|
Wilma Schudde-Pasterkamp: 'Straks kan ik mijn eigen
huis opeten, waar je zolang voor gewerkt
hebt." |
FOTO: AKKE VAN
ECK |
Het gezin Reinders heeft niet het gevoel dat zij een prettige oude
dag hebben. Dat geldt voor meer senioren die nooit een groot,
aanvullend pensioen hebben opgebouwd.
Mevrouw Reinders
schrijft: 'Mijn tweede man is 70 jaar, heeft 47 jaren gewerkt en
heeft aow en aanvullend pensioen. Zelf ben ik 68 jaar, werd op mijn
46e weduwe en heb een arbeidsverleden van 43 jaar. Wij hebben dus
keihard gewerkt en wat krijgen we: een bruto-inkomen van € 1459,06
per maand. Op ons spaargeld teren we in. Ik weet wel, er zij n
mensen die het nog veel slechter hebben, maar ja, ik ben mijn hele
leven wel om zes uur opgestaan om te werken en de kinderen te
verzorgen. Al onze zes kinderen hebben een goede baan, een eigen
huis en zelfs zij klagen.'
Veel klachten van
arbeidsongeschikten die in de wao zitten. Raymond van der Weele (58)
ontvangt per maand € 749,73. Daar komt de huursubsidie nog bij. Hij
heeft € 432,57 aan vaste lasten. Blijft over € 317,16, en na aftrek
van speciale medicijnen € 266. 'Dat is ' 585 per maand ofwel ' 146
per week en dat is geen vetpot om van te eten en te drinken en het
openbaar vervoer, kleding en huishoudartikelen van te betalen. Ik
heb geen spaargeld meer en dat is benauwend, want mijn koelkast is
van 1982. Voor mij is leven overleven geworden.' Briefschrijvers
kritiseren vooral de vaak ´gluiperige verhogingen´ die niet altijd
in officiële koopkrachtplaatjes worden meegewogen. De ecotax in de
energie, het kabeltarief, lidmaatschap ANWB, de afvalstoffenheffing,
de particuliere ziektekostenverzekering, gemeentelijke belastingen,
de bijzondere bijstand en het openbaar vervoer. Maar ook zaken zoals
huurverhogingen, kosten van medicijnen, hogere bekeuringen en
parkeertarieven en prijsverhogingen in het algemeen. Daarbij wordt
vaak vergeten dat sommige producten, zoals levensmiddelen, juist
goedkoper zijn geworden, al is dat recent gebeurd.
De familie Klarenbeek
heeft de armoedegrens al een paar jaar geleden bereikt. 'Om rond te
komen zonder schulden, kunnen wij geen nieuwe meubels en kleding
kopen. Het ergste is echter dat we bezuinigen op etenswaren. Een
harinkje, een palinkje gaan niet meer. Het is een grote schande dat
onze generatie, die de oorlog en de hongerwinter heeft meegemaakt en
met werkweken van 60 uur aan de wederopbouw heeft bijgedragen, zo
behandeld wordt.'
Niet
zelden is sprake van een opeenstapeling van factoren, waardoor men
in een diep, financieel gat valt. Bijvoorbeeld door de dood van een
partner of bij echtscheiding. Mevrouw Van Duuren (53) scheidde negen
maanden geleden en heeft een alimentatie van € 838 per maand. 'Ik
heb vijf kinderen grootgebracht. Natuurlijk wil ik werken, maar dat
valt niet mee als je zolang thuis hebt gezeten. Ze heeft geen bij
stand omdat ze inkomen heeft uit de eigen woning. Van Duuren is bang
dat ze snel inteert en ze is nog relatief jong. Omdat ze geen
bijstandsuitkering heeft en voor de scheiding particulier verzekerd
was, kan ze niet in het ziekenfonds. 'Dat vind ik bijzonder
onrechtvaardig.'
Hartaanval
In
2002 stierf de echtgenoot van Wilma Schudde-Pasterkamp onverwachts
op 51-jarige leeftijd aan een hartaanval. Zij heeft als vrouw van 51
een anw-uitkering en een nabestaandenpensioen. De anw-uitkering
houdt volgend jaar op omdat haar jongste kind 18 jaar wordt. Dit
betekent volgens haar een koopkrachtdaling van wel 50%.
'Ik heb vijf kinderen
opgevoed en dertig jaar geleden voor het laatst als
ziekenverzorgster buitenshuis gewerkt. Ik wil nu ook aan de slag,
maar dat valt niet mee. Het is allemaal erg zuur, want mijn man
heeft vanaf zijn 16de gewerkt en altijd premies betaald. Nu wij er
aan toe zijn, is de koek op. Straks kan ik mijn eigen huis opeten,
waar we zo lang voor hebben gespaard. En dat komt allemaal bovenop
het allerergste: je echtgenoot onverwachts
verliezen.'