AAN: Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg
Postbus 97831
2509 GE DEN HAAG

Betreft: Klacht

Aangeklaagde: Dra. H.D. Mooi, GZ-psycholoog in haar functie als 'gekwalificeerd gedragswetenschapper'
Werkzaam bij: Stichting Bureau Jeugdzorg Haaglanden
Den Horst 4
Den Haag

In zake: mw. A. Heskes geb. 17-9-1973 en Leander Crain, geb. 22-4-2004

Geacht College,

Node wil ik hierbij enige klachten indienen met betrekking tot de gedragsdeskundige van Bureau Jeugdzorg Haaglanden.

Hoofdleidraad voor mijn klacht is het indicatiebesluit zoals door haar opgesteld en ondertekend d.d. 21-1-2008. Ik ga er derhalve vanuit dat aangeklaagde ten volle verantwoordelijk is voor de inhoud hiervan.

Op voorhand wil ik stellen dat ik hier mijn klachten slecht summier aanduid, echter deze ter zitting uitgebreid wil toelichten en onderbouwen met relevante bewijsstukken. Ook zou ik uw geacht college wiilen voorhouden om drs. A. K. (kinder) psycholoog, ….(naam assistent K. en een arts als getuigen/deskundigen te horen.

Klacht 1.
Aangeklaagde stelt zorgindicaties op voor een kind dat zij nooit of te nimmer onderzocht heeft.
In een onder toezichtstelling van af ca. september 2004 heeft nooit iemand van of namens Bureau Jeugdzorg bij mijn zoon onderzocht, noch op enige wijze in de thuissituatie de 'onveilige omstandigheden bij moeder' bekeken of gezien. Er staan beweringen in zonder enige onderbouwing.

Klacht 3.
De 'indicaties' worden niet ondersteund vanuit de wetenschap.
Er is geen enkele referentie waarom een minimaal tot geen contact met de biologische moeder 'in het belang van het kind' zou kunnen zijn. Moeder heeft géén 'diagnose' die haar tot gevaar zou maken voor haar kind en heeft zelfs de vaardigheid om de verantwoording voor 10 kinderen tegelijk te dragen.

Klacht 4.
Het indicatiebesluit is ronduit bezijden de waarheid opgesteld.
Ik geef slecht enkele voorbeelden: Er kwam in mei plotseling een extra zorgverlener bij mij over de vloer. Deze trok zichzelf terug, omdat ze niets kon doen: het contact met mij en Leander was goed, ze achtte zichzelf overbodig. Aangeklaagde durft te beweren dat ik de hulpverlening weiger. Er wordt de illusie gewekt dat er zoveel hulp verleend wordt: er is géén enkele hulp aan mij verleend, alleen extra belasting doordat ik nu zowel brengen als halen van mijn zoon alleen moet doen en een extra 'hulpverlener' over de vloer die niets deed en zichzelf overbodig achtte.Van Bureau Jeugdzorg uit is er niemand geweest om mijn contact met Leander te observeren.

Gezien het feit dat de indicaties van aangeklaagde zéér ernstige schade doen aan de band tussen een onschuldig kind en zijn biologische ouders, spreek ik de hoop en verwachting uit dat deze klachten voor u aanleiding zullen zijn om tot een juridisch passende maatregel te komen tegen aangeklaagde.

hoogachtend,

A. Heskes, moeder

Bijlagen: 5:

1. Indicatiebesluit d.d. 22-01-2008
2. Melding bij AMK, arts
3. Rapportage d.d. 3-4-2007
4. Rapportage d.d. 10-10-2007
5. Rapportages/brieven drs. A. K. d.d. 12-06-05, 20-8-2005, 19-9-2005, 5-10-2005, 9-07-06

AAN: Stadsgewest Haaglanden

t.a.v. de weledele heer T.J. de Ruiter
Grote Marktstraat 66
Postbus 66
2501 CB DEN HAAG

Betreft : Verzoek om hulp
In zake : mw. A. Heskes geb. 17-9-1973 en Leander Crain, geb. 22-4-2004

Van mijn gemachtigde/vertrouwenspersoon, waarmee u vrijdag 7 maart een telefoongesprek had, vernam ik dat u bereid bent om u in te zetten voor deze dramatische zaak voor op de eerste plaats mijn 3 jarige zoon Leander.

U gaf aan dat u graag een verhaal op papier zou willen hebben. Aan uw verzoek zal ik bij deze voldoen. Mocht u echter uitgebreide onderliggende stukken als indicatiebesluiten/ rechterlijke uitspraken/ gegevens van derden wilt hebben, dan stuur ik u die het liefst per e-post. U heeft inmiddels al een gedeelte van de recentelijke gang van zaken ontvangen.

Even de voorgeschiedenis: Mijn grootouders, die naast mij wonen, waren tegen de vader van mijn zoon (die ik in Amerika ontmoette en die vervolgens in 2003 naar Nederland kwam). Zij hebben er toe bijgedragen om hem/ mij/ ons voor van alles en nog wat zwart te maken (via de huisarts (tevens hun huisarts...), de buren, de politie, zelfs mijn vrienden en later de Raad voor de Kinderbescherming, Bureau Jeugdzorg, Jeugdformaat, de pleegouders enz.), met als doel om mijn zoon elders te laten opgroeien, met als achterliggende reden o.a. dat wij weinig geld hebben (dat mijn kind 'beter' zou verdienen) en dat vader niet bij hen 'in de smaak viel' (om het voorzichtig uit te drukken).

Zo werd ik achter mijn rug om 'gek verklaard' en hing de psychiatrische crisisdienst aan de telefoon rond de periode vlak voor mijn bevalling/ mijn kraambed (ik heb geen psychiatrische voorgeschiedenis, gebruik geen alcohol of drugs). Deze is onverricht ter zake vertrokken, er werd géén psychiatrische diagnose gesteld. Dit is later door mijn (nieuwe) huisarts bevestigd.

Toch is het hier allemaal mee begonnen. Mijn zoon is in het voorjaar geboren en in de zomerperiode ben ik o.a. bij mijn pleegmoeder in Belgie op bezoek geweest (ik heb daar ook de inentingen gehaald). Omdat mijn mobile telefoon daar niet werkte en niemand mij kon bereiken, werd er melding gedaan omtrent de zorgen rondom mijn zoon bij het AMK (ik wist van niets, het gebeurde grotendeels achter mijn rug om: bij mijn thuiskomst trof ik pas een brief aan). Het consultatiebureau werd verplicht gesteld melding te doen.

De wijkverpleegkundige van het consultatiebureau heeft zelfs een getuigenverklaring voor de rechtbank geschreven, nadat zij een aantal keren heeft geprobeerd om de melding in te trekken. Later werd ik 'verdacht' van slechte verzorging van mijn zoon (gebaseerd op de oorspronkelijke verhalen van mijn grootmoeder die inmiddels een eigen leven gingen leiden).

De politie kwam met medewerkers van de kinderbescherming en het AMK (onder bedreiging van het rammen van de deur) tijdens het geven van de borstvoeding op 20 september 2004 om half 9 's-ochtends Leander uit huis halen (en of ik een lift naar de inrichting wilde: er zou al een crisisteam op mij wachten)… De Raad van de Kinderbescherming oordeelde dat ik onderzocht zou moeten worden. 3 Maanden later mocht Leander weer thuis komen, zo oordeelde de rechter (ondanks het feit dat het onderzoek nog niet eens begonnen was).

De kinderbescherming gaf (middels een uitspraak tijdens de klachtenprocedures) zelfs aan dat er een onterechte uithuisplaatsing was gedaan: de rapportages van het AMK bleken zeer overtrokken te zijn en o.a. de wijze van uithuisplaatsing had niet zo mogen gebeuren en tevens de informatieverwerking was veel te eenzijdig geweest (deze was voornamelijk gebaseerd op verhalen van mijn grootouders en de voormalige huisarts). Er was zelfs geen overleg geweest met mij of met de andere partijen om de oorspronkelijke 'vermoedens' op waarheid te toetsen: bijvoorbeeld het feit dat het consultatiebureau de melding introk, het niet vermelden dat de crisisdienst inmiddels hun onderzoek een week voor de uithuisplaatsing afgesloten had, het beweren dat ik stoornissen zou hebben (zonder dat daarvoor in het verleden een diagnose is gesteld/ noch dat dit door de medewerkers van de crisisdienst is gedaan of dat er aanwijzigingen voor/ onderzoeken naar zijn geweest).

Op 18 januari 2005 was Leander weer bij mij. Op 2-2-2005 werd er een telefoongesprek gevoerd tussen BJZ en Jeugdformaat (een pleegzorginstelling) dat Leander 'perspectief biedend uit huis geplaatst' moest worden (d.w.z. blijvend). Om mijn stressgevoeligheid te testen en te bereiken dat ik zou falen heeft men mij de maanden daarna een overvloed aan afspraken en onderzoeken laten aflopen en massa's hulpverleners op mijn dak gestuurd (die allen NIETS deden behalve zuur voor zich uit te staren/ zich te vervelen). Ik gunde mijn zoon juist zijn middagslaapje en liet hem bij de naast mij wonende grootouders slapen (zij waren naast mij/ zijn vader de enige hechtingspersonen die hij nog kende en met wie hij vertrouwd was), zodat ik 's middags bepaalde afspraken zou kunnen nalopen (verplicht door BJZ/ via de Raad voor de Kinderbescherming ook door de rechtbank!).

Dit feit dat ik mijn zoon rust gunde is gebruikt om (zonder rechterlijk machtiging), Leander op 30-4-2005 weer bij mij weg te halen… [Mijn weerstand was door het plotselinge moeten stoppen met borstvoeding achteruitgegaan, mijn hormoonhuishouding was in de war, ik was veel afgevallen en ik had o.a, de ziekte van Pfeiffer gekregen. Mijn nieuwe huisarts en de wijkverpleegkundige van het consultatiebureau waren enkele van de vele mensen die een getuigenis geschreven hebben over hoe fijn ik met mijn kind omga; dat we vooral rust nodig hadden om de gemiste tijd met elkaar in te halen t.b.v. de belangrijke hechtingsfase die zo abrubt doorkruisd was.]

Deze rust was ons niet gegund. Leander is in totaal in zijn eerste levensjaar 5 keer verplaatst geweest (van mij voor een week naar mijn pleegvader totdat de zitting voorkwam, naar een crisisopvang pleeggezin, naar mij terug en daarna naar een ander crisispleeggezin (waar hij nu woont). Vanaf die tijd heb ik de ene rechtszaak na de andere gehad: het totaal aan rechtszaken sinds 20 september 2004 staat nu rond de 21. BJZ heeft de de uithuisplaatsing(en) iedere keer weten goed te praten middels 'indicatiebesluiten' waarin de hoofdrol speelde: mijn psychiatrische diagnose en het 'feit' dat Leander's 'veiligheid' bij mij in het geding zou zijn.

Ik heb me sinds die tijd (vrijwillig) onderworpen aan allerlei onderzoeken: na het eerste onderzoek liet ik mij (op advies van de rechtbank) begeleiden door een extern (kinder)psycholoog/ ouderbegeleider, ik liet een onderzoek verrichten door het RMPI te Barendrecht en daarna heb ik een contra-expertise gevraagd van een (onafhankelijke) huisarts. BJZ was blijkbaar nog niet overtuigd (wilde geen beslissing nemen en had mijn zoon inmiddels aan de pleegouders beloofd) en hield er bij de rechtbank een 2-sporen beleid op na: uithuisplaatsen zonder duidelijke redenen en terugplaatsen zonder criteria (wachten daarvoor op het ene onderzoek na het andere wat meer duidelijkheid zou moeten bieden). De rechter stelde dat BJZ aan huis moest observeren, omdat de onderzoeksinstituten niet aan huis kwamen. Hoewel BJZ stelde dat de bezoeken de eerste 2 jaar perse begeleid moesten worden (zonder duidelijke redenen), heeft zij geen verslagen hiervan gemaakt. Toen de begeleiding stopte kwam er niemand meer aan huis en werd er helemaal geen 'hulp' meer verleend.

Het RMPI kwam tot de conclusie dat Leander geleidelijk zou moeten worden thuisgeplaatst (de eerste verslaglegging van deze evaluatie was al in juni 2006). Vader was ook weer in beeld (deze is bij periodes niet op mijn adres woonachtig geweest). Direct hierna kwam het pleeggezin in opstand met een beschuldiging (via de Nederlandse Vereniging voor Pleeggezinnen i.s.m. Jeugdformaat) van 'seksueel ontoelaatbaar gedrag' van de vader/ ouders…dus zelfs het minimale contact wat er was tussen mij en mijn zoon werd ook nog verminderd in plaats van uitgebreid. Om nog onduidelijker redenen heeft zijn vader hem een periode van meer dan een jaar daaraan voorafgaand niet gezien. BJZ 'zou geen beslissing kunnen nemen over thuisplaatsing' omdat het RMPI dit niet gedaan had. Ik stelde toen voor om Prof. Bullens/ FORA een onderzoek te laten doen.

De oorspronkelijke onderzoeksopzet was helder: 'onderzoeken of Leander thuisgeplaatst kon worden en zo ja, wat (voor hulp) er dan voor nodig zou zijn'. (Ik heb de originele vraagstelling nog, die daarna maar liefst 4 keer gewijzigd is). BJZ vertraagt het 'onderzoek' ongehoord lang: er is 1,5 jaar overheen gegaan (het onderzoek start uiteindelijk pas in augustus 2007 / het concept arriveert in januari 2008). De vraagstelling werd door BJZ, zonder mijn toestemming, verdraaid (dit heet in gewoon Nederlands 'valsheid in geschrifte': het briefje met de handtekeningen voor akkoord werd aan een andere vraagstelling geplakt (in overleg met het NIFP/ FORA/ BJZ). Wat blijkt: uit het onderzoek komt dat de huidige situatie met het pleeggezin gewoonweg niet gaat: driftbuien/ huilbuien, taalachterstand, sociaal-emotionele problemen, hechtingsproblemen/ loyaliteitsproblemen, slaapproblemen; de onderzoeken mislukken omdat Leander weigert omdat hij angstig en geremd is (omdat hij de basisveiligheid mist).

Ondertussen wordt er een kernrapport geschreven waar het pleeggezin buiten iedere discussie staat en ik als moeder maar liefst 217 x betwijfeld wordt, alle twijfel ten mijne nadele uitgelegd. Het pleeggezin is slechts 23 x onderwerp van twijfel, maar gelukkig in bijna alle keren is dit omgedraaid in hun voordeel. Zo wordt als Leander met mij als moeder mee wil ('Ik wil naar mama toe...') en dat duidelijk laat blijken (door zijn jas weg te smijten als hij die van pleegmoeder moet aantrekken), in de interpretatie gezegd: 'Leander lijkt pleegmoeder te bedoelen'; terwijl het feitelijk andersom was.

Mijn vertrouwenspersonen, o.a. een arts en jurist, zijn eens nagegaan wie dat Hoofd Onderzoek van FORA was: zij bleek in het verleden al eerder veroordeeld wegens ondeskundigheid en partijdigheid, zij blijkt niet ingeschreven bij het BIG of het NIP (later blijkt dat zij wél is ingeschreven bij het BIG maar alleen met totaal andere voorletters dan dat zij onder haar rapportages en brieven zet).

Ondanks mondelinge toezeggingen op 5 februari door FORA (waarbij zij beloofde de rapportage 'onpartijdig' te gaan schrijven en mij vroeg of ik het eerste concept rapport kon vernietigen), bleek 1 week later dat FORA slechts 21 van het 217 x partijdige taalgebruik verwijderd had. Zowel vader als ik hebben het uitbrengen van enige rapportage door FORA geblokkeerd. De pertinent onjuiste 'feiten', de rapportages van andere onderzoekers en het feit dat er enige meldingen bij het AMK gedaan zijn over het pleeggezin, werden ook daar verzwegen (op 22-6-2007 zei de 'jeugdbeschermer' vanBJZ: 'dit moet zo snel mogelijk in de doofpot'. Op diezelfde manier zijn evaluaties niet meer terug te vinden in het contactjournaal.

De onafhankelijke (kinder)psycholoog/ ouderbegeleider (op verzoek van het gerecht in beeld gekomen omdat BJZ vond dat ik begeleiding nodig had), wordt systematisch genegeerd. Ook zijn rapportages zijn genegeerd. Zelfs zijn naam is niet terug te vinden tussen de aanwezigen bij de evaluatie (deze was op 22-6-2007 's middags bij BJZ aanwezig). Ook hier zei hij dat hij mij in staat achtte om verantwoord mijn zoon te verzorgen. Er is door BJZ zelfs geen verslag van dit gesprek gemaakt. Ook in indicatiebesluiten is nimmer zijn naam gevallen. Ter terechtzitting wordt deze psycholoog als 'vriendje van moeder' weggezet.

BJZ blijft rapporteren dat ik 'niet begeleidbaar' ben en 'niet open sta voor hulpverlening', waarom vroeg ik dan een PGB aan (de aanvraag voor mijn zoon verdween in de prullebak van BJZ) en betaal ik sinds mei 2005 de rekeningen van de (kinder)psycholoog (zijn rekeningen kan ik tonen; ik heb hem gekozen uit de Gouden Gids)? Inmiddels heb ik ook een coach ingeschakeld, die mij zou kunnen begeleiden indien mijn zoon naar huis komt. De (kinder)psycholoog heeft zelfs nog een verwijsbriefje aan mijn huisarts verzocht voor een extra persoonlijk therapeut voor mijn zoon alleen (om een eventuele terugplaatsing zo goed mogelijk te laten verlopen). Echter, zelfs een medewerkster van Jeugdformaat (die door BJZ zelf was ingeschakeld om de bezoeken na te bespreken), heeft zich teruggetrokken omdat BJZ niet overging tot verdere uitbreiding van de bezoeken en de bezoeken goed verliepen (waardoor zij zichzelf overbodig achtte).

Ondertussen wordt door BJZ, de huidige teamleidster mw. De Graaf beweerd: 'de onveilige situatie bij moeder is onveranderd' en dat is weer goed voor een nieuwe verlenging uithuisplaatsing en ondertoezichtstelling. Hierbij moet aangetekend worden dat BJZ het afgelopen jaar NIET bij mij thuis is komen kijken en mij en Leander niet samen gezien heeft.

De (kinder)psycholoog (overigens ook psychotherapeut en tevens aangesloten bij diverse beroepsorganisaties) is wel meerdere malen bij mij thuis geweest, heeft mijn interactie met mijn zoon wel onderzocht. Zelf heb ik (in de functie van au-pair) de verantwoording gedragen voor 10 kinderen tegelijk; dit is nergens terug te vinden in enig stuk van BJZ.

Tevens blijkt uit het FORA-onderzoek dat pleegmoeder werkzaam is bij pleegzorg; voeg hieraan toe dat het pleeggezin in mei 2005 al direct beloofd is dat zij Leander blijvend zou krijgen (dat blijkt uit een telefoonnotitie van 2-2- tussen BJZ en Jeugdformaat), dan lijkt mij dit zelfs op een vorm van illegale adoptie van mijn zoon. Immers, hoe langer BJZ de zaak weet te rekken, des te aannemelijker het voor de rechter kan lijken dat mijn zoon gehecht zou kunnen zijn in het pleeggezin, wat na al die tijd een nieuwe reden zou kunnen worden om Leander blijven uit huis te plaatsen in het pleeggezin, zonder terug te kijken.

De vragen waar ik mee zit zijn namelijk simpel en zijn nimmer door BJZ beantwoord :

• Welke hulp wordt er eigenlijk verleend (er worden vele indicaties opgesteld, gehonoreerd door de rechters, geld geïncasseerd door BJZ en er gebeurt niets)?
• Waarom is er nooit enig onderzoek gedaan naar het pleeggezin (ze staan geheel buiten iedere discussie, ondanks 2 meldingen bij het AMK en het volledig negeren/ niet informeren van mij als gezaghebbend ouder)?
• Welke zijn de 'criteria voor terugplaatsing' (ondanks diverse vragen in deze, zelfs van mijn advocaat, kregen we hierop geen antwoord)?
• BJZ heeft 1,5 jaar iedere terugplaatsing tegengehouden, onder verwijzing naar 'het FORA rapport', wetende dat FORA niet aan huis zou komen en ook geen beslissing in deze zou nemen. Hoe lang blijft BJZ zo nog doorgaan?
• Ondertussen blijkt Leander oppositioneel gedrag te vertonen bij het pleeggezin en lijkt hij zich voor te bereiden op een vlucht van het pleeggezin naar mij toe (hij bleek alle haltes van bus en tram van buiten aan het leren te zijn…). Toen ik hem recentelijk terugbracht zei hij dat zijn pleegmoeder toch niet van hem hield en ik ook niet (omdat ik hem tegen zijn zin terugbracht en hij niet met mij mee naar huis mocht). Hoe lang blijft BJZ deze verontrustende kindsignalen negeren?

Ik hoop dat u bereid bent om in deze zaak bemiddelend op te treden om een einde te maken aan deze inpasse en het gesprek aan wilt gaan met o.a. de Inspectie Jeugdzorg (mw. mr. M. Boelema). Dat kan hopelijk nog meer narigheid en onduidelijkheid voor mijn zoon (en de daarbij horende nodige juridische procedures) voorkomen!

Bij voorbaat hartelijk dank voor uw aandacht in mijn zaak,

Arlette Heskes

P.S.:
Klachtenprocedures bij BJZ hebben weinig zin: de doorlooptijd van mijn vorige klacht was ca. 1 jaar en uitspraken als 'een beslissing in deze is aan de rechter voorbehouden' en 'het is van belang dat er zo snel mogelijk duidelijkheid komt en dat in alle zorgvuldigheid een beslissing tot stand komt' (waarvoor dan FORA ingeschakeld zou worden) en 'dat ik voor klachten over het verlenen (of ontbreken) van de zorg via Jeugdformaat/ communicatie- en informatiegebrek over mijn zoon en het functioneren van het pleeggezin bij Jeugdformaat moet zijn' (omdat zij via BJZ de zorgindicatie hebben gekregen en moeten verlenen), daar kan ik niet veel mee. Bovendien bestaat de klachtencommissie uit medewerkers van BJZ zelf.

Terug naar het document