|
Op deze pagina kunt u op elk woord zoeken dat in de database van de SDN voorkomt.
Uitgezonderd zijn werkwoorden en vervoegingen daarvan. Geef een woord in en laat
het gezochte vinden binnen de website van de stichting Sociale Databank Nederland.
|
|
|
STRAFPLEITER
G.G.J.KNOOPS:
'Aangifte
doen RECHT!'
|
|
Veel burgers denken dat hun rol is uitgespeeld als de
politie tegenstribbelt bij hun verzoek om aangifte. Maar
de praktijk blijkt anders. De bekende strafpleiter
Geert-Jan Knoops maakte het in zijn Amsterdamse praktijk
diverse keren mee dat er op het politiebureau werd
gesold met cliënten. Volgens hem is de politie gehouden
de aangifte op te nemen; artikel 163 lid 5 en artikel
165 lid 1 Wetboek van Strafvordering laten daar geen
twijfel over bestaan. 'Dit betekent echter niet dat de
politieambtenaar ook onder alle omstandigheden verplicht
is een opsporingsonderzoek in te stellen', aldus Knoops.
'Indien wordt geweigerd aangifte op te nemen, kan die
ook direct worden gedaan bij de officier van justitie.
Deze beslist dan of hij de aangifte vervolgt.
Mocht een officier daarvan afzien, dan kan de
burger een klaagschrift indienen bij het gerechtshof.
Het hof kan dan alsnog vervolging bevelen. Dat laatste
komt regelmatig voor. Ik weet uit ervaring dat agenten
geen aangifte opnemen, maar volstaan met het maken van
een aantekening in het politiejournaal, een zogeheten
mutatie.
|
|
 |
|
GeertJan Knoops …gesol met cliënten…
|
|
FOTO: WIM HOFLAND
|
Ook in zo'n geval kunnen burgers schriftelijk
aangifte doen bij de officier van justitie.'
Zie bij een weigering van de politie om aangifte op te nemen hoe te handelen met een dwangsom jegens de korpsbeheerder
|
|
|
|
|
Het
vertrouwen in de politie is tot een dieptepunt gedaald. Twaalf
jaar geleden was 68,2 procent van de Nederlanders nog tevreden over
het laatste contact met de politie, nu is dat een schamele 61,8
procent. Vooral de 'opvang' die burgers ondervinden als ze aangifte
van een misdrijf willen doen, wordt als stuitend ervaren. Onze
reportage drie weken geleden over een aangerande 17-jarige scholiere
die op het politiebureau van Heemstede vooral veel tegenwerking
ondervond, leidde tot tal van reacties. Zo kreeg de pleegmoeder van
een eveneens aangerande vrouw te horen dat het slachtoffer zich
vanwege haar verstandelijke handicap eerst maar eens psychisch moest
laten onderzoeken.
Heemsteedse politielaksheid staat niet op zichzelf
Aangifte
doen een LIJDENSWEG!
Ook
door klusjesman aangerand meisje niet serieus genomen
door CHARLES
SANDERS
|
DEN HAAG, zaterdag
Het Postbus 51-filmpje waarin rechercheur De
Cock met zijn onafscheidelijke hondje Jack laat zien hoe
gemakkelijk en belangrijk het is aangifte van een
misdrijf te doen, staat in schril contrast met de
dagelijkse ervaringen van burgers.
De campagne in het kader van 'Nederland Veilig',
een gezamenlijk initiatief van politie en de ministeries
van Justitie en Binnenlandse Zaken, maakt veel
Nederlanders misselijk. Zij ervaren aangifte doen van
een misdrijf - klein of groot - juist als een enorme
drempel, een lijdensweg. De wijze waarop de politie aan
de balie van het bureau - áls dat dan eindelijk eens een
keer open is - mensen behandelt, is volgens slachtoffers
ten hemel schreiend.
Een 62-jarige vrouw uit het Gooi maakte nu al
drie keer de gang naar het hoofdbureau van politie in
Hilversum nadat goederen uit haar huis waren gestolen en
haar verstandelijk gehandicapte pleegdochter van 43
volgens eigen zeggen door de dief was aangerand.
In haar net betrokken koopwoning vertelt ze:
'Vlak na onze verhuizing vorige maand miste ik tien
dozen, die ik wilde gaan uitpakken. Mijn vermoeden dat
een klusjesman ermee vandoor was gegaan, leek bevestigd
toen mijn pleegdochter vertelde dat ze had gezien hoe de
man die spullen in een vrachtwagen had geladen. Later
vertelde ze tot mijn ontzetting dat zij op haar
slaapkamer door dezelfde man was aangerand. Ik was die
middag niet thuis.'
Handicap
'Een vreselijk verhaal, maar bij de politie werd
noch zij noch ik serieus genomen. Mijn kind vanwege haar
handicap; ze moest zich eerst maar eens uitgebreid
medisch laten onderzoeken, dan zou 'men verder kijken'.
En omdat er na de diefstal geen braaksporen waren -
logisch, de klusjesman had de sleutel van ons huis - kon
ik ook daarvan geen aangifte doen. Met als gevolg dat de
verzekeringsmaatschappij niet thuis gaf.'
Het steekt de vrouw dat haar pleegkind anders
wordt behandeld dan een 'normaal' mens. ,,Ze is wél slim
genoeg om te mogen stemmen. Maar als het om aanranding
gaat, zou ze de waarheid niet spreken en fantaseren!'
De politie van Hilversum verklaart in een reactie
dat beide meldingen van de vrouw wel degelijk serieus
worden genomen en dat de wijkagent preventieve
maatregelen nam. 'De aanranding wordt zeer zorgvuldig
behandeld', laat de woordvoerder na drie dagen van
naspeuringen bij de hoofdrolspelers weten. 'We doen daar
verder geen mededelingen over, in dit geval ligt het nog
eens extra gevoelig. Ook de vermissing van spullen wordt
onderzocht.'
Op zaterdag 19 november berichtten wij over de
17-jarige vwo-scholiere Annemarie van de Hoek (om
redenen van privacy niet haar echte naam). Het meisje
werd op vrijdagavond 14 oktober aangerand toen ze op weg
was naar huis. In de Kerklaan, vlakbij het
politiebureau, schoot ze een man te hulp die haar de weg
vroeg. Annemarie werd vastgegrepen, gezoend en betast.
Uiteindelijk wist ze te ontsnappen, maar ze moest
fietsen voor haar leven. Nadat ze de gevoelens van
schaamte van zich had afgeschud en met een
vertrouwenspersoon van haar school naar het
politiebureau ging, werd ze dagenlang van het kastje
naar de muur gestuurd. De zedenrechercheur was ziek, moe
of vrij. Pas nadat deze krant om commentaar vroeg,
werden er opeens mensen vrijgemaakt om de aangifte op te
nemen. Dat was maandag 21 november, ruim vijf weken na
de aanranding. Annemarie mocht zelfs foto's bekijken van
mogelijke daders.
Aanranding
Inwoners van Heemstede wijzen erop dat in de
week voorafgaand aan het moment waarop eindelijk
aangifte kon worden gedaan, er opnieuw een aanranding in
de Kerklaan plaatsvond. Mogelijk door dezelfde dader.
Naar wie op dat moment geen haan kraaide, omdat de
politie immers nog geen proces verbaal had willen
opmaken...
Het afschuwelijke voorval staat niet op zichzelf.
Tientallen lezers meldden zich bij ons met vergelijkbare
verhalen van tegenwerkende politiemensen. Wat hard
aankomt, is het geschreeuw bij de balie waardoor volle
wachtkamers kunnen meegenieten van de poging tot
aangifte. Een man in Amsterdam werd smalend te woord
gestaan toen hij kwam melden dat zijn nieuwe BMW was
gestolen. ,,Ach, dat weet u toch als u zo'n auto koopt,
dat is vragen om moeilijkheden…' En het Postbus
51-offensief over internetaangifte is volgens velen een
wassen neus. Een man die twee jaar geleden via internet
al melding deed van een inbraak, kreeg zijn aangifte
keer op keer terug. Geweigerd door de ontvanger.
Tientallen lezers melden ervaringen met
tegenwerkende agenten
Aan het bureau is het nog veel beroerder.
Mensen voelen zich niet serieus genomen, worden door
politiemensen benaderd alsof ze fantaseren. Een beroofde
Rotterdammer: 'Ik doe het nooit meer. Sta je daar voor
een balie waar een dame op een verhoogd platform zit,
terwijl jij als een klein kind net over de rand kan
kijken. Ik moest een precieze beschrijving van de
overvaller geven, maar wist alleen nog zijn lengte, kale
kop en slungelige figuur te noemen. Uiteindelijk werd ik
bijna zelf als dader beschouwd en verliet zwaar
gefrustreerd het bureau. Natuurlijk nimmer meer iets
vernomen. Slachtoffer afgedankt, overvaller vrijuit.'
|
|
 |
|
FOTO: ALDO ALLESSIE
|
 |
|
TweedeKamerlid Frans Weekers (VVD) …koude
rillingen…
|
|
FOTO: JOHN CLAESSENS
|
Tweede-Kamerlid Frans Weekers reageert
verontrust op de aangifteperikelen.
Vooral als het gaat om zedendelicten zou volgens
de justitie-woordvoerder van de VVD te allen tijde
politiepersoneel klaar moeten staan. Maar ook
slachtoffers van zogenaamde lichte vergrijpen mogen door
politie en justitie nooit in de steek worden gelaten.
,,Ook ik krijg voortdurend signalen uit de samenleving
dat er iets structureel mis is bij het doen van
aangifte', aldus Weekers. ,,Er zijn te vaak problemen,
te veel burgers die klagen over de houding van de
politie. Het verhaal van de 17-jarige scholiere in
Heemstede bezorgde mij koude rillingen en ook de
ervaringen van een verstandelijk gehandicapte die
blijkbaar niet serieus wordt genomen, zijn afschuwelijk.
Naar aanleiding van die zaken heb ik afgelopen donderdag
tijdens het overleg met de ministers Remkes en Donner
over het veiligheidsprogramma de aangiftekwestie
uitgebreid besproken en om maatregelen gevraagd. Remkes
onderkende het probleem, het was hem een doorn in het
oog, hij wil de korpsleidingen hierop aanspreken. Wat
mij betreft gaan 'foute' politiebureaus aan de
schandpaal, ik ben het beu.'
Volgens Weekers komen de cijfers waarmee de
politie graag schermt - op geweldscriminaliteit na zou
het steeds beter gaan in Nederland - in een heel ander
daglicht te staan: ,,Als criminaliteitscijfers dalen
omdat mensen worden ontmoedigd aangifte te doen, dan
span je natuurlijk het paard achter de wagen. Volstrekt
onacceptabel. Ik weet - ook uit eigen ervaring - dat
politiebureaus vaak dicht zijn en mensen alleen op
kantoortijden terecht kunnen. Heel moeilijk als je
werkt. En fnuikend voor onze maatschappij, omdat het
ondermijnend is voor het vertrouwen van de burger. Het
rechtsgevoel is in het gedrang. Als je niet oppast,
nemen mensen hierdoor zelf het recht in eigen hand.'
Vijandigheid
Willem Klein uit Heemstede probeert nu al sinds
februari aangifte te doen. De 39-jarige dakdekker
stuitte op het politiebureau aan - alweer - de Kerklaan
op een muur van vijandigheid. Reden: zijn klacht betrof
een collega van de politiemensen, een Amsterdamse
brigadier. Deze zou in een echtscheidingsprocedure
misbruik hebben gemaakt van zijn bevoegdheden om Klein
zwart te maken. ,,Ik werd aan de balie weggehoond',
aldus Klein, ,,en moest mijn klacht maar naar de
burgemeester van Haarlem sturen. Dat heb ik uiteindelijk
ook gedaan, nu is het Bureau Interne Onderzoeken van het
korps in Amsterdam met de zaak bezig. De details zullen
later door mijn advocaat bekend worden gemaakt, maar ik
kan nu al zeggen dat de houding van de agenten in
Heemstede amper te omschrijven is. Ik werd afgeblaft en
zelfs geïntimideerd, nu nog rijden er politieauto's om
mijn huis als teken dat ik beter had kunnen zwijgen. Het
is niet vreemd dat de meeste burgers afhaken na zo'n
behandeling. Ik herkende veel in het verhaal van dat
17-jarige meisje.'
De cijfers zijn helder: sinds 1993 is de
aangiftebereidheid onder Nederlanders gedaald naar een
onthutsend lage 29,1 procent, in Amsterdam zelfs 24,3
procent. Reden: het gebrek aan fatsoenlijke opvang en
het gevoel door politiemensen niet serieus te worden
genomen. Veel slachtoffers denken door agenten te worden
ontmoedigd, omdat de politieambtenaren geen zin hebben
in alle bureaucratische rompslomp en het extra werk. Met
als logisch gevolg dat ook het vertrouwen in de politie
steeds verder daalt. Volgens vorige maand bekend
geworden onderzoeksresultaten is nog 61,8 procent van de
Nederlanders tevreden over ons opsporingsapparaat.
VVD-parlementariër Frans Weekers: 'En dan
hebben we het nog niet eens over de mensen die geen
aangifte durven doen omdat ze bang zijn voor
represailles. 'Praat niet met de politie, we weten je te
vinden'. Ook dat heb ik persoonlijk meegemaakt, al heb
ik me er dus niet door laten afschrikken. Eén ding moet
voorop staan. De politie hoort onvoorwaardelijk naast en
achter het slachtoffer van een misdrijf te staan; en dat
is de burger die aangifte komt doen in eerste instantie
altijd.'
10 december 2005
| | |
|
IRM . .
Stichting Sociale Databank Nederland