Arlette Heskes dreigt haar kind te verliezen door maatregel van Jeugdzorg en onjuiste inschatting (Video)

Klik op de foto Arlette kreeg als moeder van een door BJZ in feite geroofd kind de volgende (gekleurde) vragen voorgelegd. In het zwart ziet u haar reactie c.q. antwoorden!   Uit het dossier bleek overigens dat het kind enige maanden voor uithuisplaatsing in feite 'beloofd' was aan een pleeggezin, dat dit kind koste wat kost wil behouden... alhoewel dat pleeggezin 'overwoog de pleegzorg te beëindigen'.... (en het dus in feite beschouwd als een kat of hond... dat je maar wegdoet!) Hieronder de reactie van Arlette   Door deze vragen te beantwoorden zou ik er van overtuigd moeten zijn dat er enige hulp geboden is. Gezien het feit dat er aan mijn zijde geen ernstige problematiek is die een uithuisplaatsing kan rechtvaardigen of noodzakelijk zou maken, ik zelf heel goed voor mijn zoon kan zorgen, er nooit een hulpverzoek van mijn kant gekomen is, ik zelf een (kinder)therapeut in de arm genomen heb voor vraagstukken rond de uithuisplaatsing en de opvoeding, is het voornamelijk wrang en suggestief, overbodig en tijd(+geld)verspilling om in te gaan op deze suggestieve vraagstellingen. Het gaat om de volgende vragen: 1. Wat vinden ouders van de geboden hulp? Welke hulp is er dan geboden? Het feit dat het mij zo moeilijk mogelijk gemaakt  wordt om normaal contact met mijn kind te hebben? Het feit dat ik dankzij BJZ in eindeloze juridische procedures verzeild geraakt ben? Het feit dat ik géén normale vakantie met mijn kind mag hebben? Het feit dat ik als ouder gewoonweg genegeerd en aan de kant gezet wordt? Dat mijn wensen als gezaghebbend ouder op geen enkele wijze gerespecteerd worden? 2. Vinden ouders de voorzetting van de huidige maatregel nodig? Nee. Het is niet in het belang van Leander om hem te vervreemden van zijn biologische ouders (met wie hij een warme, liefdevolle band heeft) met als uitgangspunt zijn ouders op alle mogelijke manieren proberen te diskwalificeren. 3. Om welke problemen gaat het volgens de ouders? Het door BJZ klakkeloos doorgaan om haar eigen gelijk bevestigd proberen te krijgen en een kind, mijn kind, in bruikleen geven aan pleegouders. De hechtingsproblematiek en de andere problemen die hij in het pleeggezin ondervindt, grijpen mij het meeste aan. Problemen rijzen verder bij instanties zoals het FORA, die zelfs hun eigen bevindingen in hun conclusies verdraaien, waarbij ze deze niet verder onderbouwen of onderzoeken op juistheid. 4. Wat is de hulpvraag van de ouders? Geen. Mogelijk alleen en uitsluitend de terugkeer van mijn eigen kind naar huis en zo nodig méér geld en fysieke hulp voor zwaar huishoudelijk werk... Ik heb zelf al een kindertherapeut voor mij en mijn zoon die ons sinds mei 2005 (in opdracht van de rechter) begeleidt. Mijn zoon heeft er ook niet om gevraagd dat hij door alle uithuisplaatsingen nu een gebrek aan basisveiligheid ervaart en daarbij in zijn ontwikkeling ernstig geremd en belemmerd wordt. Als ouder kan ik hem zijn gevoel voor geluk en harmonie als geen ander weer teruggeven en versterken. Ik ben goed in staat hem te begeleiden en wens dat hij kan opgroeien bij zijn ouders die hem veel liefde en aandacht kunnen geven, hem door oprechtheid en zorgzaamheid zijn geschonden vertrouwen kunnen teruggeven en hem de duidelijkheid en stabiliteit kunnen verschaffen die hij zo hard nodig heeft. Arlette Heskes