheden van 'vrienden' uit het old boys netwerk prevaleerden boven de failliet. Brancheorganisaties, klachteninstituten, toezichthouders en politiek, niemand was thuis. En het ergste is dat wanneer je wel alle bewijzen op tafel hebt er nog steeds niets wordt gedaan. Men wil niet meewerken aan een oplossing. Omdat men tot op de dag van vandaag bang is dat dit dossier een domino-effect kan veroorzaken. De spelers van toen hebben allemaal carrière gemaakt. Eén van hen zit zelfs in de hoofddirectie van de SNS Groep. Nu actie ondernemen betekent toegeven dat er fouten zijn gemaakt. Als toelichting op dit dossier doe ik u een aantal stukken toekomen (kopieën van diverse correspondentie waar u kunt zien hoe partijen reageren op mijn zaak en er alles aan doen de zaak te traineren ***). Ook een zeer uitvoerige brief aan de Nederlandsche Bank en de Verzekeringskamer waarin ik uitvoerig een zaken aan de orde stel betreffende mijn faillissement in relatie tot de rol van bankverzekeraars en toezichthouders, wordt niet of nauwelijks behandeld (brief d.d. 18 maart 1999 DNB ***). Uiteindelijk werd het niet reageren van de toezichthouders aanleiding tot de oprichting van de Stichting Toezichthoudend Nederland. Pers Voor mij staat één ding vast, zonder pers geen democratie. Daarom heb ik uiteindelijk meermalen de pers moeten inschakelen om de bankverzekeraars te dwingen te dwingen zaken te onderzoeken en aangifte te doen. Niet elke bankverzekeraar heeft dit gedaan en sommigen deden maar een beperkte aangifte waarbij er zorgvuldig werd geopereerd om de eigen (betrokken medewerkers en directies) buiten de 'vuurlinie' te houden. Ook een hele ervaring (schok) is te zien hoe zo'n onderzoek verloopt. Nooit is er aan mij gevraagd toelichting te geven. Neen ik werd zelfs een gegeven moment als verdachte beschouwd en moest mij melden op het politiebureau. Daar ben ik drie dagen gehoord en behandeld als een crimineel. Terwijl ik diegene ben geweest die de hele zaak in beweging heb gekregen. Dit was de beloning voor een ijverige burger. Het resultaat van dit onderzoek was dat ik een schikkingsvoorstel ontving van de Officier van Justitie over twee kleine zaken, waar ik niets mee te maken heb gehad. Mijn ex-partner K. kreeg hetzelfde voorstel. Voor hem was dit een meevaller omdat hij er volgens eigen zeggen wel zeer genadig afkwam. Dit terwijl de echte 'foute' partijen niet worden veroordeeld. De financieel directeur is en wordt afgedekt door derden w.o. zijn eigen branchevereniging. De banken en verzekeraars en notarissen en accountants gaan vrij uit. Dit is meer dan onbeschoft en de reinste vorm van klassenjustitie. Een ieder die dit dossier leest, is zijn geloof in de rechtstaat onmiddellijk kwijt. Een samenvatting van de artikelen die in de pers zijn verschenen doe ik als bijlage. Als ik nu de tekst lees en dit vergelijk met de huidige situatie over toezicht, was ik mijn tijd ver vooruit (kopieën VVP, FD en Vrij Nederland ***). De ommezwaai (een nieuwe klokkenluider is geboren). Nadat ik in 1998 ontdekte wat mijn voormalig partners hadden gedaan binnen mijn organisatie heb ik de druk op hen opgevoerd om de chaos die hij samen met mijn andere partner heeft veroorzaakt, op te lossen. Het bedrijf raakte in problemen door een aantal activiteiten en desastreuze beslissingen van de financieel directeur. Daardoor ontstond er een financiële druk op K. om creatief zaken te doen teneinde een aantal zaken op te lossen. Uiteindelijk heeft K. afgelopen januari met mij open kaart gespeeld en aangegeven wat er zich werkelijk heeft voorgedaan. Hij was dan ook bereid om dit onder ede te verklaren bij de rechter-commissaris. Dit is gebeurd. Dit proces verbaal van getuigenverhoor was uitermate belastend voor de voormalige financieel directeur. Maar wederom valt de curator stil. Omdat K. weet dat ik actief bezig ben om één van mijn doelstellingen te verwezenlijken (zuiveren van de branche) en hij inmiddels ook ziet dat de branche totaal is gecorrumpeerd, wil hij onder bepaalde voorwaarden meewerken aan het inzichtelijk maken van netwerken en structuren binnen de bouwwereld, projectontwikkeling en de daaraan gekoppelde financieringen. Hij is zelf nog steeds actief werkzaam binnen de vastgoed sector en weet inmiddels waar hij over praat. Omdat K. weet dat ik al een jaar wacht op het moment om met een aantal zaken naar buiten te komen heeft hij contact met mij gezocht. Afgelopen maandag heeft hij mij belooft (onder bepaalde voorwaarden) zijn medewerking te verlenen aan het OM om de zaak van klokkenluider Bos nog meer inhoud en vorm te geven. Ik heb met hem de risico's besproken en hij beseft ten volle wat dit kan betekenen voor zijn eigen toekomst. Ik heb K. gezegd hem daarbij te steunen omdat ik inmiddels wel het e.e.a. aan ervaring heb opgedaan.
In mijn dossier was één van de betrokken bankverzekeraars Fortis. Omdat ik in een andere zaak ook Fortis tegen kwam en daarbij wederom ontdekte dat deze zaak wel erg veel verwevenheden kende en zich zelfs op het niveau van de Raad van Commissarissen afspeelde, heb ik deze twee zaken gecombineerd en overhandigt aan dhr. van Rossum, voorzitter Raad van Bestuur. Sinds 1 november 2001 is hij in bezit van deze dossiers (brief met enkele bijlagen ****). Natuurlijk ontvingen wij geen reactie. Dit dossier (twee zaken) toont de verwevenheden aan tussen bankverzekeraar enerzijds en geledingen van de politiek annex rechterlijke macht/advocatuur anderzijds. Hoe verhouden deze verwevenheden zich tot de wettelijke toezichthouders? Zijn dit soort dossiers de lont in het financiële kruidvat? Deze zaak toont aan hoever de bankverzekeraars met hun wettelijke toezichthouders af zijn geweken van hun oorspronkelijke doelstellingen; betrouwbaar en deskundig. Is dit het failliet van de integriteit? Omdat elk gevoel van rechtvaardigheid ontbreekt en ik steeds opnieuw zie dat dergelijke dossier geen incident zijn, maar een structuren blootleggen van onmachtige organisaties die niet in staat zijn (of willen) om fraude en criminaliteit buiten de deur te houden heb ik besloten deze zaken bekend te maken bij politiek en samenleving. Laat nu de burger maar een oordeel vellen. Ik geloof dat in dergelijke zaken enkele een bottum up benadering de zaak in beweging kan zetten. Ontstaan van de Stichtingen
Ontstaan van toezichtDe belangrijkste oorzaak van het gebrek aan toezicht is het ontbreken van toezicht op de Toezichthouders. Controle op deze instanties is er niet of nauwelijks. De samenleving moest dus maar aannemen dat alles goed is geregeld. Helaas constateerde ik dat bij de publicatie van alle misstanden en calamiteiten het toezicht ernstig tekort schoot. Gebrek aan kennis, veel onkunde, te weinig coördinatie en desinteresse zijn het grote probleem. Er was en is sprake van een lappendeken van toezichthouders en een hele keten van verantwoordelijken. Het grote voordeel van dit systeem is voor het establishment dat bij rampen, misstanden of andere ernstige onvolkomenheden iedereen een beetje verantwoordelijk is. In veel gevallen zou iedereen een deel van de schuld op zich kunnen nemen, zodat er geen 'koppen hoefden te rollen'. En dat hebben we ook zien gebeuren. De conclusie was voor mij in 1998 dan ook heel simpel. Voor mij was het gerechtvaardigd geen geloof meer te hechten aan adequaat toezicht. Ik zag dat door het gebrek aan transparantie dat mensen steeds minder geloof gingen hechten aan dit soort controleurs die hun eigen vlees moesten keuren. Dit feit was aanleiding voor mij in de zomer van 1999 de Stichting Toezichthoudend Nederland op te richten. En ondanks alle mooie beloften zie ik dat de toezichthouders op het gebied van financieel toezicht, brancheorganisaties en directies van banken en verzekeraars nog steeds achter de feiten aan lopen en te weinig belang (of tegengestelde belangen) hechten aan maximale transparantie. Vragen stellen veroorzaakt onrust omdat de kans bestaat dat men zaken ontdekt die men liever binnenskamers had willen houden. Ondanks alle toezeggingen blijven adequate maatregelen achterwege en bakkeleit men over hoe, wanneer, wie, waar en waarom. Ondertussen groeit de onrust en wordt de chaos groter. Artikelen van de laatste weken die dit beeld versterken doe ik als bijlage (diverse krantenartikelen *****).
OpvoedingToen ik met dit dossier bezig was deed mij het gekrakeel omtrent de toezichthouders mij denken aan de opvoedingsproblematiek van een paar opgeschoten jongeren. Deze hadden heel hun leven een vrije opvoeding gehad, de ouders waren erg druk (vooral met zichzelf) en gaven hun kinderen alle vrijheid. Correcties en sancties waren uit den boze. Omdat de buurt steeds meer overlast ondervond van deze jongeren en er steeds meer klachten binnenkwamen, moesten er maatregelen worden genomen. De teugels werden aangetrokken. De spanningen liepen op, ouders maakten ruzie en de buurt was het zat. Nog even probeerde het gezin de schijn op te houden de zaak onder controle te hebben, maar helaas het tegendeel bleek het geval. De zaak liep uit de hand. De politie werd kind aan huis en de ouders gingen scheiden.
Publiciteit. Ook ik heb een aantal malen de publiciteit gezocht om zaken bekend te maken. Alhoewel de branche daar niet erg positief op reageert zal ik toch regelmatig zaken moeten blijven melden. Niet als buitenstaander, maar als insider. (artikel KN en VVP *****)
Activiteiten Stichting Toezichthoudend NederlandDe Stichting begeleidt een aantal individuele klokkenluiders met hun zaak en is tevens gedoken in een viertal meer algemene problemen. Bovengenoemde zaken zijn 'tikkende bommen'. Pas bij een teruglopende economie (lagere koersen en daling onroerend goed) zullen deze één voor één afgaan en een ketting reactie veroorzaken. Ook de veranderende fiscale wetgeving zal een explosie kunnen veroorzaken, doordat de burger ziet dat hij een product (verzekering) heeft gesloten onder het mom van belastingvrij sparen voor de oude dag, terwijl hij elk jaar over deze verliesgevende producten nu ook nog eens belasting moet gaan betalen. Leg dat maar eens uit. In mijn brief over de wijziging van het fiscale stelsel heb ik gewezen op dit probleem en via de pers heb ik mijn zorgen uitgesproken (VVP maart 2000 *****). Natuurlijk volgden weer de bekende reacties. Het virus van ontkennen heeft ook deze branche al jaren geleden getroffen. Een veelzeggende opmerking wil ik u niet onthouden. Toen ik de consumenten bond confronteerde met de wijzigingen fiscaal regime per 14 september 1999 en de consequenties voor de consument, gaf men aan op de hoogte te zijn en het ook eens was met de door mij genoemde aantallen. De enige reden dat men niet wilde reageren was dat dan de gehele branche onderuit getrokken zou worden. De consequenties waren niet te overzien. Honderdduizenden claims van consumenten, honderden tussenpersonen die hun provisie moeten terugbetalen aan de verzekeraar en daardoor gegarandeerd failliet gaan. Ook de bankverzekeraars lopen tegen een gigantische verliespost op. In deze tijd zit daar niemand op te wachten. Dit niet handelend optreden en verzwijgen gaat ten koste van de consument. (Telegraaf *****) Sinds de oprichting van deze Stichting wordt ik in toenemende mate geconfronteerd met zaken die raakvlakken hebben met mijn eigen zaak F&P. Gezien het feit dat deze werkzaamheden tot nu toe allemaal pro deo worden gedaan, ben ik uitermate selectief in het aannemen van de diverse dossiers. Eén van de voorwaarden voor de start van een onderzoek is dat het dossier betrekking moet hebben op de bankverzekeraars problematiek en er connecties zijn met derden w.o. 'foute medewerkers', notarissen, toezichthouders ed. De zaken die we op dit moment ter inzage hebben zijn dermate ernstig dat we kunnen spreken van nieuwe affaires die te vergelijken zijn met de 'Bouwman affaires', 'Clickfondsen' etc.
Stichting We4UIn dezelfde periode ontdekte ik dat er een ernstig gebrek is aan goede communicatie tussen consument en financieel intermediair, maar ook tussen die intermediair en de bankverzekeraars. Zelfs tussen de consument en de intermediair (vertrouwensrelatie) was de kloof veel te groot. Dit probleem deed zich niet enkel voor op het terrein van de financiële dienstverlening, maar ook op het gebied van de gezondheidszorg. De communicatie tussen patiënt en huisarts, tandarts, specialist etc. was ook verre van ideaal. Tijdens een marktonderzoek ontdekte ik dat de problemen zich niet enkel voordeden bij de private marktpartijen, maar ook dat de kloof tussen de burger en overheid erg groot was. Enkel de fiscus voert een succesvol IT-beleid. De andere overheidsdiensten blijven ver achter. Kenmerkend tijdens mijn onderzoek was het inefficiënte gebruik van communicatiemiddelen, het gemis aan inlevingsvermogen, minimale transparantie en gebrekkig toezicht. Dit terwijl de behoefte aan het uitwisselen van informatie erg groot is. Met name op het gebied van dienstverlening, zorg en onderwijs. Na de ramp in Enschede en Volendam en recent de dreiging van terreur, werd het nog duidelijker dat het digitale dossier (in eerste instantie bedoeld om een beter en efficiënter proces in gang te zetten tussen consument-intermediair-bankverzekeraar), ook zeer geschikt is in de communicatie tussen overheid en burger. Het medium internet was en is hét middel om de kloof tussen partijen te overbruggen.
Transparante communicatieDaarom werd in 1999 al een eerste aanvang gemaakt met de verwezenlijking van dit idee. Het besluit werd genomen en de contouren werden vastgelegd en vorm gegeven door de oprichting van de Stichting We4U. Vanaf die periode zijn we actief van start gegaan met het uitwerken van het Missie Concept 'Transparante Communicatie'. In 2000 is een aanvang gemaakt met de ontwikkeling van de eigen software voor het digitaal dossier, de Personal Planning Provider. De bedoeling is dat iedere burger (lees ook consument) een eigen digitaal dossier wordt aangeboden (een soort digitale kluis). De burger kan alle gegevens opslaan die voor hem of haar van toepassing zijn. Een dossier met toegangsmogelijkheden op het gebied van financiën, gezondheid, wonen, werken, leren en vrije tijd. Met toestemming van de burger wordt de informatie uit gegevensbestanden gehaald. (werkgever, fiscus, gemeente, scholen, bankverzekeraar, intermediair, huisartsen etc.). Twee partijen zijn in dit concept belangrijk: de financieel adviseur en de medisch adviseur. Zij hebben beiden (historisch) een groot vertrouwen bij de gemiddelde burger. Daarom zullen de eisen op het gebied van integriteit en kennis hoog moeten zijn (gedragscode). Toezicht op deze groep is van primair belang om het vertrouwen van de burger niet te beschamen. Daarom blijven de eigendomsrechten volledig bij de burger en wordt de privacy bewaakt vanuit een organisatie met een publiek-private achtergrond. Dit samenwerkingsverband is verantwoordelijk voor de bescherming van alle partijen en heeft geen enkel commercieel belang. Tot op dit moment is de uitvoering en bewaking van het concept in handen van de Stichting We4U.
Publiek-private samenwerkingGezien het feit dat de overheid beseft een achterstand te hebben op het gebied van transparante communicatie en daardoor de aansluiting met de burger zal verliezen, is het voor de overheid noodzakelijk om partijen te zoeken die bereid zijn deze publiek-private samenwerking aan te gaan. De Stichting We4U ziet al een aantal partijen actief op deze markt van gevoelige data opereren. Deze partijen zoeken toenadering tot grote databestanden met als enig doel, het eigen belang en niet vanuit de gedachte de samenleving weer leefbaar te maken. Dit digitale dossier leent zich absoluut niet voor privatisering, maar mag ook geen eigendom worden van de overheid. Wanneer de overheid toch zou besluiten de controle naar zich toe te trekken zonder toezicht van de kritische burger, zal dit het begin zijn van datgene waar o.a. George Orwell voor waarschuwde in zijn boek Animal Farm 'All animals are equal. But some animals are more equal than others'. Wanneer de burger het idee heeft dat het deze kant opgaat, zal hij of zij zich maximaal verzetten en krijgt dit digitaal dossier nooit meer het vertrouwen. Tot slotWat wil ik bereiken? Geld, aanzien, worden gehoord? Misschien wel van alles wat. Maar één ding stond voor mij wel vast. Ik wilde al mijn ervaringen niet alleen voor mij zelf houden en kost wat kost delen met anderen. Ik voelde dat ik juist dankzij alle ellende gedwongen werd na te denken over mijn branche, het toezicht, de integriteit, de manco's en hoe zaken opgelost kunnen worden. Maar om heel eerlijk te zijn, tot het moment dat ik het rapport ICT en Overheid onder ogen kreeg, was ik uitermate voorzichtig in mijn verwachtingspatroon. Ik was dan ook zeer verrast toen ik het genoemde rapport las. Ik zag dat de Nederlandse overheid zich zorgen maakt en wil voorkomen in een sluipende crisis terecht te komen als zij niet spoedig maatregelen neemt ter ondersteuning van nieuwe democratische processen. De commissie die dit rapport heeft geschreven doet een aantal aanbevelingen die er toe zouden kunnen leiden dat de rol van de overheid in de informatiesamenleving wordt versterkt en er een nieuwe relatie ontstaat tussen burgers en overheid. De activiteiten, ervaringen en doelstellingen van de Stichting We4U en de Stichting Toezichthoudend Nederland vertonen een groot scala aan raakvlakken met de aanbevelingen uit het rapport 'ICT en Overheid'. Met die verschillen dat ik tot nu toe vanuit de praktijk werk en het stadium van enkel theoretiseren (deels) ben gepasseerd. Daarom ondersteun ik van harte de opmerking van Arthur Docters van Leeuwen (voorzitter van het bestuur Stichting Toezicht Effectenverkeer 'Analyse en aanbevelingen van de commissie ICT en Overheid') op het congres van 18 oktober jl. 'niet te lang te wachten met de uitvoering maar alvast een begin te maken met de uitvoering van het concept'.
UitnodigenWij zien de opmerking op pagina 53 van het rapport ICT en Overheid als een uitnodiging om met de samenstellers van het rapport contact te leggen en van gedachten te wisselen over een eventueel te volgen strategie 'De overheid zal dan ook deze nieuwe toezichthouder moeten verwelkomen en faciliteren. Zij moet de burger de ruimte geven om zijn rol als toezichthouder in te vullen. Dat kan alleen als de regels helder zijn, overheidsinformatie ruim beschikbaar is, de burger goed toegerust zodat hij toegang heeft tot de informatiesamenleving en hij vooral serieus wordt genomen. Het recht op weten, dat aan de orde is geweest in paragraaf 3.4, kan eveneens een stimulerende rol spelen. Burgers, die zich verantwoordelijk voelen voor het goed functioneren van de samenleving behoren gekoesterd te worden, in plaats dat ze het lastig gemaakt wordt als zij hun bijdrage willen leveren of het ze geld kost…'. Natuurlijk realiseer ik mij dat het eigen onderzoek onder geheel andere omstandigheden en met minimale middelen tot stand is gekomen. Toch is het bemoedigend te constateren dat ik niet de enige trendwatcher ben in onze samenleving, maar ook de overheid niet heeft stil gezeten en inmiddels bereid is diep na te denken over haar plaats binnen de informatiesamenleving. Zelfs heeft de overheid de moed om met heel serieuze aanbevelingen te komen die tegelijkertijd vergaande consequenties zullen hebben voor deze zelfde overheid en een groot deel van haar bestuurders. Als dit proces in gang wordt gezet, zal dit veel stof doen opwaaien. Hoop Of alle hoop ijdel zal blijken te zijn, zal de tijd leren. 'How the gods must have chukled when they added Hope to the evils with which they filled Pandora's box, for they knew full well that this was the cruellest evil of them all, since it is Hope that lures mankind to endure its misery to the end'. (De goden moeten in hun vuistje hebben gegniffeld toen zij hoop toevoegden aan al het kwaad waarmee zij de doos van Pandora vulden, want zij moeten zich terdege bewust zijn geweest dat Hoop het wreedste kwaad van alles was, omdat het Hoop is dat de mensheid er toe verleidt haar ellende tot het bittere einde te ondergaan). Daarom is de Stichting nieuwsgierig naar de reactie(s) van u. Durft u waar te maken datgene wat bladzijde 53 van het rapport ICT en Overheid vermeld; de burger te verwelkomen en hem of haar te faciliteren. Want als er iemand recht heeft om als één van de eersten te worden uitgenodigd dan ben ik het. Ik publiceerde en correspondeerde al over het fenomeen toezicht voordat dat dit überhaupt door 'de buitenwacht' werd gesignaleerd. Ik werd in de mangel genomen door de onder- en bovenwereld en bouwde ondertussen door aan mijn idealen. Ik maakte mij druk over het gebrek aan transparante communicatie toen iedereen dacht snel rijk te worden met internet. Daarom liet ik in 1999 die gedachten al los omdat ik besefte dat er enkel en alleen vanuit een gezamenlijke ideële doelstelling een duurzame vorm van communicatie te bereiken was. Daarom stopte ik al mijn energie, geld en middelen in de verwezenlijking van een digitaal dossier via internet. Ik leende bij vrienden en kennissen om onze eigen software te ontwikkelen en wordt daarbij gesteund door mijn Belgische vriend, Eberhard Speer (kleinzoon van…) die zijn kwaliteiten als IT-specialist gebruikt om het digitaal dossier te verwezenlijken. Ik dank ook mijn overige vrienden voor het ter beschikking stellen van hun talenten om de doelstellingen te realiseren en daarnaast onze bijdrage te leveren 'klokkenluiders' te bemoedigen en waar nodig te helpen. Daarom hoop ik dat u of één van uw 21 collega's het lef heeft (ondanks de hier en daar venijnige opmerkingen) mij uit te nodigen om samen met andere mensen die integriteit hoog in het vaandel hebben staan, een begin te maken met de uitvoering van het rapport ICT en Overheid in combinatie met een actieve toezichthoudende rol van de burger. Daarnaast bied ik mijn diensten aan om inzicht te krijgen in netwerken van spelers die onze samenleving aan het wankelen brengen. Wie van u pakt de handschoen op.
A.E. Flipse
|
SDN-rubrieken
Open brief aan alle lijsttrekkers van politieke partijen met ambitie en inspiratie richting Tweede Kamer der Staten Generaal
Ab Flipse in het weekblad voor financiële dienstverlening: Toezicht op het toezicht
Stichting Sociale Databank Nederland
E-mailadres: sdn@planet.nl
Internet site:
brandbrief.htm
Westkade 227, 1273 RJ Huizen (NH)
Tel.: 06-17125374 . . . . . SDN-BBS: 035-5244142