SCHULDSANERING...??? BUSSUM, de Gooi- & Eemlander van 8 juni 1998 Hij is zich ervan bewust dat zijn verhaal misschien ongeloofwaardig klinkt. Bussumer E. van Middelburg (61) had en heeft het financieel moeilijk. Hij had 25 jaar een eigen slagerij, kwam in het ziekenhuis, scheidde van zijn vrouw, verloor zijn zaak en kwam in de versukkeling. Hij vond een halve baan, vroeg in 1986 om een aanvullende bijstandsuitkering en jaren daarna ging het helemaal mis. Door het bezit van twee koopsompolissen ('mijn oudedagsvoorziening') uit de jaren zestig en een schenking van zijn ouders van drie keer 7.000 gulden, kwam zijn 'vermogen' ver boven de maximaal toegestane 9.000 gulden uit. In Bussum dat in 1993 ontdekte, werd de bijstandsuitkering van 1240 gulden per maand stopgezet. Bij de sociaal rechercheur moest Van Middelburg met de billen bloot. Een hele middag is hij uitgehoord over zijn financiën. Een week later plofte een brief op de mat: Van Middelburg genoot onterecht een bijstandsuitkering. Bussum eiste de verstrekte bijstand over de periode '86-'93 terug: 93.600 gulden moest er komen. Van Middelburg vond het 'n lachertje. Hij voelde zich volmaakt onschuldig. De ambtenaar van de sociale dienst had hem nimmer gewezen op het wettelijk maximum van 9.000 gulden eigen vermogen. Anderen hebben hun pensioenverzekering, hij heeft als ex-zelfstandige z'n oudedagsvoorziening geregeld met koopsompolissen. Moest hij die dan afkopen en straks zonder geld zitten? Hij kwam bij een advocaat terecht. Vijftien mille heeft dat Van Middelburg gekost. De raadsman stelde voor om de terugbetaling te beperken tot 30.310 gulden. Bussum ging akkoord. De gemeente liet het daar echter niet bij en deed aangifte bij de politie. De rechter was vervolgens ongevoelig voor Van Middelburgs verweer dat hij te goeder trouw was geweest en veroordeelde hem voor valsheid in geschrift tot zes maanden celstraf. Het werd omgezet in 240 uur dienstverlening en zo stond hij zes weken achter de vaatwasser van een verpleeghuis. Nadien heeft Van Middelburg wat kortdurende banen gehad. Hij heeft een poos geld moeten lenen voor z'n levensonderhoud. De terugbetaling van de 30 mille hangt als een molensteen om zijn nek. In een tempo van 100 gulden per maand lost hij af. Tot aan z'n negentigste blijft hij herinnerd aan de affaire. Verder moet hij Bussum ook maandelijks f 177,15 terugbetalen van een krediethypotheek die de gemeente hem ooit verleende op zijn flatje. Bijstand krijgt hij niet meer, vanwege die koopsompolissen. Van Middelburg heeft nu in Hilversum een halve baan. Bijna was hij die kwijtgeraakt. De directeur riep hem. De Bussumer had eerder 'nee' geantwoord bij de vraag of hij met justitie in aanraking was geweest. De bijstandsaffaire viel daar niet onder, vond hij. De directeur vond van wel. Van Middelburg zou ontslagen worden. Zijn wereld stortte in, maar na het tranendal op de werkvloer mocht hij vanwege z'n inzet en collegialiteit toch blijven. Hij is dankbaar en tegelijkertijd verbitterd. Verbitterd om alle gevolgen van het feit, dat een ambtenaar verzuimde hem erop te wijzen dat een bijstandsgerechtigde hooguit 9.000 gulden eigen vermogen mag hebben. Hij voelt zich gediscrimineerd ten opzichte van werknemers in loondienst. Die mogen wel pensioen opbouwen, hij niet. En hij staat nu te boek als fraudeur, dat steekt. Als waarschuwing aan anderen, wilde hij daarom zijn verhaal kwijt. De naam E. van Middelburg is op verzoek verzonnen. Elke gemeente eigen beleid Gemeenten staat het volledig vrij om het bezit van een koopsompolis wel of niet mee te tellen bij het vaststellen van het vermogen van een bijstandsaanvrager. Woordvoerder T. Asselbergs van het ministerie van Sociale Zaken is er zelf verbaasd over. Door de nieuwe bijstandswet hebben gemeenten meer zeggenschap over het toekennen van bijstand gekregen. Strakke voorschriften zijn er niet. Asselbergs kan zich voorstellen dat gemeenten vinden dat de bezitter redelijkerwijs over de waarde kan beschikken als hij de polis afkoopt. Ook zou kunnen meetellen wanneer de polis is afgesloten. Is dat ver in het verleden als een soort 'appeltje voor de dorst' of wordt de polis gebruikt om pal voor een aanvraag een vermogen veilig te stellen. Commentaar: Het van belastingfraude verdachte kopstuk van de restaurantketen Van der Valk kreeg eveneens 240 uur werkstraf. Het voor ca. 120 miljoen gulden ontduiken van premie- en belasting en het jarenlang illegaal tewerkstellen van zwaar onderbetaald en rechteloos personeel, werd dit afgedaan met een werkstraf van 240 uur die feitelijk nooit is ten uitvoer gelegd in de zin van "straf"-werk. Rechtsgelijkheid is iets wat niet zo hoog in het vaandel van de Rechterlijke Macht geschreven staat. Machtsuitoefening, willekeur, tegensteun en collusie des te meer. In het bovenstaande geval is duidelijk sprake van "overkill" met ongebreidelde overheidsterreur en ambtelijke gevoelloosheid. Maar wat is uiteindelijk het verschil met de middeleeuwen, met twintig tot dertig jaar lang water brood en pek en veren? Het lijkt eerder een moderne martelmethode, onstproten aan de gedeformeerde geestesgesteldheid van de magistratuur en perverse ambtenarij. (zie op internet "Nederlandse rechtspraak blijkt exponent van juridische desintegratie en feitelijke illegaliteit" op site adres irm-36.htm) Moord, valsmunterij, drugshandel en noem maar op, worden geen van alle zo grof en mensonterend afgestraft als het voor enkele duizendjes fouten maken en/of sjoemelen met een bijstandsuitkering op de armoedegrens; waarbij boze opzet meestal niet eens aan de orde is. Maar ook voor rechters geldt: "Geld stinkt niet" (zie Steenhuis). Niet in de vorm van steekpenningen, van commissariaten en adviesfuncties; niet in de vorm van een levenslange inkomensgarantie - vanwege het typische karakter van de benoeming - en niet vanwege de ivoren toren die zichzelf tegen elke vorm van kritiek van buitenaf weet af te schermen, omdat de politiek het lef niet heeft de integriteit en de rechtvaardigheid op te eisen en met een gedegen controle. De institutionele diefstal, via de (wettelijke) rente, de beursspeculatie en manipulatie van de markt, wordt samen met het onverdiende inkomen van rendement over BEZIT over reëel en financieel VERMOGEN - met name de onaantastbaarheid van het BEZIT - door de Rechterlijke Macht beschermd; waarbij het menselijk leven veruit inferieur blijkt. De Rechterlijke Macht verdedigt het bezit ten gunste van de rijken en - zoals in het bovenstaande geval blijkt - disproportioneel indirect het rendement over bezit ten laste van de armen, of van de gewone man met een flexibel baantje zonder rechten. Rechters blijken al te vaak groothandelaren in onrecht te zijn. Integriteit Rechterlijke Macht Infiltratie Openbaar ministerie in de Rechterlijke Macht